Πως είναι να διασχίζεις δύο ηπείρους; Πόσο μεγάλες είναι οι έρημοι της Αμερικής; Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα βρίσκονταν στο μυαλό του Martjin Doolaard, όταν αποφάσισε να κάνει μία ασύλληπτη, μα και πολύ δύσκολη διαδρομή: να διασχίσει κάθετα Βόρεια και Νότια Αμερική και να φτάσει στην Παταγονία με μόνο όχημα το ποδήλατο του.
Tο αποτέλεσμα; Ένα ταξίδι που διήρκησε δύο ολόκληρα χρόνια και έδωσε το όνομα του στο συναρπαστικό βιβλίο «Two years on a bike» με αμέτρητες φωτογραφίες από κάθε γωνιά της αμερικανικής ηπείρου, το οποίο εκδόθηκε από τον οίκο Gestalten.
Η σχέση του Martjin με το ποδήλατο ξεκίνησε το 2015, όταν αποφάσισε να αναζητήσει μία περιπετειώδη ζωή και ταξίδεψε για πρώτη φορά με αυτό από το Άμστερνταμ μέχρι την Σιγκαπούρη. Το αποτέλεσμα ήταν το πρώτο φωτογραφικό του ταξίδι που κυκλοφόρησε επίσημα σε βιβλίο με τίτλο «One year on a bike».
Λίγα χρόνια μετά την τεράστια περιπέτεια στην Ευρασία και έχοντας επιστρέψει στην μονότονη σταθερότητα της καθημερινότητας, αποφασίζει να ταξιδέψει ξανά. Μόνο που αυτή την φορά το ταξίδι θα ήταν στην Αμερική. Σχεδιάζοντας μόνο τις βασικές στάσεις του ταξιδιού πάνω σ’ έναν χάρτη, μετακομίζει από το Άμστερνταμ στο Βανκούβερ του Καναδά, όπου ξεκινάει τη βασική προετοιμασία για το ταξίδι. Αγοράζει ένα νέο ποδήλατο, αντίσκηνο, εξοπλισμό αντοχής και τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό για γεωπλοήγηση σε αχαρτογράφητες περιοχές. Μην γνωρίζοντας την ακριβή διαδρομή που θα ακολουθούσε, ξεκίνησε διασχίζοντας την δυτική ακτή των ΗΠΑ μέχρι το Σαν Φρανσίσκο. Αιωνόβια δάση σεκόγιας, περιπλανώμενοι Αμερικανοί νομάδες και αρκετή κακοκαιρία ήταν οι μοναδικοί σύντροφοι στο ταξίδι μέχρι την καλιφορνέζικη μεγαλούπολη.
Όπως γράφει και ο ίδιος στο βιβλίο του, το Σαν Φρανσίσκο ήταν ένα διάλειμμα που σχεδόν τον έκανε να ξεχάσει το ταξίδι του. Η νεανική urban κουλτούρα της αμερικανικής πόλης του Ειρηνικού τον απορρόφησε τόσο πολύ που, λίγο λίγο, τον έβαζε στους δικούς της ρυθμούς. Ωστόσο, η ώρα του αποχωρισμού δεν άργησε να έρθει και ο Martjin συνέχισε το ταξίδι του σε μια από τις πιο αφιλόξενες γωνίες των ΗΠΑ, τη μεγάλη έρημο της Γιούτα. Στη μέση της Άγριας Δύσης ήρθε αντιμέτωπος με μια φονική καταιγίδα με μόνη προστασία ένα αντίσκηνο και μοναδική παρηγοριά ένα μπουκάλι ουίσκι. Βγαίνοντας σώος από αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία, κατευθύνεται νοτιότερα προς τα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού.
Ζωντανεύοντας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του την καθημερινότητα της αχανούς κεντροαμερικανικής χώρας με την υψηλή εγκληματικότητα και το τροπικό κλίμα, παρουσιάζει την πολυπολιτισμική ταυτότητα του σημερινού Μεξικού με τα καταπράσινα τοπία που κόβουν την ανάσα και την πολύβουη ζωή των μεγαλουπόλεων. Δεν έλειψαν βέβαια και ευτράπελα, όταν το πολύτιμο μέσο μεταφοράς του Martjin εκλάπη στην Πόλη του Μεξικού και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βγει εκτός προγράμματος για αρκετό καιρό περιμένοντας το νέο ποδήλατο υψηλών προδιαγραφών που ήταν παραπάνω από πολύτιμο για αυτό το ταξίδι.
Αφήνοντας πίσω το Μεξικό, πέρασε αστραπιαία από την Νικαράγουα, όπου περιπλανήθηκε με άλογα σε μια παραδοσιακή φυτεία καφέ και από εκεί έφυγε για Γουατεμάλα και Παναμά με τελική στάση την Κολομβία. Μαγεμένος από την προοδευτική κουλτούρα της Μπογκοτά, διασχίζει την άγρια επαρχία της χώρας για το κακοτράχηλο Εκουαδόρ. Εκεί στην ψηλότερη χώρα της Λατινικής Αμερικής με τα ηφαίστεια και τις ζούγκλες, αρρωσταίνει και φτάνει κοντά στο σημείο να χρειαστεί να σταματήσει για λίγο το ταξίδι μέχρι να αναρρώσει.
Ωστόσο, με αστείρευτη επιμονή και θάρρος καταφέρνει να διασχίσει το Ορεινό Ποδηλατικό Μονοπάτι του Εκουαδόρ και να φτάσει στα αινιγματικά περουβιανά υψίπεδα και από εκεί στις απότομες κορυφές των Άνδεων μέχρι την Χιλή. Καθόλη την διάρκεια του ταξιδιού, ο Martjin έμενε στην αυτοσχέδια σκηνή του, ενώ μαγείρευε μικρά γεύματα στο φορητό κατσαρολάκι που είχε μαζί του. Σωτήριο αποδείχθηκε όμως και το Google Earth, το οποίο χρησιμοποίησε για να βρίσκει τον δρόμο κάθε φορά που αυτός χανόταν στην αμερικανική έρημο ή στα υψίπεδα των Άνδεων.
Διασχίζοντας διαγώνια τις χιλιανές Άνδεις, εισέρχεται στην Αργεντινή όπου και περιπλανιέται στην αχανή ενδοχώρα με τα κοκκινωπά βουνά και τους απέραντους αμπελώνες με τελικό προορισμο την Tierra del Fuego, «τον καυτό φόβο» των ναυτικών στην Παταγονία. Το ταξίδι μέσα από την Αργεντινή δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί η εποχή είχε ήδη αλλάξει και στο νότιο ημισφαίριο ο παγερός χειμώνας είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του. Το κρύο ήταν τσουχτερό και τα ποτάμια στις πεδιάδες της Αργεντινής επικίνδυνα φουσκωμένα. Όπως δείχνουν οι φωτογραφίες στο βιβλίο του, η Αργεντινή ήταν και είναι μία αχανής terra incognita με σπάνια για τα ευρωπαϊκά δεδομένα φυσική ομορφιά που όμοιά της δεν υπάρχει στην Ευρώπη.
Το τέλος του ταξιδιού δεν άργησε να έρθει και έτσι μετά από μερικές μέρες περιπλάνησης στους επαρχιακούς δρόμους της Παταγονίας, ο Martjin έφτασε στην Ουσουάια, την πρωτεύουσα της Γης του Πυρός στην Αργεντινή και τελικό προορισμό της επικής αυτής Οδύσσειας. Ακριβώς σε αυτό το σημείο ήταν που ο Martjin ένιωσε την ανάγκη να επιστρέψει σπίτι του και πίσω στην ζωή που είχε αφήσει δύο χρόνια νωρίτερα. Μόνο που αυτή την φορά, ήταν γεμάτος από εικόνες, εμπειρίες και φίλους ζωής.
Ο Martjin ταξίδευε για σχεδόν δύο χρόνια, επισκέφθηκε 14 χώρες και συνολικά διήνησε πάνω από 12.296 μίλια μέσα από ερήμους, ζούγκλες, κακοτράχηλες βουνοκορφές και γιγαντουπόλεις.
*Το βιβλίο του Martjin Doolaard “Two years on a bike” κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Gestalten και μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Διαβάστε ακόμα:
Η «Ικαρία του κόσμου»: Η Χριστίνα Κοντοβά περιγράφει τη ζωή της στην Ουγκάντα
Gouda και Edam: Οι γραφικές πόλεις που δεν είναι απλά γαστρονομικοί προορισμοί
