Ίσως το ομορφότερο νησί της Ελλάδας, αυτό όπου δεν επιτρέπονται μηχανοκίνητα και άγχος, υποδέχεται τους solo travellers και τους κάνει να νιώθουν σαν στο σπίτι τους -ιδίως αν φέρουν μια έστω ελάχιστη καλλιτεχνική φλέβα.
Την Ύδρα την αγαπούν οι περισσότεροι, αλλά εκείνη δεν ανοίγεται αμέσως σε όλους. Εάν νιώσεις το νησί να σου μιλά, τότε μπορείς να κομπάσεις ελεύθερα. Σου ψιθυρίζει μυστικά παλιών ηρώων, καινούργιων πρωταγωνιστών, high class τουριστών και φιλόδοξων επενδυτών που, στην αναζήτηση του επόμενου κέρδους, χάνουν το τραγούδι του τζίτζικα του σκαρφαλωμένου στα αρμυρίκια. Κατεβαίνω στο λιμάνι Σάββατο πρωί και Κυριακή βράδυ θα επιστρέψω και πάλι Πειραιά. Ως τότε, όλη η παλέτα της ομορφιάς μού είναι διαθέσιμη και ακονίζω το κεντρί μου να την τρυγήσω αναλόγως. Μοιράζομαι μαζί σας, υπό την μορφή αλφαβήτου, τις εντυπώσεις μου.
Αmalour, ένα και μοναδικό. Συνήθως γεμάτο, κοσμοπολίτικο μπαρ στην καρδιά του νησιού, με λάτιν και σόουλ μουσικές, με τραπέζια έξω στον πεζόδρομο. Πας για να δεις και να σε δουν, πας να χορέψεις, αλλά και για να πιεις τα καλύτερα, ίσως, κοκτέιλ στην Ύδρα, επιμελημένα από την ομάδα του αθηναϊκού The Bar in front of the Bar.
Βόλτα στο Ιστορικό Αρχείο -Μουσείο της Ύδρας στο λιμάνι, που λειτουργεί καθημερινά και προβάλλει σημαντικά μουσειακά κειμήλια, αρχειακό υλικό αλλά και μια βιβλιοθήκη με πολύτιμες εκδόσεις. Ο κυρίως μουσειακός χώρος λειτουργεί στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο. Στους χώρους του εκτίθενται κειμήλια των Βαλκανικών Πολέμων και του Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στον προθάλαμο του ορόφου θα δείτε υδραίικες ενδυμασίες, ακρόπρωρα και ακροστόλια από πλοία του Αγώνα, σπουδαία καλλιτεχνήματα του 18ου-19ου αιώνα, όπλα Υδραίων αγωνιστών, χαρακτικά, ναυτικοί χάρτες ακόμα και την Χάρτα του Ρήγα Φεραίου. Στο μουσείο φυλάσσεται και η ασημένια λήκυθος με την ταριχευμένη καρδιά του Ανδρέα Μιαούλη.
Γλυκιά ή αλμυρή κρέπα; Όποια κι αν είναι η απάντηση, η ερώτηση ξεκινά από την κρεπερί Μικρό Καφέ, ό,τι πρέπει για ένα καλωσόρισμα στο νησί. Ένα λεπτό από το λιμάνι, ένα θεσπέσιο φύλλο κρέπας, λεπτό και τραγανό, αγκαλιάζει πρώτης ποιότητας υλικά. Η τιμή τσιμπάει, αλλά αξίζει. Δίπλα, τα Pickle Burgers, μια οικογενειακή επιχείρηση που καλύπτει το κενό του αγαπημένου junk food με πλήθος επιλογών-ωραία η δικιά τους, χειροποίητη σως που δοκίμασα στο cheesburger.
Δένομαι με έναν τόπο, όταν μπορώ να τον νιώσω ότι με χωρά. Ότι μπορώ να μιλήσω με τους ανθρώπους εκεί, ότι μπορώ να αστειευτώ, να εκφραστώ, να βρω θέση και μέρος να ακουμπήσω τα κυβικά μου. Η Ύδρα με μαγεύει από την ώρα που κατεβαίνω από το καράβι.
Εμπνεύσεις αδέσποτες, παντού στο νησί, στα πρόσωπα των μικρών παιδιών που πασαλείβονται με παγωτό, στις ράθυμες γάτες που αγαπούν τα χάδια, στην ώρα που πέφτει ο ήλιος και προσφέρει μοναδικό θέαμα -ειδικά αν τον πετύχετε να δύει από το εστιατόριο Sunset πίσω από τα παλιά κανόνια. Κυρίως, στο βάδισμα των παιδιών που σχολούν από τις δουλειές τους και πάνε να φάνε ένα σουβλάκι, μια μακαρόνια ναπολιτέν, ένα μπαμπάτσικο σάντουιτς, να πιουν μια κόκα κόλα, και να πάνε να κοιμηθούν.
Ζιζάνιο του νησιού, η Κάλλια Ντέσκα, Υδραία από γενιά σε γενιά. Αεικίνητη, αγαπητή σε όλο το νησί, εμπνεύστρια της μικρής εταιρείας διοργάνωσης εκδηλώσεων Save The Date, σκορπίζει την ακαταμάχητη ενέργειά της όπου βρεθεί. Θα την βρείτε είτε στην οικογενειακή επιχείρηση (Mary’ s Boutique) με άκρως καλαίσθητες και όχι παράλογα ακριβές επιλογές δώρων και φίνων ασημικών, είτε να μιλά στο τηλέφωνο σε κάποιο πεζούλι του νησιού, επιχειρώντας να συντονίσει τον επόμενο γάμο, βάπτιση, πρόταση γάμου (!), επέτειο, πάρτι γενεθλίων μαζί με τους συνεργάτες της. Κάλλια, θες να γίνουμε φίλες;
Ήλιε μου, ήλιε μου! Εδώ και δύο χρόνια, η Ύδρα έχει για έμβλημά της ένα περιστρεφόμενο μηχανικό γλυπτό από ατσάλι και μπρούντζο, πλάτους άνω των εννέα μέτρων και βάρους 2,5 τόνων, που απεικονίζει το πρόσωπο του Απόλλωνα. Καλωσορίζει όποιον έρχεται στο νησί και αποχαιρετά όποιον φεύγει. Το δημιούργημα του Τζεφ Κουνς ονομάζεται «Apollo Wind Spinner» («Απολλώνειος Ανεμοστροφέας»). Αγαπώ.
Θέμης Ανδρεάδης -«είμαι πολύ ωραίος, βεβαίως!» και όχι μόνο. Ο γνωστός καλλιτέχνης που σφράγισε με τον δικό του τρόπο το ελληνικό τραγούδι έχει ένα θαυμάσιο σπίτι στην Ύδρα, πέντε βήματα από αυτό του Λέοναρντ Κοέν, με μια αυλή από την οποία δεν θες να φύγεις. Μινιμαλισμός, καλαισθησία, σαν βγαλμένο από ποίημα του Ελύτη.
Καπρίς, καλύτερα Caprice, για old school ιταλική πίτσα και μακαρονάδες, χωρίς ίχνος φασαιότητας, μόνο elegance, ουσία και νοστιμιά. Άχαστη στάση στο νησί-το αφήνω για το τελευταίο γεύμα πριν επιβιβαστώ στο καράβι του αποχαιρετισμού. Απίθανο το λιγκουίνι με αχινό, πιάτο για το οποίο θα επιστρέψω ξανά το συντομότερο στο νησί.
Λιμάνι της Ύδρας, από τα ομορφότερα της Ελλάδας. Περατζάδα μπροστά από τα καφέ -ας μου επιτραπεί ειδική μνεία στον κοσμικό Ίσαλο (με την καλύτερη ποιότητα καφέ και τα ομορφότερα σερβίτσια), που ανοίγει από τις 7μιση το πρωί. Παίρνω καφέ στο χέρι για να πάω για το πρωινό μου κολύμπι κι επιστρέφω απόγευμα, Συχνά, ντόπια παιδάκια στήνουν στο λιμάνι αυτοσχέδιους πάγκους και πωλούν για ένα ή δύο ευρώ κοχύλια, χειροποίητα βραχιολάκια και ζωγραφισμένες πέτρες. Να κάθεσαι στον Ίσαλο, λοιπόν, μετά από ένα δροσερό ντους, γυαλιά ηλίου, ένα καπέλο, ίσως καπνίζοντας και να χαζεύεις απέναντι αντικρίζοντας απέναντι τα αρχοντικά των Κουντουριώτηδων και του Τομπάζη, μαζί με τα κότερα και τα θαλάσσια ταξί: μια ανεκτίμητη γεύση κοσμοπολιτισμού, μια μικρή ψυχική ανάταση.
Μπάνιο στις κοντινές στο λιμάνι παραλίες, όπου πας με τα πόδια: στην Σπηλιά ενώνω την ψυχή μου με το νερό και επιστρέφω στην πρώιμη κατάστασή μου ως υδάτινου πλάσματος. Και το Μαντράκι είναι καλή επιλογή, αγαπώ την διαδρομή του 20λέπτου από το λιμάνι -νωρίς το πρωί είναι χάρμα, όταν ανεβαίνει ο ήλιος ζορίζει λίγο. Για κάτι πιο μακρινό (με χρήση θαλάσσιου ταξί που πάει γύρω στα 35 ευρώ), στον Βλυχό χωρίς δεύτερη σκέψη, για ουζάκι, μετά, στην Ταβέρνα της Μαρίνας με τους φρέσκους θαλασσομεζέδες της.
Νέα σχετικά άφιξη το μπαράκι στον Μύλο της Λόρεν με την θέα που κόβει την ανάσα. Ο «Μύλος της Σοφία Λόρεν» χρησιμοποιήθηκε το 1957 για τις ανάγκες των γυρισμάτων της ταινίας «Το Παιδί και το Δελφίνι».
Ξενύχτια τρελά δεν έχει στην Ύδρα. O Όμιλος είναι η συνέχεια της θρυλικής Λαγουδέρας του Μπάμπη Μωρέ, από την οποία είχαν περάσει όλοι οι εγχώριοι και ξένοι celebrities που επισκέφθηκαν το νησί στα 60s, στα 70s και στα 80s. Παίζουν ενδιαφέροντα πάρτι με καλά sets, επικρατεί μια αισθητική καλαίσθητης, νησιώτικης ντίσκο.
Οπτικά Occhio Παπαβασιλείου: λίγο πριν τα αμυγδαλωτά Τσαγκάρη, σε ένα από τα κάθετα δρομάκια του λιμανιού, το υδραίικο κατάστημα του αγαπημένου brand με έδρα την Αθήνα πωλεί γυαλιά και αξεσουάρ πρώτης ποιότητας. Αγαπημένη επιλογή τα είδη KYR LAKIS: μαξιλάρια και φουλάρια με χειροποίητα σχέδια-μια ωραία ελληνική ανάμνηση για τους ξένους, μια τέλεια ιδέα για δώρο στον εαυτό μου. Παγωτό σορμπέ σοκολάτα (και άλλες φρουτένιες γεύσεις) στο μικροσκοπικό ζαχαροπλαστείο Καραμέλα που βγάζει και τραπεζάκια με φιστικί καθίσματα στο λιμάνι. Ό,τι ωραιότερο για να δροσιστείτε και να αλλάξετε γεύση.
Ρολόι. Tο ιστορικό Ρολόι στην κορυφή του λόφου είναι σήµα κατατεθέν του νησιού από το 1927 και κλασικό σημείο συνάντησης και ραντεβού. «Στο Ρολόι στις 7», άκουσα όταν κατέβηκα από το καράβι. Το βρίσκω πανέμορφο.
Σφαγεία, παλιά. Τώρα, εγκαταστάσεις που φιλοξενούν υπό την αιγίδα του ΔΕΣΤΕ εκθέσεις, σύγχρονη τέχνη, installations και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας. Η Ύδρα είναι διεθνές destination και μέρος για ανταλλαγή καλλιτεχνικών απόψεων, βιωμάτων και εκφράσεων. Στέκομαι σκεπτική απέναντι στην κάθε εμπορευματοποιημένη, ενδεχομένως άνευ ψυχής, γενικότητα ή μετριότητα που περνά για υψηλή τέχνη -αλλά αφήνομαι και στο να θαυμάσω, να μάθω, να κατανοήσω, βεβαίως.
Τι να πει ή να γράψει κανείς και για την Κιάφα, την πιο παλιά συνοικία της Ύδρας με την ωραία θέα; Άρχισε να δημιουργείται τον 15ο αιώνα και λόγω των πειρατικών επιδρομών χτίστηκε ψηλά στον βράχο με ψηλούς μαντρότοιχους και στενά σοκάκια. Τα σπίτια και οι εκκλησίες που θα δείτε έχουν έντονα χρώματα, δεν θα χορταίνετε να φωτογραφίζετε. Ξεχωρίζει ο ναός της Γέννησης που θεωρείται ότι χρονολογείται από το 1640. Ψηλότερα, ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος.
Φαρμακείο Ραφαλιά, που ιδρύθηκε το 1890 και διατηρεί ως σήμερα την αρχική μορφή του, που μάλιστα πουλάει καλλυντικά και σκευάσματα από παλιές οικογενειακές συνταγές. Ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο, με ένα βλέμμα σας στα ράφια του: χρωματιστά γυάλινα μπουκάλια για τα χειροποίητα φάρμακα, ζυγαριά ακριβείας και τα πορτρέτα των προγόνων της οικογένειας Ραφαλιά δεν θα λείψουν από τα Insta stories σας.
Χορταίνω στο σουβλατζίδικο «Και Κρεμμύδι», χαλαρώνω στο πανέμορφο Κέντρο Ευεξίας Αρμονία -η Αγγελική είναι εξπέρ στην αρωματοθεραπεία και με κερνάει μερικές σταγόνες αιθέριο έλαιο πορτοκάλι για το μέσα μέρος των καρπών να μου αλλάξει την διάθεση. Μασάζ, υπηρεσίες ομορφιές, γιόγκα, πιλάτες, όλα εκεί. Η Πόλυ γυμνάζει τις κυρίες της Ύδρας και ξεχωρίζει για το εγκάρδιο χαμόγελό της.
Ψαροπούλα: το αγαπημένο μου μέρος στην Ύδρα για φαγητό, με ωραία ταράτσα που επιτρέπει θέα στην θάλασσα, νόστιμα και σε λογικές τιμές πιάτα με έμφαση στα θαλασσινά. Ωραία μύδια αχνιστά, φίνο ριζότο με σαφράν και φρέσκο καλαμάρι, πλούσια λίστα κρασιών, πραγματικά ευγενική και ταχεία εξυπηρέτηση σε lounge περιβάλλον στο οποίο συναντάς τακτικά και Υδραίους.
«Υπάρχουν μόνο δύο χρώματα, μπλε και άσπρο, και το λευκό είναι φρεσκοασβεστωμένο κάθε μέρα. Αισθητικά είναι τέλεια, η ίδια η επιτομή της άψογης αναρχίας που αντικαθιστά, επειδή περιλαμβάνει και υπερβαίνει όλες τις τυπικές ρυθμίσεις της φαντασίας. Η Ύδρα αποτελεί παύση στην παρτιτούρα της δημιουργίας ενός εξαίρετου καλλιγράφου». Χένρι Μίλερ
Διαβάστε ακόμα:
Βλυχός: Ο οικισμός της Ύδρας με την παραλία που κατατάχθηκε ανάμεσα στις ομορφότερες της Ευρώπης
