Ένα καλό δείγμα του ότι η Ευρώπη κάνει ό,τι μπορεί για να αφήσει πίσω της την πανδημία αποτελεί το γεγονός ότι μία ολόκληρη ήπειρος σφύζει, αυτή τη στιγμή, από καλλιτεχνικό αναβρασμό.
Σε αυτό το κλίμα, η έκθεση «Georgia O’Keefe», η οποία φιλοξενείται αυτή την περίοδο στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Κέντρου Pompidou, έρχεται για να σημάνει την έναρξης μίας καινούργιας εποχής, στην οποία τα σπουδαία καλλιτεχνικά events, ελπίζουμε, πως θα αποκτήσουν από την αρχή τη θέση που είχαν στη ζωές μας στην προ-κορονοϊού πραγματικότητα.
Πρόκειται για την πρώτη έκθεση αποκλειστικά με έργα της κορυφαίας Αμερικανίδας εικαστικού που φιλοξενείται στη Γαλλία, καθώς ο σύζυγος και ατζέντης της Ο’Κeefe, Alfred Stieglitz, υπήρξε πάντα εξαιρετικά απρόθυμος να στείλει έργα της μεγάλης εκπροσώπου του Μοντερνισμού στην Ευρώπη και συγκεκριμένα σε μεγάλα, μουσειακά ιδρύματα. Σύμφωνα με την ελιτίστικη προσέγγιση του Stieglitz τα μουσεία χαρακτηρίζονται από μαζικότητα, η οποία δεν ταιριάζει στην εικαστική τέχνη. Ο ίδιος πίστευε ότι τα έργα των καλλιτεχνών θα έπρεπε να παρουσιάζονται στο κοινό μόνο μέσα από ιδιωτικές συλλογές ανθρώπων που έχουν μία αληθινά στενή σχέση με την τέχνη και μπορούν να τη νιώσουν.
Η τωρινή έκθεση στο Παρίσι, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου, έχει ενθουσιάσει τον διεθνή Τύπο που κάνει λόγο για ένα σημείο σταθμό στην ιστορία του Pompidou. Στην είσοδο του μουσείου μεγάλες φωτογραφίες της εικαστικού καθηλώνουν τον επισκέπτη (το βλέμμα της O’Keefe υπήρξε πάντα έντονο και ταραχώδες, ακόμα κι όταν είχε φτάσει στην ηλικία των 99 χρόνων) πριν εισέλθει στον κύριο χώρο της έκθεσης για να αντικρίσει κάποια από τα σημαντικότερα έργα της Αμερικανίδας ζωγράφου.
Η μαύρη πόρτα σε κόκκινο φόντο, τα λευκά και γαλάζια άνθη της, βγαλμένα από όνειρο, και τα τρικυμισμένα της τοπία αποτελούν μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του κινήματος του Μοντερνισμού στην Αμερική και εξακολουθούν να ιντριγκάρουν χάρη στο μυστήριο τους, αλλά και στη μαγική τους διασύνδεση με την αισθητική του υπερσουρεαλισμού.
