Ξάνθη, όμορφη πόλη. Τοποθετημένη σε μια περιοχή που ξεχωρίζει για τη φυσική της ομορφιά, τη γοητεία των παραδοσιακών οικισμών της και μια γαστρονομία επηρεασμένη από την πολυπολιτισμική ιστορία της.
Οδηγώντας από τη Θεσσαλονίκη προς την Ξάνθη, η διαδρομή ήταν απολαυστική. Οι καταπράσινες πλαγιές της Ροδόπης και τα ανθισμένα δέντρα έκαναν το ταξίδι ακόμα πιο όμορφο. Η πρώτη μας βόλτα στην Παλιά Πόλη της Ξάνθης μάς μετέφερε σε έναν κόσμο γεμάτο ιστορία και παράδοση. Τα λιθόστρωτα σοκάκια, τα αρχοντικά με τη νεοκλασική και οθωμανική αρχιτεκτονική, τα περίτεχνα μπαλκόνια και οι αυλές ήταν γεμάτα ζωή, με τους ντόπιους και τους επισκέπτες να απολαμβάνουν την ανοιξιάτικη λιακάδα.
Ξεκινήσαμε από το Grand Maison, το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Μάνος Χατζιδάκις, και συνεχίσαμε προς το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Ξάνθης, που στεγάζεται σε εντυπωσιακά αρχοντικά. Από την πλατεία Μητροπόλεως, περιηγηθήκαμε στα νεοκλασικά οικήματα που οριοθετούν τη ζωντάνια της Παλιάς Πόλης. Επισκεφθήκαμε την Πινακοθήκη, στην οδό Ορφέως, και το κονάκι του Μουζαφέρ Μπέη στην οδό Μπότσαρη, που με τη λαϊκή αρχιτεκτονική τους μάς μετέφεραν στην ιστορία της περιοχής.
Η σύγχρονη Ξάνθη, με την πλατεία Δημοκρατίας και τον πύργο-ρολόι, έδωσε μια διαφορετική διάσταση στην περιήγησή μας. Οι ιστορικές καπναποθήκες μάς υπενθύμισαν τη σημασία της πόλης στην οικονομική ανάπτυξη της Θράκης, ενώ το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης, στεγασμένο σε μία από αυτές, αποτέλεσε έναν εξαιρετικό χώρο που συνδυάζει την πολιτιστική μνήμη με τη σύγχρονη δημιουργία.
Στη Βιστωνίδα
Την επόμενη ημέρα, αφήσαμε την πόλη της Ξάνθης νωρίς το πρωί, με το ανοιξιάτικο τοπίο να μας συνοδεύει. Ο δρόμος προς τη λίμνη Βιστωνίδα μάς οδήγησε μέσα από ήσυχες επαρχιακές οδούς, όπου τα γυμνά δέντρα και οι πρωινές ομίχλες δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα γαλήνης. Περάσαμε από μικρούς οικισμούς, με το αυτοκίνητο να γλιστρά απαλά πάνω στον υγρό δρόμο, και συχνά κάναμε μικρές στάσεις για να απολαύσουμε τη θέα. Οι χωμάτινες παρακαμπτήριες οδοί πρόσφεραν τη δυνατότητα να δούμε από κοντά την ήρεμη ζωή των αγροτικών περιοχών, ενώ οι γέφυρες που ε μάς αποκάλυπταν αχνές ματιές στο δίκτυο των μικρών ποταμών που εκβάλλουν στη λίμνη.
Φθάνοντας στη Βιστωνίδα, η γαλήνη της λίμνης μάς καθήλωσε. Τα νερά της ήταν τόσο ήρεμα που καθρέφτιζαν στον ουρανό. Σταθήκαμε πάνω σε μία από τις ξύλινες γέφυρες που ενώνουν τα λιλιπούτεια νησάκια της λίμνης με τη στεριά. Ο ήχος από τα κύματα που έσκαγαν απαλά στην ακτή και ο ψίθυρος του ανέμου μάς έκαναν να νιώσουμε μέρος αυτού του μοναδικού οικοσυστήματος.
Εξερευνήσαμε και την περιοχή γύρω από τη λίμνη, όπου μικρά εκκλησάκια και ξωκλήσια ξεπρόβαλαν μέσα από τα δέντρα, όπως το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, που στέκεται πάνω σε ένα από τα νησάκια. Η ατμόσφαιρα ήταν σχεδόν μυστηριακή και η οδήγηση στους χωματόδρομους γύρω από τη λίμνη μάς χάρισε μοναδικές εικόνες.
Εξερεύνηση στη Σταυρούπολη
Η επόμενη ημέρα μάς βρήκε να κατευθυνόμαστε προς τη Σταυρούπολη, μέσα από μια διαδρομή που διέσχιζε την κοιλάδα του Νέστου. Η ανοιξιατικη φύση ήταν ακαταμάχητη. Τα δάση στις πλαγιές της Ροδόπης ήταν τυλιγμένα σε ένα απαλό πέπλο ομίχλης και καθώς πλησιάζαμε στη Σταυρούπολη, το τοπίο γινόταν όλο και πιο εντυπωσιακό.
Το χωριό μάς υποδέχτηκε με τα λιθόστρωτα δρομάκια του να σκεπάζονται από βρεγμένα φύλλα. Κάναμε μια στάση στην πλατεία με το παραδοσιακό Δημαρχείο και απολαύσαμε τη ζεστασιά ενός τοπικού καφενείου. Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε το Λαογραφικό Μουσείο, ένα ζωντανό αρχείο της τοπικής ζωής, που μας μετέφερε πίσω στον χρόνο μέσα από τα εκθέματά του. Τα παλιά εργαλεία, τα υφαντά και οι παραδοσιακές στολές μιλούσαν για μια άλλη εποχή.
Ο δρόμος έξω από τη Σταυρούπολη μάς οδήγησε σε ακόμη πιο απομονωμένα τοπία, όπου η φύση βασίλευε αδιατάρακτη. Περάσαμε από το χωριό Κομνηνά και επισκεφθήκαμε τον Μακεδονικό Τάφο, έναν εντυπωσιακό αρχαιολογικό χώρο που κρυβόταν σχεδόν μέσα στη σιωπή του δάσους. Η επιστροφή μας έγινε με τον απογευματινό ήλιο να χρωματίζει τις πλαγιές της Ροδόπης με ζεστά πορτοκαλί χρώματα, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την ημέρα μας.
Η τελευταία μας μέρα αφιερώθηκε στα Πομακοχώρια. Με το αυτοκίνητο, κινηθήκαμε προς τη Σμίνθη τον Εχίνο και την Κοττάνη, όπου η γραφικότητα των οικισμών και η φιλοξενία των κατοίκων μάς έκαναν να αισθανθούμε ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι. Η φύση γύρω από τα χωριά αυτά ήταν καταπληκτική, γεμάτη μονοπάτια, γεφύρια και μικρά ποτάμια.
Η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη έγινε με τις καλύτερες εντυπώσεις από την εμπειρία μας. Η Ξάνθη και η γύρω περιοχή είναι ένας παράδεισος για όσους αγαπούν την οδήγηση και τη φύση, ένας τόπος γεμάτος ιστορία, φυσικές ομορφιές και γαλήνη.
Διαβάστε ακόμα:
3 Road trips με αφετηρία τα Γρεβενά
Ημερήσια εκδρομή στη δυτική Βοιωτία των γοητευτικών τοπίων και της ιστορίας
Ταξίδι με αυτοκίνητο στην Πάργα, το παραλιακό στολίδι της Ηπείρου
