Είναι πραγματικά δύσκολο να χωρέσουμε τη σπουδαιότητα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και των αμέτρητων επιτευγμάτων του μέσα σε λίγες μόνο προτάσεις. Ο πιο σύντομος, ίσως, δρόμος είναι να πούμε ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και οι αξίες που πρέσβευε ήταν απλώς ένα φως που άλλαξε τον τρόπο σκέψης και τις ιδέες των ανθρώπινων κοινωνιών.
Τι θα μπορούσε άραγε να τον αναδείξει περισσότερο από το ίδιο το φως του σημερινού μας πολιτισμού; Ήταν ακριβώς αυτό το διάχυτο, θερμό φως που έλουζε το βράδυ του Σαββάτου 12 Οκτωβρίου τον αποστομωτικά όμορφο, φωταγωγημένο Ναό της Αφαίας στην Αίγινα, φέρνοντας στο μυαλό των παρευρισκομένων το φως του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, που ακόμα σήμερα λούζει με τη διαχρονικότητα και τη ζεστασιά του τη ζωή όλου του δυτικού κόσμου. Μέσα σε ένα πυκνό δάσος γεμάτο πεύκα, στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού, με φόντο ένα μνημείο-ζωντανό ποίημα, περίπου 200 θεατές είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια αξέχαστη συνάντηση της μουσικής με την υψηλή στιχουργική, υπό τη διεύθυνση του σπουδαίου Σταύρου Ξαρχάκου.
Στο πλευρό του κορυφαίου Έλληνα συνθέτη βρέθηκαν ο Γιάννης Κότσιρας και η Ηρώ Σαΐα, αλλά και μια σειρά από εξαιρετικούς, ταλαντούχους μουσικούς, μία φοβερή ορχήστρα εγχόρδων και πνευστών. Όλοι μαζί έδωσαν νέα πνοή σε κάποια από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη, αναγεννώντας τα μέσα από καινούργιες προσεγγίσεις και ενορχηστρώσεις που ταξίδεψαν τους θεατές σε μία μοναδική μουσική διαδρομή, από το λαϊκό τραγούδι στο έντεχνο και από ένα στην παραδοσιακή μουσική, αλλά και τη τζαζ ηχητική.
Ανάμεσα στα υπέροχα τραγούδια που ακούστηκαν το βράδυ του Σαββάτου ήταν το άκρως συγκινητικό «Μάνα μου Ελλάς», το «Πώς να σωπάσω», το «Στου Όθωνα τα χρόνια», τα «Νυν και αεί», «Καίγομαι», «Το Δίχτυ», «Γεια σου χαρά σου Βενετιά», «Δεν έχει αρχή», «Χάθηκε το Φεγγάρι», «Ένα πρωινό», ο σπουδαίος «Ερωτόκριτος» και, φυσικά, το «Ρεμπέτικο», ένας μεγάλος σταθμός στην πορεία του Σταύρου Ξαρχάκου. Μια μουσική βραδιά που επιφύλασσε όχι μόνο συναρπαστικές εκπλήξεις, αλλά και μοναδικές συγκινήσεις, γεμάτες εναλλαγές και μια γλυκιά συναισθηματική φόρτιση, που οφειλόταν τόσο στις πανέμορφες ερμηνείες του Γιάννη Κότσιρα και της Ηρώς Σαΐα, όσο και στο αρχαίο σκηνικό που «τύλιξε» τη συναυλία με μια ασύγκριτη αίγλη.
Και καθώς ο θαυμάσια φωτισμένος ναός σκορπούσε τις συγκινητικές αντανακλάσεις του στο μαγεμένο πλήθος, οι χορογραφημένες κινήσεις των χεριών του Σταύρου Ξαρχάκου ήταν κάτι από το οποίο κανείς δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του. Ακόμα και με την πλάτη γυρισμένη, δεν άφηνε κανένα περιθώριο στους θεατές να στρέψουν το βλέμμα τους αλλού. Μαζί με το κοινό, μουσικοί και ερμηνευτές ακολουθούσαν πιστά κάθε του οδηγία.
Μπορεί ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της αρχαίας Ελλάδας να έχει ηλικία; Ένας ναός με ανείπωτη διαχρονική ομορφιά, που φέρει πάνω του όλη την υπεροχή του κλασικού πολιτισμού; Το ανεξίτηλο σημάδι του στο χρόνο είναι αδιαπραγμάτευτο, με τον ίδιο τρόπο που παραμένει και θα παραμένει πάντα ανεξίτηλο το καλλιτεχνικό αποτύπωμα του Σταύρου Ξαρχάκου στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Και ήταν ακριβώς αυτό το πάντρεμα της υψηλής τέχνης της αρχαίας Ελλάδας με την υψηλή τέχνη του σήμερα που κατάφερε να αφήσει έκθαμβους όσους είχαν την τύχη να παρευρεθούν εκεί.
Αυτή η ξεχωριστή συναυλία διοργανώθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος συναυλιών που πραγματοποιεί ο Σταύρος Ξαρχάκος σε επιλεγμένους αρχαιολογικούς και πολιτιστικούς χώρους της Ελλάδας με την ευγενική χορηγία της METLEN Energy & Metals.
Προηγήθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου στο Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο μία αντίστοιχα αλησμόνητη βραδιά ενώ έχουν προγραμματιστεί για τους επόμενους μήνες συναυλίες στο Μουσείο της Ακρόπολης (11/11) και στους αρχαιολογικούς χώρους των Φιλίππων, των Δελφών, της Μεσσήνης και της Ελευσίνας.
