Πώς θα ήταν να ζει κανείς σε ένα σπίτι ευγενών στην Κέρκυρα στις αρχές ή τα μέσα του 19ου αιώνα, την εποχή της Αγγλοκρατίας, όταν το νησί ήταν το σημαντικότερο κέντρο του ημιαυτόνομου Ηνωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων;
Είναι η εποχή που στην Κέρκυρα υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και καλλιτεχνική άνθιση. Οι διάφοροι κατακτητές που έχουν περάσει από το νησί, Ενετοί, Γάλλοι, Άγγλοι, έχουν δώσει κοσμοπολίτικο χαρακτήρα στη ζωή του ιστορικού κέντρου της πόλης και όλου του νησιού. Το ιστορικό κέντρο της πόλης της Κέρκυρας αναπτύσσεται. Μεγαλοαστικές οικογένειες και ευγενείς ζουν σε νεοκλασικά ή παλαιότερα ακίνητα. Η ζωή στην Κέρκυρα του 19ου αιώνα είναι σίγουρα ιδιαίτερη, συγκρινόμενη με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Το πώς ήταν αυτή η ζωή θα το δείτε και θα το ακούσετε με έναν πολύ ζωντανό τρόπο, αν επισκεφτείτε το Casa Parlante, το «Σπίτι που μιλάει» δηλαδή, στο ιστορικό κέντρο της Κέρκυρας. Ήταν μια ιδέα της Κατερίνας Ράντου και της κόρης της, Θεοδώρας Ευθυμίου. «Ο πατέρας μου ήταν Κερκυραίος. Στην Κέρκυρα έχω περάσει όλα μου τα καλοκαίρια, έχω ζήσει μόνιμα ένα μικρό διάστημα και τη θεωρώ ένα ιδιαίτερο μέρος. Περπατώντας στα καντούνια της Κέρκυρας συχνά αναρωτιόμασταν πώς να ήταν η ζωή σε αυτά τα όμορφα σπίτια τον 19ο αιώνα. Αυτό θέλαμε να ξαναζωντανέψουμε. Να μπορεί το μουσείο να σε μεταφέρει στην καθημερινότητα μιας άλλης εποχής, να μην είναι απλά μία έκθεση αντικειμένων. Πήραμε κάποιες ιδέες και από αντίστοιχα μουσεία στο εξωτερικό και ξεκινήσαμε» λέει στο Travel.gr η Κατερίνα Ράντου.
Το project υλοποιήθηκε το 2014, αφού η πρωτότυπη ιδέα των δύο γυναικών εξασφάλισε χρηματοδότηση κερδίζοντας το Ελληνικό Βραβείο Επιχειρηματικότητας το 2013. Πλέον το Casa Parlante έχει κλείσει 7 χρόνια ζωής. Ζωντανεύει έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια. Στο νεοκλασικό της οδού Νικηφόρου Θεοτόκη, έναν κεντρικό δρόμο της παλιάς πόλης, ελάχιστα μέτρα μακριά από την μεγάλη πλατεία Σπιανάδα, «ζουν» ο Κόντε, η Κοντέσσα, τα δύο παιδιά τους, η γιαγιά και ο παππούς και το υπηρετικό προσωπικό τους. Πρόκειται για κινούμενες ρομποτικές κούκλες κατασκευασμένες από σιλικόνη. Φορούν ρούχα και κοσμήματα της εποχής και έχουν την αντίστοιχη κόμμωση.
Η ξενάγηση, διαδραστική, δίνει όλες τις πληροφορίες για τις μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες της ζωής τους. Ο επισκέπτης πίνει τσάι και λικέρ τριαντάφυλλο με την Κοντέσσα, σε ένα κερκυραϊκό σαλόνι με έπιπλα, πίνακες και έργα τέχνης από όλη την Ευρώπη. Μετά ακολουθεί τον Κόντε στο γραφείο του, τη μαγείρισσα και τους άλλους υπηρέτες στους δικούς τους χώρους. Και εδώ όλα τα αντικείμενα είναι αυθεντικά. «Η επίπλωση και ο εξοπλισμός του σπιτιού ήταν από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσαμε» εξηγεί η κ. Ράντου. «Τα έπιπλα της εποχής, είτε από Κερκυραίους τεχνίτες είτε εισαγόμενα, ήταν ονομαστά σε όλη την Ευρώπη. Χρειάστηκε αρκετό ψάξιμο για να βρούμε τα κατάλληλα κομμάτια» λέει η κ. Ράντου που θυμάται ακόμα «το πόσο δουλειά χρειάστηκε στους τοίχους του ακινήτου μέχρι να ανακαλύψουμε το αρχικό χρώμα τους».
Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, ακούμε νότες καθώς εκείνη την ώρα τα παιδιά της οικογένειας κάνουν το μάθημα μουσικής τους. Η κερκυραϊκή κοινωνία των ευγενών ήταν κοσμοπολίτικη αλλά και αυστηρή, ίσως το ένα να προκάλεσε το άλλο. Έτσι, τα παιδιά έπρεπε να έχουν οπωσδήποτε μια συγκεκριμένη εκπαίδευση, να απευθύνονται με συγκεκριμένο τυπικό τρόπο στους γονείς τους, Το ντύσιμο ευγενών και υπηρετικού προσωπικού ήταν καθορισμένο από την κοινωνική τους θέση. Όλα αυτά τονίζονται και από το γεγονός πως άλλη ήταν η είσοδος του σπιτιού για το υπηρετικό προσωπικό και άλλη για τα μέλη της οικογένειας.
Τα σπίτια στα οποία ζούσαν οι ευγενείς στο ιστορικό κέντρο της πόλης δεν ξεχωρίζουν τόσο για το μέγεθος όσο για την κομψότητα των εσωτερικών χώρων αλλά και τη λειτουργικότητά τους. «Οι μεγάλες επαύλεις των ευγενών βρίσκονταν εκτός κέντρου. Τα νεοκλασικά ή και τα παλαιότερα σπίτια του κέντρου λειτουργούσαν όχι μόνο ως οικείες, αλλά ως και ως επαγγελματικοί χώροι. Εδώ κλείνονταν σημαντικές εμπορικές και επιχειρηματικές συμφωνίες» λέει η κ. Ράντου προσθέτοντας πως αυτό που κάνει τα σπίτια αυτά ιδιαίτερα είναι το πόσο εργονομικά, όπως θα λέγαμε σήμερα, σχεδιασμένοι είναι οι χώροι τους. «Τίποτα δεν μοιάζει να είναι περιττό ή να λείπει».
Όπως και όλη η τουριστική βιομηχανία της χώρας, το Casa Parlante, είχε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των περιοριστικών μέτρων της πανδημίας. «Ειδικά η απώλεια της περυσινής πασχαλινής περιόδου ήταν μεγάλο πλήγμα για όλο το νησί» λέει η κ. Ράντου. «Όπως και οι περιορισμένες αφίξεις από τη Βρετανία το περασμένο καλοκαίρι. Παρόλα αυτά είμαστε ευχαριστημένοι, καθώς οι ομορφιές του νησιού που συνδυάζει φυσική ομορφιά, πολιτισμό και ιστορία πάντα προσέλκυαν και θα προσελκύουν Έλληνες και ξένους επισκέπτες. Eμείς θελήσαμε να αναδείξουμε μια πλευρά της Κέρκυρας με διαφορετικό τρόπο».
Επισκεφθείτε: Casaparlante.gr
