Άλλοτε τρομακτικά και άλλοτε σαγηνευτικά, τα ηφαίστεια είναι πέρα από κάθε αμφιβολία το απόλυτο must κάθε εξωτικής περιπέτειας. Σύμβολα του πάθους και του εξωτισμού, τα ηφαίστεια – τουλάχιστον τα πιο ήρεμα – έχουν καταφέρει να εξελιχθούν σε δημοφιλείς προορισμούς όσων αναζητούν ένα διαφορετικό και άκρως περιπετειώδες «τσούλημα» πάνω σε κατάμαυρες πλαγιές με πανοραμική θέα σε τροπικά δάση δημιουργώντας ένα από τα πιο πρωτότυπα extreme σπορ στον πλανήτη.
Γνωστό και ως volcano boarding, το volcano surfing είναι το σέρφινγκ με σανίδα πάνω στις πλαγιές ενός ηφαιστείου. Ενεργού ή ανενεργού δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Αρκεί μόνο να υπάρχει ένας κρατήρας με γλιστερές πλαγιές και καταπληκτική θέα. Σίγουρα, όμως, ένα ενεργό ηφαίστειο – σχετικά ήρεμο για τις ανάγκες του σπορ – εκτινάσσει για τα καλά την αδρεναλίνη στα ύψη. Μάλιστα, οι μετρ του πρωτότυπου αυτού σπορ διαχωρίζουν το volcano surfing σε δύο κατηγορίες ανάλογα με το εάν ή όχι είναι ενεργό το ηφαίστειο. Σύμφωνα πάντα με τις εμπειρίες ταξιδιωτικών Youtubers που έχουν «γλιστρήσει» σε ηφαιστειακές πλαγιές, τα ενεργά ηφαίστεια έχουν πιο λείες και βατές πλαγιές σε σχέση με τα μη ενεργά, καθώς η συνεχής ηφαιστειακή δραστηριότητα ανανεώνει συνεχώς τις πλαγιές κάνοντας τις πιο λείες.
Η πρωτότυπη τάση στον extreme τουρισμό ξεκίνησε μάλλον κάπως απροσδόκητα το 2002 από έναν δημοσιογράφο του National Geographic, τον Zoltan Istvan, ο οποίος ήθελε να απαθανατίσει στην κάμερα την προσωπική του εμπειρία από την κατάβαση του ηφαιστείου Yasur στο Βανουάτου. Η μόνη διαφορά από προηγούμενες καταβάσεις ηφαιστείων ήταν ότι αυτός, αντί να ακολουθήσει το πεπατημένο μονοπάτι, προτίμησε να κατέβει το ηφαίστειο τσουλώντας πάνω σε μία σανίδα. Πολύ γρήγορα, η φαντασμαγορική και εξαιρετικά επικίνδυνη απόπειρα του δημοσιογράφου έλαβε διαστάσεις φρενίτιδας και έγινε παγκόσμια τάση στην εξερεύνηση των ηφαιστείων και στον extreme τουρισμό γενικότερα. Πολλά τουριστικά γραφεία και πρακτορεία άρχισαν να διαφημίζουν την πρωτότυπη εξωτική εμπειρία και να αναζητούν μανιωδώς εκπαιδευτές για τους πελάτες τους.
Ινδονησία, Νικαράγουα, Βανουάτου μαζί με άλλες ηφαιστειογενείς περιοχές του πλανήτη κατάφεραν έτσι να εξελιχθούν σε δημοφιλείς προορισμούς όσων θέλουν απλώς να τσουλήσουν ανέμελα στις πλαγιές ενός ηφαιστείου και να βιώσουν την έξαψη του να βρίσκονται τόσο κοντά στα έγκατα της Γης. Η Νικαράγουα μάλιστα φλερτάρει σχεδόν κάθε χρόνο με την πρωτιά ως δημοφιλέστερος προορισμός κάθε λάτρη της «ηφαιστειακής τσουλήθρας». Βαθιά μέσα στην τροπική ζούγκλα, το διαβόητο Cerro Negro – γνωστό στα ελληνικά και ως Μαύρος Λόφος – έχει εξελιχθεί στον αγαπημένο προορισμό Ευρωπαίων και Αμερικανών που πληρώνουν όσο και όσο, προκειμένου να γλιστρήσουν στις απότομες και καπνισμένες πλαγιές ενός από τα ενεργότερα ηφαίστεια του πλανήτη.
Εκτός του χάρτη δεν μένει και η Χαβάη, όπου το volcano surfing θεωρείται δικαιωματικά ένα ως ένα από τα δημοφιλέστερα σπορ του εξωτικού προορισμού. Στην Χαβάη, μάλιστα, το σπορ έχει εξελιχθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που πολλά γραφεία το συνδυάζουν με το ακόμα πιο επικίνδυνο, αλλά άκρως φαντασμαγορικό, lava surfing. Στην συνδυαστική αυτή παραλλαγή, οι επίδοξοι surfers προσεγγίζουν μέσω θαλάσσης σημεία, όπου τα ποτάμια καυτής λάβας χύνονται στην θάλασσα και βιώνουν από κοντά το ιδιαίτερο αυτό θέαμα. Αν και ακούγεται δελεαστικό, τα περισσότερα γραφεία προσφέρουν αυτή την δραστηριότητα σε επαγγελματίες σέρφερ, μιας και το lava surfing θεωρείται premium σέρφινγκ αποκλειστικά για έμπειρους.
Στην πραγματικότητα, το volcano surfing είναι εμπνευσμένο από το πασίγνωστο snowboarding και το λιγότερο γνωστό στην Ευρώπη sandboarding. Στις χώρες όπου είναι δημοφιλές σπορ, έχουν αναπτυχθεί ειδικά συνεργεία, ενώ υπάρχουν και ειδικοί εκπαιδευτές που παρέχουν κάθε οδηγία για το πρωτότυπο σπορ στους λάτρεις της περιπέτειας. Σε ορισμένους προορισμούς volcano surfing, έχουν σχηματιστεί μονοπάτια πάνω στα ηφαίστεια και οι επίδοξοι volcano surfers ανεβαίνουν μέχρι την κορυφή και προετοιμάζονται κατάλληλα για την περιπετειώδη κατάβαση.
Ο βασικός εξοπλισμός του volcano surfing περιλαμβάνει μία ειδική ολόσωμη στολή, προστατευτικά γυαλιά και μία σανίδα. Με το κόστος να ξεκινά από 5 δολάρια και μετά βίας να μην ξεπερνά τα 20 δολάρια συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού, το volcano surfing χωρίζεται σε επίπεδα ανάλογα με την εμπειρία και την φυσική κατάσταση των σέρφερ. Ο λόγος που η προστατευτική στολή είναι απαραίτητη είναι γιατί το volcano surfing ενέχει σοβαρούς κινδύνους, μιας και οι πλαγιές των ηφαιστείων είναι ένα ασυνήθιστο έδαφος. Αν και από μακριά φαίνονται λείες, στην πραγματικότητα δεν είναι.
Απότομες λακκούβες, κινούμενη άμμος και τεράστιες πέτρες τόσο καλά σφηνωμένες στο έδαφος που μοιάζουν με μικρά πετραδάκια, είναι οι απρόβλεπτοι κίνδυνοι που μπορεί να συναντήσει ένας επίδοξος volcano surfer στις πλαγιές ενός ηφαιστείου. Επίσης, είναι πιθανό καθώς ο σέρφερ κυλάει στην πλαγιά, εκτοξεύονται κομμάτια ηφαιστειογενούς εδάφους τόσο κοφτέρα που μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στα μάτια και στο δέρμα. Φυσικά ούτε λόγος για το θειάφι και τα τοξικά αέρια που τελείως ξαφνικά μπορεί να εμφανιστούν από κάποια σχισμή στο έδαφος.
Γενικά, η κατάβαση ενός ηφαιστείου με σανίδα διαρκεί γύρω στην μία ώρα, ενώ οι ταχύτητες που αναπτύσσονται μπορεί να ξεπεράσουν τα 60 χιλιόμετρα ανά ώρα. Οι σέρφερ μπορούν να κόψουν ταχύτητα και να μετριάσουν την ξέφρενη πορεία της σανίδας βυθίζοντας όσο πιο βαθιά μπορούν τα πόδια τους μέσα στο έδαφος. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν προσπαθήσει να σπάσουν ρεκόρ προηγούμενων σέρφερ με αποτέλεσμα να σημειωθούν ατυχήματα στην προσπάθειά τους να κατέβουν τα ηφαίστεια γρηγορότερα. Αν και θα περίμενε κανείς έναν σχετικά μεγάλο αριθμό θανατηφόρων ατυχημάτων, στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει συμβεί. Τα θανατηφόρα ατυχήματα είναι ευτυχώς σπάνια.
Διαβάστε ακόμα:
Κοπαόνικ: Tο χιονοδρομικό κέντρο της Σερβίας που απέχει 960 χιλιόμετρα από την Αθήνα
5 sold out δραστηριότητες στα βουνά της Ελλάδας
«Από τον Καναδά στην Παταγονία με ποδήλατο»: H απίστευτη ιστορία του Martjin
