Μια μεγαλοπρεπής παρουσία δεσπόζει στην κεντροανατολική Εύβοια και δεν είναι άλλη από την οροσειρά της Δίρφυος. Τα σύννεφα συχνά αγκαλιάζουν τη χαρακτηριστική της σιλουέτα, ενώ η υψηλότερη κορυφή της, το Δέλφι, που υψώνεται στα 1.743 μέτρα, μοιάζει να πασχίζει να ξεφύγει από την αγκαλιά τους. Ανάμεσα στο γραφικό κεφαλοχώρι, τη Στενή Δίρφυος, και τις ανατολικές ακτές της Εύβοιας, ορθώνεται αυτός ο επιβλητικός ορεινός όγκος. Το κωνικό σχήμα του άλλοτε λούζεται στις ακτίνες του ήλιου για μια δόση ζεστασιάς κι άλλοτε κρύβεται κάτω από το παγωμένο λευκό στρώμα του χιονιού, που συχνά επιμένει ακόμη και την άνοιξη.
Ως το ψηλότερο βουνό της Εύβοιας, το όρος Δίρφυς περιβάλλεται από απαράμιλλη φυσική ομορφιά, πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Η περιοχή προσφέρει αμέτρητες δυνατότητες για εξερεύνηση, οδηγώντας σε μαγευτικά τοπία με πυκνά δάση και τρεχούμενα νερά. Τα μονοπάτια της ποικίλλουν: ο πεζοπόρος μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε μικρές και ήπιες διαδρομές ή σε πιο απαιτητικές -όλες ωστόσο χαρίζουν στους επισκέπτες στιγμές ηρεμίας μέσα σε εντυπωσιακά σκηνικά της Φύσης.
Στη Στενή Δίρφυος
Στη Στενή Δίρφυος, στους πρόποδες του βουνού, απλώνεται ένας γραφικός οικισμός που μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε το ημιορεινό σκηνικό του. Στενά σοκάκια, λιθόστρωτες πλατείες και τρεχούμενα νερά δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα στον μικρό αυτόν προορισμό. Στην κεντρική πλατεία του χωριού, σε έναν παραδοσιακό καφενέ που ανοίγει από νωρίς το πρωί, μπορούμε να καθίσουμε για έναν ελληνικό καφέ, συνοδευόμενο από σπιτικά βουτήματα. Εκεί, στο μικρό τραπεζάκι, θα σχεδιάσουμε την ανάβασή μας, αφήνοντας το αυτί μας να πιάσει στιγμιότυπα από τις συζητήσεις των ντόπιων για τη δική τους καθημερινότητα.
Διαδρομές ανάβασης
Η πιο συνηθισμένη αφετηρία για την ανάβαση στο βουνό είναι το χωριό. Η διαδρομή είναι απαιτητική, καθώς διασχίζει πυκνό δάσος όπου κυριαρχούν το πεύκο και οι καστανιές. Σε συνδυασμό με τα ρυάκια της περιοχής, το τοπίο προσφέρει στον πεζοπόρο σκιά και δροσιά. Ξεκινώντας από το χωριό, το καταφύγιο απέχει περίπου 2,5-3 ώρες πεζοπορίας.
Για όσους δεν επιθυμούν να περπατήσουν αυτή τη δασική διαδρομή, υπάρχει η επιλογή να αφήσουν το όχημά τους σε μια αλάνα που βρίσκεται στα αριστερά, ανεβαίνοντας τον δρόμο από τη Στενή. Από εκεί, το καταφύγιο είναι προσβάσιμο μέσω χωματόδρομου, ο οποίος όμως απαιτεί όχημα με μεγάλη απόσταση από το έδαφος και, ιδανικά, τετρακίνηση για ασφαλή διέλευση.
Ορειβατικό καταφύγιο «Μιχάλης Νικολάου»
Έχοντας ως βάση μας το ορειβατικό καταφύγιο «Μιχάλης Νικολάου», σε υψόμετρο 1.123 μέτρων, περνάμε τη νύχτα κάτω από τη σκιά της πολυπόθητης κορυφής και τον έναστρο ουρανό. Νωρίς το πρωί, με το πρώτο φως της αυγής, μαγευόμαστε από την εντυπωσιακή «φορεσιά» του βουνού. Ο ήλιος αγωνίζεται να ξεπροβάλλει, τα πρώτα φύλλα στα δέντρα αστράφτουν καθώς τα χαϊδεύει το φως, ενώ ο απαλός ήχος του ανέμου τα αγγίζει. Η ατμόσφαιρα είναι γαλήνια και δροσερή, με λεπτά πέπλα ομίχλης να αιωρούνται τριγύρω, και η ευωδιά του πεύκου και της υγρής γης γίνεται όλο και πιο έντονη.
Στεκόμαστε μπροστά στο καταφύγιο, και πίσω μας υψώνεται μια εντυπωσιακή κορυφογραμμή: το Ξεροβούνι. Τα πρώτα χρώματα της αυγής το αγκαλιάζουν, χαρίζοντάς του μοναδικές αποχρώσεις. Ετοιμάζουμε τα σακίδιά μας, τοποθετώντας στις πλαϊνές θήκες τα μπουκάλια νερού AQUA Carpatica, με την ιδανική αναλογία μετάλλων για ενυδάτωση. Από την προνομιακή αυτή αφετηρία ξεκινάμε τη διαδρομή μας. Κοιτώ τα πρόσωπα των συνοδοιπόρων μου, γεμάτα ενθουσιασμό και ανυπομονησία, και κάνουμε το πρώτο βήμα σε αυτό το ταξίδι, όσο μακρύ κι αν είναι.
Η Ανάβαση
Ακολουθούμε τον παλιό δασικό δρόμο μέχρι τη βάση της απότομης πλαγιάς. Στο τέλος του χωματόδρομου συναντάμε μνημεία αφιερωμένα σε ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο βουνό, υπενθυμίζοντάς μας τη σημασία του να σεβόμαστε τα όριά μας και να αποφεύγουμε περιττούς κινδύνους. Η ανάβαση στην κορυφή του όρους απαιτεί καλή φυσική κατάσταση και κατάλληλο εξοπλισμό, καθώς το έδαφος είναι συχνά ανώμαλο, ενώ η θερμοκρασία μπορεί να είναι αρκετά χαμηλότερη στα μεγαλύτερα υψόμετρα.
Αφήνουμε πίσω μας τον χωματόδρομο και μπαίνουμε στο πετρώδες ανάγλυφο. Ο αέρας γίνεται πιο ψυχρός, το έδαφος πιο τραχύ και η κλίση πιο έντονη. Από αυτό το σημείο ξεκινά η απαιτητική ανηφόρα, και ακολουθούμε το μονοπάτι ώσπου να φτάσουμε στην κορυφή. Από χαμηλά, η κορυφή μοιάζει γιγάντια και ανυπέρβλητη, ένας στόχος που φαντάζει μακρινό κατόρθωμα. Με την προσοχή μας εστιασμένη στις μυτερές πέτρες και στα σταθερά μας βήματα, η θέα που ξεδιπλώνεται όσο ανεβαίνουμε είναι απλά εντυπωσιακή. Η πρόκληση έγκειται στην απότομη κλίση και στα ολισθηρά ή ανώμαλα κομμάτια του μονοπατιού, που απαιτούν υπομονή, συγκέντρωση και σωστές κινήσεις.
Εξαιτίας των απότομων κλίσεων, η ανάβαση σε αυτό το βουνό συγκαταλέγεται στις πιο απαιτητικές. Η ένταση των ανέμων, σε συνδυασμό με το συχνό ψύχος, αυξάνει την κόπωση, ενώ το γυμνό ανάγλυφο του ορεινού όγκου αφήνει το βουνό εκτεθειμένο στους βορεινούς ανέμους, ανεβάζοντας τα επίπεδα δυσκολίας. Μετά από περίπου μία ώρα ανηφορικής πορείας, αρχίζω να νιώθω την πίεση της διαδρομής, που κορυφώνεται με μια σύντομη αλλά έντονη χαλαζόπτωση. Το απέραντο γαλάζιο του ορίζοντα και το πράσινο των γύρω βουνών έχει πλέον καλυφθεί από ένα γκρίζο πέπλο, όμως το συναίσθημα της απόλυτης ελευθερίας αποζημιώνει κάθε βήμα της πορείας.
Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος, φτάνουμε στο μεγάλο πλάτωμα της κορυφής, όπου τα ξεχασμένα χιόνια θυμίζουν μικρό κρατήρα ηφαιστείου. Η στιγμή που αυτή η ατελείωτη ανηφόρα τελειώνει, φτάνει επιτέλους, και στεκόμαστε στην κορυφή, στο αποκορύφωμα του βουνού. Πίσω μας αφήνουμε όλον τον υπόλοιπο «κόσμο» και ολοκληρώνουμε τον στόχο μας, επιβεβαιώνοντας την αγάπη μας για τη Φύση και όσα προσφέρει.
Με τον κρύο αέρα να περιορίζει το ήδη σύντομο διάλειμμά μας, ξεκινάμε αμέσως την απότομη κατάβαση στις βραχώδεις κόψεις, αφού πρώτα ενυδατωθούμε με AQUA Carpatica. Καθώς κατηφορίζουμε, ο καιρός γλυκαίνει, και το μονοπάτι, που πριν φαινόταν απαιτητικό, αποκτά διαφορετική όψη, με τον ήλιο να ρίχνει φως στα βήματά μας. Λίγα ακόμη μέτρα μας χωρίζουν από την ολοκλήρωση της διαδρομής. Το καταφύγιο ξεπροβάλλει σαν όαση, κι εμείς διασχίζουμε το τελευταίο κομμάτι με ανυπομονησία να φτάσουμε. Επιτέλους, φτάσαμε. Ώρα για μαγείρεμα και ξεκούραση.
Καθισμένοι γύρω από το μακρύ τραπέζι, περιμένουμε τον τοπικό τραχανά που σιγοβράζει στην κατσαρόλα, με τη μεθυστική του μυρωδιά να γεμίζει τον χώρο. Συνεπαρμένοι από τη χαρά της κατάκτησης της κορυφής, είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε την εμπειρία μας με άλλους ορειβάτες που καταφθάνουν στο καταφύγιο.
Tip: Η περιοχή χαρακτηρίζεται από έντονο ανάγλυφο και δύσβατα σημεία, γι’ αυτό είναι απαραίτητο να είστε καλά εξοπλισμένοι. Επιπλέον, η διαδρομή από το καταφύγιο προς την κορυφή δεν διαθέτει πηγές νερού, οπότε φροντίστε να έχετε μαζί σας τα απαραίτητα για ενυδάτωση και ενέργεια. Εμείς επιλέξαμε το AQUA Carpatica, φυσικώς αλκαλικό νερό με χαμηλή περιεκτικότητα σε μεταλλικά άλατα και απαλή, καθαρή γεύση χωρίς επίγευση.
Διαβάστε ακόμα:
Γραφικοί οικισμοί, καταπράσινα βουνά, καταπληκτικό φαγητό: Εκδρομή στην ορεινή Εύβοια
Στενή Δίρφυος: Ένα γραφικό κεφαλοχώρι στην καταπράσινη καρδιά της Εύβοιας
Τελέθριο: 5 πεζοπορικές διαδρομές στο μαγευτικό βουνό της Bόρειας Εύβοιας
