Το μικροσκοπικό Sancto Lucio de Coumboscuro είναι ένα απομονωμένο χωριό με κάθε σημασία της λέξης. Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής το αποκαλούν «Μικρή Προβηγκία της Ιταλίας, καθώς βρίσκεται κοντά στην επαρχία Piedmont στα σύνορα μεταξύ της Ιταλίας και της Γαλλίας και το μόνο σίγουρο είναι πως θα χρειαστεί να κάνετε αρκετό δρόμο, αλλάζοντας αρκετά μέσα, για να φτάσετε στις γαλήνιες, καταπράσινες κοιλάδες του.
Κι όταν τελικά βρεθείτε εκεί μάλλον θα απορήσετε με το γεγονός οτι οι κάτοικοι δεν μιλούν ιταλικά, αλλά μία άλλη ιδιοτύπη γλώσσα με την επίσημη ονομασία Provençal, μία πιο εκσυγχρονισμένη εκδοχή της αρχαιομεσαιωνικής λατινογενούς διαλέκτου Occitan, της γλώσσας που μιλούσαν ευρέως στην επαρχία Occitania της Γαλλίας.
Μόλις 30 άνθρωποι ζουν μόνιμα στο Coumboscuro και παρά το γεγονός ότι τα τοπία που το περιβάλλουν είναι αληθινά μαγευτικά, φέρνοντας στο μυαλό το ειδυλλιακό «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι», η καθημερινή ζωή για τους κατοίκους μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η μικρή, τοπική οικονομία του χωριού βασίζεται αποκλειστικά σε οικογένειες βοσκών που συχνά βλέπουν τα κοπάδια τους να δέχονται άγριες επιθέσεις από τους λύκους που ζουν στα γύρω βουνά. Κατά τους χειμερινούς μήνες, το χωριό μπορεί να μείνει ακόμα και εβδομάδες ολόκληρες χωρίς ηλεκτροδότηση, ενώ και η παροχή του ίντερνετ είναι περιορισμένη. Όμως η απόλυτη ηρεμία που επικρατεί στους λόφους και τις κοιλάδες του Coumboscuro και τα λιβάδια του χωριού, πλημμυρισμένα με λιλά λεβάντες, προσελκύουν σταθερά επισκέπτες, οι οποίοι αναζητούν απομόνωση σε έναν τόπο μακριά από τις ταχύτητες του σύγχρονου πολιτισμού, αλλά και μαγευτική θέα από τις κορυφές των Άλπεων μέχρι την Κυανή Ακτή. Εκεί θα ξεχάσετε τις μεγάλες λεωφόρους, τα πολυκαταστήματα, τα εστιατόρια, τα σούπερ μάρκετ και τον χαμό των σόσιαλ μίντια, ενώ το μοναδικό κοσμικό event που λαμβάνει χώρα στο Coumboscuro είναι ένα καθιερωμένο folklore φεστιβάλ με μουσική και πολύ χορό, όπως και η συλλογή μανιταριών από ταξιδιώτες που εξορμούν στις πλαγιές του χωριού τα Σαββατοκύριακα.
Όσο για τους ντόπιους, σίγουρα, έχουν συνηθίσει τους πολύ αργούς και πολύ χαλαρούς ρυθμούς της ζωής τους, που κυλά σε απόλυτη αρμονία με την απλότητα και την ομορφιά της φύσης. «Δεν έχουμε καν τηλεοράσεις. Δεν γίνεται να σου λείπει κάτι που δεν είχες ποτέ στη ζωή σου. Κι όταν υπάρχει διακοπή ρεύματος για 15 ημέρες συνεχόμενες δεν μας πιάνει πανικός. Απλά ξεθάβουμε τις παλιά λάμπες λαδιού των παππούδων μας», περιέγραψε η 25χρονη Αgnes Garrone, μόνιμη κάτοικος του Coumboscuro στο CNN. «Έχω συνηθίσει να ξυπνώ από την αυγή για να φροντίσω τα πρόβατα. Εργάζομαι 365 ημέρες τον χρόνο χωρίς ούτε μία ημέρα διακοπών. Για μένα δεν υπάρχουν Χριστούγεννα ή παραμονή Πρωτοχρονιάς γιατί ακόμα και στις αργίες τα ζώα μου πρέπει να φάνε. Είναι μία ζωή γεμάτη πολλές θυσίες, αλλά κάθε φορά που βλέπεις ένα αρνάκι να γεννιέται νιώθεις ευγνωμοσύνη και ανταμοιβή». Παράλληλα, η Garrone «τρέχει» μία μικρή, παλιά φάρμα με την ονομασία La Meiro di Choco, που είναι επίσης το μοναδικό ξενοδοχείο στο χωριό. Όσοι κλείσουν δωμάτιο θα μείνουν σε παραδοσιακές, ξύλινες καλύβες και θα έχουν την ευκαιριά να αγοράσουν πρώτης τάξης ιταλικό μαλλί από τα προβατάκια της φάρμας. Αν και οι νεότεροι κάτοικοι του χωριού έχουν, στην πλειοψηφία τους φύγει αναζητώντας την τύχη τους αλλού, η Garrone και τα αδέλφια της πήραν την απόφαση να μείνουν και να ζήσουν από τη γη των προγόνων τους.
«Όποιος το επιθυμεί μπορεί να έρθει να μείνει εδώ, χρειαζόμαστε ανθρώπους πρόθυμους να ανακαλύψουν τον κόσμο μας, δεν θέλουμε να ξεχαστούμε γιατί έχουμε μεγάλη κληρονομία να μοιραστούμε», εξηγεί η Garrone, προσθέτοντας ότι η μητρική της γλώσσα είναι τα Provençal, αυτή η ιδιαίτερη μίξη γαλλικών και ιταλικών, ένα γεγονός που κάνει τόσο την ίδια όσο να τους συντοπίτες της να αισθάνονται πως έχουν μία δική τους, πολύ ξεχωριστή ταυτότητα. Η περιοχή Piedmont, οπού ανήκει το Coumboscuro, έχει περάσει πολλές φορές από τη δικαιοδοσία της Γαλλίας σε αυτή της Ιταλίας, και το αντίστροφο, αλλά οι ντόπιοι δεν αισθάνονται ούτε Ιταλοί, ούτε Γάλλοι. Νιώθουν Provençal, όπως αποκαλούν τον ξεχωριστό τόπο τους.
Περικυκλωμένο από δάση γεμάτα καστανιές, το χωριό προσφέρει φοβερά μονοπάτια ιδανικά για mountain bike, πεζοπορία αλλά και ιππασία, ενώ ο βασικός οικισμός του Coumboscuro αποτελείται από μόλις 8 ξύλινα, γραφικά σπιτάκια τα οποία είναι χτισμένα κυκλικά γύρω από ένα παλιό εκκλησάκι που ίδρυσαν το 1018 Γάλλοι μοναχοί, οι οποίοι επέλεξαν την περιοχή για απομόνωση. Αν και στα μεσαιωνικά χρόνια το χωριουδάκι είχε γνωρίσει οικονομική άνθηση το σκηνικό άλλαξε τον 15ο αιώνα όταν οι πολύ άγριοι χειμώνες ανάγκασαν πολλούς από τους μόνιμος κατοίκους να φύγουν και να επιστρέφουν στο χωριό μόνο τα καλοκαίρια. Ο πληθυσμός άρχισε να μειώνεται όλο και περισσότερο, αλλά το 1950, χάρη στον παππού της 25χρονης Garrone ο οποίος ήταν ο δάσκαλος του χωριού, αρκετοί κάτοικοι αποφάσισαν να παραμείνουν στο Coumboscuro προκειμένου να συνεχίσουν να μιλούν την ιδιαίτερη γλώσσα τους και να κρατήσουν ζωντανές τις ξεχωριστές τους παραδόσεις. Αυτά τα ισχυρά ήθη και έθιμα έχουν δώσει μία δυνατή ώθηση στην τοπική κοινωνία που κάνει ό,τι μπορεί για να διατηρήσει όρθια την ιστορία των προγόνων της.
Σήμερα, είτε πρόκειται για ένα θεατρικό έργο στο οποίο οι ηθοποιοί είναι ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές της περιοχής, είτε για κάποιο φεστιβάλ με τοπικούς χωρούς και μουσική, είτε για κάποιο διαγωνισμό της τοπικής διαλέκτου, οι κάτοικοι του όμορφου Coumboscuro βρίσκουν πάντα τρόπους να τιμήσουν το παρελθόν τους και να το μεταλαμπαδεύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο και σε άλλους. Έτσι, κάθε Ιούλιο χιλιάδες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, ντυμένα με παραδοσιακά ρούχα αναχωρούν από την επαρχία Provence της νότιας Γαλλιάς με προορισμό το Coumboscuro για το ετήσιο φεστιβάλ του χωριού. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους διασχίζουν τις, ακόμα, χιονισμένες κορυφές των Άλπων, κανάλια και καταπράσινα δάση, ακολουθώντας την ίδια ακριβώς πορεία με τους προγόνους τους, αλλά και με τον εμπόρους του Μεσαίωνα που έκαναν στάση στο χωριό από διάφορα σημεία της Γαλλίας και της Ιταλίας. Μόλις φτάσουν στο χωριό γίνονται ένα με το μεγάλο, πολύχρωμο φεστιβάλ που τους περιμένει με πανηγυρική διάθεση στρωμμένο με τέντες, πάγκους και σκηνές, οι οποίες λειτουργούν και σαν προσωρινά σημεία διαμονής.
Αν και τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός του Coumboscuro βρίσκεται μόνιμα σε φθίνουσα πορεία, οι ντόπιοι μοιάζουν πιο συνειδητοποιημένοι από ποτέ αναφορικά με την ανάγκη να συνεχίσουν να μιλούν για τις ρίζες τους και για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων του χωριου. Πλέον εκεί λειτουργεί και το μικρό Coumboscuro Ethnographic Museum, ενώ παραδίδονται και μαθήματα της τοπικης διαλέκτου αλλά και σεμινάρια γραφής για αρχάριους, αλλά και για μικρά παιδιά.
Για να φτάσετε στο Coumboscuro θα χρειαστεί να πετάξετε αρχικά μέχρι το Τορίνο και από εκεί να πάρετε το τρένο, το λεωφορείο ή να νοικιάστε αυτοκίνητο για το μικρό χωριουδάκι της Ιταλίας. Η διαδρομή είναι περίπου 1 ώρα και 3 τέταρτα, αλλά καλό είναι να έχετε κατά νου ότι από Αθήνα δεν υπάρχουν απευθείας πτήσεις για Τορίνο και έτσι θα πρέπει να περιμένει αρκετές ώρες σε κάποιον ενδιάμεσο σταθμό, με πιο συνηθισμένο το αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο στη Ρώμη.
Διαβάστε ακόμα:
Annecy: Ταξίδι στη «Βενετία της Γαλλίας»
Κουρσεβέλ: To χιονοδρομικό resort της Γαλλίας όπου κάνουν ski οι πιο ισχυροί του κόσμου
Ιταλία: Σε αυτό το πανέμορφο χωριό τα σπίτια πωλούνται για 1 ευρώ
