Μετά από ένα υπερβολικά ζεστό καλοκαίρι που, καλώς ή κακώς, εξακολουθεί να μας συντροφεύει, χρειαζόμαστε λίγη δροσιά, πράσινο και βουνό. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα Σαββατοκύριακα, όπου βολευόμασταν σε ένα μικρό κομμάτι άμμου ανάμεσα σε πολλούς άλλους για μια βουτιά, τα επόμενα αποτελούν ιδανικές ευκαιρίες για ησυχία. Ησυχία τόσο εξωτερική όσο και εσωτερική, μια αληθινή ψυχική ηρεμία. Η Ανδρίτσαινα, λοιπόν, βρίσκεται στην κορυφή της λίστας μου, και παρακάτω θα καταλάβετε το γιατί.
Η Ανδρίτσαινα είναι ένα αγαπημένο ορεινό χωριό της Πελοποννήσου. Είναι γνωστό αλλά όχι τόσο διάσημο όσο η Δημητσάνα και η Βυτίνα, γεγονός που το καθιστά πιο ήσυχο και, στα δικά μου μάτια, πιο γοητευτικό. Το χωριό περιβάλλεται από εντυπωσιακές βουνοκορφές και πανέμορφη φύση που μαγεύει το μάτι. Χτισμένο στις πλαγιές του Λυκαίου όρους, σε υψόμετρο 700 μ., το χωριό προσφέρει όχι μόνο υπέροχη φύση, αλλά και όμορφη θέα.
Αν και δεν είναι το πιο κοντινό χωριό στην Αττική, με απόσταση 233 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας και περίπου 3 ώρες οδήγησης, αξίζει κάθε λεπτό του ταξιδιού. Η γραφικότητα και το πλούσιο πράσινο αποζημιώνουν τον επισκέπτη, ενώ η διαδρομή γίνεται ιδιαίτερα όμορφη μετά από ένα σημείο, αντισταθμίζοντας τις στροφές και την απόσταση.
Λίγο πριν μπείτε στο χωριό, εκεί δηλαδή που στέκει στην άκρη του δρόμου, η χαρακτηριστική μπλε-λευκή ταμπέλα που γράφει το όνομά του, «Ανδρίτσαινα», σάς καλωσορίζουν πεύκα, κυπαρίσσια, καρυδιές, πικροδάφνες, συκιές, ακακίες, πλατάνια, κισσοί, αγριοβατομουριές και λογής λογής βοτάνια, δέντρα και λουλούδια. Μέσα το χωριό είναι γεμάτο πέτρινα δίπατα σπίτια με τα χαρακτηριστικά στενά μπαλκόνια στον πρώτο όροφο που στηρίζονται συνήθως σε μαρμάρινα ή σιδερένια φουρούσια. Δεν λείπουν φυσικά και πιο σύγχρονα σπίτια που όμως δυστυχώς δύσκολα τραβούν το βλέμμα.
Λίγο μετά την είσοδό σας στην Ανδρίτσαινα, συναντάτε στο δεξί σας χέρι την κεντρική πέτρινη εκκλησία του χωριού, τον Άγιο Νικόλαο του 19ου αιώνα. Αν περπατήσετε γύρω από το ναό, στη βορινή πλευρά του θα δείτε και μια θολωτή βρύση το λεγόμενο «Αγιονέρι». Ωστόσο, το βλέμμα στέκεται απέναντι από το ναό, σε δύο δίδυμες πέτρινες βρύσες που τρέχουν γάργαρο νερό στον ίσκιο ενός πλατανιού, οι ντόπιοι την λένε Τρανή Βρύση και είναι χτισμένη το 1724. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται και η Αγία Μαρίνα που αφού κάηκε από τον Ιμπραήμ το 1826, όπως και όλο το χωριό, χτίστηκε εκ νέου το 1835 από τον Νικόλαο Ζαφειρόπουλο. Κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, υπάρχουν κάποια ανοίγματα -μπαλκόνια με όμορφη θέα, καθώς το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, όπου όλο και κάποιο ταβερνάκι ή καφενείο απλώνει τα τραπέζια του κάτω από τη σκιά πλατανιών και πεύκων για να φιλέψει κόσμο.
Δώστε χρόνο να περπατήσετε το χωριό, να πάρετε ένα από τα λιθόστρωτα καλντερίμια του και να γνωρίσετε τις ομορφιές του από κοντά, όπως την υπέροχη αρχιτεκτονική με τα πέτρινα νεοκλασικά, άλλα λιτά και άλλα κάπως πιο πλουμιστά, άλλα με τα χαρακτηριστικά σαχνίσια, όλα τους περιποιημένα, έργα κυρίως Λαγκαδιανών και Ηπειρωτών τεχνιτών της πέτρας. Στις ανηφοριές σταθείτε να αγναντέψετε και στις πλατείες πιάστε κουβέντα με τους ντόπιους που φέρουν μεγάλο καμάρι τους, και όχι άδικα, που οι συμπατριώτες τους βοήθησαν στην Επανάσταση του ’21.
Οι must στάσεις είναι φυσικά το Λαογραφικό Μουσείο, το οποίο φιλοξενείται σε ένα όμορφο αρχοντικό του 19ου αιώνα λίγο πιο πίσω από την Τρανή Βρύση και περιλαμβάνει αντικείμενα καθημερινής χρήσης, εργαλεία, παραδοσιακά ρούχα, φωτογραφικό υλικό κ.ά. καθώς και η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη. Η Βιβλιοθήκη στεγάζεται σε διαφορετικό κτίριο κοντά στην είσοδο του χωριού, πίσω από το Γυμνάσιο και διαθέτει μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα βιβλία σχετικά με τη φιλοσοφία, την ιστορία, την ιατρική κ.ά. Αξίζει και η βόλτα μέχρι το λόφο της πέτρινης εκκλησίας του Άγιου Θεράποντα. Μπορείτε να πάτε και περπατώντας από τα σκαλιά, καθώς είναι μια πολύ όμορφη περπατάδα. Το εκκλησάκι είναι μέσα σε απίθανη φύση και η θέα είναι απλά μοναδική.
Αφού τελειώσετε με την περιήγηση στα στενά και τα αξιοθέατα του χωριού, υπάρχουν και δυο-τρία πράγματα στην ευρύτερη περιοχή που αξίζει να δείτε. Το πρώτο είναι ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα των Βασσών Φιγαλείας, μόλις 20 λεπτά νότια της Ανδρίτσαινας. Ο ναός, έργο του γνωστού Ικτίνου, είναι χτισμένος σε υψόμετρο 1130 μ. τον 5ο αιώνα π.Χ. και αποτελεί ένα από τα καλύτερα σωζόμενα παραδείγματα ναών της Κλασικής εποχής. Μάλιστα η αρχιτεκτονική του τον καθιστά σταθμό στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Έχει ενταχθεί δε στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO από το 1986 και ήταν το πρώτο ελληνικό μνημείο που μπήκε στη λίστα, και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην ιστοσελίδα της η UNESCO «Αυτός ο περίφημος ναός του θεού της θεραπείας και του ήλιου χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. στα μοναχικά υψώματα των Αρκαδικών βουνών. Ο ναός, ο οποίος έχει το αρχαιότερο κορινθιακό κιονόκρανο που έχει βρεθεί, συνδυάζει το αρχαϊκό στιλ και τη γαλήνη του δωρικού ρυθμού με κάποια τολμηρά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά».
Τώρα περίπου 30 χλμ. νοτιοδυτικά, θα βρείτε τους καταρράκτες της Νέδας. Θα φθάσετε μέχρι ένα σημείο με το αυτοκίνητο και από εκεί ξεκινά μιας μέτριας δυσκολίας πεζοπορική διαδρομή, η οποία περνά κυρίως πλάι στο φαράγγι και ανάμεσα σε πραγματικά πλούσια φύση. Χρειάζεται προσοχή γιατί η διαδρομή δεν έχει κάποια κάγκελα για ασφάλεια, ωστόσο αν είστε προσεχτικοί και φοράτε παπούτσια κατάλληλα για περπάτημα, θα είστε εντάξει. Στο τέλος της διαδρομής θα φθάσετε στον μεγάλο καταρράκτη, εκεί όπου το καλοκαίρι είναι πολλοί οι τολμηροί που κολυμπούν στα παγωμένα νερά της Νέδας. Για να φθάσετε ακολουθήστε τις οδηγίες του GPS που θα σας πάνε πιο κοντά στο μονοπάτι και από πιο βατό δρόμο.
Στα βόρεια του χωριού τώρα, περίπου 14 χλμ. μακριά, βρίσκεται και η Μονή Σεπετού του 12ου αιώνα, χτισμένη στην πλαγιά του φαραγγιού του ποταμού Τρίτωνα, παραποτάμου του Αλφειού. Θα τη βρείτε να στέκει σαν σμιλεμένη στον βράχο. Η μονή είναι σημαντικό προσκύνημα της χριστιανοσύνης, μάλιστα η εικόνα της Παναγιάς της Σεπετιώτισσας είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.
Για όσους θέλουν να πεζοπορήσουν για να γνωρίσουν την περιοχή ακόμα καλύτερα υπάρχουν δύο πολύ ενδιαφέρουσες διαδρομές που έχουν αφετηρία το χωριό. Η μία οδηγεί στο ναό του Επικούρειου Απόλλωνα και η άλλη στο παραδοσιακό χωριό Αμπελιώνα με το διάσημο καστανόδασος. Διαδρομές πλούσιες σε φύση αλλά και με όμορφη θέα ανά σημεία.
Φαγητό
Το Πέτρινο: παραδοσιακή ταβέρνα που ειδικεύεται στα ψητά της ώρας ωστόσο έχει και κάποια μαγειρευτά (Τηλ: 6984572335).
Συνταγές Μαγειρικής του Γιώργη & της Λόπης: πέτρινη ταβέρνα που σερβίρει και αυτή κυρίως ψητά της ώρας χωρίς να λείπουν και τα μαγειρευτά (Tηλ: 2626022004).
Διαμονή
Αρχοντικό της Ανδρίτσαινας: πέτρινος ξενώνας με προσεγμένη διακόσμηση εντός και εκτός δωματίων και πολύ cozy καθιστικό (Τηλ: 2626022401).
Theoxenia Hotel: κοντά στηn είσοδο του χωριού, πρόκειται για το παλιό Ξενία της Ανδρίτσαινας, που το λειτουργούν ιδιώτες. Μίνιμαλ διακόσμηση αισθητικής ‘60s (Tηλ: 2626022219).
Διαβάστε ακόμα:
Αποστολή σε Αρκαδία-Ηλεία: Στον ναό του Επικούρειου Απόλλωνα και την ιστορική Ανδρίτσαινα
Weekend στην Ανδρίτσαινα: Ένα χωριό της Ηλείας με αέρα ορεινής Αρκαδίας
Αποστολή στην Ανδρίτσαινα: Επίσκεψη στη Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη και στο Λαογραφικό Μουσείο
