Αν και οι παραλίες της Κυλλήνης είναι αρκετά γνωστές, η υπόλοιπη περιοχή με το εξαιρετικό φυσιολατρικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον δεν τυγχάνει της προσοχής που της αξίζει. Τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα καταλήξαμε μετά την τελευταία μας επίσκεψη εκεί.
Το ταξίδι μας έγινε πριν από λίγες ημέρες και είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Προορισμός μας, η κωμόπολη και λιμάνι της Ηλείας που απέχει περίπου 285 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας.
Γνωρίζαμε ότι θα φτάναμε στο κατάλυμά μας σε μία ώρα που δεν ήταν σαφές αν θα βρίσκαμε ανοιχτό μαγαζί είτε για να φάμε, είτε για να αγοράσουμε μερικά απαραίτητα πράγματα. Η λύση δόθηκε στο Olympus Plaza Food Park του Ψαθόπυργου, λίγο πριν την Πάτρα. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία γευτούν τα αγαπημένα τους σάντουιτς και χυμούς στα everest. Οι γευστικές επιλογές, όμως, στα Olympus Plaza δεν περιορίζονται μόνο σε γρήγορο φαγητό, μιας και το εστιατόριο «Ελιά και Λάδι» προσφέρει πιάτα με σπιτική κουζίνα για όσους αναζητούν μαμαδίστικες γεύσεις (σσ. τα γεμιστά και ο μουσακάς που δοκιμάσαμε ήταν εφάμιλλα της πιο καλής σπιτικής μαγειρικής).
Οι μέρες αποφόρτισης και απομάκρυνσης από το ψηφιακό περιβάλλον προσφέρονται και για διάβασμα. Το Olympus Park ήρθε να καλύψει και αυτή την ανάγκη, καθώς το Nakas Book Bazaar έχει πλήθος νέων και παλιών τίτλων για όλες τις διαθέσεις. Επιπρόσθετα, στο Value Market αγοράσαμε όλα τα απαραίτητα μικροπράγματα για το πρώτο βράδυ και το πρώτο πρωϊνό μας στην Κυλλήνη.
Ένας ποιοτικός προορισμός χαμηλών τόνων
Η Κυλλήνη είναι από τους προορισμούς που δεν εντυπωσιάζουν με την πρώτη ματιά. Όσο, όμως, περνάς χρόνο εκεί, τους εκτιμάς περισσότερο. Αν ο καιρός είναι σύμμαχος, μπορεί να περάσει κανείς κυριολεκτικά όλη την μέρα στη θάλασσα. Οι παραλίες της Κυλλήνης είναι πραγματικά απέραντες.
Αν επιλέξετε τον συγκεκριμένο προορισμό για διακοπές, θα βρείτε εξαιρετικές επιλογές διαμονής. Από πολυτελή πεντάστερα ξενοδοχεία κυριολεκτικά δίπλα στη θάλασσα, έως προσεγμένα μικρά καταλύματα αλλά και κάμπινγκ για τους φυσιολάτρες.
Το πολύχρωμο Αρκούδι
Περίπου δύο χιλιόμετρα μακριά από τα Λουτρά Κυλλήνης, βρίσκεται ένα χωριό με νησιώτικη αύρα. Το Αρκούδι ξεχωρίζει για την υπέροχη παραλία του καθώς φωλιάζει σε ένα μικρό κολπάκι, για τις εξαιρετικές ταβέρνες και καφέ με θέα στο Ιόνιο, για ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα που έχουμε δει ποτέ και για την πλούσια βλάστηση το περιβάλλει. Πάνω από όλα, όμως, για τα πολύχρωμα και όμορφα σπίτια του τα οποία είναι του χαρίζουν ένα ξεχωριστό χρώμα. Την μέρα που επιλέξαμε να το επισκεφτούμε, οι θερμοκρασίες ήταν σχετικά υψηλές κι έτσι συνδυάσαμε την παραμονή μας εκεί με μία βουτιά στην υπέροχη παραλία της Γλύφας.
Και λίγη ιστορία: To Clermont που έγινε Χλεμούτσι
Το «άμμος και θάλασσα» ήταν μόνο ένα κομμάτι της εκδρομικής εμπειρίας μας σε αυτή την πλευρά της Ηλείας. Μερικά χιλιόμετρα μακριά από την Κυλλήνη, βρίσκεται το ημιορεινό χωριό Κάστρο. Πάνω από το Κάστρο δεσπόζει το φράγκικο οχυρό Χλεμούτσι.
Το Χλεμούτσι είναι ίσως το πιο καλοδιατηρημένο φράγκικο κάστρο στην Ελλάδα και αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε και να θαυμάσουμε την φρουριακή αρχιτεκτονική των Γάλλων Ιπποτών που κυριαρχούσαν στην Πελοπόννησο, τον Μεσαίωνα.
Το 1204, οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και την επόμενη χρονιά την Πελοπόννησο. Τα φραγκικά στρατεύματα του Γουλιέλμου Σαμπλίτη και του Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου ίδρυσαν το πριγκιπάτο της Αχαΐας με πρωτεύουσα την Ανδραβίδα. Επειδή η περιοχή ήταν ανοχύρωτη, προχώρησαν στην κατασκευή τριων φρουρίων στην περίμετρό της. Από αυτά, το μεγαλύτερο ήταν το Clermont, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε το 1223. Το Clermont ακουγόταν προφανώς αρκετά εξωτικό στα ελληνικά μεσαιωνικά αυτιά και έτσι μετατράπηκε σε «Χλουμούτσι» και τελικά σε «Χλεμούτσι» όπως το ξέρουμε σήμερα. Το φρούριο ακολούθησε τις τύχες της περιοχής. Από τους Φράγκους πέρασε στους Καταλανούς, μετά στους Βυζαντινούς, στους ΟΘωμανούς, στους Ενετούς, ξανά στους Οθωμανούς και τελικά στο ελληνικό κράτος.
Σημαντικό να σημειωθεί ότι στην πρώτη φάση ύπαρξής του, λειτουργούσε και ως πριγκιπική κατοικία, όταν ο τοπικός άρχοντας άφηνε την Ανδραβίδα. Γι’αυτό και διέθετε αίθουσα του θρόνου, παρεκκλήσι και έναν διακριτό προθάλαμο υποδοχής των επισκεπτών.
Σήμερα φιλοξενεί την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μόνιμη έκθεση «Η Εποχή των Ιπποτών: Οι Σταυροφόροι στον Μοριά», η οποία αποτελείται από περίπου 500 αντικείμενα κυρίως από την εποχή της Φραγκοκρατίας, τα οποία είναι τοποθετημένα με σύγχρονο τρόπο στη λογική του «ανοιχτού μουσείου». Aκόμα και αν δεν σας εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα όλα αυτά, το βέβαιο είναι ότι θα έχετε εκπληκτική θέα προς το Ιόνιο Πέλαγος.
Δυστυχώς δεν είχαμε περισσότερο χρόνο στη διάθεση μας για να επισκεφτούμε περισσότερα μέρη στην περιοχή, όπως την Ιερά Μονή Παναγίας Βλαχέρνας ή να πάρουμε το πλοίο από το λιμάνι της Κυλλήνης και να περάσουμε απέναντι στη Ζάκυνθο (το ταξίδι με το πλοίο δεν διαρκεί πάνω από μιάμιση ώρα). Πιθανότατα θα επιστρέψουμε εδώ το καλοκαίρι. Άλλωστε, το δυτικότερο άκρο της Πελοποννήσου είναι περισσότερο θερινός προορισμός.
Τη ημέρα της επιστροφής μας στην Αθήνα επιλέξαμε να ακολουθήσουμε μια άλλη διαδρομή και να επισκεφτούμε τον μυθικό αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Περάσαμε αρκετές ώρες ανάμεσα στα εντυπωσιακά μνημεία, όπως το αρχαίο Στάδιο, τους ναούς του Δία και της Ήρας (εκεί που γίνεται η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας) την Παλαίστρα, το εργαστήριο του Φειδία και το μουσείο με τη διάσημη συλλογή γλυπτών και πήλινων αντικειμένων. Είναι αρχές Μάϊου και ο καιρός είναι καθαρά ανοιξιάτικος, επομένως εξίσου εντυπωσιακό με τα αρχαία μνημεία είναι και το φυσικό τοπίο της περιοχής.
Το ξεκίνημα της επιστροφής της Αθήνας μας βρίσκει ενώ έχει αρχίζει να βραδιάζει. Θα φτάναμε αργά τη νύχτα στη βάση μας και κανείς δεν είχε όρεξη για να μπει στην κουζίνα. Η λύση δόθηκε στο Olympus Plaza Food Park της Νεστάνης περίπου 15 χιλιόμετρα αφότου περάσαμε την Τρίπολη.
Οι αγαπημένες και σίγουρες γεύσεις των everest ήταν το τελευταίο και χορταστικό κομμάτι μιας εκδρομής που τα είχε όλα.