Δεν τη φαντάζεται κανείς τέτοια όμορφη παραλία σε ένα κατά τα λοιπά ακατοίκητο και μάλλον άγνωστο στους περισσότερους νησί. Λίγο-λίγο, όμως, όσοι επισκέπτονται τη Μεθώνη έχουν πια αρχίσει να τη γνωρίζουν. Και μεταφέρουν μια φήμη για παραδεισένια νερά, για απρόσμενες συναντήσεις με ήμερα κρι-κρι, αλλά και για πεζοπορικές διαδρομές σε ένα μοναδικό δάσος με κουμαριές, που εγγυώνται μια πολύ ξεχωριστή ταξιδιωτική εμπειρία.
Ο λόγος για την παραλία που λέγεται απλά «Άμμος» και εντοπίζεται στις Μεσσηνιακές Οινούσσες, στο βόρειο τμήμα του νησιού Σαπιέντζα, εκείνο δηλαδή που αντικρίζει τη Μεθώνη –έναν από τους πιο γνωστούς προορισμούς της Μεσσηνίας. Άλλωστε από εκεί ξεκινούν οι περισσότεροι για να την επισκεφθούν, καθώς είναι προσβάσιμη μόνο με καραβάκι. Εντωμεταξύ, τα νερά στα οποία βρίσκεται η Άμμος έχουν μεγάλη ιστορία. Αν και η γεωγραφία της περιοχής ίσως ξεγελά, θεωρούνται τμήμα του Ιονίου Πελάγους, γι’ αυτό και γύρω στο 1850 η Βρετανική Αυτοκρατορία αμφισβήτησε την ελληνική κυριαρχία στη Σαπιέντζα. Ωστόσο, μετά την παραχώρηση των Επτανήσων (1864), η υπόθεση έκλεισε οριστικά.
Από το νησί, επίσης, περνούσε ένας ναυτικός δρόμος μεγάλης εμπορικής και στρατηγικής σημασίας (ήδη από την αρχαιότητα), ο οποίος όμως ήταν παράλληλα και επικίνδυνος, όπως δείχνουν τα διάφορα ναυάγια που έχουν εντοπιστεί στον βυθό. Τέλος, 6 μίλια νοτιοδυτικά της Σαπιέντζας βρίσκεται και το λεγόμενο «Φρέαρ των Οινουσσών», που με μέγιστο βάθος τα 5.269 μέτρα είναι το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου.
Η παραλία Άμμος
Όπως δείχνει και το όνομά της, είναι μια μικρής έκτασης αμμουδιά, οπότε στην αιχμή του ελληνικού καλοκαιριού (Σαββατοκύριακα Ιουλίου και Αυγούστου) ενδέχεται να συναντήσετε αρκετό κόσμο εδώ. Άλλωστε πρόκειται για τη μοναδική αμμώδης παραλία σε όλη τη Σαπιέντζα, που κατά τα λοιπά έχει βραχώδεις ακτές.
Παρεκτός κι έχετε δικό σας σκάφος, μπορείτε να φτάσετε εδώ μόνο με καραβάκι (όπως ειπώθηκε και πιο πάνω). Ο πιο εύκολος τρόπος είναι από τη Μεθώνη, μιας και βρίσκεται ακριβώς απέναντι (στα 3 ναυτικά μίλια απόσταση), γίνεται όμως να κάνετε τη διαδρομή και από τη Φοινικούντα. Το καλοκαίρι δεν θα δυσκολευτείτε με τα δρομολόγια, αλλά έχετε υπόψη ότι από τέλη Αυγούστου κι έπειτα αραιώνουν αισθητά. Η διάρκεια του ταξιδιού από τη Μεθώνη είναι γύρω στα 20 λεπτά και τα καΐκια θα σας αφήσουν στην Άμμο.
Φυσικά η παραλία είναι ανοργάνωτη, οπότε χρειάζεται να εφοδιαστείτε με όλα τα απαραίτητα. Φτάνοντας θα δείτε και δέντρα για φυσική σκιά, συστήνεται ωστόσο να κουβαλήσετε δική σας ομπρέλα ώστε να αποφύγετε τις άφθονες σφήκες που κατοικούν σε αυτά ή για να μη βρεθείτε προ εκπλήξεως λόγω πολυκοσμίας.
Αξίζει πάντως να κάνετε συνεννοήσεις και για έναν πλήρη γύρο περιμετρικά της Σαπιέντζας, που θα σας πάρει 2 με 3 ώρες. Ξεκινώντας από την Άμμο, το καραβάκι θα σας μεταφέρει στις απότομες δυτικές ακτές με τις απόκρημνες σπηλιές και τις φωλιές των αγριοπερίστερων. Εδώ, μάλιστα, λέγεται ότι βρισκόταν και η σπηλιά όπου έκρυβε τα λάφυρά του ο θρυλικός Ζακυνθινός πειρατής Στάθης Μανέτας, που έδρασε κατά τα τέλη του 17ου αιώνα.
Πλέοντας στα νότια, κατόπιν, θα δείτε την πολυφωτογραφημένη νησίδα Δυαδέλφι, η οποία έχει χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς και βρίσκεται σε πολλά λευκώματα αφιερωμένα στα ελληνικά νησιά. Στα νοτιοανατολικά, τέλος, θα βγείτε στον προστατευμένο από ανέμους όρμο Πόρτο Λόγγο, όπου υπάρχουν τα ερείπια ενός παλιού τελωνειακού σταθμού. Θα περάσετε επίσης από τη νησίδα Μπόμπα, στην οποία υποτίθεται ότι αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος κατά το ταξίδι του από τους Άγιους Τόπους προς τη Ρώμη.
Πεζοπορώντας στο δάσος με τις κουμαριές
Ένα από τα αρκετά απρόσμενα θεάματα που σας περιμένουν εάν επισκεφθείτε τη Σαπιέντζα, είναι τα ήμερα κρι-κρι τα οποία θα δείτε να σας προσεγγίζουν στην παραλία, αφήνοντάς σας να τα ταΐσετε αν το επιχειρήσετε. Το απειλούμενο αυτό είδος κρητικού αίγαγρου εισήχθη το 1986 και πέτυχε να ευδοκιμήσει, αναπτύσσοντας έναν ανθηρό τοπικό πληθυσμό. Ωστόσο δεν είναι η μόνη πανίδα εδώ, αφού στο νησί θα βρείτε και πολλούς φασιανούς, πέρδικες, μπεκάτσες, τσίχλες, καθώς και αιγοπρόβατα.
Ασφαλώς, ο λόγος που ευδοκιμεί αυτή η ζωή είναι το εσωτερικό της Σαπιέντζας. Η οποία μπορεί σε πρώτη όψη να δείχνει ως συνηθισμένο βραχονήσι, μα εκπλήσσει με τον αναπάντεχο βοτανικό της πλούτο. Στο κέντρο της, δηλαδή, εκτείνεται εντυπωσιακό δάσος από πλατύφυλλα (γύρω στα 240 στρέμματα), το οποίο συχνά αναγράφεται ως «δάσος με κουμαριές»: ένας παραπλανητικός τίτλος, αφού θα δείτε και φιλλίκια, αγριελιές, μυρτιές, σχίνα, καθώς και πουρνάρια, θυμάρι και ψυχανθή φυτά. Οφείλεται όμως στο απροσδόκητο γεγονός ότι οι εδώ κουμαριές δεν είναι θάμνοι (όπως συνήθως), αλλά αναπτύσσονται σε δέντρα, που φτάνουν (ή και ξεπερνούν) τα 10 μέτρα ύψος. Ένα φαινόμενο μοναδικό σε όλη τη Μεσόγειο.
Έτσι, ο επισκέπτης της Σαπιέντζας ο οποίος αποζητά κάτι πιο περιπετειώδες από μια απλή βουτιά στα γαλανά νερά της Άμμου, έχει τη δυνατότητα να διασχίσει και πεζοπορικά το νησί. Άλλωστε η διαδρομή είναι σχετικά βατή και μπορεί να την κάνει ακόμα και κάποιος αρχάριος με καλή φυσική κατάσταση (υπάρχουν ορισμένα ανηφορικά σημεία), με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα εφοδιαστεί με καπέλο, γυαλιά ηλίου, κρύο νερό –και γερά αθλητικά παπούτσια, απαραιτήτως.
Εκκινώντας λοιπόν από το μονοπάτι που θα βρείτε στον βραχώδη όρμο Μαγαζάκια (στην ανατολική πλευρά της Σαπιέντζας, όπου υπάρχει και μόλος για το καραβάκι), θα φτάσετε στο μαγευτικό δάσος του εσωτερικού, ενώ πιο πριν θα περάσετε και από τη λεγόμενη «Σπαρτόλακκα» –μια μικρή κοιλάδα με χτυπητό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα, το οποίο οφείλεται στην απολιθωμένη γύρη φυτών. Οι θρύλοι της περιοχής, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι στην ευρύτερη περιοχή υπάρχει και κάποιο χαμένο μοναστήρι Βενεδικτίνων, όπου το 1209 ξέρουμε από τις πηγές μας ότι υπογράφηκε η Συνθήκη της Σαπιέντζας μεταξύ της Βενετίας και του Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Ενδέχεται να βρίσκεται στα βορεινά, εκεί όπου υψώνεται η Φοβερή (το υψηλότερο σημείο του νησιού, στα 219 μέτρα), αλλά μέχρι τώρα δεν έχει εντοπιστεί.
Μονοπάτι υπάρχει όμως και για τα νότια του νησιού, όπου από το 1885 στέκεται ο πετρόχτιστος, διατηρητέος Φάρος της Σαπιέντζας, ο οποίος χτίστηκε κατόπιν αιτήματος της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας και λειτουργεί ακόμα (αυτοματοποιημένος, πλέον). Η θέα είναι υπέροχη, η πρόσβαση όμως χρειάζεται κι εδώ καλά αθλητικά παπούτσια, γιατί η διαδρομή που θα δείτε χαραγμένη από το προαναφερθέν Πόρτο Λόγγο έχει ορισμένα κακοτράχαλα σημεία.
Για τους πιο έμπειρους πεζοπόρους, πάντως, υπάρχει η δυνατότητα να ξεκινήσουν από την Άμμο και να φτάσουν ως τον Φάρο, διασχίζοντας ολόκληρη τη Σαπιέντζα. Είναι μια διαδρομή που σίγουρα θα σας αποζημιώσει, ωστόσο διαρκεί περίπου 3 ώρες, οπότε πρέπει να υπολογίσετε κι άλλες τόσες για την επιστροφή.
Διαβάστε ακόμα:
Βοϊδοκοιλιά: Γιατί η παραλία-σύμβολο της Μεσσηνίας κάνει παγκοσμίως τη διαφορά
Long weekend στην Κορώνη: Mεσαιωνική ατμόσφαιρα και μαγευτικά ηλιοβασιλέματα
