Η Ευρυτανία είναι ένα κομμάτι γης που σε κάνει να σαστίζεις. Πολλές φορές να μπερδεύεσαι σε σχέση με τον τόπο και τον χρόνο: Είμαι στην Ελλάδα; Βρίσκομαι στο 2023; Και αυτό είναι που κάνει τον συγκεκριμένο τόπο τόσο γοητευτικό. Είχε μιάν αίσθηση αχρονίας, μεγαλοπρεπούς στασιμότητας. Σε αρπάζει από τους ώμους στοργικά και σε προτρέπει να κοντοσταθείς, να προλάβει ο εγκέφαλός σου να επεξεργαστεί την ομορφιά που βλέπουν τα μάτια σου. Να στοχαστείς.
Τουλάχιστον αυτό έκανα εγώ εκείνη τη στιγμή κοιτάζοντας τον Ταυρωπό να ελίσσεται μέσα στην χαράδρα γύρω στα 300 μέτρα κάτω από τα πόδια μου. Ο δρόμος μπροστά μου (τι δρόμος, μια απλή «ρυτίδα» στο συνοφρυωμένο μέτωπο της Χελιδόνας στη νότια πλευρά της) σταματούσε λίγα μέτρα μπροστά μου. Θεόρατα τσοκάρια είχαν κατέβει από την πλαγιά. Απροσπέλαστα πέτρινα non passaran. Επρεπε να γυρίσω πίσω κάμποσες δεκάδες μέτρα με την όπισθεν σε έναν δρόμο που μετά φόβου οδηγείς με την…έμπροσθεν. Αλλά παρασύρθηκα. Η διαδρομή μας (αρκούντως περιπετειώδης από την αρχή της) ξεκινά μια μέρα πριν.
Ο νόμος του Μέρφι λέει ότι ακριβώς τις ημέρες που έχεις ορίσει ότι θα κάνεις μια αποστολή ο καιρός θα είναι ο χειρότερος δυνατός. Βέβαια το να είναι ο καιρός κατάλληλος Φλεβάρη μήνα στην Ευρυτανία προϋποθέτει να έχεις μιλήσει με τον Θεό. Ο χειμώνας σε αυτή τη γωνιά της Ελλάδας είναι αντικειμενικά δριμύς. Το πρόβλημα ωστόσο ήταν ότι εκείνες ακριβώς τις ημέρες ο χιονιάς περνούσε ακόμα δριμύτερος πάνω από την Αττική και τη Βοιωτία. Αλλά ο κύβος είχε ριφθεί. Θα ανεβαίναμε στην Ευρυτανία ο κόσμος να χαλάσει. Αλλωστε είχαμε στη διάθεσή μας ένα από τα πιο ικανά SUV που υπάρχουν στην αγορά.
Δείτε το video
Το νέο Nissan X-Trail και μάλιστα στην κορυφαία έκδοση e-4orce. Με απόσταση από το έδαφος που αγγίζει τους 20 πόντους, προηγμένη υβριδική τεχνολογία και ακόμα πιο προηγμένη τετρακίνηση, που βασίζεται στην ύπαρξη ενός ηλεκτρικού μοτέρ στον πίσω άξονα, το νέο X-Trail σου εμπνέει από τα πρώτα μέτρα εκείνη την πολύτιμη εμπιστοσύνη που οφείλεις να χτίσεις με το αυτοκίνητό σου, ειδικά όταν πρόκειται να κινηθείς σε αντίξοες συνθήκες, τόσο όσον αφορά τον καιρό όσο και το τερέν. Από την πρώτη στιγμή που θα καθίσεις στο άνετο κάθισμα και θα αντικρίσεις την εντελώς νέα σχεδίαση του ταμπλό με την εντυπωσιακή ποιότητα των υλικών και την ακόμα καλύτερη συναρμογή τους, εμπεδώνεις αυτή την αίσθηση του «άσπαστου» και απροβλημάτιστου αυτοκινήτου. Εξίσου καλή εντύπωση σου δημιουργούν και οι δύο έγχρωμες οθόνες 12,3”, μία για τον πίνακα οργάνων και μία για την κεντρική οθόνη αφής. Η πληροφόρηση που σου παρέχουν είναι λεπτομερής και το κυριότερο η τεχνολογία αιχμής που διαχειρίζονται αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας όταν πρόκειται να εξορμήσεις εκτός ασφάλτου. Ειδικά αυτός ο περιστροφικός διακόπτης στη βάση του ταμπλό από τον οποίο έχεις την επιλογή προγραμμάτων για οδήγηση στην άσφαλτο, στο χιόνι και σε πιο δύσκολα εδάφη εκτός δρόμου.
Οι χώροι του Nissan X-Trail επίσης σου λύνουν τα χέρια. Μπορείς να προγραμματίσεις μια οικογενειακή εκδρομή μη έχοντας το άγχος των αποσκευών. Διατίθεται τόσο σε πενταθέσια όσο και σε επταθέσια εκδοχή. Ενδεικτική της πρακτικότητας είναι η χωρητικότητα του πορτ μπαγκάζ που ξεκινά από 585 lt στην πενταθέσια και από 486 lt στο επταθέσια έκδοσή του.
Επειδή γνωρίζαμε ότι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες επιλέξαμε να κάνουμε την πρώτη στάση για ανεφοδιασμό καυσίμου στο ολοκληρωμένο πρατήριο της ΕΚΟ στο Σχηματάρι, το οποίο λειτουργούσε απρόσκοπτα παρά την έντονη χιονόπτωση. Το χιόνι είχε καθαριστεί επιμελώς και οι άνθρωποι της ΕΚΟ ήταν εκεί, πρόθυμοι και ευγενικοί, για να γεμίσουν το ρεζερβουάρ με το κατάλληλο καύσιμο. Για την περίσταση επιλέξαμε την EKO RACING 100 Formula SF και είχαμε τους λόγους μας.
Βλέπετε το Nissan X-Trail που είχαμε στα χέρια μας εξοπλίζεται με το υβριδικό σύστημα κίνησης e-Power της Nissan, το οποίο αποτελείται από μια μπαταρία υψηλής απόδοσης που τροφοδοτείται από έναν 3κύλινδρο turbo βενζινοκινητήρα χωρητικότητας 1,5 lt ο οποίος αποδίδει 163 PS. Στη συγκεκριμένη φουλ υβριδική έκδοση e-4orce λειτουργεί μόνο ως «γεννήτρια» για την τροφοδοσία των μπαταριών με τη συνολική ισχύ να ανέρχεται στους 213 PS, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τα ηλεκτρικά μοντέλα να κερδίζουν τις εντυπώσεις λόγω αμεσότητας στην απόκριση.
Η βενζίνη RACING 100 Formula SF της EKO βοηθά στην ανάδειξη όλων των προσόντων του σύγχρονου βενζινοκινητήρα. Μειώνει σημαντικά τις τριβές, πετυχαίνοντας έως και 4% υψηλότερη απόδοση με αποτέλεσμα έως και 4% μεγαλύτερη ισχύ και καλύτερη επιτάχυνση, σε σχέση με κοινό καύσιμο 95 οκτανίων, χωρίς ειδικά πρόσθετα. Επιπλέον εμποδίζει το σχηματισμό αποθέσεων στις βαλβίδες έως και 100%, βελτιώνοντας την απόδοση του κινητήρα και μειώνει σημαντικά τις εκπομπές ρύπων, προστατεύοντας το περιβάλλον (μείωση του μονοξειδίου του άνθρακα κατά 15%). Με άλλα λόγια συμβάλλει τα μέγιστα στο να προσφέρει τα πλεονεκτήματα του ηλεκτρικού αυτοκινήτου χωρίς όμως να υπάρχει η ανάγκη επαναφόρτισης με πρίζα.
Ξανά στον αυτοκινητόδρομο και για κάμποσα χιλιόμετρα πίσω από τα εκχιονιστικά. Βλέπετε το χιόνι έπεφτε πυκνό και για κάποια χιλιόμετρα η επιχείρηση «Ευρυτανία» έδειχνε να έχει αβέβαια έκβαση. Θα σας πω όμως ένα μυστικό. Όταν τα καιρικά φαινόμενα έρχονται από βορειανατολικά, από Αιγαίο μεριά δηλαδή, η περιοχή γύρω από το Καρπενήσι και προς τα νοτιοδυτικά του, είναι σχετικά προστατευμένη. Ο Τυμφρηστός, το χιλιοτραγουδιμένο Βελούχι, λειτουργεί ως φυσικό ανάχωμα. Γεμίζει μεν με χιόνι αλλά δεν το αφήνει να «ταξιδέψει» προς την Ποταμιά και τον Προυσό. Απλώς ήλπιζα ότι θα έβρισκα το φυσικό πέρασμα στον ορεινό όγκο της Ευρυτανίας, τις Ράχες Τυμφρηστού σχετικά καθαρό.
Στο μεταξύ, μέχρι να προσπεράσουμε τη Λαμία από το κομμάτι του νέου αυτοκινητόδρομου Κεντρικής Ελλάδας και να φτάσουμε στις πρώτες σοβαρές στροφές ανηφορίζοντας προς τον ορεινό όγκο του Τυμφρηστού, απλώς απολαμβάναμε την άνεση του X-Trail. Το σύστημα μετάδοσης κίνησης e-POWER εγγυάται μια αθόρυβη και –δεδομένου του μεγέθους του αυτοκινήτου οικονομική- οδήγηση. Πουθενά μέχρι εκείνο το σημείο δεν είδαμε κατανάλωση πάνω από 8 lt/100 km. Επειτα είναι η λειτουργία της ανάρτησης. Ενδοτική όσο πρέπει για να σε κρατά σε κατάσταση ζεν αλλά και με σωστό έλεγχο των κινήσεων του αμαξώματος. Οσο για την ποιότητα κύλισης, υπάρχουν φορές που νομίζεις ότι ανάμεσα στα λάστιχα και το οδόστρωμα παρεμβάλλεται ένα λεπτό φίλτρο νερού, τόσο καλή είναι. Ταξιδεύεις με «επιχειρησιακή» ταχύτητα, εκεί πέριξ των 130 km/h, και το μόνο που περνάει στην καμπίνα είναι το μουρμουρητό του κινητήρα κάπου στο βάθος και ένα απαλό αεροδυναμικό θρόισμα.
Ανεβαίνοντας προς τον αυχένα και περνώντας το χωριό Ράχες Τυμφρηστού, το χιόνι κυριαρχεί. Είναι σαν να έχεις τηλεμεταφερθεί σε κάποιο Αλπικό ή Σκανδιναβικό τοπίο. Αλλά η κατάσταση είναι όπως την είχα προβλέψει, ευτυχώς: Πολύ χιόνι στις άκρες του δρόμου, αλλά καθαρή σχετικά άσφαλτος. Ιδανικές συνθήκες για το τετρακίνητο X-Trail. Ο ηλεκτροκινητήρας των 128 PS που μεταφέρει την κίνηση και στους πίσω τροχούς δρα ακαριαία και η κατανομή της ροπής ανάμεσα στους δύο άξονες γίνεται με απρόσκοπτο και σωστά μελετημένο τρόπο. Υπάρχουν δύο τρόποι να περάσεις τις Ράχες. Ο πιο σύντομος είναι από τη νέα χάραξη που κόβει δρόμο και οδηγεί απευθείας στην σήραγγα «Παύλος Μπακογιάννης». Ο πιο δύσκολος, αλλά και σαφώς πιο ενδιαφέρων, είναι αυτός που συνεχίζει ν’ ανηφορίζει μέσα στο κατάφορτο από χιόνι ελατοδάσος και ακριβώς στην κορυφή του αυχένα οδηγεί σε ένα σταυροδρόμι: Προς τα ανατολικά κατευθύνεσαι προς το Κρίκελο και την Δομνίστα. Η βορειοδυτική χάραξη βγάζει στα Φουρνά (και την θρυλική ειδική διαδρομή του Ράλλυ Ακρόπολις, τον Ταρζάν). Νότια κουτρουβαλάει με σχετικά συνοπτικές διαδικασίες προς το Καρπενήσι, τον πρώτο στόχο της ημέρας.
Μέχρι στιγμής η τετρακίνηση του Nissan X-Trail αποδείχτηκε ιδιαιτέρως χρήσιμη και να σκεφτείτε ότι ακόμα δεν είχαμε διανύσει ούτε μέτρο χωματόδρομου. Το ίδιο το Καρπενήσι είναι μια ορεινή κωμόπολη που προσωπικά πάντα με φέρνει σε μια αμφιθυμία. Δεν το λες ιδιαίτερα όμορφο αλλά η φυσική του θέση, σαν μια τεράστια βίγλα που εποπτεύει μια από τις πιο όμορφες ορεινές κοιλάδες της Ελλάδας, την Ποταμιά όπως τη λένε η ντόπιοι –και βέβαια τον δρόμο που οδηγεί προς το μοναστήρι του Προυσού, το καθιστά τελικά μια πολύ ελκυστική τοποθεσία. Ακόμα περισσότερο που έχει στη ράχη του, σαν έναν τεράστιο ακοίμητο φρουρό, το Βελούχι, αυτό το υπέροχο βουνό με το εξαιρετικό χιονοδρομικό κέντρο και μια σπάνια, ήμερη και επιβλητική συνάμα ομορφιά. Μοιάζει σαν να «συνομιλεί» με τους άλλους δύο θηριώδεις ορεινούς όγκους που βρίσκονται απέναντί του. Την σχεδόν ισοϋψή αλλά πιο «κακότροπη» Καλιακούδα και την Χελιδόνα, με το μικρότερο ύψος, το οποίο όμως αναπληρώνει με τον τρόπο με τον οποίο υψώνεται απότομα προς τον ουρανό, σαν ένα τεράστιο τείχος που τοποθέτησαν μυθικοί γίγαντες. Δεν είναι τυχαίο που αυτός ο τόπος υπήρξε πάντοτε ένα είδος απόρθητου φρούριου για τους επίδοξους κατακτητές. Δεν είναι τυχαίο που οι Τούρκοι σπάνια ξεμύτιζαν από το Καρπενήσι, δεν είναι τυχαίο που ο ΕΛΑΣ βρήκε ακριβώς εδώ την ιδανική τοποθεσία για να γιγαντωθεί η Εθνική Αντίσταση. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν αυτόν τον σχεδόν ακατέργαστο, λιγομίλητο, κάπως επιφυλακτικό χαρακτήρα που κρύβει συνήθως από πίσω του χρυσές καρδιές και μια σπάνια αίσθηση περηφάνιας.
Η πλατεία του Καρπενησίου είναι ιδανική να την επισκεφτείς καλοκαίρι. Τρεχούμενα νερά πλατάνια και δροσιά. Εκείνη τη φλεβαριάτικη μέρα που κατεβήκαμε εμείς για να πάρουμε νερό από τις βρύσες είχε -7 oC και ερημιά. Και να σκεφτείς ότι κόντευε πλέον μεσημέρι. Το X-Trail e-4orce είχε ακόμα μπόλικο καύσιμο και το κυριότερο μας είχε κρατήσει ξεκούραστους, παρότι χρειαστήκαμε σχεδόν τον διπλάσιο χρόνο να φτάσουμε (κανονικά και με αρκετά χαλαρούς ρυθμούς μάλιστα, είσαι στο Καρπενήσι σε περίπου τρεις ώρες από την Αθήνα). Η Ευρυτανία γενικά βρίθει από δασικούς δρόμους που μπορούν να σε βγάλουν σε μαγικά τοπία (βλέπε Φαράγγι Πανταβρέχει) ή και…πουθενά. Ως επί το πλείστον είναι δρόμοι που έχουν ανοιχτεί για την υλοτομία ή κάποια παλιά μονοπάτια επικοινωνίας μεταξύ των χωριών που σταδιακά μετατράπηκαν σε αμαξιτούς χωματόδρομους. Αν γνωρίζεις τα κατατόπια, αυτές οι σχεδόν αόρατες αρτηρίες, που μοιάζει να τις καταπίνει ένα απέραντο ελατοδάσος, μια πραγματική θάλασσα από σκούρο πράσινο που καλύπτει όλα ανεξαιρέτως τα βουνά μέχρι την αλπική ζώνη, μπορούν να σε μεταφέρουν σε απίθανα τοπία, σε κρυφά μοναστήρια, σε διάσελα απ’ όπου η θέα σού κόβει την ανάσα, σε κρυφές πηγές και λίμνες, σε φαράγγια τόσο απόκρημνα που σε πιάνει ίλιγγος.
Χρειάζεται απλώς λίγη αίσθηση της περιπέτειας, στοιχειώδης προετοιμασία, ένα καλό τετρακίνητο και το σωστό καύσιμο. Τα είχαμε και τα τέσσερα. Το σχέδιο ήταν να κατευθυνθούμε από το Καρπενήσι στον δρόμο που πάει προς Αγρίνιο. Λίγο μετά την τοποθεσία Μπαγασάκι (υπάρχει και ομώνυμο χάνι, αξίζει τον κόπο να κάνετε μια στάση για φαγητό) μια διασταύρωση προς τα αριστερά οδηγεί προς το χωριό Φιδάκια, το οποίο έχει μεν εκπληκτική θέα προς τη λίμνη των Κρεμαστών αλλά δεν ήταν στο πρόγραμμα. Θα κάναμε κάτι σαφώς πιο δύσκολο. Υπάρχει ένας χωματόδρομος λίγα μέτρα μετά τη διασταύρωση προς τα αριστερά. Προφανώς δεν υφίσταται κανενός είδους σήμανση. Αυτός όμως ο άσημος χωματόδρομος είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες off-road διαδρομές στην περιοχή. Το γεγονός ότι ο δρόμος στην αρχή του είναι κατηφορικός μάς ευνόησε. Το Nissan X-Trail στο οδηγικό πρόγραμμα snow και ανυπερθέτως με το ESP απενεργοποιημένο (διαφορετικά, όπως όλα τα αντίστοιχα λογισμικά αντιλαμβάνεται ολισθηρό οδόστρωμα και φρενάρει τους τροχούς όταν εσύ αντίθετα θέλεις να «σκάψουν» το χιόνι και να βρουν πρόσφυση), διασχίζει το χιόνι σαν παγοθραυστικό. Χρειάζεται να έχεις μια εύλογη ταχύτητα και να κόβεις στον σωστό χρόνο πριν τις στροφές. Κάτι στο οποίο εξυπηρετεί πολύ στη συγκεκριμένη περίπτωση η λειτουργία e-pedal που βοηθά τον οδηγό να επιβραδύνει ή να επιταχύνει χρησιμοποιώντας αποκλειστικά το γκάζι.
Στο τέλος της κατηφόρας, κάπου δύο χιλιόμετρα μετά, το δάσος ανοίγει απότομα και σου αποκαλύπτει ένα από τα πιο όμορφα και πιο ιστορικά χωριά της περιοχής. Τις Κορυσχάδες. Ανακηρυγμένος Παραδοσιακός Οικισμός, με μία υπέροχη πλατεία και ένα πέτρινο διώροφο σχολείο που υπήρξε ο τόπος της διακήρυξης της πρώτης εθνικής κυβέρνησης του βουνού, το 1944. Θα μπορούσαμε να στρίψουμε αριστερά και να κατηφορίσουμε προς αυτό αλλά η διαδρομή είναι πραγματικά υπερβολικά ενδιαφέρουσα για να την εγκαταλείψουμε από τώρα. Επιπλέον ξέρουμε ότι λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, καταμεσής ενός υπέροχου ξέφωτου υπάρχει ένα μικρό μοναστήρι με τεράστια ιστορία.
Η Παναγία η Κουμασιώτισα, ένας ιερός τόπος για τους ντόπιους, με έναν ναό και ένα μετόχι δίπλα όπου, για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ζει ένας μοναχός. Και μόνο η θέα της καμινάδας που κάπνιζε στη μέση του πουθενά, ενώ το χιόνι στροβιλιζόταν και το δάσος δίπλα θέριευε, σου έδινε μιαν ανέλπιστη χαρά. Την αίσθηση ότι τελικά τα πραγματικά σημαντικά πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσα (νομίζεις ότι) σε κυνηγούν στην καθημερινότητά σου. Είναι ένας τόπος που σε μαθαίνει τι πάει να πει απλότητα και εγκαρτέρηση. Είναι όμως κι ένας τόπος από τον οποίο αν δεν φεύγαμε σύντομα θα κινδυνεύαμε να μας βρει η νύχτα με τον καιρό να αγριεύει επικίνδυνα. Ο συγκεκριμένος δασικός δρόμος ουσιαστικά κατευθύνεται παράλληλα με τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που πάει προς τον Προυσό. Απλώς λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο ψηλά. Περνάει πάνω από τα χωριά Βουτύρο και Νόστιμο και καταλήγει στο Παλιό Μικρό Χωριό. Ο βοριάς φυσούσε μανιασμένα το χιόνι πάνω στο παρμπρίζ του X-Trail, αλλά ακριβώς εξαιτίας αυτής της μανίας δεν το έστρωνε. Το μεγάλο Nissan δεν είχε απολύτως καμία δυσκολία να περάσει μέσα από το κακοτράχαλο έδαφος. Σπάνια ακούς την ανάρτηση να διαμαρτύρεται, ακόμα και στην φυτευτή πέτρα.
Στη διασταύρωση με την άσφαλτο για να κατευθυνθούμε πίσω προς τις Κορυσχάδες όπου θα διανυκτερεύαμε, η μετάβαση σε πιο ομαλό οδόστρωμα δεν υπήρξε καν τόσο δραματική. Τόσο καλή είναι η απόσβεση της ανάρτησης.
Στην Ευρυτανία τα χειμωνιάτικα βράδια είναι απίστευτα κρύα και σκοτεινά. Τις καθαρές νύχτες στέκεσαι έκθαμβος κάτω από έναν έναστρο ουρανό. Αλλά αυτή δεν ήταν μια καθαρή νύχτα. Ήταν ένα ιδανικό σκηνικό για αναμμένο τζάκι, φαγητό πλούσιο σε χοληστερίνη και ένα δυο τσίπουρα. Άλλωστε η επόμενη ημέρα είχε το βασικό μενού του off-roading.
Δεν είναι ευχάριστο να βγαίνεις από το ζεστό σου κατάλυμα το πρωί και να αντιμετωπίζεις χιόνι που εξακολουθεί να ανεμίζει προς κάθε κατεύθυνση και κρύο να σου «πέφτουν» τ’ αυτιά. Παρόλα αυτά διαπιστώνεις ότι αισθάνεσαι μιαν απίστευτη ζωτικότητα. Το σχέδιο έλεγε μια γαβάθα καφέ στο θερμός, φόρτωμα των πραγμάτων μας στο απίστευτα ευρύχωρο πορτμπαγκάζ του X-Trail και πορεία προς τα νότια, μέσα από το φαράγγι του ποταμού Καρπενησιώτη που σε κάποιο σημείο στενεύει τόσο ώστε έχουν αναγκαστεί να σκάψουν τον βράχο. Κοντολογίς η περίφημη διαδρομή προς το Μοναστήρι της Παναγίας της Προυσιώτισσας, έναν τόπο προσκυνήματος που προσελκύει πιστούς από όλη την Ελλάδα και, εφόσον το επισκέπτεσαι για πρώτη φορά, σε αφήνει άναυδο όταν διαπιστώνεις ότι ουσιαστικά πρόκειται για μια αετοφωλιά γαντζωμένη στο μέσο ενός ανήλιαγου φαραγγιού. Στέκεται εδώ για πάνω από 1.200 χρόνια και λένε ότι η εικόνα της Παναγίας έχει φιλοτεχνηθεί από τον Απόστολο Λουκά και βρήκε καταφύγιο εδώ από την μακρινή Προύσα της Μικράς Ασίας κατά τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της Εικονομαχίας. Αλλά δεν είναι αυτός ο προορισμός μας.
Παρότι τους χειμερινούς μήνες οι καταπτώσεις βράχων τον κάνουν αρκούντως περιπετειώδη, εμείς διαλέξαμε κάτι σαφώς πιο δύσβατο, δύσκολο και απολύτως μοναχικό. Λίγο πριν το γεφύρι στα Διπόταμα, όπου, όπως ακριβώς λέει το όνομα, σμίγουν δύο ποτάμια και γεννιέται ο Ταυρωπός ποταμός, υπάρχει μια πολυκαιρισμένη πινακίδα που κατευθύνει προς τα χωριά Δερμάτι και Χελιδόνα. Μέχρι εκεί είχαμε φτάσει αέρα. Το Nissan X-Trail σε εκπλήσσει με τον τρόπο που κρύβει τον όγκο του στις στροφές. Γέρνει αναλογικά λίγο και δεν του λείπει ποτέ η δύναμη που θα σε ξεκολλήσει από την κορυφή της κάθε καμπής έως την επόμενη. Το δε τιμόνι είναι αρκετά γρήγορο και με επαρκή αίσθηση για μια οδήγηση άλλωστε που σπάνια θα επιχειρήσεις να κάνεις.
Σε εκείνη τη δεξιά στροφή λοιπόν είναι σαν να μπαίνεις σε έναν άλλον κόσμο. Ξαφνικά το χιόνι εξαφανίζεται. Το δάσος το ίδιο. Εδώ πρόκειται για ένα στενό φαράγγι με τον δρόμο να κρεμιέται με αγωνία σχεδόν στην μία όχθη και το ποτάμι να αφρίζει από κάτω. Εδώ βρέχει πέτρες και μοναξιά. Κι όμως, καθώς ο δρόμος αρχίζει ν’ ανηφορίζει σε μια διαδρομή που πλέον θυμίζει περισσότερο Ανδεις παρά Ευρώπη, βλέπεις σπίτια, χωριά! Ποια ανάγκη ώθησε αυτούς τους ανθρώπους να φτάσουν εδώ πέρα; Πώς ζούσαν; Τι είδους οικιακή οικονομία ήταν αυτή που τους επέτρεπε να περνούν σχεδόν απομονωνόμενοι τους χειμώνες τους;
Κι όμως το χωριό Χελιδόνα σας βεβαιώνω ότι είναι πανέμορφο με πετρόκτιστα σπίτια, φροντισμένο από ανθρώπους που καταλαβαίνεις με μια ματιά πόσο αγαπάνε αυτό τον τόσο άγονο και αφιλόξενο στα δικά μας μάτια κόσμο. Το σχέδιο ήταν το εξής: Μετά την Χελιδόνα αρχίζει ένας από τους πιο εντυπωσιακούς, κατά τη γνώμη μου, χωματόδρομους που μπορείς να διασχίσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Βρίσκεται Στη βόρεια πλευρά της όχθης του Ταυρωπού και τον ακολουθεί από ψηλά αλλά κατά πόδας καθώς φιδοσέρνεται χαμηλά στο φαράγγι για να καταλήξει τελικά στην Λίμνη των Κρεμαστών. Δεν ενδείκνυται για όσους έχουν υψοφοβία.
Δεν χωράει ούτε κατά διάνοια δύο αυτοκίνητα. Λίγα εκατοστά από εκεί που πατάνε οι ρόδες σου ξεκινάει ένας καταρράκτης από πέτρες και χώμα, χαράδρες που κατακρημνίζονται σχεδόν κάθετα για εκατοντάδες μέτρα. Χρειάζεται προσοχή γιατί καραδοκούν πέτρες τόσο κοφτερές που μπορούν να κάνουν τα λάστιχα χαρτοπόλεμο. Χρειάζεται προσοχή διότι πρέπει να κάνεις συνεχώς ελιγμούς για να αποφύγεις άλλες πιο ψηλές, παρά τη μεγάλη απόσταση που έχει το X-Trail από το έδαφος. Χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση γιατί το τοπίο μπορεί να μαγνητίσει το βλέμμα σου ανά πάσα στιγμή και δεν σε παίρνει να το κάνεις ούτε για λίγο. Αλλά αν σταθείς…αν κατέβεις για να αφήσεις τη ματιά σου να ταξιδέψει…τι τοπίο.
Οπως σας έλεγα, ο δρόμος αυτός από κάποια στιγμή και μετά αρχίζει να χαμηλώνει ξανά για να φτάσεις πλέον στην Αγία Βλαχέρνα, δίπλα και πάλι στο ποτάμι λίγο πριν εκβάλει στη Λίμνη. Από εκεί μπορείς είτε να περάσεις απέναντι και να κάνεις την αντίστροφη πορεία από την άλλη μεριά του ποταμού είτε να συνεχίσεις βόρεια και να ξανασυναντήσεις την άσφαλτο λίγο πριν τα Φιδάκια. Ουσιαστικά δηλαδή κυκλώνεις το βουνό Χελιδόνα. Το καλοκαίρι μάλιστα κάνεις και το μπανάκι σου στο ποτάμι και επιστρέφεις πλήρως αναζωογονημένος.
Ωστόσο άλλαι οι βουλαί του βουνού. Κάπου στα μισά διαπιστώσαμε ότι οι βροχές και οι χιονοπτώσεις των προηγούμενων ημερών είχαν φέρει μισή πλαγιά μέσα στο δρόμο. Θα τον καθάριζαν πλέον πάλι την άνοιξη. Μάλλον. Η μόνη διέξοδος για εμάς ήταν η…όπισθεν. Δεκάδες μέτρα μέχρι να βρούμε μια σπιθαμή γης που θα μπορούσαμε να κάνουμε μανούβρες αναστροφής. Κάθε φορά που ξεκινάς να κάνεις off-roading πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι το βουνό μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε νικήσει. Οσο καλά προετοιμασμένος κι αν είσαι, όσο ικανό αυτοκίνητο κι αν έχεις, όπως είχαμε εμείς το X-Trail, πρέπει να ξέρεις πότε θα οπισθοχωρήσεις με σεβασμό για να μπορέσεις να προσπαθήσεις ξανά την επόμενη φορά. Το οff-roading είναι μια διαρκής εξερεύνηση των ορίων, των δικών σου και του αυτοκινήτου σου. Οσο καλύτερα προετοιμασμένοι είστε άνθρωπος και μηχανή τόσο περισσότερο θα σε ανταμείψει με εικόνες και εμπειρίες που λίγοι άνθρωποι μπορούν (ή είναι διατεθειμένοι) να βιώσουν.
Δεν πρόκειται λοιπόν για εγκατάλειψη αλλά για υπόσχεση επανάκαμψης. Αν είναι με ένα αυτοκίνητο όπως το X-Trail τόσο το καλύτερο. Αποδείχτηκε ότι πέρα από την άνεση, την υψηλή τεχνολογία του, την αποδεδειγμένη οικονομία που προσφέρει, μπορεί να σε πάει εκτός δρόμου μάλλον μακρύτερα από όσο ένας μέσος οδηγός είναι διατεθειμένος να κάνει. Εξίσου πολύτιμο είναι ότι μετά από μια τόσο απαιτητική μέρα δεν έχεις τον παραμικρό δισταγμό να ταξιδέψεις τα 300 km της επιστροφής μονοκοπανιά.
Η μόνη στάση που κάναμε είναι και πάλι στο πρατήριο της ΕΚΟ στο Σχηματάρι, προς την κατεύθυνση της Αθήνας αυτή τη φορά. Οσο λιτοδίαιτο κι αν αποδείχτηκε το αυτοκίνητο, όσα επιπλέον χιλιόμετρα κι αν μας έδωσε η EKO RACING 100 Formula SF, ο ανεφοδιασμός ήταν επιβεβλημένος. Τόσο για το αυτοκίνητο, το οποίο ξαναγέμισε με το ίδιο καύσιμο που απέδειξε την αξία του στο πεδίο, όσο και για τους επιβάτες του. Ενα δυο αναψυκτικά, λίγα σνακ, απ’ όλα (και πολλά περισσότερα) έχει ο σταθμός ανεφοδιασμού της EKO. Και βέβαια ένα καλό πλύσιμο γιατί μετά από τόσα εκτός δρόμου χιλιόμετρα το αυτοκίνητο σχεδόν μπήκε από μόνο του στο πλυντήριο της EKO. Ισως και για να μου αφήσει λίγο χρόνο να αναστοχαστώ τις τελευταίες δύο ημέρες, να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου και κυρίως να σχεδιάσω νοερά την επόμενη off-road περιπέτεια.
Δείτε ακόμα:
Παύλιανη: Οff roading και βαθιές ανάσες στην φρεσκοχιονισμένη Οίτη
