Χρωματισμένα από τις αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, χιονισμένα και απομονωμένα, κρυμμένα στις σκιές της ομίχλης, ξερά και ανθισμένα, έχω εκτιμήσει τούτη την αγνότητά τους ως θεατής σε κάθε εποχή· τώρα, όμως, ήρθε η στιγμή να την «περπατήσω». Με ξεχωριστή όψη, αυθεντικό αλπικό χαρακτήρα και κοφτερές κορφές, η οροσειρά των Βαρδουσίων κερδίζει μια θέση στην ταξιδιωτική μου μνήμη. Εικόνες που περικλείουν την ουσία της ορεινής γοητείας -αυτό είναι το «δώρο» για όποιον τα επισκεφτεί.
Ένας από τους τρεις ορεινούς γίγαντες της Ρούμελης, τα Βαρδούσια, το νοτιότερο άκρο της Πίνδου, βρίσκεται στα βορειοδυτικά της Φωκίδας, με ένα μικρό τμήμα να εκτείνεται και στη Φθιώτιδα. Με αμέτρητες κορυφές, από τις οποίες τουλάχιστον δέκα ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα, επιλέγω να «κατακτηθώ» από την υψηλότερη, τον Κόρακα ή Κόραξ, ονομασία που κάποτε είχε και το ίδιο το βουνό. Το φυσικό ανάγλυφο των Βαρδουσίων αποτελείται από τρία συγκροτήματα. Το βόρειο χαρακτηρίζεται από στρογγυλεμένες, ομαλές κορυφές, που σταδιακά ενώνονται με τις πλαγιές της Οξυάς. Το εντυπωσιακό δυτικό τμήμα με τις απόκρημνες και ανεξάρτητες κορυφές, όπως οι Σούφλες (2.260 μ.) και η Αλογόραχη (2.265 μ.), και, φυσικά, το νότιο συγκρότημα, το υψηλότερο, με κορυφογραμμή που ξεπερνά τα 16 χλμ. σε μήκος – μία από τις μεγαλύτερες στη χώρα. Δεκάδες ρέματα ξεκινούν την πορεία τους από τα έγκατα του ορεινού συγκροτήματος και εκβάλλουν στον ποταμό Εύηνο, ενώ άλλα σχηματίζουν τον Μόρνο.
Βαρδούσια: η ονομασία προέρχεται από τη λέξη «βαρδούσι», που στα σλαβικά σημαίνει βουνό. Τα όρη αυτά διατηρούσαν το αρχαίο όνομα «Ανεμιστός», εμπνευσμένο από τα λιωμένα χιόνια που κατεβαίνουν προς το οροπέδιο Κουφόλακα από τις κορυφές Κάτω και Πάνω Ψηλό, στο δυτικό τμήμα, δίνοντας την εντύπωση ότι σκορπίζονται και ανεμίζονται. Με κυρίαρχα πετρώματα τον φλύσχη και τον ασβεστόλιθο, ο όγκος του δεύτερου υψηλότερου βουνού της Ρούμελης, μετά την Γκιώνα, με έντονο και σκληρό ανάγλυφο, φυλάσσει έναν μεγάλο πλούτο σπάνιας χλωρίδας.
Το «Μέγιστον Όρος», όπως το ονόμασε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος και ιστορικός Στράβων, εντυπωσιασμένος από το ύψος των κορυφών του, θεωρούνταν στη μυθολογία ως η αγαπημένη κατοικία της Μούσας Ουρανίας. Σύμφωνα με την παράδοση, στα έγκατα του βουνού κατοικούσαν οι Λάμιες, που τραβούσαν τους ανθρώπους μαζί τους κάτω στη γη. Στα Βαρδούσια διατηρούνται δύο ορειβατικά καταφύγια στη ράχη Πιτιμάλικο, το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Άμφισσας και το καταφύγιο του Π.Ο.Α. «Γιάννης Γρηγορόπουλος», χτισμένα σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο. Η πρόσβαση γίνεται είτε με τα πόδια από το χωριό Αθανάσιος Διάκος είτε με όχημα από τον χωματόδρομο.
Τα βήματά μας μάς έφεραν εδώ στις αρχές του Νοέμβρη. Ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο, με τις κορυφές των Βαρδουσίων να απλώνονται μεγαλοπρεπώς μπροστά μας. Φτάνοντας στο δεύτερο καταφύγιο και με τη θέα της πλαγιάς που θα ανεβαίναμε να δεσπόζει, δροσιστήκαμε από το κρυστάλλινο πηγαίο νερό, προτού ξεκινήσουμε την επίμονη ανηφόρα στις εκτάσεις που στέκουν γυμνές από βλάστηση, καθοδηγούμενοι από το σηματοδοτημένο μονοπάτι. Κινούμαστε με αργό και προσεκτικό βήμα, ωστόσο απολαμβάνουμε κάθε στιγμή, καθώς πλησιάζουμε τον πρώτο μας στόχο, περνώντας εντυπωσιακά λούκια και αρκετά σημεία όπου συναντούμε σάρα. Το υψόμετρο αυξάνεται και, όσο η κλίση γίνεται πιο απότομη, αυξάνονται και οι προκλήσεις της διαδρομής.
Μετά από περίπου μία ώρα πορείας, κάνουμε ένα τελευταίο πέρασμα και, σηκώνοντας το βλέμμα, βρισκόμαστε πια κοντά στο πέρασμα προς τα γυμνά υψίπεδα του βουνού, που κρύβονται ακριβώς από πίσω. Φτάνουμε στο λούκι, στη θέση Πόρτες. Με τη βοήθεια των χεριών, κάνουμε το τελευταίο απαραίτητο βήμα και μπροστά μας απλώνεται το αλπικό οροπέδιο του Μέγα Κάμπου. Εκεί, αποκτούμε την πρώτη οπτική επαφή με τον τελικό μας στόχο: τον Κόρακα. Στα 2.390 μέτρα υψόμετρο, σταματάμε για να νιώσουμε τον καθαρό αέρα να μας διαπερνά και να δροσιστούμε πίνοντας λίγο νερό AQUA CARPATICA. Ανάμεσα στα αλπικά λιβάδια, γεμάτα με κρυμμένους βοτανικούς θησαυρούς που ξεδιπλώνονται στον ορίζοντα, παρατηρούμε ένα κοπάδι αγριόγιδων να τρέχει σαν μεταμορφωμένος άνεμος και να χάνεται στις απόκρημνες πλαγιές. Αυτές οι τραχιές, πετρώδεις τοποθεσίες αποτελούν ζωτικό καταφύγιο για το αγριόγιδο, ένα σπάνιο και απειλούμενο θηλαστικό της Ελλάδας, με τα χαρακτηριστικά όρθια κέρατα και τις κυρτές απολήξεις.
Ανεβαίνοντας στο 7ο ψηλότερο βουνό της χώρας, ακολουθούμε το αχνό μονοπάτι και τα κόκκινα σημάδια για περίπου μία ώρα ακόμη, πλησιάζοντας την πολυπόθητη κορυφή. Λίγα δύσκολα σημεία και μερικά σπασμένα βράχια ανεβάζουν τους σφυγμούς – όχι από φόβο, αλλά από την προσμονή για το θέαμα που μας περιμένει. Η θέα από την κορυφή, στα 2.495 μέτρα, είναι πανοραμική και μας χαρίζει μαθήματα ορεινής γεωγραφίας, καθώς γύρω μας ξεδιπλώνεται ένα ορεινό μεγαλείο. Περιτριγυριζόμαστε από τις κορυφές των Βαρδουσίων: Πλάκα, Πυραμίδα, Σούβλες και Χωμήριανη. Μπροστά μας δεσπόζει η Γκιώνα, γνωστή και ως «Ασέληνον Όρος», με το επιβλητικό της ανάγλυφο και την εντυπωσιακή όψη. Βορειοανατολικά απλώνεται η οροσειρά της Οίτης, ενώ προς τα δυτικά διακρίνουμε τη Χελιδόνα, την Καλιακούδα, το Βελούχι και το Παναιτωλικό.
Tip: Έχετε μαζί σας αρκετό νερό, καθώς η μοναδική πηγή στο βουνό βρίσκεται κοντά στα καταφύγια, και ένα αντιανεμικό για προστασία από τον κρύο αέρα. Εμείς επιλέξαμε AQUA CARPATICA και ένα μικρό σνακ για να απολαύσουμε στην κορυφή.
Εδώ, στην κορυφή, με τις απέραντες ακτίνες του ήλιου να λούζουν το πρόσωπό μου, ένιωσα τη διαδρομή που καταφέραμε να ολοκληρώσουμε και ευχαρίστησα μέσα μου τον εαυτό μου για αυτή τη στιγμή που μας χαρίσαμε. Η ανατολή πλησίαζε, και έπρεπε να αφήσουμε αυτό το ανόθευτο ησυχαστήριο πίσω μας, ακολουθώντας το μονοπάτι της επιστροφής. Οι σιλουέτες των καταφυγίων διακρίνονται στο βάθος, καθώς κατηφορίζουμε το βουνό που αρχίζει να βάφεται με ροζ αποχρώσεις. Γεμάτη από εικόνες και συναισθήματα, ολοκληρώνεται αυτή η εμπειρία μας στην καρδιά της Ρούμελης, και εμείς κρατάμε σφιχτά κάθε της στιγμή.
Διαβάστε ακόμα:
Σαββατοκύριακο στα Βαρδούσια Όρη -Πανέμορφα χωριά, μία τεχνητή λίμνη, μαγευτική φύση
Slow Living: Σαββατοκύριακο σε 3 χωριά ησυχαστήρια της Φωκίδας
Σε ποιες περιοχές της Ελλάδας φύονται τα πιο εντυπωσιακά έλατα
