Λίγα πράγματα συγκρίνονται με τον ενθουσιασμό που σε κατακλύει όταν παραλαμβάνεις το καινούριο σου αυτοκίνητο. Όταν τα κλειδιά του Peugeot 308 έφτασαν στα χέρια μας ήταν δεδομένο ότι θα ακολουθούσε αμέσως μετά μία (κοντινή) εκδρομή για να διαπιστώσουμε τις δυνατότητές του.
19
Πριν το οδηγήσουμε το θαυμάσαμε εξωτερικά. Την προσοχή μας κέντρισε πρώτα από όλα το νέο έμβλημα της Peugeot, με το εντυπωσιακό κεφάλι λιονταριού με την πλούσια χαίτη πάνω σε μια τριγωνική «ασπίδα». Τα μπροστινά LED φώτα αλλά και τα φώτα ημέρας στον μπροστινό προφυλακτήρα σε σχήμα που θυμίζει «δόντια λιονταριού» δημιουργούν μια εντυπωσιακή και δυναμική εικόνα.
Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε. Για την ακρίβεια, δεν ξεκινάμε αμέσως γιατί έχουμε εντυπωσιαστεί από το εσωτερικό του. Ένας λόγος που επιλέξαμε τοPeugeot 308, ήταν και η διαχρονική φήμη των εσωτερικών χώρων των μοντέλων της εταιρείας. Όμως, η πραγματικότητα ξεπέρασε ακόμα και τις υψηλές προσδοκίες μας. Η αίσθηση στην καμπίνα των επιβατών είναι πραγματικά ενός premium αυτοκινήτου και όχι μικρομεσαίας κατηγορίας. Άνετα καθίσματα, μοντέρνος σχεδιασμός που αποφεύγει τα αισθητικά «ακροβατικά». Επιλογή υλικών ανώτατης ποιότητας. Σαν να βρισκόμαστε στο σαλόνι ενός μοντέρνου σπιτιού.
Ξεκινήσαμε την πρώτη μας διαδρομή με το Peugeut 308 με κατεύθυνση τη Λίμνη του Μαραθώνα. Η οδήγηση προς αυτή την κατεύθυνση σίγουρα έχει κάποιες απαιτήσεις αλλά είναι ακριβώς και ένας τρόπος να διαπιστώσουμε τις δυνατότητες του καινούριου μας αυτοκινήτου. Oδηγικά ανταποκρίνεται άψογα σε οτιδήποτε του ζητήσουμε. Όσον αφορά τις τεχνολογικές εφαρμογές του, σημειώνουμε ότι η κεντρική οθόνη αφής 10’’ είναι πλήρως ενσωματωμένη στις γραμμές του ταμπλό. Αλλά την ίδια στιγμή δεν λείπουν και τα φυσικά μπουτόν για άμεση πρόσβαση στον κλιματισμό, το alarm, όπως και ο κλασικός και αγαπημένος περιστροφικός διακόπτης για την ένταση του ήχου. Όλα τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν άνετη και ασφαλή κάθε κίνηση του ανθρώπου που βρίσκεται στο τιμόνι.
Φτάνουμε στο Φράγμα του Μαραθώνα, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε το 1929 και οδήγησε στο σχηματισμό της Λίμνης του Μαραθώνα. Η λίμνη ήταν το κυριότερο απόθεμα νερού για την ύδρευση της Αθήνας από το 1931 έως το 1959.
Το 1959, η τεχνητή Λίμνη του Μαραθώνα συνδέθηκε με τη φυσική Λίμνη Υλίκη. Πλέον, το περισσότερο νερό για την ύδρευση της πρωτεύουσας προέρχεται από την τεχνητή Λίμνη του Μόρνου.
Η εικόνα της Λίμνης του Μαραθώνα είναι εντυπωσιακή. Σίγουρα είναι μια εικόνα που μας έκανε να ξεχάσουμε ότι απέχουμε λιγότερο από μία ώρα από το κέντρο της Αθήνας. Αλλά όσο μεγάλη και να φαίνεται η λίμνη, η ελληνική πρωτεύουσα έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που όλο το νερό της θα επαρκούσε μόνο για λίγες μέρες για την ύδρευση της Αθήνας.
Ενδιαφέρον έχει και η ρύθμιση της κυκλοφορίας στον δρόμο που διασχίζει το φράγμα. Καθώς ο δρόμος χωράει μόνο ένα αυτοκίνητο, η ρύθμιση της κυκλοφορίας γίνεται με φανάρι. Σταματήσαμε εδώ κοντά για καφέ και απολαύσαμε το μαγευτικό τοπίο. Όμως το καλύτερο θα ακολουθούσε.
Γύρω από τη λίμνη υπάρχει μεγάλο δίκτυο μονοπατιών για περπάτημα μέσα στη φύση. Ένα από αυτά οδηγεί στη βάση του φράγματος, εκεί όπου βρίσκεται ένας ναός, αντίγραφο ενός αρχαιοελληνικού ναού. Χτίστηκε την εποχή της κατασκευής του φράγματος και έχει σαν πηγή έμπνευσης τον «Θησαυρό των Αθηναίων»: τον δωρικό ναό που βρίσκεται στους Δελφούς και τον οποίον δώρισαν οι Αθηναίοι στους θεούς τους για να τους ευχαριστήσουν για τη μεγάλη τους νίκη στην Μάχη του Μαραθώνα. Έτσι με πρωτοβουλία των εργατών και των μηχανικών που εργάστηκαν για την κατασκευή του σημαντικού τεχνικού έργου, συνδέεται η σύγχρονη και η αρχαία ιστορία της περιοχής.
Κατάληξη της ημερήσιας εκδρομής μας ήταν μία πολύ καλή ταβέρνα στο Καλέντζι. Από εκεί επιστρέψαμε στην Αθήνα και περιμέναμε την πρώτη ευκαιρία για την επόμενη και μακρινότερη απόδραση μας πάνω στις τέσσερις ρόδες του Peugeοt 308.
Στην Λίμνη Βουλιαγμένης (της Κορινθίας)
Όταν αυτή η ευκαιρία προέκυψε, αποφασίσαμε να βγούμε (λίγο) Αττικής και να κάνουμε μία εκδρομή έως τη λιγότερο γνωστή Λίμνη Βουλιαγμένης (επισήμως Λίμνη Ηραίου), εκείνη στην Κορινθία. H διαδρομή από την Αθήνα έως το Λουτράκι είναι γνωστή σε όλους, οπότε δεν θα την περιγράψουμε. Στο μποτιλιαρισμένο Λουτράκι όπου σταματήσαμε για να πάρουμε προμήθειες, το παρκάρισμα θα μπορούσε να είναι ενδεχομένως δύσκολη υπόθεση. Αλλά το σύστημα υποβοήθησης στάθμευσης 360° με τέσσερις κάμερες επιτρέπει στον οδηγό να εκμεταλλευθεί το παραμικρό κενό που θα προκύψει.
Από το Λουτράκι βρεθήκαμε στη Λίμνη Ηραίου μέσα σε 20 λεπτά άνετης οδήγησης. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για λίμνη αλλά για λιμνοθάλασσα η οποία ενώνεται με τον Κορινθιακό Κόλπο με ένα πραγματικά πολύ στενό κανάλι που δεν ξεπερνά τα 10 μέτρα πλάτος. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε πρώτα τον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου. Εδώ οι ανασκαφές έφεραν στο φως μια μεγάλη δεξαμενή συλλογής νερού, με εντυπωσιακό σύστημα στεγανότητας και ένα κτίριο με αίθουσες φαγητού, οι οποίοι εξυπηρετούσαν τους προσκυνητές του ναού της Ήρας. Όποιος βρεθεί εδώ σε μέρες με καλοκαιρία, αξίζει να έχει και το μαγιό του μαζί.
Ο αρχαιολογικός χώρος έχει ένα μυστικό. Μια υπέροχη παραλία ακριβώς μπροστά του. Αλλά εμείς δεν ήμασταν τόσο τολμηροί , οπότε ακολουθήσαμε με τα πόδια τον χωματόδρομο που οδήγησε στο highlight της ημέρας. Τον Φάρο Ηραίον στο ακρωτήριο Μελαγκάβι, στο τέλος της Χερσονήσου. Και να μην τον ξέρετε πιθανότατα τον έχετε δει στα social media, γιατί είναι ένας από τους ωραιότερους και για αυτό πιο πολυφωτογραφημένους φάρους στην Ελλάδα.
Aφού υποκύψαμε και εμείς στη γοητεία του και τον φωτογραφίσαμε, αποφασίσαμε να παρατείνουμε την διαμονή μας στην Κορινθία. Θα διανυκτερεύαμε στο Λουτράκι με στόχο την επόμενη μέρα να δούμε άλλη μία λίμνη από κοντά.
Λίμνη Δόξα, στην καρδιά της «κορινθιακής Ελβετίας»
Για όποιον αγαπάει την οδήγηση ένας λόγος να κάνει την εκδρομή στη Λίμνη Δόξα είναι η ίδια η διαδρομή. Ο δρόμος έχει αρκετές στροφές και απαιτεί συχνές αλλαγές ταχυτήτων. Το κιβώτιο ταχυτήτων του Peugeοt 308και το σύστημα ενεργής υποβοήθησης διατήρησης στη λωρίδα κυκλοφορίας του τα κάνουν όλα αυτά πολύ εύκολα. Κάθε φορά που το τιμόνι έστριβε, το τοπίο μπροστά μας άλλαζε. Οπότε η διαδρομή έως τη Λίμνη Δόξα κράτησε λίγο παραπάνω γιατί υπήρξαν πολλές στάσεις για να χαζέψουμε αυτή την μικρή «κορινθιακή Ελβετία».
Τελικά φτάσαμε στη λίμνη Δόξα από τον εύκολα προσπελάσιμο χωματόδρομο που ξεκινά από την άκρη του χωριού Γκούρα. Πρόκειται για τεχνητή λίμνη σε υψόμετρο 900 μέτρων στην καρδιά του αρχαίου Φενεού. Είναι επίσης μία πολύ νεαρή λίμνη. Σχηματίστηκε οριστικά στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με τη δημιουργία ενός φράγματος στην κοίτη του χειμάρρου Δόξα, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στη λίμνη.
Στα νερά της καθρεφτίζονται τα δάση της ορεινής Κορινθίας, δημιουργώντας μία πολύχρωμη μοναδική ψευδαίσθηση. Και εδώ υπάρχει ένα οικοδόμημα που ακόμα και αν το αγνοείτε, πιθανότατα το έχετε δει στο Instagram.
Το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, το οποίο επικοινωνεί με τη στεριά με μια στενή λωρίδα γης. Μετά από περπάτημα στις όχθες της λίμνης, επόμενη στάση μας ήταν σε μία ταβέρνα στον Φενεό. Ακολούθησαν δυόμιση ώρες ξεκούραστης και άνετης οδήγησης έως την Αθήνα. Xάρη στο νέο Peugeot 308.
