Όταν οι Clash τραγουδούσαν «I live by the river» στο «London calling» το 1979, σίγουρα δεν είχαν στο μυαλό τους το Λονδίνο ως κορυφαίο τουριστικό προορισμό, αυτό όμως δε μειώνει το συνειρμό που δημιουργεί το γνωστό τραγούδι με μια βόλτα στις όχθες του Τάμεση. Συνδυάζοντας χαλάρωση, διασκέδαση, επισκέψεις σε σημαντικά αξιοθέατα και θέα σε μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα αρχιτεκτονικά ορόσημα της βρετανικής πρωτεύουσας, και οι δύο πλευρές του λονδρέζικου ποταμού προσφέρονται για ατέλειωτες απολαυστικές βόλτες.
Ειδικά την εποχή της άνοιξης, με πλήθος δραστηριοτήτων να διοργανώνονται στις αντίπερα όχθες και happenings να διαδέχονται το ένα το άλλο, ο Τάμεσης μας καλεί να διασχίσουμε τις περίτεχνες γέφυρες που τον στεφανώνουν, να εξερευνήσουμε τις διαφορετικές γειτονιές που ενώνουν και να απολαύσουμε μοναδική θέα.
Από τις 35 συνολικά γέφυρες που τον διασχίζουν, από τις Kingston και Teddington στα δυτικά, τις Chelsea και Vauxhall μετά τους διαδοχικούς ελιγμούς του ποταμού, τις ιστορικές του κεντρικού Λονδίνου και τις μικρές πεζογέφυρες του Canary Wharf και του Isle of Dogs στα ανατολικά, καθεμιά έχει τον δικό της χαρακτήρα, ιστορία και σκοπό και μας αποκαλύπτει συναρπαστικές όψεις, τόσο της πόλης όσο και του ίδιου του ποταμού. Ανάμεσά τους, οι ακόλουθες όχι μόνο αποτελούν ορόσημα στο χάρτη της πόλης, όχι μόνο μας χαρίζουν μερικές από τις γοητευτικότερες όψεις του Τάμεση, αλλά δίνουν και σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία του.
Westminster Bridge
Η πολιτική και βασιλική καρδιά του βρετανικού έθνους χτυπά ως γνωστόν στην περιοχή του Westminster, που συγκεντρώνει μερικά από τα εμβληματικότερα αξιοθέατα της χώρας. Μνημεία όπως το Κοινοβούλιο, το Αββαείο Westminster και το Big Ben συναγωνίζονται για το χρόνο και τις προτιμήσεις των τουριστών, με το Ενυδρείο του Λονδίνου και το London Eye στην απέναντι όχθη. Ωστόσο, και η ίδια η Γέφυρα Westminster αποτελεί ένα αξιοθαύμαστο μνημείο από μόνη της. Μολονότι αυτή δεν είναι η πρώτη γέφυρα που διέσχιζε τον Τάμεση στο σημείο αυτό, η παρούσα είναι η παλαιότερη γέφυρα οχημάτων του ποταμού.
Η αυθεντική γέφυρα του 1751 που φωτιζόταν με λάμπες λαδιού, είχε έναν αιώνα ζωής και αντικαταστάθηκε από την παρούσα, με τις 7 αψίδες της να αντανακλούν το πράσινο χρώμα τους – που επιλέχθηκε το 1970 ώστε να ταιριάζει με τα δερμάτινα καθίσματα της παρακείμενης Βουλής των Κοινοτήτων – στα θολά νερά του Τάμεση. Αλλά και η ημερομηνία των εγκαινίων της ήταν συμβολική, αφού έγιναν στις 24/5/1862 στα 43α γενέθλια της βασίλισσας Βικτώριας, με 25 κανονιοβολισμούς για τα αντίστοιχα χρόνια βασιλείας της. Ο δε γοτθικός ρυθμός της εποχής, είναι εμφανής τόσο στην κατασκευή που συνδυάζει την πέτρα με το σφυρήλατο σίδερο, όσο και στα χαρακτηριστικά περίτεχνα φανάρια της.
Αποτυπωμένη σε πίνακες των Griffier και Canaletto, στα ποιήματα του Wordsworth και σε ταινίες όπως οι Doctor Who, James Bond: Spectre και Sherlock Holmes, η Γέφυρα Westminster προσφέρει μαγευτική θέα την ώρα του ηλιοβασιλέματος και η νότια άκρη της είναι το ιδανικότερο σημείο για να θαυμάσετε το εκπληκτικό κτίριο του κοινοβουλίου υπό το μελωδικό ήχο της καμπάνας του Big Ben.
Extra tip: Πέρα από τα διάσημα αξιοθέατα που την πλαισιώνουν, αφιερώστε λίγο χρόνο στο άγαλμα της βασίλισσας των Κελτών Boudica, που κοσμεί τη βόρεια άκρη της γέφυρας και στο συγκινητικό μνημείο National Covid Memorial Wall, με χιλιάδες καρδιές να τιμούν τα θύματα της πρόσφατης πανδημίας, στο νότιο άκρο.
Tower Bridge
Θα τη δείτε να φιγουράρει σε όλη τη γκάμα αναμνηστικών και σουβενίρ της πόλης, από μαγνητάκια και καρτ ποστάλ έως χριστουγεννιάτικες μπάλες και κατασκευές με τουβλάκια στη Legoland. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η επιβλητικότερη γέφυρα του Τάμεση αποτελεί κι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία του Λονδίνου, προσφέροντας ένα εντυπωσιακό θέαμα όταν σηκώνεται. Ολοκληρώθηκε το 1894 και στην ουσία αποτελεί ένα συνδυασμό κρεμαστής και ανυψούμενης γέφυρας, ενώ ο ιδιαίτερα πρωτοποριακός μηχανισμός λειτουργίας της θεωρούνταν κατασκευαστικό επίτευγμα της βικτωριανής εποχής. Στα άκρα της, οι δύο γοτθικοί της πύργοι σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να εναρμονίζονται με τον γειτονικό Πύργο του Λονδίνου, διαθέτουν μεταλλικό σκελετό καλυμμένο με πέτρα και στεγάζουν τους υδραυλικούς μηχανισμούς που κινούσαν τη γέφυρα έως το 1974.
Τους αρχικούς αυτούς μηχανισμούς μπορείτε να δείτε από κοντά, μαθαίνοντας παράλληλα την ιστορία της αρχιτεκτονικής και της λειτουργίας της γέφυρας, στην έκθεση Bridge Experience που λειτουργεί στους δύο πύργους της. Ακολουθείστε τις 80 μπρούτζινες πλάκες κατά μήκος μιας ζωγραφισμένης μπλε διαδρομής που οδηγεί από τον ανατολικό πύργο στον παλιό μηχανισμό, δείτε χαραγμένα σε αυτές ονόματα μαστόρων, τεχνιτών, μηχανικών και εργατών που συνέβαλαν στο χτίσιμο και στη λειτουργία της γέφυρας και καταλήξτε στις άψογα διατηρημένες παλιές μηχανές ατμού, που μπορούσαν να ανυψώσουν τη γέφυρα μέσα σε 60” ως και 30 φορές την ημέρα. Κορυφαία στιγμή της επίσκεψης αποτελεί η βόλτα πάνω στο ειδικά διαμορφωμένο γυάλινο δάπεδο, που θα σας φέρει από τον βόρειο στο νότιο πύργο, με τον Τάμεση να ρέει 42 μέτρα κάτω από τα πόδια σας.
Extra tip: Συνδυάστε την επίσκεψή σας στην Tower Bridge με τον Πύργο του Λονδίνου κι έπειτα ξεκουραστείτε σε ένα από τα εστιατόρια, καφέ ή pub στην παρακείμενη, όμορφα αναδιαμορφωμένη αποβάθρα St Katharine Docks.
Millenium Bridge
Ίσως ο πιο συναρπαστικός τρόπος για να διασχίσει κανείς τον Τάμεση, η «Γέφυρα της Χιλιετίας» αποτελεί από μόνη της εμπειρία. Ειδικά όταν αποκτά μια σχεδόν απόκοσμη διάσταση τη νύχτα, καθώς φωτίζεται από συνεχόμενα μπλε και λευκά φώτα κατά μήκος του δαπέδου της που τονίζουν το φουτουριστικό, σαν λεπίδα σχέδιό της. Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για την κατασκευή της και το χρονικό σημείο των εγκαινίων της – στο πλαίσιο των εορτασμών του Millenium – υπήρξαν συμβολικά: η Millenium Bridge όχι μόνο ενώνει δύο από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του Τάμεση, αλλά γεφυρώνει το παρελθόν με το μέλλον του Λονδίνου, την ιστορία του με τις προοπτικές του.
Αυτό αντιλαμβάνεται κανείς ατενίζοντας τον εκπληκτικό θόλο του Αγίου Παύλου – ορόσημο της ιστορίας και σύμβολο της πόλης – καθώς ξεπροβάλλει ανάμεσα στα ακτινωτά άκρα της βόρειας πλευράς της γέφυρας και το ανανεωμένο κτίριο της πινακοθήκης Tate Modern από την άλλη, νέο σύμβολο του ρόλου του Λονδίνου ως υπερσύγχρονης μητρόπολης. Ωστόσο, παρότι τα εγκαίνια της πιο μοντέρνας πεζογέφυρας του Τάμεση αναμένονταν με ανυπομονησία, δεν έλειψαν και τα προβλήματα κατασκευής και μάλιστα από την πρώτη κιόλας ημέρα που άνοιξε για το κοινό, όταν παρουσιάστηκαν επικίνδυνοι κραδασμοί. Αποτέλεσμα ήταν η γέφυρα να κλείσει μόλις δύο μέρες μετά και για δύο ολόκληρα χρόνια.
Απολύτως ασφαλής και εξαιρετικά δημοφιλής πλέον, η Millenium Bridge προσφέρει μοναδική θέα στους ουρανοξύστες του City και το παρόχθιο Bankside, το Shard και την Tower Bridge, ειδικά όταν νυχτώνει και εκατοντάδες φώτα αντανακλούν στα ήρεμα νερά του ποταμού.
Extra tip: Θαυμάστε την αρχιτεκτονική της Millenium Bridge από ψηλά, είτε ανεβαίνοντας στον θόλο του St Paul’s Cathedral είτε μέσα από τις τζαμαρίες του καφέ στον 6ο όροφο της Tate Modern.
Hungerford Bridge
Ένα όνομα για δύο πεζογέφυρες και μία σιδηροδρομική γέφυρα ανάμεσά τους. Ακούγεται περίπλοκο; Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην κατασκευαστική ιστορία των 3 γεφυρών που συνδέουν τις περιοχές του Charing Cross και του Southbank, γνωστές από κοινού ως Golden Jubilee Bridges. Εν αρχή ην η αγορά Hungerford Market στη βόρεια όχθη του Τάμεση και μια κρεμαστή πεζογέφυρα που χτίστηκε το 1845 για να διευκολύνει την πρόσβαση στην αγορά από την αντίπερα όχθη. Όταν η αγορά έκλεισε το 1860 ώστε ο χώρος να δοθεί στο νέο σιδηροδρομικό σταθμό Charing Cross, η πεζογέφυρα αντικαταστάθηκε από μια σιδηροδρομική γέφυρα, για να προστεθούν 4 χρόνια αργότερα δύο νέες γέφυρες για πεζούς εκατέρωθέν της.
Έκτοτε, και για πάνω από έναν αιώνα, η ιστορία της τριπλής γέφυρας που πλέον είχε μετονομαστεί σε Charing Cross Bridge, μόνο ομαλά δεν κύλισε και η μία ταραχώδης εξέλιξη ακολουθούσε την άλλη. Μπορεί βέβαια να ενέπνευσε μια σειρά 37 έργων του σπουδαίου Γάλλου ιμπρεσιονιστή Claude Monet, ο οποίος την αποτύπωσε στους πίνακές του από το παράθυρό του στο κοντινό Savoy Hotel, αλλά ο χρόνος έφερνε επικίνδυνη φθορά κι εγκατάλειψη στις στενές πεζογέφυρες, ενώ δεν έλειψε και μια δολοφονία το 1999. Αλλά ούτε η απόφαση κι ο διαγωνισμός για την κατασκευή νέων πεζογεφυρών στερήθηκαν προκλήσεων, από πιθανές βόμβες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου θαμμένες στο βυθό του Τάμεση ως τα τούνελ των συρμών του μετρό επίσης λίγο κάτω απ΄το βυθό. Προς ανακούφιση όλων, το 2002 και στα πλαίσια των εορτασμών του Golden Jubilee, του 50ου έτους της Ελισάβετ Β΄ στο θρόνο, οι νέες ασφαλείς πεζογέφυρες πλάτους 4 μέτρων άνοιξαν για το κοινό, μεταφέροντάς το μεταξύ δύο από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του Λονδίνου.
Extra tip: Διασχίστε τις πεζογέφυρες Hungerford για να φθάσετε στο μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής συγκρότημα τεχνών Southbank Centre, να χαζέψετε στο υπαίθριο παζάρι βιβλίων και να ακολουθήσετε τη διαδρομή Queen’s Walk στη νότια όχθη, ή για να απολαύσετε τη θέα προς το πολυδιάστατο συγκρότημα γραφείων Embankment Place που ορθώνεται πάνω από τον σταθμό Charing Cross και να ανακαλύψετε τους πανέμορφους, σχετικά άγνωστους παραποτάμιους κήπους Victoria Embankment Gardens.
Albert Bridge
Για πολλούς αυτή είναι η ρομαντικότερη γέφυρα του Λονδίνου και ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρωθεί μια παραποτάμια βόλτα στην περιοχή του Chelsea, με την κομψότητα του οποίου είναι απόλυτα ταιριαστό το λεπτεπίλεπτο σχέδιο της υπέροχης Albert Bridge. Φέροντας το όνομα του πρίγκιπα Αλβέρτου, που έχει για πάντα συνδεθεί με την ευρύτερη περιοχή του Kensington την οποία διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό, η γέφυρα κλείνει φέτος τα 150 της χρόνια, αφού τα εγκαίνιά της έγιναν το 1873. Η ιδιαιτερότητά της έγκειται στο ότι συνδυάζει το στυλ της κρεμαστής με την καλωδιωτή γέφυρα, ενώ το παρατσούκλι «The Trembling Lady – Η Τρεμάμενη κυρία» της αποδόθηκε λόγω της μειωμένης παλαιότερα σταθερότητάς της. Εξού και η ταμπέλα στο ένα άκρο της που προειδοποιεί τους στρατιώτες των κοντινών Chelsea Barracks να ελαττώσουν την ένταση του βηματισμού τους όταν τη διασχίζουν.
Στα άκρα της επίσης διατηρούνται και τα φυλάκια διοδίων που λειτούργησαν μόνο για 6 χρόνια από το άνοιγμα της γέφυρας, η οποία έκτοτε είναι ελεύθερη για πεζούς και οχήματα. Όμως, κι όσο κι αυτό φαίνεται απίστευτο, τόσο τα φυλάκια όσο και η ίδια η Albert Bridge παραλίγο να κατεδαφιστούν σύμφωνα με πολεοδομικό σχέδιο του 1950, στο οποίο ευτυχώς αντιτάχθηκαν επιτυχώς οι κάτοικοι της περιοχής. Όσο για το ιδιαίτερο χρώμα της, αχνό ροζ με μπλε και πράσινο, που την κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στις υπόλοιπες γέφυρες του Τάμεση, αποσκοπεί στο να φαίνεται καλύτερα μέσα στην ομίχλη, όπως και παλιότερα το μπλε-λευκό, το πράσινο και το καφέ-κίτρινο.
Extra tip: Μην αρκεστείτε στο να δείτε την Albert Bridge μόνο μια φορά. Διασχίσετε τη στο φως της ημέρας, ολοκληρώνοντας μια περιήγηση στα ιστορικά σπίτια του Cheyne Walk και περνώντας απέναντι στο Battersea Park, αλλά μη χάσετε και το μοναδικό της φωτισμό από 4.000 λάμπες, που το βράδυ κάνει το σκηνικό πραγματικά μαγευτικό. Θα συμφωνήσετε σίγουρα με τον ποιητή John Betjeman που έγραψε για εκείνη: «shining with electric lights, it is one of the beauties of the London river».
Διαβάστε ακόμα:
Το Λονδίνο από ψηλά: 10 σημεία για να απολαύσετε μαγευτική θέα
