«Summer is a state of mind» ήταν το motto της τουριστικής καμπάνιας του 2020 με φόντο το χαρακτηριστικό αμμουδένιο «δάχτυλο» από την Μεγάλη Άμμο.
Το αναγνώρισα αμέσως. Δεν αμφέβαλα στιγμή, ούτε σκέφτηκα μήπως όντως επρόκειτο για κάποια παραλία της Κροατίας. Το όνομά της είναι Μεγάλη Άμμος. Ούτε Χρυσή, ούτε Χρυσαφένια, ούτε Πλατιά όπως την διάβασα από εδώ κι από κει. Δεν ξέρω εγώ την Μεγάλη Άμμο; Για την ακρίβεια, την ξέρω από τότε που όντως ήταν Μεγάλη. Πολύ πιο μεγάλη απ΄όση είναι τώρα. Κάθε χρόνο, αρχές Ιουνίου, με το τέλος της σχολικής χρονιάς, άμα τη αφίξει μου στο Μαρμάρι Ευβοίας, στο σπίτι της γιαγιάς Μαρίας και του παππού Μανώλη για τις καθιερωμένες τρίμηνες διακοπές μου, σαν ιεροτελεστία, πήγαινα στη Μεγάλη Άμμο για να δω πόση έχει μείνει. Και κάθε χρόνο την έβλεπα όλο και μικρότερη. Τα κύματα «έτρωγαν» όλο και πιο πολύ την αμμουδιά, καμιά φορά, άλλαζαν και το σχήμα της. Ή μπορεί εγώ να μεγάλωνα και να μίκραινε στα μάτια μου.
Η Μεγάλη Άμμος δεν ήταν για κάθε μέρα στο ανεμοδαρμένο από τους βοριάδες Μαρμάρι. Ήταν σαν μια σπάνια πολυτέλεια. Στα μελτέμια δεν τολμούσαμε καν να πλησιάσουμε. Περιμέναμε εκείνες τις λίγες, σπάνιες ημέρες με τον νοτιά, με την άπνοια. «Όταν τα κύματα πάνε προς τον Κοκκίνη, θα πηγαίνετε για μπάνιο στην Μεγάλη Άμμο», ήταν η πιο απλή συμβουλή που είχε δώσει ο ψαράς παππούς μου, στην τότε 10χρονη εγγονή του η οποία δεν είχε ιδέα από κύματα, ανέμους και καιρούς. Από τότε ήξερα.
Στους νοτιάδες, λοιπόν, παίρναμε τον δρόμο για την Μεγάλη Άμμο. Ολόκληρη περιπέτεια τότε για τα πιτσιρίκια που ως μεταφορικό μέσο, είχαμε μόνο τα ποδήλατά μας. Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος. Είχε τις πέτρες του, τις ανηφόρες του και φυσικά τον «ντάλα ήλιο» πάνω από το κεφάλι μας. Τίποτα από αυτά δεν μας πτοούσαν. Ούτε η πλήρης απουσία σκιάς στην παραλία. Γιατί ξέραμε πως η «πισινάτη» θάλασσα θα ήταν η υπέρτατη ανταμοιβή για τον κόπο μας. Τα νερά -δροσερά για εμάς τους ντόπιους, κρύα για τους πρωτάρηδες και τους ξένους- έχουν κι αυτά τους μύθους τους. Ανάμεσα στα ρεύματα μεταξύ της παραλίας και των Πεταλιών απέναντι, μας έλεγαν ότι περνούν σκυλόψαρα (μην φανταστείτε, τίποτα μεγάλοι μπακαλιάροι θα ήταν), μάλλον για να μην ξανοιγόμαστε και μας μαζεύουν με το πλοίο της γραμμής.
Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει. Η Μεγάλη Άμμος πλέον, έχει γίνει το αγαπημένο μέρος των παντός είδους surfers. Όταν τα μποφόρ «γεμίζουν», βλέπουμε από μακριά τα πολύχρωμα kites να πηγαινοέρχονται. Κι εκείνες τις σπάνιες ημέρες του νοτιά, πηγαίνουμε -εύκολα πια- με το αυτοκίνητο, με τις ομπρέλες, με τα ψυγειάκια και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια -ε ναι, μέχρι και τέτοια έφτιαξαν και μειώθηκαν δραστικά οι πιθανότητες να κουτρουβαλήσουμε από τον δρόμο ως την άμμο.
Τα μικρά μυστικά της Μεγάλης Άμμου
-Οι μέρες με άπνοια στην συγκεκριμένη παραλία είναι πολύ λίγες μέσα στο καλοκαίρι. Οι μεγαλύτερες πιθανότητες να τις πετύχετε είναι τον Ιούνιο αλλά και τον Σεπτέμβρη. Τις ημέρες του Αυγούστου με τα μελτέμια, είναι ζήτημα αν θα πετύχετε 2-3 μέρες νηνεμίας. Αν όμως είστε τόσο τυχεροί, μην το αναβάλετε και δράξτε την ευκαιρία.
-Αν είστε λάτρεις του surfing, έχετε βρει τον επίγειο παράδεισό σας. Τα ρεύματα και τα ατελείωτα μποφόρ είναι η πιο normal κατάσταση της περιοχής.
– Είτε με νοτιά είτε με βοριά, τα νερά είναι πάντα κρύα και πεντακάθαρα.
-Ακριβώς πίσω από την Μεγάλη Άμμο, με ελαφρώς πιο δύσκολη προσβασιμότητα, βρίσκεται μια μικρή και συνήθως απάνεμη παραλία, η Ζάστανη. Αξίζει την προσοχή και μια επίσκεψή σας.
*Η παραλία Μεγάλη Άμμος Μαρμαρίου απέχει από την Χαλκίδα 115 χιλιόμετρα. Για να τα διανύσετε, θα χρειαστείτε περίπου 2 ώρες οδικώς. Στο Μαρμάρι μπορεί κανείς να μεταβεί και από τη Ραφήνα με φέρι σε 1 ώρα και 10 λεπτά. Επίσης, υπάρχει και η διαδρομή από Νέα Στύρα (φέρι από Αγία Μαρίνα Μαραθώνα και 30 λεπτά οδήγηση).
