Πέρασαν κιόλας 34 χρόνια από την επιτυχία του Luc Besson με το «Απέραντο Γαλάζιο» (1988), το οποίο έμελλε να αλλάξει μια για πάντα την ιστορία και το μέλλον της Αμοργού. Και τώρα έρχεται μία ακόμα διάκριση για αυτό το μακρόστενο νησί του νότιου Αιγαίου, αφού πέρσι έγινε τόπος γυρισμάτων για τη νέα ταινία «Les Cyclades», η οποία αναμένεται να προβληθεί σύντομα στις διεθνείς κινηματογραφικές αίθουσες.
Στο σενάριο του Marc Fitoussi, η Blandine (Laure Calamy) και η Magaline (Olivia Côte), δύο φίλες που υπήρξαν αχώριστες όταν ήταν έφηβες, ξαναβρίσκονται μετά από αρκετά χρόνια. Και αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν το παλιό τους όνειρο να ταξιδέψουν στην Ελλάδα –και συγκεκριμένα στην Αμοργό– ώστε να κάνουν τις διακοπές που ονειρεύονταν από όταν ήταν παιδιά, αναζητώντας παράλληλα τα ίχνη του Enzo και του Jacques Maillol.
Όμως τα χρόνια έχουν περάσει και οι δύο φίλες έχουν πια αλλάξει. Μαζί, έχει αλλάξει και ο τρόπος που η καθεμιά τους αντιλαμβάνεται την έννοια «διακοπές». Ρομαντικές ή ορθολογικές διακοπές; Την απάντηση θα τη δώσει η ταινία. Μέχρι τότε, η Αμοργός μοιάζει ιδανικό καλοκαιρινό σκηνικό για το δικό σας φιλμ. Πάρτε λοιπόν τις κάμερες ανά χείρας και –3, 2, 1– γύρισμα.
Το δικό μας σενάριο θα αρχίσει με την ανατολή του ηλίου, με μια πολύ πρωινή βουτιά στο βαθύ μπλε της Αγίας Άννας, όπου γυρίστηκε και η έναρξη του «Απέραντου Γαλάζιου». Με φόντο τα βράχια και μόνο ήχο το κυματάκι· μια λούπα που επαναλαμβάνεται, αλλά που ποτέ δεν είναι η ίδια.
Μόλις η ώρα πλησιάσει 8 και νιώσεις τον ήλιο να σου τσουρουφλίζει το πρόσωπο, είναι η κατάλληλη στιγμή για μια βόλτα στα λευκά στενά της Χώρας. Οι πιο πολλοί κάτοικοί της κοιμούνται, ενώ οι λίγοι καταστηματάρχες που ετοιμάζονται να ανοίξουν νωχελικά τα μαγαζιά τους φαίνονται στο φόντο σαν τους πιο εκπαιδευμένους κομπάρσους. Και πόσα χρώματα έχει αυτή η Χώρα κάθε πρωί. Είναι το τέλειο κάδρο.
Πλάνο σεκάνς με πρωινό στο χέρι και, χωρίς να χαθεί χρόνος, οδήγηση με κατεύθυνση προς τα νότια. Στάση για ελληνικό καφέ και κουλουράκια στην «Κληματαριά» του κυρίου Κώστα, στο χωριό Βρούτση. Αλλά και για υποβρύχιο με παγωμένο νερό και για ιστορίες. Πολλές ιστορίες.
Ακόμα νοτιότερα, μονόπλανο στην παραλία Καλοταρίτισσα: το καλύτερο σημείο για να δεθείς με το βιβλίο ή με το Kindle σου. Πριν, όμως, οπωσδήποτε μία στάση για αναμνηστική φωτογραφία δίπλα στο ναυάγιο της Ολυμπίας, αλλά και για μια αναδρομή στο «φιόρδ» του Κάτω Κάμπου. Μια εικόνα βγαλμένη από εκείνες τις κυριακάτικες καλοκαιρινές βόλτες της εφηβείας που κρατούσαν ολημερίς, με παιχνίδι στις ρηχές θάλασσες των προαστίων.
Μεσημεριάζει πλέον, οπότε είναι η κατάλληλη ώρα για να διακόψεις την ταχυπαλμία που σου έχει προκαλέσει η πλοκή του βιβλίου σου. Travelling σκηνή στο αυτοκίνητο, στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Μεσημεριανό στο χωριό Θολάρια και στα ταβερνάκια της πλατείας δίπλα στην εκκλησία. Με βλίτα, κεφτεδάκια, αθερίνα και φάβα. Και μετά γλυκό του κουταλιού ή παγωτό στο χέρι και βόλτα στα πετρόχτιστα σοκάκια της Λαγκάδας, για άραγμα στις παγκάδες. Αστεία, νοσταλγία, αλλά και αγκαλιές.
Με αυτά και με αυτά, όμως, σουρούπωσε. Ώρα λοιπόν για το ηλιοβασίλεμα. Σαν διαδοχικό μοντάζ, κοντά στη Χώρα θα ανέβεις στους μύλους στη βορινή πλευρά ή θα κινηθείς κοντά στην Αιγιάλη για να ξαπλώσεις στην παραλία του Αγίου Παύλου και να δεις τη θάλασσα να ροδίζει. Άλλωστε αυτή είναι και η ώρα για την πιο ζεστή βουτιά της ημέρας, στην πιο lounge παραλία του νησιού.
Νύχτωσε πια, οπότε ώρα για ποτό στα χαλαρά μπαράκια της Χώρας ή για δροσιστικά κοκτέιλ πλάι στη θάλασσα, συντροφιά με το μελτέμι, στα φωτισμένα Κατάπολα. Bonus σκηνή: ένα ολόκληρο πρωινό στον οικισμό Λεύκες με τις τρεις ερημικές παραλίες, πάνω από τα Κατάπολα. Για περπάτημα, κολύμπι ή διαλογισμό. Ή όλα μαζί. Χωρίς φίλτρο.
Πόσο πολύ μας έχουν λείψει οι απλές συνήθειες. Ή μήπως όχι; Είναι κάτι που αναρωτιούνται και η Blandine με τη Magaline, για να ξαναγυρίσουμε και στις πρωταγωνίστριες της ταινίας «Les Cyclades». Μετά από 2 χρόνια πανδημίας και οικονομικής κρίσης, η πραγματικότητα δείχνει να έρχεται κοντά σε κάποιο κινηματογραφικό σενάριο. Και η λαχτάρα και η επιθυμία των Ελλήνων που κατέκλυσαν την Αμοργό φέτος το Πάσχα έμοιαζε με ένα παιδικό όνειρο που επιτέλους πραγματοποιείται.
Παράλληλα, η επιστροφή των Βρετανών, των Σκανδιναβών και των Ολλανδών μετά από 2 χρόνια, μαζί με τους πάντα συνεπείς Γάλλους, αναδεικνύουν την Αμοργό ως το καλύτερο σκηνικό στις Κυκλάδες για παγκόσμιας εμβέλειας παραγωγές, αλλά και για τον απόηχο των δικών μας παιδικών φωνών. Για καλοκαιρινές διακοπές όπως τις γνωρίσαμε, δηλαδή, μα κάπου στη διαδρομή τις χάσαμε. Μια βουτιά στο απέραντο γαλάζιο του νησιού αρκεί για να ξαναθυμηθούμε ποιοι είμαστε.
Διαβάστε ακόμα:
Αμοργός: Εμπειρίες στο νησί του «Απέραντου Γαλάζιου»
«Το πιο σημαντικό πράγμα στο νησί είναι οι άνθρωποί του» -H Αμοργός του Σπύρου Τσιμέλα
Η Αμοργός τον χειμώνα: Πώς είναι η καθημερινότητα των κατοίκων στο πανέμορφο νησί των Κυκλάδων
