Το Πήλιο είναι γεμάτο δημοφιλείς προορισμούς, άλλους ορεινούς και άλλους παραθαλάσσιους, που εξασφαλίζουν μεγάλη επισκεψιμότητα σε όλες τις εποχές του χρόνου. Κάποια χωριά, ωστόσο, συνεχίζουν να διαφεύγουν της μαζικής τουριστικής προσοχής, προσφέροντας έτσι διεξόδους σε όσους ψάχνουν για πιο ήρεμες αποδράσεις. Όπως ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας, τον οποίον αποκαλούν και «Ησυχαστήριο του Πηλίου».
Χτισμένος σε υψόμετρο 620 μέτρων, κάτω ακριβώς από την κορυφή Σχιντζουράβλι, ο Άγιος Γεώργιος Νειλίας είναι το ορεινότερο χωριό του Πηλίου. Παρά ταύτα είναι εύκολα προσβάσιμος από τον Βόλο, από τον οποίον απέχει μόλις 20 λεπτά οδήγησης (21,7 χιλιόμετρα). Η ιστορία του χάνεται στον 15ο-16ο αιώνα (φλωρεντινός χάρτης του 1570 τον εντοπίζει ήδη εκεί), με την παράδοση να λέει ότι τον θεμελίωσαν βοσκοί της περιοχής, ύστερα από θαυματουργή ανακάλυψη εικόνας του Αγίου Γεωργίου. Στην πραγματικότητα, βέβαια, μάλλον συνοικίστηκε γύρω από το κατεστραμμένο (πλέον) μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, από το οποίο έλαβε και το όνομά του. Η Νηλεία προστέθηκε σε αυτό μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα (1881), όταν συστάθηκε εκεί ομώνυμος δήμος.
Το σίγουρο είναι ότι, από εκεί και πέρα, το χωριό γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη χάρη στις ελιές και στα μήλα του, φτάνοντας να αποτελέσει και έδρα τοπικού βοεβόδα, από καιρό σε καιρό. Πλήρωσε ωστόσο ακριβά τον ξεσηκωμό του κατά την Επανάσταση του 1821, καθώς ο πασάς Μαχμούτ Δράμαλης όχι μόνο κατέπνιξε την εξέγερση, αλλά κατέκαψε και τον οικισμό, αναγκάζοντας τους κατοίκους να ξαναχτίσουν τα σπιτικά τους από την αρχή.
Η οικονομική ευρωστία του Αγίου Γεωργίου Νηλείας τον κατέστησε πνευματικό κέντρο κατά τον 19ο αιώνα, καθώς ξέρουμε ότι λειτουργούσαν εκεί σχολείο «κοινών γραμμάτων» αρρένων, Παρθεναγωγείο, καθώς και το λεγόμενο Ελληνικό Σχολείο. Αλλά η αύξηση του πληθυσμού δημιούργησε μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Έτσι, ως τις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί Αϊγιωργίτες βρέθηκαν ξενιτεμένοι στην Αίγυπτο, στην Οδησσό ή στην Κωνσταντινούπολη, όπου δημιούργησαν μεγάλες περιουσίες. Το χωριό παράκμασε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα έχει μόνιμο πληθυσμό 142 κατοίκων (σύμφωνα με την απογραφή του 2011).
Πού να μείνετε
Εναρμονισμένος με τη γενικότερη εικόνα του Πηλίου, ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας διαθέτει κάμποσες καλές επιλογές για διαμονή. Ανάμεσά τους, ξεχωρίζει το «Αρχοντικό Βογιατζόπουλου», ένας οικογενειακός ξενώνας διαμορφωμένος σε νεοκλασικό κτήριο των αρχών του 20ου αιώνα, με ξύλινα δάπεδα και ωραία θέα στον Παγασητικό Κόλπο. Ένα άλλο νεοκλασικό, του 19ου αιώνα αυτή τη φορά, στεγάζει τον ξενώνα «Αρχοντικό Σταθόπουλου» με την ολάνθιστη αυλή και την ευρύχωρη βεράντα που βλέπει στη θάλασσα. Μία ακόμα εξαιρετική περίπτωση είναι ο «Ανωβολιός», που αποτελείται από 6 πέτρινα σπίτια, στα οποία θα βρείτε 12 δωμάτια και 3 δίχωρες σουίτες. Εννιά από αυτούς τους χώρους διαθέτουν και δικό τους τζάκι.
Πέρα ωστόσο από τους ξενώνες, προσφέρονται και ευκαιρίες να νοικιάσετε ολόκληρα σπίτια, αν αποζητάτε μια πιο ιδιωτική εμπειρία –με την τιμή, βέβαια, να ανεβαίνει αναλόγως. Το «Pelion Goddess Villas» δείχνει να είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε ζευγάρια και διαθέτει πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια, με κλιματισμό και υδρομασάζ. Η «Villa Erifili» προσφέρει ιδιωτική πισίνα και μπαλκόνι με θέα στη θάλασσα.
Πού θα φάτε
Το «Ουζερί του Στεφανή» είναι ένα μεζεδοπωλείο με τηγανιτές πατάτες κομμένες στο χέρι και μικρό μα εξαιρετικό κατάλογο, βασισμένο σε ποιοτικές πρώτες ύλες. Κάτω από τα πλατάνια της πλατείας του χωριού θα βρείτε και το μαγαζί «Η Πλατεία Μας», με παραδοσιακή ελληνική κουζίνα. Το «Κουτούκι της Κυρά-Χρυσούλας» είναι μια οικογενειακή ταβέρνα με θέα και σπιτικό φαγητό (μαγειρευτά και ψητά της ώρας).
Το «Αγιωργίτικο» σερβίρει και χειροποίητη κουζίνα, λειτουργεί όμως και ως καφέ από το πρωί, προσφέροντας πανοραμική θέα στον Παγασητικό. Τους καλοκαιρινούς μήνες συστήνεται να κάτσετε και στο καφέ-μπαρ «Ράχη» (δεν είναι ανοιχτή τον χειμώνα), όπου επίσης μπορείτε να συνδυάσετε καφέ και θέα με ποιοτικό φαγητό.
4 πράγματα που αξίζει να κάνετε, αν βρεθείτε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας
Παρά την εγγύτητά του στον Βόλο, αν βρεθείτε χειμώνα στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και θέλετε να χαλαρώσετε κρατώντας αποστάσεις από την πολυκοσμία, μπορείτε να απολαύσετε τη γύρω περιοχή δίχως να χρειαστεί να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα της Μαγνησίας.
Περιηγηθείτε στο ίδιο το χωριό
Αν περπατήσετε στο χωριό, θα διαπιστώσετε ότι βρίσκεται σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο, πλούσιο σε ρυάκια και δάση από οξιές, καστανιές, μηλιές και αχλαδιές. Στη διαδρομή θα συναντήσετε πολλές πέτρινες βρύσες, θα σταθείτε στην κεντρική πλατεία με τα πλακόστρωτα καλντερίμια και τον αιωνόβιο πλάτανο, θα θαυμάσετε όμως και τα νεοκλασικά σπίτια που διατηρούνται από τον 19ο αιώνα, αποτελώντας δείγματα της πηλιορείτικης τεχνοτροπίας (δίπατα οικήματα με σαχνισί και πολλά παράθυρα). Χαρακτηριστικά ανάμεσά τους είναι τα αρχοντικά του Ιωαννίδη, του Δέρελη και του Τζώρτζη. Λίγο έξω από τα όρια του οικισμού μπορείτε να δείτε και το υπαίθριο θέατρο «Αλώνι», το οποίο διαμορφώθηκε το 1995, με θέα προς τον Παγασητικό. Τον χειμώνα δεν λειτουργεί, αλλά κάθε καλοκαίρι φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.
Δείτε το Μουσείο του Γλύπτη Νικόλα
Ο γλύπτης και χαράκτης Νικόλας Παυλόπουλος (1909-1990) καταγόταν από τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και είχε μια σημαίνουσα καριέρα στον χώρο του, για την οποία βραβεύτηκε αρκετές φορές, ακόμα και σε διεθνείς εκθέσεις (π.χ. Παρίσι, Φλωρεντία, Ρώμη).
Η ανέγερση του μουσείου ξεκίνησε το 1989. Με τη διαθήκη του, ο ίδιος ο Παυλόπουλος άφησε στη γενέτειρά του έργα και χρηματικό ποσό, ώστε να μεριμνήσει για την αποπεράτωσή του. Η λειτουργία του ξεκίνησε άτυπα το 1992 και επισήμως το 1996. Σήμερα ανήκει στο δημόσιο και φιλοξενεί 22 γλυπτά του Νικόλα, 13 ξυλογραφίες, 1 χαλκογραφία και 16 μετάλλια. Σε δύο ξύλινες προθήκες, επίσης, υπάρχουν σχέδια, εργαλεία της δουλειάς του και προσωπικά αντικείμενα.
Δείτε την Ιερά Μονή Παμμεγίστων Ταξιαρχών
Είναι ένα από τα μεγαλύτερα γυναικεία μοναστήρια στην Ελλάδα, χτισμένο σε εξαιρετικό σημείο με πανοραμική θέα στον Παγασητικό, στον δρόμο που οδηγεί στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας από τον Άγιο Βλάσιο (περίπου 3 χιλιόμετρα έξω από το χωριό). Διαθέτει φρουριακή μορφή και φαίνεται να έχει τις ρίζες της στα μεσοβυζαντινά χρόνια, όταν όλο το Πήλιο αποτέλεσε έδρα μιας ανθηρής μοναστικής κοινότητας. Η πρώτη της ακμή χρονολογείται στον 12ο αιώνα, ενώ το σημερινό της Καθολικό ανάγεται στον 15ο αιώνα.
Κατά τον 19ο αιώνα απόλαυσε πανθεσσαλική αίγλη και προσέλκυε πολλούς προσκυνητές, παράκμασε όμως μετά το 1911, όταν πέθανε ο διακεκριμένος ηγούμενος Γαβριήλ Ιωάσαφ. Τελικά εγκαταλείφθηκε το 1920 και έμεινε έρημη ως την επαναλειτουργία της το 1976, πλέον ως γυναικείας μονής. Στις μέρες μας εξακολουθεί να έχει πλούσια δράση (χρυσοκεντητική, ιεροραπτική, παρασκευή λιβανιού κ.ά.), ενώ διατηρεί και δικό της ραδιοφωνικό σταθμό –τη «Μοναχική Διακονία»– με μεγάλη εμβέλεια για τα επαρχιακά δεδομένα.
Δείτε την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου
Τρίκλιτη βασιλική με ξύλινη στέγη, η οποία χτίστηκε από τον Δήμο Ζηπανιώτη το 1795 και θεωρείται από τα ωραιότερα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα. Εντυπωσιακό είναι όμως και το ξυλόγλυπτο τέμπλο στο εσωτερικό, έργο του Πηλιορείτη τεχνίτη Απόστολου Αθανασόπουλου: χρονολογείται στο 1872, είναι κατασκευασμένο (μάλλον) από φλαμούρι και είναι χαρακτηριστικό της μεταβυζαντινής εποχής. Ο ναός φιλοξενεί και 45 φορητές εικόνες δοσμένες με την τεχνική της αυγοτέμπερας, όλες φιλοτεχνημένες το διάστημα 1886-1925.
Κάντε μια βόλτα στα πιο γνωστά χωριά, λίγο χαμηλότερα
Σε περίπτωση που θέλετε να δείτε περισσότερο κόσμο, φεύγοντας για λίγο από την ατμόσφαιρα «ησυχαστηρίου» του Αγίου Γεωργίου Νηλείας, δεν είναι ανάγκη να οδηγήσετε ως τον Βόλο. Μόλις 5 με 15 λεπτά χαμηλότερα βρίσκονται οι Πινακάτες, η Βυζίτσα και οι Μηλιές. Όλα τους χωριά με συγκριτικά περισσότερους επισκέπτες (ειδικά η Βυζίτσα), με τα δικά τους αξιοθέατα.
