15 εμπειρίες που αποκαλύπτουν τη μεγαλοπρέπεια του Βατικανού

Πλατεία Αγίου Πέτρου

Με τη μεγαλειώδη εντύπωση που προκαλεί η Piazza San Pietro καθώς την προσεγγίζετε μέσω της Via della Conciliazione, η κορύφωση έρχεται φτάνοντας μπροστά στις κολοσσιαίες, τετραπλές κιονοστοιχίες του σπουδαίου αρχιτέκτονα και γλύπτη Gian Lorenzo Bernini. Η ίδια η πλατεία, με τις τεράστιες διαστάσεις -μήκος 340μ., πλάτος 240μ.- είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα που χρειάστηκε 12 χρόνια να ολοκληρωθεί (1656-1667). Η αίσθηση που ήθελε να πετύχει ο Μπερνίνι με το ιδιοφυές μπαρόκ του σχέδιο, αυτή του εναγκαλισμού των πιστών από τα χέρια του Θεού, πετυχαίνεται απόλυτα με το ελλειπτικό σχήμα που έδωσε στην πλατεία και την τέλεια συμμετρία των μήκους 196 μέτρων κιονοστοιχιών, που αποτελούνται από 284 κολώνες και φέρουν σαν επιστέγασμα συνολικά 140 αγάλματα αγίων. Γίνεται δε ιδιαίτερα αντιληπτή βλέποντας την πλατεία από ψηλά, από τον εξωτερικό εξώστη του τρούλου της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου. Ο αρχαίος οβελίσκος -1ος αι.π.Χ.- στο κέντρο της πλατείας, προέρχεται από την Αλεξάνδρεια, τα δύο σιντριβάνια φιλοτέχνησαν οι Domenico Fontana και Gian Lorenzo Bernini και η εμπειρία που δεν πρέπει να παραλείψετε είναι να σταθείτε πάνω στους μαρμάρινους δίσκους μεταξύ οβελίσκου και σιντριβανιών: θα δείτε ως δύο μαγείας τις τέσσερις σειρές κιονοστοιχιών να «εξαφανίζονται» σε μόνο μία.

Ελβετική Φρουρά

Πριν μπείτε στο θεαματικό ναό, ρίξτε μια ματιά εκατέρωθεν των σκαλοπατιών για να θαυμάσετε κάποια από τα μέλη του εκλεκτού στρατιωτικού σώματος με τις φανταχτερές μεσαιωνικές στολές και τις λόγχες, που προστατεύει τον εκάστοτε Ποντίφικα. Η Ελβετική Φρουρά του Βατικανού, ο μικρότερος –και εντυπωσιακότερος- στρατός στον κόσμο, δεν είναι απλά μια τουριστική ατραξιόν. Παρότι μοιάζουν να ανήκουν σε άλλη εποχή, οι 135 Ελβετοί πολίτες, Καθολικοί, άγαμοι, απόφοιτοι σχολείου, ηλικίας 19-30 ετών, ελάχιστου ύψους 1,72μ. και καθαρού «ηθικού» μητρώου στρατιώτες, περνούν ένα υπερσύγχρονο, απαιτητικό πρόγραμμα εκπαίδευσης δύο φάσεων σε Ελβετία και Ρώμη, ώστε να είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τη ασφάλεια του Πάπα, είτε βρίσκεται στο Βατικανό είτε περιοδεύει ανά τον κόσμο. Η ιστορία τους είναι τόσο παλιά όσο υποδηλώνουν οι στολές τους. Η πρώτη ταξιαρχία που αργότερα θα ονομάζονταν Guardia Svizzera Pontificia, έφτασε στη Ρώμη το 1506 ύστερα από εντολή και με την ευλογία του Πάπα Ιουλίου Β΄, την ίδια χρονιά που παρήγγειλε και την ανέγερση του Αγίου Πέτρου. Όσο για τις χαρακτηριστικές στολές «Uniforme di gala», απαρτίζονται από κίτρινες και μπλε κάθετες λωρίδες υφάσματος, που με την κίνηση αποκαλύπτουν ένα κόκκινο γιλέκο και παντελόνι, δημιουργώντας οπτικά ένα ενιαίο σύνολο, ενώ συμπληρώνονται από πτυχωτό λευκό κολάρο και κράνος με φτερά, των οποίων τα χρώματα υποδεικνύουν το στρατιωτικό βαθμό.

Βασιλική Αγίου Πέτρου

Μια τέλεια αναγεννησιακή εικόνα, ένα εντυπωσιακό φωτογραφικό κάδρο ιδωμένο από τη γέφυρα Ponte Sant Anglelo την ώρα που ανάβουν οι φανοί του τρούλου, κι ένας απέραντος χώρος που προκαλεί δέος μόλις βρεθείς στο γεμάτο θεατρικότητα εσωτερικό. Οι περιγραφές μοιάζουν φτωχές μπροστά στη μεγαλύτερη εκκλησία του κόσμου, η κατασκευή της οποίας ξεκίνησε το 1506, κατόπιν επιθυμίας του Πάπα Ιουλίου Β΄ να παγιώσει την εξουσία της Αγίας Έδρας. Επιστρατεύτηκαν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της Αναγέννησης προκειμένου ο ναός που θα χτίζονταν πάνω από τον τάφο του Αγ. Πέτρου, να αποτελέσει τον θεαματικότερο και πλουσιότερο καθεδρικό της Ιταλίας.

Ο Μπραμάντε στο σχέδιο, ο Μιχαήλ Άγγελος στον τρούλο, ο Μαντέρνο στην πρόσοψη και το κλίτος, άφησαν ένα έργο που αν και χρειάστηκε πάνω από 120 χρόνια για να ολοκληρωθεί, έμεινε πιστό στο σχέδιό τους και καθηλώνει όποιον βρεθεί στο εσωτερικό με έντονη τη σφραγίδα του Μπερνίνι. Με την Αγία Πύλη-Porta Santa να ανοίγει ξανά φέτος μετά από 25 χρόνια για το Ιερό Έτος με θέμα «Προσκυνητές της ελπίδας», παρατηρήστε στο δάπεδο τα σημάδια σύγκρισης του μήκους 212 μ. κεντρικού κλίτους με το μήκος άλλων σημαντικών ναών. Προχωρήστε στο κέντρο για να διαβάσετε την επιγραφή σε ελληνική γραφή γύρω από τη βάση του θόλου, αγγίξτε για καλή τύχη το πόδι του μπρούτζινου αγάλματος του Αγίου Πέτρου, δείτε σπάνια εκκλησιαστικά κειμήλια στο Θησαυροφυλάκιο, κατεβείτε στην Κρύπτη όπου ενταφιάστηκαν οι σημαντικότεροι Ποντίφικες κι αφιερώστε τον υπόλοιπο χρόνο σας θαυμάζοντας τα παρακάτω τρία αριστουργήματα, από τα σημαντικότερα ολόκληρης της Ιταλίας.

Θόλος του Michelangelo

Από σεβασμό προς το μεγαλοπρεπές Πάνθεον, ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε τον εντυπωσιακό τρούλο της βασιλικής, με διάμετρο 1,3μ. μικρότερη αυτής του αρχαίου μνημείου. Με ύψος όμως 133 και διάμετρο 42 μέτρα, αποτελεί ένα τέλειο δείγμα αναγεννησιακού σχεδίου, αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο και πρότυπο για δεκάδες μεταγενέστερα κτήρια, όπως o Καθεδρικός του Αγίου Παύλου στη Μινεσότα των Η.Π.Α. ή το Εθνικό Παλάτι της Μάφρα στην Πορτογαλία. Δυστυχώς, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο στη βασιλική, ο εντυπωσιακών διαστάσεων cupola χάνεται σταδιακά πίσω από τη μεγαλοπρεπή πρόσοψη του Κάρλο Μαντέρνο με τις 27 μέτρων κολώνες και τα 13 αγάλματα του Χριστού και των μαθητών του, εν μέρει λόγω του σχήματος λατινικού σταυρού της βασιλικής.

Ο Michelangelo όπως και ο Bramande ήταν υπέρ ενός σχεδίου ελληνικού σταυρού, ο Πάπας Ε΄ όμως προκειμένου οι λειτουργίες να αποκτούν ακόμη δραματικότερη μεγαλοπρέπεια και ο πιστός να νιώθει δέος μπαίνοντας στο ναό, επέβαλε το μεγαλύτερο μήκος του σηκού στο σχέδιο του Maderno. Έτσι δυστυχώς, η μεγαλειώδης αίσθηση που προκαλεί το εσωτερικό του τρούλου, δεν γίνεται αντιληπτή παρά μόνο φτάνοντας στο κέντρο της βασιλικής. Μη χάσετε την εμπειρία της ανάβασης στον θόλο με/χωρίς ανελκυστήρα ως ένα σημείο, κι επιπλέον 231 στενά και απότομα σκαλιά. Η θέα της Αιώνιας Πόλης από την κορυφή του αιώνιου συμβόλου της κόβει την ανάσα και η πλατεία του Αγίου Πέτρου μοιάζει πραγματικά να αγκαλιάζει το πλήθος που την κατακλύζει.

Pietà

Η υποδειγματική όσο και συγκινητική αποτύπωση σε ένα κομμάτι αστραφτερό μάρμαρο από την Carrara της γλυκύτατης μορφής της νεαρής Παναγίας που κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό σώμα του γιου της, είναι μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορίας της γλυπτικής και όχι μόνο της Αναγέννησης. Φιλοτεχνημένο το 1499 από τον μόλις 25 ετών τότε Μιχαήλ Άγγελο, συνδυάζει ισομερώς την τεχνική αριστεία και το συναισθηματικό βάθος και είναι το μόνο υπογεγραμμένο έργο του μεγάλου καλλιτέχνη. Θα δείτε το όνομά του λαξευμένο σε μια λωρίδα στο ρούχο της Παναγίας, καθώς η ιστορία θέλει τον Michelangelo να μπαίνει νύχτα στη βασιλική και να σμιλεύει τη φράση ότι σε εκείνον αποδίδεται το έργο, όταν άκουσε να αμφισβητείται ότι μπορούσε να δημιουργήσει ένα τέτοιο αριστούργημα σε τόσο νεαρή ηλικία. Μετά την επίθεση με σφυρί που δέχτηκε το έργο από Αυστραλό βάνδαλο το 1972 και την πρόκληση πάνω από 50 ραγισμάτων, η «Αποκαθήλωση» φυλάσσεται πλέον πίσω από αλεξίσφαιρο τζάμι.

Baldacchino

Ο Μπερνίνι δεν είναι υπεύθυνος μόνο για το σχεδιασμό της πλατείας, αλλά σκηνοθετεί και μπαρόκ πανδαισία στο εσωτερικό της βασιλικής. Το μεγαλοπρεπές μπρούτζινο κιβώριο που έχει ύψος 29 μέτρα, ορθώνεται πάνω στο παπικό ιερό και τραβά αμέσως το βλέμμα στις τέσσερις σπειροειδείς στήλες που το στηρίζουν. Λέγεται ότι για την κατασκευή του αφαιρέθηκαν τα ορειχάλκινα κομμάτια του προστώου του Πάνθεου, κάτι για το οποίο τιμωρήθηκε και ο ίδιος ο Πάπας Ουρβανός Η΄ και η οικογένειά του. Ο αριστουργηματικός μπαρόκ ρυθμός συνεχίζεται στην αψίδα του 1666, όπου ένα χρυσό σύννεφο από μπρούντζο με γεμάτα κίνηση putti, αγάλματα και ακτίνες πλαισιώνει το εξαίσιο βιτρό με το περιστέρι που κρατά στο στόμα ένα κλαδί ελιάς, συχνή απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος. Με το φως να διαχέεται μέσα από το βιτρό και τον περίτεχνο θρόνο του Αγίου Πέτρου ακριβώς από κάτω να λάμπει καθώς πλαισιώνεται από αγάλματα όλο δυναμισμό, η αίσθηση της Θείας παρουσίας εντείνεται και η όλη σύνθεση μοιάζει να κινείται προς τον θεατή.

Μνημείο Αλέξανδρου Ζ΄

Δώδεκα χρονιά μετά τη αψίδα, ο ίδιος μεγάλος καλλιτέχνης του μπαρόκ δημιούργησε το εντυπωσιακότερο ταφικό μνημείο της βασιλικής, ένα από τα τελευταία έργα του. Πρόκειται για εκείνο του Πάπα Αλέξανδρου Ζ΄ με τις μαρμάρινες μορφές της Δικαιοσύνης, της Αλήθειας, της Αγνότητας και της Σύνεσης να πλαισιώνουν θρηνώντας για το θάνατό του το άγαλμα του Ποντίφικα που προσεύχεται γονατιστός. Ένα σμιλεμένο σε μάρμαρο μεγάλο κομμάτι υφάσματος απλώνεται μεταξύ των γυναικείων μορφών, με συγκλονιστική λεπτομέρεια έναν σκελετό που προσπαθεί να συρθεί κάτω από ύφασμα κρατώντας μια μεγάλη κλεψύδρα, ανατριχιαστική υπενθύμιση της θνητότητας.

Οκτάγωνη αυλή

Με 13 παγκόσμιας κλάσης μουσεία και γκαλερί, επιπλέον εκθεσιακούς χώρους κι εκθαμβωτικές αίθουσες, είναι αδύνατον να δείτε σε μια μέρα τις κορυφαίες καλλιτεχνικές δημιουργίες στα μεγαλοπρεπή αποστολικά παλάτια όπου στεγάζονται τα Musei Vaticani. Οι συλλογές χωρίζονται σε αρχαιοελληνικές, αιγυπτιακές, ετρουσκικές και ρωμαϊκές αρχαιότητες, παλαιοχριστιανική, αναγεννησιακή και μοντέρνα τέχνη, ενώ υπάρχει κι ένας μεγάλος αριθμός σημαντικών εθνογραφικών εκθεμάτων. Μέρη του Μουσείου Pio Clementino όπου φιλοξενείται η κλασική γλυπτική, η Αίθουσα του Ελληνικού Σταυρού με τις δύο θαυμάσιες σαρκοφάγους από κόκκινο πορφυρίτη και η Οκτάγωνη Αίθουσα ή Salla delle Statue, με τρία από τα διασημότερα γλυπτά της Ρώμης: το Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος του 1ου αι. π.Χ., μια δραματική απεικόνιση του Τρώα μάντη και των γιών του καθώς κατατρώγονται από φίδια, τον Απόλλωνα του Μπελβεντέρε, ρωμαϊκό αντίγραφου ελληνικού αγάλματος του 4ου αι. π.Χ., πρότυπο τελειότητας και κλασσικής ομορφιάς και ο Κορμός του Μπελβεντέρε, ακέφαλο άγαλμα της εποχής του αυτοκράτορα Ανδριανού, εμπνευσμένο από μπρούτζινο πρωτότυπο της εποχής του Πραξιτέλη.

Αιγυπτιακή συλλογή

Κάποια από τα σπουδαιότερα έργα αρχαίας αιγυπτιακής τέχνης εκτίθενται στο πρώτο μουσείο του Βατικανού -Museo Gregoriano Egizio-, που φέρει το όνομα του ιδρυτή του, Πάπα Γρηγορίου ΙΣΤ’ και εγκαινιάστηκε το 1839. Σχεδιασμένο από τον Luigi Ungarelli, έναν από τους πρώτους Ιταλούς Αιγυπτιολόγους, στεγάζει σε εννέα αίθουσες μια τεράστια συλλογή αρχαίων θησαυρών από την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία και την Ασσυρία. Μεταξύ τους, μούμιες, πάπυροι, ιερογλυφικές επιγραφές, το 30 σελίδων «Βιβλίο των Νεκρών» που συνόδευε τους νεκρούς στον κάτω κόσμο και μέρος της Συλλογής Carlo Grassi με αρχαία μπρούτζινα αγαλματίδια, που ο πλούσιος Ιταλός επιχειρηματίας απέκτησε ζώντας στο Κάιρο και που η χήρα του δώρισε στον Πάπα Πίο ΙΒ΄. Το μεγαλύτερο μέρος των υπολοίπων εκθεμάτων βρέθηκε στη βίλα του φιλότεχνου αυτοκράτορα Αδριανού, στο Τίβολι.

Cortile della Pigna

Η μεγάλη «Αυλή της Κουκουνάρας», μία από τις τρεις εσωτερικές αυλές των μουσείων, παίρνει το όνομά της από το γιγάντιο μπρούτζινο κουκουνάρι που βρέθηκε στο κέντρο της Ρώμης, κοντά στην εκκλησία Santa Maria Sopra Minerva. Μεταξύ των Museo Chiaramonti και Galleria delle Cantelabri, είναι ένα θαυμάσιο μέρος για ένα μικρό διάλλειμα από την περιήγηση στο δαίδαλο των μουσείων του Βατικανού. Το ύψους σχεδόν τεσσάρων μέτρων γλυπτό της εποχής του αυτοκράτορα Οκταβιανού, στολίζει μαζί με δύο παγώνια μια κρήνη, στην ημικυκλική εσοχή της αυλής που αρχικά αποτελούσε μέρος της σχεδιασμένης από τον Μπραμάντε Cortile del Belvedere. Στο κέντρο της Cortile della Pigna εκτίθεται η διαμέτρου 4 μέτρων σφαίρα του Ιταλού γλύπτη Arnaldo Pomodoro.

Συλλογή γεωγραφικών χαρτών

Από τα εντυπωσιακότερα και πιο ενδιαφέροντα τμήματα του μουσειακού συμπλέγματος, ο μήκους 120 μέτρων διάδρομος που οδηγεί στην Καπέλα Σιστίνα, κοσμείται από 40 μοναδικής αξίας τοπογραφικούς χάρτες που απαρτίζουν την Galleria delle carte geografiche. Η συλλογή που σχηματίστηκε κατ΄ εντολή του Πάπα Γρηγορίου ΙΓ’ μεταξύ 1580-1585, περιλαμβάνει εξαιρετικής ακρίβειας χαρτογραφικές απεικονίσεις διαφόρων ιταλικών περιοχών και μεγάλων πόλεων της χώρας, οι οποίες συνοδεύονται από οροφογραφίες με τα μεγαλύτερα θρησκευτικά γεγονότα που σχετίζονται με αυτές. Πέρα από τις πολύτιμες πληροφορίες που παρέχουν για τη γεωγραφική γνώση του 16ου αιώνα και την υψηλή καλλιτεχνική τους αξία, οι χάρτες αυτοί αποτελούν σύμβολο της θρησκευτικής και πνευματικής ενότητας της Ιταλίας.

Αίθουσες του Ραφαήλ

Τα τέσσερα δωμάτια που είναι γνωστά ως Stanze di Raffaello αποτελούσαν μέρος των διαμερισμάτων του δευτέρου ορόφου του παπικού ανακτόρου, που είχε επιλέξει ο Ποντίφικας Ιούλιος Β΄ ως κατοικία δική του και των διαδόχων του. Οι εκπληκτικές νωπογραφίες που καλύπτουν τους τοίχους φιλοτεχνήθηκαν από τον Ραφαήλ και τους μαθητές του μεταξύ 1508-1524 και είναι πάντα γεμάτες επισκέπτες, αφού θεωρούνται τα τελειότερα δείγματα της τέχνης του μεγάλου αναγεννησιακού καλλιτέχνη. Ο ίδιος ζωγράφησε μόνο τις δύο αίθουσες: τη Stanza di Eliodoro –Αίθουσα αναμονής- που παίρνει το όνομά της από τη σκηνή εκδίωξης του Ηλιόδωρου από το ναό των Ιεροσολύμων και εντυπωσιάζει με τα ζωηρά χρώματα και το δραματικό φωτισμό των σκηνών που απεικονίζει και τη διάσημη Stanza della Segnatura –Αίθουσα της υπογραφής και πρώην βιβλιοθήκη του Πάπα Ιουλίου Β΄. Εδώ, θα θαυμάσετε το αριστοτεχνικής προοπτικής έργο του 1511 «Σχολή των Αθηνών», που συμβολίζει το θρίαμβο της επιστήμης. Κεντρικές μορφές αυτές των Πλάτωνα και Αριστοτέλη, με κάποιες από τις φιγούρες που τους πλαισιώνουν να απεικονίζουν συγχρόνους του Ραφαήλ, όπως ο ίδιος, ο Μπραμάντε και ο Μιχαήλ Άγγελος, ως σκεφτικός Ηράκλειτος καθισμένος στα σκαλιά.

Κύκλος της Γέννησης, Cappella Sistina

Το αποκορύφωμα της επίσκεψης στα μουσεία που εδρεύουν στο Palazzo Apostolico Vaticano δεν είναι άλλο από το εκθαμβωτικά διακοσμημένο παρεκκλήσι του Πάπα Σίξτου Δ΄, που αποφάσισε να ανακαινίσει το παλαιό Μεγάλο Παρεκκλήσι, με σκοπό να τονίσει την παπική εξουσία που βρισκόταν υπό αμφισβήτηση στα τέλη του 15ου αι. Το αποτέλεσμα που φέρει κυρίως την υπογραφή του Μιχαήλ Αγγέλου, πασίγνωστο σε όλο τον κόσμο ως ένα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της τέχνης, δεν αποτελεί απλό διάκοσμο, αλλά με τη σημειολογία του διατυπώνει μια σύνθετη θεολογική ιστορία. Πέρα από τη σπουδαία συμβολή και τα εξαιρετικά έργα των Botticelli, Perugino, Signorelli, Pinturicchio και αρκετών ακόμη σπουδαίων καλλιτεχνών που φιλοτέχνησαν σκηνές από το βίο αγίων στους τρεις τοίχους, είναι ο Κύκλος της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου που αποτελούν το θέμα των 800τ.μ. της θολωτής οροφής, που πραγματικά συγκλονίζει.

Φαίνεται απίστευτο να έχουν ζωγραφιστεί από ανθρώπινο χέρι οι γεμάτες κίνηση, ρεαλισμό και λεπτομέρεια 9 σκηνές από το Βιβλίο της Γένεσης, με κεντρική, τη στιγμή που ο Θεός δίνει ζωή στον Αδάμ ακουμπώντας τον με τον δείκτη του. Παρατηρείστε πως ο Θεός χωρίζει το σκοτάδι από το φως και το νερό από τη γη, την εκδίωξη των πρωτόπλαστων από τον παράδεισο και τη χάρη του Θεού, θέματα που επέλεξε ο ίδιος ο Michelangelo, ζητώντας πλήρη ελευθερία θέματος και ολοκληρώνοντάς τα μέσα σε τέσσερα χρόνια (1508-12). Οι απεικονίσεις των προφητών των προπατόρων και των ignudi στα τρίγωνα και τα ημικύκλια της βάσης του θόλου, είναι επίσης δικά του έργα που ολοκληρώνουν την κεντρική σύνθεση, την οποία ο Μιχαήλ Άγγελος ζωγράφισε ξαπλωμένος ανάσκελα, πάνω σε σκαλωσιές.

Τελευταία Κρίση, Cappella Sistina

Είχαν περάσει 24 χρόνια από την ολοκλήρωση της οροφής της Καπέλα Σιστίνα, όταν ο Πάπας Παύλος Γ΄ κάλεσε τον 61χρονο Μιχαήλ Άγγελο για να απεικονίσει την ώρα της τελικής κρίσης στο δυτικό τοίχο του παρεκκλησιού, όπου πλέον γίνεται η εκλογή του εκάστοτε Ποντίφικα. Το κλίμα απαισιοδοξίας μετά τη λεηλασία της Ρώμης το 1527 ήταν διάχυτο και η απόδοση του καλλιτέχνη ως προς τη Δευτέρα Παρουσία αντανακλά το δράμα και τη θλίψη της εποχής. Ο Χριστός ως επουράνιος δικαστής κυριαρχεί στο κέντρο με την Παναγία και τους αγίους γύρω του, ενώ στο κάτω μέρος της ζωηρόχρωμης σύνθεσης που χρειάστηκε 5 χρόνια για να ολοκληρωθεί (1536-1541) οι ενάρετοι οδηγούνται στον παράδεισο στα αριστερά και οι αμαρτωλοί στην κόλαση στα δεξιά, υπό το άγρυπνο βλέμμα του Χάρου που παρακολουθεί μέσα από μια βάρκα.

Το έργο προκάλεσε σάλο κατά τα αποκαλυπτήριά του για δύο λόγους: από τη μια παρουσίαζε ένα μέλος της αυλής του Πάπα και επικριτή του έργου του καλλιτέχνη, με τη μορφή του δικαστή των καταραμένων ψυχών και μάλιστα με αυτιά γαϊδάρου. Κι από την άλλη, λόγω των γυμνών σωμάτων στις περισσότερες φιγούρες, που οδήγησε την πρόσληψη του Da Volterra για να ζωγραφήσει πτυχωτά περιζώματα πάνω στα επίμαχα σημεία. Προσπαθήστε να εντοπίσετε την αυτοπροσωπογραφία του Michelangelo ως Άγιο Βαρθολομαίο που κρατά το δέρμα του σύμφωνα με τον τρόπο μαρτυρίου του.

Σπειροειδής σκάλα

Μοιάζει απίστευτο, αλλά ακόμη και μια σκάλα μπορεί να ιδωθεί ως έργο τέχνης στο Βατικανό. Πολυφωτογραφημένη και διάσημη, η διπλή σπειροειδής σκάλα που οδηγεί στην έξοδο από το μουσειακό συγκρότημα, είναι όσο θεαματική θα περίμενε κανείς από το παπικό κρατίδιο. Πρόκειται για έργο του Τζουζέπε Μόμο, ο οποίος το 1932 επανασχεδίασε το αρχικό έργο του 16ου αιώνα του Μπαραμάντε. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο κλίμακες που σαν οφθαλμαπάτη δημιουργούν ένα διπλό έλικα, μιμούμενες το ανθρώπινο DNA.

Διαβάστε ακόμα:

Οι γαστρονομικοί παράδεισοι της Ρώμης -7 κορυφαία ντελικατέσεν

3 ιστορικά ξενοδοχεία με μοναδική ατμόσφαιρα στο κέντρο της Ρώμης

City break στη Ρώμη: Η εμπειρία της Αιώνιας Πόλης on a budget