Μπορεί να την γνωρίζετε μόνο λόγω της περίφημης συμμαχικής απόβασης του 1944, ωστόσο η Νορμανδία είναι ένας συναρπαστικός προορισμός που προσφέρει χιλιάδες εμπειρίες. Η εκπληκτική ιστορία της περιοχής αρχίζει με τους Βίκινγκς και συνεχίζεται με την επική κατάκτηση από τους Νορμανδούς το 1066. Όμως, τη μεγάλη και διαχρονική φήμη της την κέρδισε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την επιτυχημένη επιχείρηση διέλευσης της Μάγχης από τις Συμμαχικές Δυνάμεις στις 6 Ιουνίου 1944 (D-Day).
Η απόβαση πραγματοποιήθηκε σε πέντε νορμανδικές παραλίες στις οποίες γίνεται οργανωμένη ξενάγηση ώστε να δουν οι επισκέπτες τα μουσεία, τα νεκροταφεία και τα πολλά μνημεία που έχουν δημιουργηθεί. Ο λόγος για να επισκεφθεί κανείς την περιοχή, μία από τις 18 της Γαλλίας που (σχεδόν) αντιστοιχεί στο ιστορικό δουκάτο της Νορμανδίας, δεν είναι μόνο αυτός. Η Νορμανδία ξεχειλίζει από πολιτισμό -έχει μάλιστα συνδεθεί άρρηκτα με τον Μονέ και το κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Είναι διάσημη για την 350 μιλίων ακτογραμμή της, τα ιστορικά παραθαλάσσια θέρετρα, τις καταπληκτικές πόλεις, τα χωριά της ενδοχώρας που συγκαταλέγονται στα ωραιότερα της Γαλλίας. Καθώς βρίσκεται κοντά στο Παρίσι η πρόσβαση εκεί είναι εύκολη -ειδικά με τρένο.
Τα τοπικά προϊόντα και η γαστρονομία της Νορμανδίας προσελκύουν εκατομμύρια ανθρώπων. Πασίγνωστες είναι οι σπεσιαλιτέ με τα θαλασσινά που αλιεύονται στην τεράστια ακτογραμμή της -οστρακοειδή, μύδια, στρείδια, χτένια, ρέγκες-, τα πεντανόστιμα τυριά, με πιο γνωστό το Camambert, αλλά και τα κρέατα. Χάρη στα μήλα που αφθονούν στην περιοχή υπάρχει παράδοση στην παρασκευή μηλίτη και Calvados (λικέρ από μήλα). Φημισμένη είναι η τάρτα μήλων και το σφηνάκι με Calvados και παγωτό μήλο για να καθαρίσει κανείς τον ουρανίσκο του μεταξύ των πιάτων. Γνωστό είναι και το λικέρ Bénédictine.
Στην αρχιτεκτονική κληρονομιά της Νορμανδίας εντάσσονται, μεταξύ των άλλων στυλ, τα σπίτια με τις εμφανείς ξύλινες δοκούς στην τοιχοποιία και τους πλίνθους στα ενδιάμεσα κενά (half timbered). Παρέχουν μια εικόνα του τρόπου ζωής των περασμένων αιώνων και έχουν διάφορες μορφές, διακοσμητικά στοιχεία και συμβολισμούς. Η κατασκευαστική τεχνική ήταν πολύ δημοφιλής στην περιοχή -ιδίως στο ανατολικό τμήμα όπου το ξύλο ήταν άφθονο-, αλλά και σήμερα πολλοί επιλέγουν τον οικολογικό και βιώσιμο αυτό τρόπο κτισίματος. Θα τα θαυμάσετε σε πολλές πόλεις και χωριά όπως η Honfleur, η Pont-Audemer, η Rouen, η Bernay, η Lyons-la-Forêt και η Vernon.
Mont Saint-Michel, το «θαύμα της Δύσης»
Το οχυρωμένο μεσαιωνικό αβαείο των Βενεδικτίνων μαζί με το χωριό που μεγάλωσε υπό τη σκέπη βρίσκεται ανάμεσα στη Νορμανδία και τη Βρετάνη. Είναι σκαρφαλωμένο στην κορυφή ενός μικρού νησιού, στη μέση τεράστιων αμμοθινών εκτεθειμένων στις ισχυρές παλίρροιες, και είναι ένα θαύμα της αρχιτεκτονικής και της μηχανικής της εποχής του. Θαύμα αποτέλεσε και η αιτία της ίδρυσής του, όταν ο επίσκοπος της κοντινής πόλης Avranches ισχυρίστηκε ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίστηκε τρεις φορές στον ύπνο του υποδεικνύοντάς του το συγκεκριμένο σημείο.
Κτισμένο μεταξύ 11ου και 16ου αιώνα, το Mount Saint-Michel έγινε μεγάλο προσκύνημα, αλλά και φυλακή μεταξύ 1789-1863, τότε που το αποκάλεσαν «η Βαστίλη της θάλασσας». Από το 1874 κηρύχθηκε ως Ιστορικό Μνημείο και άρχισε να γίνεται τουριστικό αξιοθέατο. Το 1979 μαζί με τον όρμο όπου βρίσκεται, χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Γαλλίας με εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο.
Το παλαιότερο τμήμα του αβαείου, η μικρή προ-ρομανική Notre-Dame-sous-terre, χρονολογείται στον 10ο αιώνα και είναι ιδιαίτερα κατανυκτική. Το νεότερο τμήμα του μοναστηριακού συγκροτήματος κτισμένο από το 1204, αξίζει σίγουρα το προσωνύμιο «Merveille» (Θαύμα) που φέρει χάρη στην κομψότητά του. Στο ψηλότερο σημείο του μνημείου λάμπει χρυσό το άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.
Στο νησί φθάνει κανείς μέσω ασφαλτοστρωμένης γέφυρας, αλλά ο όρμος του παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα: εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο εύρος παλίρροιας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Στην εαρινή περίοδο τα νερά μπορεί να αποσυρθούν από την ακτή μέχρι και 15 χιλιόμετρα, αλλά μετά την άμπωτη η θάλασσα επιστρέφει «με την ταχύτητα ενός αλόγου που καλπάζει», όπως λένε χαρακτηριστικά οι ντόπιοι. Έτσι, το τοπίο μεταβάλλεται διαρκώς και αρκετές φορές το νησί μένει αποκλεισμένο. Πολύ ωραία είναι η βόλτα περιμετρικά της οχύρωσης, αλλά και στον κεντρικό δρόμο του λιλιπούτειου οικισμού, τη λιθόστρωτη Grande Rue. Εκεί υπάρχουν κτίρια του 15ου και του 16ου αιώνα, μουσεία, εστιατόρια, ξενοδοχεία και καταστήματα.
Η Ρουέν, ο Λεοντόκαρδος και η Ζαν ντ’Αρκ
Η γεμάτη ζωντάνια ιστορική και πολιτιστική πρωτεύουσα της Νορμανδίας είναι κτισμένη στις όχθες του Σηκουάνα που διαδραμάτισε ρόλο-κλειδί στην ανάπτυξη και την εξέλιξή της σε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Γαλλίας. Η Ρουέν ήταν η αφετηρία για τη δημιουργία της Νορμανδίας. Στα τέλη του 9ου αιώνα εκεί κατέπλευσε ο Ρόλλο, πολέμαρχος των Βίκινγκ στον οποίο ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄ της Γαλλίας παραχώρησε εδάφη γύρω από τον Σηκουάνα με επίκεντρο τη Ρουέν. Έγινε ο γενάρχης του Οίκου της Νορμανδίας που κυβέρνησε αργότερα και την Αγγλία.
Η Ρουέν είναι συνδεδεμένη με δύο ιστορικές προσωπικότητες: τον Ριχάρδο Α’ τον Λεοντόκαρδο, η καρδιά του οποίου φυλάσσεται στον καθεδρικό ναό της, και την περίφημη Ιωάννα της Λωρραίνης που καταδικάστηκε και κάηκε εκεί ως μάγισσα, το 1431. Αφιερωμένη σε αυτήν είναι η μοντέρνα εκκλησία στην πλατεία της Παλιάς Αγοράς, που κτίστηκε το 1979, και το Historial Jeanne d’Arc. Το υπερσύγχρονο αυτό μουσείο προσκαλεί τους επισκέπτες σε ένα διαδραστικό ταξίδι που αφορά τους θριάμβους, τις δοκιμασίες και το τραγικό μαρτύριό της. Περιλαμβάνει την αίθουσα Salle de l’Officialité όπου η Ιωάννα δικάστηκε, καταδικάστηκε, αλλά και αποκαταστάθηκε μετά θάνατον με τη νέα δίκη του 1456, όταν οι Γάλλοι είχαν επανακτήσει τη Νορμανδία.
Την πρόσοψη του μεγαλειώδους καθεδρικού της Ρουέν απεικόνισε σε τουλάχιστον 30 έργα του ο φημισμένος ζωγράφος Κλοντ Μονέ (ένα από αυτά θα θαυμάσετε στο Μουσείο Καλών Τεχνών). Είναι ο ψηλότερος στη Γαλλία και έχει αξιοθαύμαστη γοτθική αρχιτεκτονική. Ο μαγνήτης για τους τουρίστες κρύβεται στο επιβλητικό εσωτερικό και είναι ο τάφος όπου φυλάσσεται η καρδιά του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου.
Ένα ακόμη σπουδαίο αξιοθέατο της πόλης είναι το Μουσείο Καλών Τεχνών, που θεωρείται από τα καλύτερα της Γαλλίας. Περιλαμβάνει έργα ιμπρεσιονιστών ζωγράφων όπως οι Monet, Renoir, Sisley και Degas, πρωτοπόρων Γάλλων καλλιτεχνών και δημιουργών από άλλες χώρες όπως οι Veronese, Velasquez, Caravaggio, Rubens. Άλλα δύο ενδιαφέροντα μουσεία είναι της Κεραμικής και το Μουσείο Flaubert et d’Historie de la Médecine (του Φλομπέρ και της Ιστορίας της Ιατρικής), το οποίο στεγάζεται στο παλιό νοσοκομείο όπου γεννήθηκε ο συγγραφέας.
Στον βασικό εμπορικό δρόμο της Ρουέν θα δείτε τον μεγάλο Πύργο του Ρολογιού, με αναγεννησιακή αρχιτεκτονική από την κορυφή του οποίου η θέα είναι απίθανη. Τέλος, να προσθέσουμε ότι η Ρουέν ξεχωρίζει γιατί διαθέτει το μεγαλύτερο αριθμό διατηρητέων κτιρίων στη Γαλλία, μετά από το Παρίσι. Στην καρδιά της παλιάς πόλης υπάρχει ένα δίκτυο από δρομάκια, τα οποία ελίσσονται ανάμεσα σε σπίτια και όμορφες εκκλησίες. Οι πιο ατμοσφαιρικοί δρόμοι είναι η πλακόστρωτη rue Saint-Nicolas και η rue Ganterie, με μικρές μπουτίκ που στεγάζονται σε παλιά αρχοντικά. Σε όλη την πόλη θα βρείτε καταστήματα, εστιατόρια και φημισμένες υπαίθριες αγορές, ενώ λόγω του Πανεπιστημίου της έχει σπουδαία βραδινή ζωή.
Η Χάβρη, ένα έργο τέχνης από σκυρόδεμα
Η μοντέρνα αρχιτεκτονική με ευρεία χρήση μπετόν που οφείλεται στον πρωτοπόρο Auguste Perre, δάσκαλο του Le Corbusier, άλλαξε τη μεταπολεμική εικόνα της πόλης το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είχε καταστραφεί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2005, μάλιστα, μπήκε στη λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας μετά τη Μασσαλία βρίσκεται στις εκβολές του Σηκουάνα και πολύ πριν τον Perre, είχε εμπνεύσει μια άλλη φημισμένη προσωπικότητα: τον Claude Monet. Μεταξύ 1872-1874 ο καλλιτέχνης δημιούργησε έξι πίνακες με θέμα τον ήλιο που ανατέλλει μέσα από τις βιομηχανικές καμινάδες του λιμανιού της Χάβρης, ονομάζοντάς τους «Impression, Sunrise» (Εντύπωση, ο ήλιος ανατέλλων).
Η λέξη impression κατέληξε να «βαφτίσει» ένα ολόκληρο κίνημα της ζωγραφικής, τον ιμπρεσιονισμό. Τον τιμά με τις σπουδαίες συλλογές του το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης André Malraux (MuMa), το μεγαλύτερο στη Γαλλία εκτός Παρισιού. Ο κορυφαίος Βραζιλιάνος αρχιτέκτονας Oscar Niemeyer έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στη Χάβρη, σχεδιάζοντας το Kέντρο Tεχνών με το θέατρο Le Volcan. Mια πιο πρόσφατη προσθήκη είναι το Bains des Docks, ένα υπερσύγχρονο συγκρότημα ευεξίας με πισίνες στην περιοχή του αναδιαμορφωμένου λιμανιού. Εκεί βρίσκεται και ο ναός του Αγίου Ιωσήφ, έργο του Perret και τοπόσημο της πόλης, με τον οκταγωνικό τρούλο που φθάνει σε ύψος τα 100 μ. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό αρχιτεκτόνημα είναι η μινιμαλιστική πύλη στη θάλασσα UP#3, φτιαγμένη από μπετόν -φυσικά.
Για να δείτε την παλιά Χάβρη όπως ήταν πριν τους βομβαρδισμούς του 1944, θα κάνετε βόλτα γύρω από την πλατεία του Αγίου Βικεντίου, και για shopping θα πάτε στην περιοχή της πλατείας του Δημαρχείου. Σε κάθε συνοικία το πράσινο περισσεύει -αφού η πόλη έχει τουλάχιστον 96 πάρκα, κήπους και πλατείες. Ξεχωρίζουν, οι κρεμαστοί κήποι με τα σπάνια φυτά που έχουν δημιουργηθεί στους προμαχώνες ενός ναπολεόντειου φρουρίου του 19ου αιώνα με θέα στις εκβολές του Σηκουάνα και το λιμάνι. Η μαρίνα της Χάβρης διαθέτει 1.150 θέσεις ελλιμενισμού και είναι αφετηρία πολλών ιστιοπλοϊκών αγώνων. Η 2 χιλιομέτρων βοτσαλωτή παραλία με την εσπλανάδα της φιλοξενεί πολλά εστιατόρια και καφέ-μπαρ.
Η ατμοσφαιρική, μικρή Honfleur
Από τη Χάβρη, διασχίζοντας την καλωδιωτή Γέφυρα της Νορμανδίας, θα βρεθείτε στην πόλη που ίδρυσαν οι Βίκινγκς και έγινε εμπορικός κόμβος λόγω της στρατηγικής της θέσης στο σημείο που ο Σηκουάνας χύνεται στη θάλασσα. Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου ο Γάλλος βασιλιάς οχύρωσε το λιμάνι -αν και αυτό δεν εμπόδισε τους Άγγλους να το καταλάβουν για αρκετές δεκαετίες.
Αυτό λοιπόν το πανέμορφο λιμάνι, που αγαπούν και οι ιστιοπλόοι, το περιβάλλουν από τρεις πλευρές οι δρόμοι με τα αξιοθαύμαστα, πολυώροφα και στενά σπίτια που έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της Honfleur: κτισμένα από τον 15ο και 16ου αιώνα, στριμώχνονται δίπλα δίπλα και από κάτω βρίσκονται στη σειρά καφέ, καταστήματα και εστιατόρια. Στην άκρη του λιμανιού, καθώς και στο ιστορικό κέντρο βρίσκονται και τα χαρακτηριστικά νορμανδικά οικοδομήματα με τις εμφανείς ξύλινες δοκούς, που είναι αρχιτεκτονικά αριστουργήματα.
Το τοπόσημο της Honfleur είναι η Αγία Αικατερίνη, μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της Γαλλίας και η μεγαλύτερη ξύλινη. Κτίστηκε το 1468 και η εσωτερική οροφή κατασκευάστηκε από καραβομαραγκούς ώστε να μοιάζει με δύο αντεστραμμένα κύτη σκαριών. Καθώς ο ξύλινος ναός δεν άντεχε το βάρος του, το ψηλό κωδωνοστάσιο κτίστηκε εξωτερικά -και μάλιστα επάνω από το σπίτι του κωδωνοκρούστη. Ο ναός έχει αποτυπωθεί σε έναν πίνακα του Claude Monet που ερχόταν συχνά από τη γειτονική Χάβρη για να στήσει το καβαλέτο του και να ζωγραφίσει στους υπαίθριους χώρους μαζί με τον μέντορά του, Eugène Boudin. Το μουσείο του Βοudin στη γενέτειρά του φιλοξενεί, εκτός από δικά του έργα, πίνακες των Courbet, Dufy, Jongkind και Monet.
Το Ναυτικό Μουσείο στεγάζεται σε μια πρώην εκκλησία του 1369, το παλαιότερο οικοδόμημα της κωμόπολης και στα αλλοτινά σπίτια του Erik Satie -του πολυτάλαντου μουσικού, ζωγράφου και λογοτέχνη που γεννήθηκε εδώ- έχει δημιουργηθεί μια ενδιαφέρουσα έκθεση εξοικείωσης με το έργο του. Eνα από τα κρυμμένα διαμάντια της Honfleur είναι η λιθόστρωτη Rue de la Prison, όπου βρίσκεται το διπλό κτίσμα που υπήρξε έπαυλη και φυλακή τον 16ο αιώνα και φιλοξενεί το Μουσείο Εθνογραφίας και Λαϊκής Τέχνης.
Giverny, η πόλη που λάτρεψε ο Μονέ
Οι πανέμορφες λίμνες με τα νούφαρα και οι πολύχρωμοι κήποι που αντίκριζε ο δάσκαλος του ιμπρεσιονισμού Κλοντ Μονέ στο σπίτι του στο Giverny, του έδωσαν τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική του έμπνευση και έκαναν το μικρό χωριό στην όχθη του Σηκουάνα διάσημο σε όλο τον κόσμο. Ο Μονέ εγκαταστάθηκε εδώ το 1883 και έμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1923, φιλοτεχνώντας μερικούς από τους πιο σημαντικούς του πίνακες. Ανακαίνισε ο ίδιος το σπίτι κάνοντάς το ένα αυθεντικό και πολύχρωμο έργο τέχνης και διαμόρφωσε τον προσωπικό του παράδεισο φυτεύοντας στους κήπους χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια και φτιάχνοντας τη λιμνούλα με τη γιαπωνέζικη γέφυρα. Αυτοί οι κήποι τον ενέπνευσαν για να ζωγραφίσει τη σειρά Water Lilies με 250 πίνακες και το Weeping Willow (Κλαίουσα Ιτιά) το 1918. Οι χώροι έχουν χαρακτηριστεί ως Ιστορικό Μνημείο από το 1976 και χάρη στο Ίδρυμα Μονέ διατηρούνται όπως ήταν. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο έρχονται εδώ τουλάχιστον μισό εκατομμύριο επισκέπτες.
Το Μουσείο του Ιμπρεσιονισμού είναι ένας ακόμη λόγος επίσκεψης στο Giverny. Παρότι πρόκειται για ένα μοντέρνο, μεγάλο κτίριο, οι αρχιτέκτονες κατάφεραν να το ενσωματώσουν στο τοπίο προσθέτοντας και υπέροχα διαμορφωμένους κήπους. Εκεί φιλοξενείται μια συλλογή 250 έργων ζωγραφικής και φωτογραφίας και διοργανώνονται σημαντικές περιοδικές εκθέσεις. Όταν ζούσε ο Μονέ, καλλιτέχνες όπως ο Σεζάν και ο Ροντέν έρχονταν στο Giverny για να τον συναντήσουν, μένοντας στο Ancien Hôtel Baudy, όπου αξίζει να κάνετε μια στάση καθώς σήμερα λειτουργεί ως καφέ και εστιατόριο. Οι βόλτες στο Giverny με τα κουκλίστικα αγροτόσπιτα, τους κήπους, τις λιμνούλες, τα φυτά και τα δέντρα είναι παραπάνω από απολαυστικές και για τους πεζοπόρους υπάρχει ένα καταπληκτικό δίκτυο μονοπατιών στις γύρω εξοχές.
Το Bayeux με την πιο φημισμένη ταπισερί του κόσμου
Το Bayeux έχει ιστορικές ρίζες που ξεκινούν από τη ρωμαϊκή εποχή. Στις μέρες μας αποτυπώνει κυρίως την περίοδο της βασιλείας του Γουλιέλμου του Κατακτητή, που ήταν παρών και στον καθαγιασμό του επιβλητικού καθεδρικού ναού, το 1077. Το οικοδόμημα κυριαρχεί στην πόλη -μάλιστα εκεί εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσια το 1476 η περίφημη ταπισερί. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα λεπτεπίλεπτο κέντημα με μάλλινες χρωματιστές κλωστές, σε λινό ύφασμα. Έχει μήκος 68,80 μ. ύψος 50 εκατοστά και βάρος 350 κιλά! Η δημιουργία του πιθανότατα διατάχθηκε από τον ετεροθαλή αδελφό του Γουλιέλμου του Κατακτητή, τον πολεμοχαρή επίσκοπο Odo του Bayeux.
Το καλλιτέχνημα αποτελεί μια λεπτομερή αποτύπωση -από την πλευρά των Νορμανδών- της κατάκτησης της Αγγλίας υπό την ηγεσία του δούκα Γουλιέλμου, το 1066. Θεωρείται ότι δημιουργήθηκε στη νότια Αγγλία τον 11ο αιώνα, και είναι, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα από τα υπέρτατα επιτεύγματα της κοσμικής ρομανικής τέχνης. Εντάσσεται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Μνήμης της UNESCO που το θεωρεί «μια ιστορική αφήγηση, αλλά και ουσιαστική πηγή πληροφοριών για τον τρόπο ζωής στον Μεσαίωνα και ειδικότερα στον 11ο αιώνα». Καθώς το χειροτέχνημα έχει ανάγκη από ιδιαίτερη προσοχή και συντήρηση έχει ήδη σχεδιαστεί η αναμόρφωση και επέκταση του μουσείου όπου εκτίθεται και θα ολοκληρωθεί το 2027.
Οι παραλίες της απόβασης στη Νορμανδία
Όπως είναι διεθνώς γνωστό, στις 6 Ιουνίου 1944 στην ακτογραμμή της Νορμανδίας αποβιβάστηκαν οι συμμαχικές δυνάμεις για να πολεμήσουν τους Ναζί, ένα γεγονός που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις μέρες μας οι διαφόρων ειδών εγκαταστάσεις -όπως μνημεία, μουσεία, νεκροταφεία κ.α.- στις ιστορικές παραλίες απόβασης κατά την λεγόμενη D-Day υπενθυμίζουν τη γενναιότητα και τη θυσία των στρατιωτών που πολέμησαν για την απελευθέρωση της Ευρώπης. Εκτείνονται σε μήκος 70 χχμ. από το Sainte-Marie-du-Mont έως το Ouistreham, μέσω των Colleville-sur-Mer και Arromanches-les-Bains.
Σχεδόν 3.000 στρατιώτες των Συμμάχων έχασαν τη ζωή τους κατά την απόβαση και εκατομμύρια άνθρωποι ταξιδεύουν στη Νορμανδία ειδικά για να δουν από κοντά πού και πώς έγιναν οι συγκρούσεις -γι’ αυτό και υπάρχουν διάφορα προγράμματα οργανωμένων ξεναγήσεων. Τα δύο τρίτα των στρατευμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών αποβιβάστηκαν σε μια παραλία τεσσάρων χιλιομέτρων, με απότομους γκρεμούς και βράχια, που αποκαλείται Ματωμένη Ομάχα. Εκεί βρίσκεται το ομώνυμο μουσείο, στρατιωτικό κοιμητήριο, ο τάφος του Philippe Kieffer κ.ά. Άλλα σημεία, με αντίστοιχες εγκαταστάσεις, είναι η Χρυσή Ακτή όπου αποβιβάστηκαν οι Βρετανοί και η παραλία Juno όπου κατέδραμαν 14.000 Καναδοί και 6.400 Βρετανοί στρατιώτες, που υπέστησαν, δυστυχώς, μεγάλες απώλειες. Στην ξενάγηση περιλαμβάνεται και το μεγάλο Μουσείο της Caen που εστιάζει τόσο στην ιστορία και τις επιπτώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όσο και στη διατήρηση της ειρήνης μεταπολεμικά.
Deauville και Trouville-sur-Mer: Στη «Ριβιέρα του Παρισιού»
Τα δημοφιλή θέρετρα της Νορμανδίας απέχουν περίπου 200 χλμ. από το Παρίσι και μπορεί κανείς να έρθει εύκολα με τρένο. Η Deauville σχεδιάστηκε εξ αρχής ως τουριστικός προορισμός και αναδύθηκε μέσα από τους αμμόλοφους στη δεκαετία του 1860 χάρη στο όραμα ενός δούκα που βάλθηκε να δημιουργήσει ένα «βασίλειο της κομψότητας» σε μια περιοχή γεμάτη έλη. Το σχέδιό του βρήκε υποστήριξη από διάφορους χρηματοδότες και εγένετο Deauville -με μορφή εμπνευσμένη από την ανάπλαση του Παρισιού που έγινε μεταξύ 1853-1870 χάρη στον περίφημο νομάρχη και πολεοδόμο, βαρόνο Haussmann (Οσμάν).
Η ιστορία της πόλης από τότε μέχρι σήμερα μετράει χιλιάδες σελίδες. Επώνυμοι, αριστοκράτες, VIPs κάθε εποχής έχουν περάσει από τα ιστορικά πολυτελή ξενοδοχεία της, έχουν διασκεδάσει, έχουν αγοράσει βίλες, έχουν απολαύσει μπάνιο στην τεράστια, αμμώδη παραλία με τις πολύχρωμες ομπρέλες: συμπληρώνεται πλέον από μια ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα και τα λουτρά που σχεδιάστηκαν ώστε να θυμίζουν εκείνα της Πομπηίας.
Η μυθική ξύλινη Promenade de Planches που κατασκευάστηκε το 1923 είναι από τα εμβλήματα της πόλης. Εκεί υπάρχουν οι 450 Art Deco καμπίνες που φέρουν ονόματα ηθοποιών και σκηνοθετών που έχουν έρθει στην Douville χάρη στο φημισμένο Φεστιβάλ Αμερικανικού Κινηματογράφου που διοργανώνεται κάθε Σεπτέμβριο από το 1975. Το λαμπερό θέρετρο φιλοξενεί και άλλα φεστιβάλ μουσικής και σινεμά, διαθέτει δύο ιπποδρόμους, γήπεδο πόλο, μαρίνες και δύο γήπεδα γκολφ παγκόσμιας κλάσης. Επίσης, μεγάλα υδροθεραπευτήρια και spa, επώνυμες μπουτίκ που βρίσκονται κυρίως πίσω από το καζίνο, εστιατόρια υψηλών προδιαγραφών και πέντε αστέρων ιστορικά ξενοδοχεία που διατηρούν το ύφος της Belle Epoque.
Όσο για το 6.600 τ.μ. Casino Barrière, τι να πρωτοπεί κανείς; Είναι ένα από τα κορυφαία της Ευρώπης, βρίσκεται από το 1912 στη θέση εκείνου που άνοιξε το 1864, περιλαμβάνει 3 εστιατόρια, 2 μπαρ, σινεμά, θέατρο και night club. Η πόλη είναι ιδανική για περπάτημα, έχει πεζόδρομους και πλατείες με βοτσαλωτά και είναι γεμάτη με τα χαρακτηριστικά half timbered νορμανδικά οικοδομήματα που τόσο αγαπάμε. Η Trouville-sur-Mer. Το ψαρολίμανο και τα ολόφρεσκα θαλασσινά, η μεγάλη παραλία με τα κύματα που την κάνουν ιδανική για σερφ, οι γειτονιές τα ωραία μαγαζιά, οι γκαλερί, η θαυμάσια αρχιτεκτονική και το καζίνο: Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους ο δήμος της πόλης προτείνει στους επισκέπτες να την επισκεφθούν.
Παρότι ήταν ένα από τα παλαιότερα θέρετρα της Νορμανδίας, μια πόλη που λάτρεψε ο Marcel Proust και ζωγράφισε ο Μονέ, στην Trouville-sur-Mer οι διακοπές έχουν διαφορετικό στυλ από της γειτονικής Deauville των VIPs. Η πόλη ζει πάνω στη θάλασσα και πολλοί θεωρούν την τεράστια και φαρδιά παραλία της την ωραιότερη στη Νορμανδία. Θα περπατήσετε στη μακριά ξύλινη προκυμαία Savignac, την πρώτη που κατασκευάστηκε στις ακτές της Νορμανδίας το 1867, και θα θαυμάσετε τις υπέροχες βίλες που κτίστηκαν σχεδόν πάνω στην άμμο μεταξύ 1860 και 1880.
Επίκεντρο του οικισμού παραμένει το γεμάτο κίνηση αλιευτικό λιμάνι, με την πολυσύχναστη σκεπαστή ψαραγορά του 1925 που είναι Ιστορικό Μνημείο. Στα εστιατόρια ντόπιοι και επισκέπτες απολαμβάνουν παραδοσιακές σπεσιαλιτέ με χτένια, γλώσσα, γαρίδες, σκουμπρί και άλλα θαλασσινά που φέρνουν οι ψαρόβαρκες.
Ο πεζόδρομος της Rue des Bains αποτελεί την καρδιά της Trouville-sur-Mer και είναι γεμάτος καφέ, εστιατόρια, γκαλερί και πολλά όμορφα μαγαζιά με ρούχα, κοσμήματα, είδη εσωτερικής διακόσμησης, έργα τέχνης και αντίκες. Περιηγούμενοι εκεί και στα κάθετα σοκάκια θα μπείτε στην αυθεντική της ατμόσφαιρα. Ωραία είναι και περιοχή Bonsecours, στο όριο μεταξύ Trouville και Hennequeville. Τι άλλο αξίζει να κάνει κανείς; Βόλτα στην Pont des Belges, που συνδέει την Trouville με την Deauville, επίσκεψη στο καζίνο και χαλάρωση στα κέντρα θαλασσοθεραπείας.
Διαβάστε ακόμα:
Ντοβίλ: Το γαλλικό «βασίλειο της κομψότητας» είναι μια πόλη διεθνούς ακτινοβολίας
Mont-Saint-Michel: Ανακαλύπτοντας το ανείπωτα όμορφο αξιοθέατο της Γαλλίας
