Άλλες θέλουν περισσότερο κόπο και άλλες λιγότερο, άλλες υπόσχονται καθόλα μοναχικές βουτιές και άλλες μαζεύουν κάμποσους ανθρώπους παραπάνω. Είναι και θέμα τύχης η διπλανή παρέα ακόμη και στην πιο απομονωμένη παραλία του κόσμου.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη μοναχική και δυσπρόσιτη παραλία που είχαμε αφήσει για το τέλος. Είχαμε βάλει κάτω τον χάρτη, τότε που τα κινητά δεν είχαν gps, είχαμε συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες από τους ντόπιους για τη σύντομη απόδρασή μας από όλους και όλα και είχαμε πάρει μαζί υπνόσακους και προμήθειες για δυο μέρες προκειμένου να απολαύσουμε το Αιγαίο με την παρέα μας και μόνο. Κάμποσα χιλιόμετρα οδήγησης σε χώμα και μετά backpack στους ώμους, φαγητά, νερά και sleeping bag -όλα μετρημένα και όλα σωστά- και μπρος να κατεβούμε το κατηφορικό μονοπάτι μέχρι την πολυπόθητη παραλία.
Μισή ώρα μετά κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο, και καθώς νιώθουμε ότι είμαστε πια πολύ κοντά, κάποιοι περίεργοι και οπωσδήποτε αποκρουστικοί ήχοι φτάνουν στα αυτιά μας. Τακ, τουκ, τακ, τουκ. Και, ναι, είναι αυτό που νομίζουμε. Δυο ρακέτες, ένα μπαλάκι, κάμποσες φωνές και μια παραλία – αυτή που ονειρευόμασταν να απολαύσουμε μόνοι – με τουλάχιστον είκοσι άλλους λουόμενους να λιάζονται, να κάνουν βουτιές, να παίζουν. Αποτυχία. Ποιοι είναι όλοι αυτοί και πώς ήρθαν στην παραλία μας;
Ευτυχώς το κακό αυτό αστείο είχε σύντομο τέλος, καθώς στα όχι και πολύ ανοιχτά ήταν δεμένη μια βάρκα και σε λιγότερο από μισή ώρα από την άφιξή μας ο βαρκάρης έδωσε σήμα ότι η βάρκα αναχωρεί. Όλα τα είχαμε μάθει για την παραλία μας, εκτός από το σημαντικότερο. Ότι μπορούσες να πας και με βάρκα για λίγες ώρες. Όλους τους ρωτούσαμε για το μονοπάτι και κανέναν για άλλους τρόπους πρόσβασης. Όχι, ότι θα επιλέγαμε την εύκολη οδό, αλλά έστω για να είμαστε κάπως προετοιμασμένοι και να μη βιώσουμε εκείνη την απόλυτη απογοήτευση των πρώτων λίγων στιγμών της άφιξής μας στην ακροθαλασσιά.
Πράγματι μετά από λίγο η βάρκα και οι φασαριόζικοι επιβάτες της αναχώρησαν και στην παραλία μείναμε εμείς και οι παρέα μας· απολαύσαμε όλες τις χάρες της -τα φανταστικά νερά, την ησυχία, το ηλιοβασίλεμα, αλλά και τον έναστρο ουρανό πλάι σε μια μικρή φωτιά που ανάψαμε- είπαμε ιστορίες, γελάσαμε με την αφέλειά μας, φάγαμε και ήπιαμε όλες τις προμήθειές μας και την επομένη επιστρέψαμε, και πάλι από το μονοπάτι, στον πολιτισμό.
Οι παραλίες που ακολουθούν δεν προσφέρουν όλες την πολυπόθητη απόλυτη απομόνωση, είναι όμως αρκετά κοντά στον στόχο, και σε κάθε περίπτωση χαρίζουν ωραίες βουτιές και ακόμα καλύτερες στιγμές σε όσους τις επιλέξουν -αρκεί να είναι και λίγο τυχεροί. Άλλωστε είπαμε: είναι και θέμα τύχης η διπλανή παρέα ακόμη και στην πιο απομονωμένη παραλία της κόσμου.
Άγιος Ιωάννης Ρίχτης, Αστυπάλαια
Δέκα χιλιόμετρα από τη Χώρα (υπάρχει σχετική σήμανση) και μισή ή και λίγο παραπάνω ώρα κατάβασης από μονοπάτι, με μεγάλη υψομετρική διαφορά από το σημείο που θα σταθμεύσετε μέχρι την παραλία είναι τα χαρακτηριστικά της εξόρμησης στον μακρινό Άη Γιάννη της αγαπημένης Αστυπάλαιας. Φροντίστε να έχετε μαζί σας κατάλληλα παπούτσια (θα τα χρειαστείτε τόσο στην κατάβαση όσο και στην πολύ κουραστική εξαιτίας της ανηφόρας ανάβαση), νερό και σνακ. Η παραλία είναι βοτσαλωτή, τα νερά υπέροχα, τα βράχια στα πλάγια εξασφαλίζουν κάμποση σκιά και η περίπτωση να την απολαύσετε χωρίς διπλανή παρέα εξαιρετικά πιθανή.
Ψιλή Άμμος, Πάτμος
Είναι όπως ακριβώς το λέει το όνομά της. Αμμώδης παραλία με ψιλή, πολύ ψιλή άμμο και την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε είτε με καΐκι από τη Σκάλα είτε πεζή από το τέλος του δρόμου και ακολουθώντας ένα βατό σχετικά μονοπάτι μετά από 20-30 λεπτά. Αν και απομονωμένη, βάσει των χαρακτηριστικών της, η παραλία διαθέτει και ταβέρνα, οπότε είναι σχεδόν απίθανο να την πετύχετε χωρίς κόσμο. Καλό είναι ωστόσο να αποφύγετε τα Σαββατοκύριακα και γενικά τις αργίες, οπότε εκτός από τους παραθεριστές την προσεγγίζουν και οι ντόπιοι, με αποτέλεσμα η κίνηση να αυξάνεται. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι μια γλυκιά και νόστιμη – αν συνδυαστεί με την ταβέρνα – καλοκαιρινή περιπέτεια και μια ευκαιρία να δείτε την Πάτμο αλλιώς.
Κρυφός, Λέρος
Απόκρυφος ο Κρυφός της Λέρου πέρα από τα Δυο Λισκάρια – για να δώσουμε ένα στίγμα. Προσεγγίζεται είτε με σκάφος (εύκολα) είτε με πεζοπορία από την περιοχή Παναγιές, κοντά στα Άλιντα (πιο δύσκολα). Μεγάλα βράχια αριστερά και δεξιά, γαλαζοπράσινα νερά, βότσαλο και μια σπηλιά που από τον βυθό της αναβλύζει γλυκό νερό στη διάθεσή σας για κολύμπι, βουτιές και ηλιοθεραπεία πολλών αστέρων.
Μονοδένδρι, Λειψοί
Το μικρό νησάκι του συμπλέγματος, εκεί ανάμεσα στην Πάτμο, στη Λέρο και στους Αρκιούς, διαθέτει ουκ ολίγες μικρές παραλίες, που προσεγγίζονται με όλους τους πιθανούς τρόπους. Μια από τις πλέον απομονωμένες και συνάμα εξωτικές είναι το Μονοδένδρι, με το ένα και μοναδικό πεύκο του, τις δυο βοτσαλωτές παραλίες, αλλά και τους μικρότερους κολπίσκους που σχηματίζουν την ωραία ακτογραμμή του νησιού, στην ανατολική πλευρά του. Η απόσταση από τον οικισμό είναι 3,5 χιλιόμετρα και θα φτάσετε από χωματόδρομο και μονοπάτι, γι’ αυτό να έχετε μαζί όλα τα απαραίτητα.
Φούρνοι, Ρόδος
Στην πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων και έναν από τους δημοφιλέστερους νησιωτικούς προορισμούς της χώρας, οι επιλογές για κολύμπι είναι πράγματι αμέτρητες. Αν αποζητάτε απομόνωση, ωστόσο, θα πρέπει να οδηγήσετε μακριά από την πόλη της Ρόδου, αλλά και από το Φαληράκι και τη Λίνδο και να κατευθυνθείτε νότια. Από το Γεννάδι μέχρι το Πρασονήσι, και με διάθεση εξερεύνησης, θα βρείτε ερημικές παραλίες με αμμόλοφους και κέδρους και θα το ευχαριστηθείτε. Απ’ την άλλη μεριά, επίσης, κοντά στον Μονόλιθο, η μικρή παραλία των Φούρνων είναι ό,τι πρέπει για δυο, ενώ συνδυάζεται υπέροχα με φαγητό στον «Παλιό Μονόλιθο» (2246061276) στο κοντινό χωριό.
Παχιά Άμμος, Νήσιρος
Άλλη μια φανταστική παραλία με παχιά σκουρόχρωμη άμμο -ναι, δεν πρωτοτυπούν ούτε στη Νίσυρο με τα ονόματα-, τεράστια και αγαπημένη των ελεύθερων κατασκηνωτών. Προσεγγίζεται από μονοπάτι που είναι στενό και θέλει προσοχή, αλλά όταν φτάσεις πια στην παραλία, η πρώτη εκείνη βουτιά θα σε αποζημιώσει όσο λίγες. Προσοχή, γιατί ο ήλιος στην Παχιά Άμμο καίει. Ίσως να νομίζεις ότι καίει πιο πολύ απ’ ό,τι συνήθως. Μπορεί και να ισχύει. Καπέλο, δυνατό αντηλιακό και καλό σκίαστρο, παραπάνω από υποχρεωτικά.
Λεθρά, Τήλος
Και εδώ η συνταγή είναι πάνω-κάτω ίδια. Ένα μονοπάτι που ξεκινά από τα Λιβάδια, τριάντα με σαράντα λεπτά πεζοπορία και μια ωραία, ήσυχη παραλία με βότσαλο και κρυστάλλινα νερά. Μπορείτε να έρθετε και με καΐκι, αλλά το περπάτημα – αν έχετε όρεξη και κουράγιο – έχει άλλη χάρη, κυρίως για την απόλαυση της βουτιάς που την ακολουθεί. Αράξτε, χαλαρώστε και αν σας βγάλει ο δρόμος δείτε και το μεσαιωνικό χωριό, όπου καταλήγει το μονοπάτι που περνάει από τα Λεθρά. Αξίζει.
Αρέτα, Χάλκη
Μικροσκοπική η Χάλκη, μικροσκοπική και η πανέμορφη Αρέτα που θα την απολαύσετε μονάχα όσοι μπορείτε να έρθετε ως εδώ με σκάφος. Πανύψηλα βράχια ολόγυρα, μεγάλα λευκά βότσαλα, γαλαζοπράσινα δροσερά νερά, τα χαρακτηριστικά της για τους τυχερούς που θα την προσεγγίσουν.
Μαραθούντα, Σύμη
Εδώ η κατάσταση είναι οργανωμένη, αλλά χωρίς να γίνεται χαμός. Πρόκειται για μια από τις ωραιότερες παραλίες της αρχοντικής, δωδεκανήσιας νήσου, με εύκολη πρόσβαση, ήσυχη και πολύ πολύ καθαρή θάλασσα. Θέλει λίγη προσοχή να μη γλιστρήσετε στα βότσαλα και τις πέτρες όπως μπαίνετε στη θάλασσα.
Άγιος Μηνάς, Κάρπαθος
Μαγική παραλία με κρυστάλλινα νερά, αλλά δύσκολα προσβάσιμη με το αυτοκίνητο, καθώς έχει χωματόδρομο. Προτιμήστε τον δρόμο που την προσεγγίζει από την πλευρά της Ολύμπου, καθώς είναι καλύτερος, ενώ μπορείτε να κάνετε και μια στάση στο ομώνυμο εκκλησάκι του Αγίου Μηνά για θέα και φωτογραφίες από ψηλά. Υπάρχει και η δυνατότητα να φτάσετε ως εδώ με καραβάκι από τα Πηγάδια.
Χέλατρος, Κάσος
Όταν φέρνεις στον νου αυτήν την παραλία, αυτομάτως σκέφτεσαι ότι στην Κάσο πρέπει πάντα να επιστρέφεις κι ας βρίσκεται τόσο μακριά. Στη Χέλατρο θα φτάσετε εύκολα με το αυτοκίνητο αφού οδηγήσετε 13 χλμ. από τον Φρυ. Πρόκειται για ένα φυσικό λιμάνι που βλέπει στο Λυβικό Πέλαγος και το οποίο στην αρχαιότητα αποτελούσε καταφύγιο για τα πλοία. Σήμερα θα έρθετε ως εδώ για να απολαύσετε το κολύμπι στα ήρεμα νερά της, καθώς οι ορεινοί όγκοι που την περιτριγυρίζουν επιβάλλονται στο τοπίο και την προστατεύουν από τους ανέμους.
Γαλάζια Σπηλιά, Καστελόριζο
Δεν είναι ακριβώς παραλία, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Εδώ στο απώτατο άκρο της χώρας, οι διακοπές είναι εμπειρία, έχει πολλούς και μάλιστα επαναλαμβανόμενους επισκέπτες και η βουτιά στη Γαλάζια Σπηλιά (γνωστή και ως Σπηλιά του Παραστά ή Φώκιαλη) μοιάζει μαγική έτσι όπως διαθλάται το φως του ήλιου μέσα από τη θάλασσα και αντανακλάται στο εσωτερικό της σπηλιάς. Το σπήλαιο είναι επισκέψιμο μόνο με βάρκα και χωρίς φουρτούνα.