Ταξιδεύουμε από τον Ισθμό και την Κόρινθο, μέχρι τον Ψαθόπυργο για να γνωρίσουμε ένα κομπολόι από παραθεριστικά θέρετρα και ωραίες παραλίες, μαζί με αρχαιολογικούς χώρους, δάση, και θρησκευτικά μνημεία σε κοντινές αποστάσεις.

27

Αθήνα-Ισθμός Κορίνθου: Μόλις 76 χλμ. κι όμως, κάθε εκδρομή στην Πελοπόννησο νιώθεις ότι ξεκινάει ακριβώς εκεί όπου στα παιδικά μας χρόνια περνούσαμε κολλώντας τα πρόσωπά μας στα παράθυρα για να δούμε τη διώρυγα -κάτι που με τον νέο δρόμο δεν συμβαίνει. Κάθε φορά που θα κοιτάξεις επάνω από τα ψηλά, κάθετα «τείχη» που έχουν στον πυθμένα τη μακρόστενη λωρίδα νερού με το βαθύ μπλε χρώμα, αισθάνεσαι δέος.

Εδώ γίνεται η «συμφιλίωση» του Κορινθιακού με τον Αργοσαρωνικό, του Αιγαίου με το Ιόνιο. Από εδώ περνούσαν και περνούν πλοία κάθε εθνικότητας. Μια πολυεθνική «παρέλαση» από μια διώρυγα 6.343 μ., με βάθος 8 μ., μέγιστο ασφαλές πλάτος 24,60 μ. στην επιφάνεια της θάλασσας και 21 μ. στον βυθό. Εάν, μάλιστα, τύχει να δείτε τους τολμηρούς που κάνουν bungee jumping στον Ισθμό τότε το θέαμα κόβει την ανάσα.

Το στενό κομμάτι γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο αναγκάζοντας τα πλοία να κάνουν επικίνδυνα και μακρινά ταξίδια, έγινε γρίφος προς επίλυση ήδη από τον 7ο π.Χ. αιώνα. Γύρω στο 620 π.Χ. ο πρώτος που σκέφτηκε τη λύση μιας διώρυγας ήταν ο Περίανδρος, Τύραννος της Κορίνθου κι ένας από τους 7 Σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Τελικά, επέλεξε την κατασκευή του Διόλκου, ενός δρόμου στρωμένου συμμετρικά με μεγάλους κυβόλιθους όπου τα πλοία μεταφερόταν από τον ένα κόλπο στον άλλο επάνω σε τροχοφόρα φορεία (ολκούς). Έτσι, παρέδωσε τη σκυτάλη του σχεδίου διώρυγας στους επόμενους. Το 67 μ.Χ. ήταν ο Νέρωνας που εμπνεύστηκε και εγκαινίασε το δικό του σχέδιο, αλλά μετά τη δολοφονία του οι εργασίες σταμάτησαν. Ωστόσο, τα ίχνη της διάνοιξης σε μήκος 3.300 μέτρων διατηρήθηκαν.

Στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας ενέταξε τη διώρυγα στα συνολικά έργα υποδομών, όμως, δολοφονήθηκε πριν αυτή υλοποιηθεί. Όταν έγινε η Διώρυγα του Σουέζ, το 1869, η κυβέρνηση Ζαΐμη πήρε αντίστοιχα την απόφαση τομής του Ισθμού, αλλά λόγω έλλειψης χρημάτων η υλοποίηση καθυστέρησε έως το 1881. Την αποπεράτωση και εκμετάλλευσή της για 99 χρόνια ανέλαβε τότε ο Ούγγρος Στέφανος Τυρρ και τα έργα ξεκίνησαν το 1882. Ο σχεδιασμός του Νέρωνα επανήλθε στο προσκήνιο, καθώς αιώνες μετά, ακολουθήθηκε η δική του χάραξη μήκους 6.300 μ. ως πιο οικονομική και ορθή. Το 1889 όμως η εταιρεία πτώχευσε.

Το έργο τελικά συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε μετά το 1893, όταν ήταν πρωθυπουργός ο Χαρίλαος Τρικούπης. Το ανέλαβε η «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου», υπό τον Αντρέα Συγγρό, τραπεζίτη και εθνικό ευεργέτη. Το 1944, κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα, οι Γερμανοί προκάλεσαν την πτώση χιλιάδων κυβικών μέτρων χωμάτων στη διώρυγα και η διέλευση των πλοίων σταμάτησε. Χάρη στη χρηματοδότηση από το Σχέδιο Μάρσαλ, τον Οκτώβριο του 1947 το κανάλι άνοιξε και πάλι και από το 1948 μικρότερα σε μέγεθος και χωρητικότητα πλοία άρχισαν να περνούν.

Στον Ακροκόρινθο, την Αρχαία Κόρινθο και το Μουσείο

Ο επιβλητικός λόφος που καθορίζει το τοπίο στα πρώτα χιλιόμετρα του ταξιδιού στην Πελοπόννησο είναι ο Ακροκόρινθος. Τον λένε «Παντεπόπτη και Κλειδοκράτορα» και όταν ανέβετε και περπατήσετε εκεί θα αντιληφθείτε το γιατί, αντικρίζοντας τη θέα που απλώνεται σε 360 μοίρες γύρω σας. Η περίμετρος των τειχών φθάνει τα 3 χλμ. και αν θέλετε να κάνετε πλήρη περιήγηση θα χρειαστείτε περίπου 2 ώρες.

Ο Ακροκόρινθος ήταν η οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας και μεσαιωνικής Κορίνθου που προστατευόταν με ένα σύστημα από τρεις περιβόλους οι οποίοι χωρίζονταν μεταξύ τους με τείχη ενισχυμένα από πύργους και προμαχώνες. Η κατασκευή εξελισσόταν από τους κατακτητές στο πέρασμα των αιώνων και σήμερα διακρίνονται ερείπια κτισμάτων από διαφορετικές ιστορικές περιόδους: τμήματα του τείχους της κλασικής αρχαιότητας, προσθήκες οχυρώσεων της Βυζαντινής περιόδου, εκτεταμένα οχυρωματικά έργα της Φραγκοκρατίας και της Ενετοκρατίας, καθώς και επεμβάσεις που έκαναν οι Οθωμανοί στο εσωτερικό του κάστρου. (Η είσοδος στον Ακροκόρινθο είναι ελεύθερη (Τηλ: 27410 31266).

Στις βόρειες υπώρειες του λόφου ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη-κράτος της Κορίνθου, από τις πιο πλούσιες του τότε κόσμου. Η μεγάλη ακμή της ξεκίνησε με την ίδρυση των αποικιών, κυρίως στην Κέρκυρα και τις Συρακούσες και όλα συνέβαλλαν στο να κυριαρχήσει στις αγορές της Μεσογείου και να γίνει ο σημαντικότερος εμπορικός προορισμός στον Ελλαδικό χώρο. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούνταν τα δύο λιμάνια στον Σαρωνικό και στον Κορινθιακό, των Κεγχρεών και του Λεχαίου.

Στον αρχαιολογικό χώρο της Κορίνθου οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει τη Ρωμαϊκή αγορά της πόλης με μνημειακά κτίσματα όπως ιερά, κρήνες, ωδείο, θέατρο, καταστήματα και τον επιβλητικό αρχαϊκό ναό του Απόλλωνα. Ο αρχικός κτίστηκε μεταξύ πρώιμου 7ου -πρώιμου 6ου αι. π.Χ. και στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. στη θέση του ανεγέρθηκε ένας άλλος δωρικός, που ανακαινίστηκε ριζικά στα Ρωμαϊκά χρόνια. Στα νότια του αρχαιολογικού χώρου ανασκάφθηκαν το ωδείο, κατασκευασμένο στο τέλος του 1ου αιώνα μ.Χ. και ανακαινισμένο από τον Ηρώδη τον Αττικό, το θέατρο, νεκροταφείο και κεραμικά εργαστήρια.

Το μουσείο είναι τμήμα το αρχαιολογικού χώρου και εκθέτει σημαντικές συλλογές με ευρήματα ανασκαφών από τους προϊστορικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους. Κτισμένο αρχικά το 1932 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών σύμφωνα με τα πρότυπα της Σχολής του Σικάγου, έχει υποστεί επεκτάσεις και ανακαινίσεις με επανεκθέσεις των συλλογών του. Μεταξύ των εκθεμάτων θα θαυμάσετε τους εντυπωσιακούς Δίδυμους Κούρους από την αρχαία Τενέα (Τηλ: 27410 31480).

Από την πόλη της Κορίνθου στο Βραχάτι

Από τον αρχαιολογικό χώρο κατευθυνθείτε προς την πόλη της Κορίνθου όπου μπορείτε να κάνετε διάλειμμα για καφέ ή φαγητό, σε κάποιο από τα πολλά καφέ -εστιατόρια και ταβέρνες που διαθέτει στον πεζόδρομο της Πυλαρινού Ζωγράφου, στην πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου και στην Τσαλδάρη. Μπορείτε να κάνετε βόλτα στον παραλιακό και να περάσετε την πεζογέφυρα της Τριήρους που παραπέμπει στα ομώνυμα πλεούμενα που κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία στα ναυπηγεία της αρχαίας Κορίνθου. Οι αστικές παραλίες, οργανωμένες εν μέρει, προσφέρονται για κολύμπι -ειδικά τα Καλάμια, επίσης με καφέ και εστιατόρια κατά μήκος.

Φεύγοντας θα έχετε στο δεξί σας χέρι το αρχαίο λιμάνι του Λεχαίου. Οι δύο βασικές κατασκευαστικές φάσεις του χρονολογούνται στην Αρχαϊκή (6ος π.Χ. αι.) και στη Ρωμαϊκή εποχή (1ος μ.Χ. αι.). Εξακολούθησαν να το χρησιμοποιούν στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, όπως υποδηλώνει η μεγάλη παλαιοχριστιανική Βασιλική που ανασκάφηκε κοντά στην ακτή, το σημαντικότερο μνημείο στο είδος του στην Πελοπόννησο. Στον χώρο του μνημείου υπάρχουν διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη, ενώ κάποια άλλα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κορίνθου. Στο λιμάνι γίνεται και υποβρύχια έρευνα που έχει αποκαλύψει και αποτυπώσει χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα των καταποντισμένων λιμενικών εγκαταστάσεων.

Από το Λέχαιο και μετά θα κάνετε μια διαδρομή από τον παλιό δρόμο που περνάει πλάι στη θάλασσα και διασχίζει οικισμούς της Κορινθίας, όπως το Βραχάτι, η Νεράντζα, το Κιάτο, το Διμηνιό, το Μελίσσι, το Ξυλόκαστρο, το Δερβένι, μαζί με μια σειρά πολλών, οργανωμένων και μη, παραλιών. Τα παραθεριστικά θέρετρα αναπτύχθηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες. Σε όλα υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, ψαροταβέρνες, beach bars, καφέ κ.ά. Αν θέλετε να αφιερώσετε λίγο χρόνο στο Βραχάτι, εκτός από μπάνιο, μπορείτε να κάνετε περίπατο στον παραλιακό πεζόδρομο, να δείτε το ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας, μέσα σε πλατανόδασος και το δάσος των τεχνητών καταρρακτών κοντά στο Σουληνάρι.

Το Κιάτο και τα κοντινά του αξιοθέατα

Το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο του νομού Κορίνθου και έδρα του Δήμου Σικυωνίων είναι το Κιάτο, στα 22 χλμ. από την Κόρινθο. Η παραθεριστική κωμόπολη έχει εξελιχθεί σε σημαντικό τουριστικό προορισμό και διαθέτει καλές υποδομές. Το λιμάνι του έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη της περιοχής, καθώς από εδώ γινόταν εξαγωγή εσπεριδοειδών στις ανατολικές χώρες.
Η μεγάλη παραλία του Κιάτου έχει beach bars, εστιατόρια, ουζερί, καφέ και είναι οργανωμένη με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Στο άλσος της Παναγίας έχει ανασκαφεί παλαιοχριστιανική βασιλική του 5ου αι.

Από το Κιάτο μπορείτε να πάτε στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Σικυώνας (5 χλμ.) με τα ερείπια από θέατρο και Ρωμαϊκό Λουτρό. Το πότε ακριβώς κατασκευάστηκε το κτιριακό συγκρότημα της σκηνής του θεάτρου δεν είναι γνωστό. Μερικοί αρχαιολόγοι υποστηρίζουν μεταξύ του 251 και 168 π.Χ., και άλλοι πριν μεταφερθεί η πόλη στη νέα της θέση από τον Δημήτριο Πολιορκητή (303 π.Χ.). Πάντως, από τις ομοιότητες στην κατασκευή φαίνεται ότι ο αρχιτέκτονας γνώριζε την ύπαρξη του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου.

Στο αρχαιολογικό μουσείο εκτίθενται ευρήματα των ανασκαφών στην πόλη και στις γύρω περιοχές που χρονολογούνται από τη Μυκηναϊκή έως και την Παλαιοχριστιανική περίοδο. Ένα άλλο αξιοθέατο στα 18 χλμ. από το Κιάτο είναι το αισθητικό δάσος Μογγοστού. Απλώνεται στους πρόποδες της Ζήριας και είναι καταχωρημένο στα «Αισθητικά Δάση» του δικτύου Natura 2000. Έχει έκταση πάνω από 7.000 τ.μ. Είναι φυσικό πρεμνοφυές (ακολούθησε δηλαδή τη φυσική οικολογική εξέλιξη) με κυρίαρχο είδος δέντρου την πλατύφυλλη βελανιδιά. Από το 1998 εκεί λειτουργεί ο πρότυπος μετεωρολογικός σταθμός που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του Eυρωπαϊκού προγράμματος MEDEFLU, ο μοναδικός του είδους στην Ελλάδα. Toν διαχειρίζεται το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Σε υψόμετρο 1050 μ., στην ανατολική πλευρά του βουνού Τιτάνας (21 χλμ. από το Κιάτο) είναι κτισμένη η Παναγία Λέχωβα (ή Λέχοβα). Η εποχή που κτίστηκε συνάγεται από τη χρονολόγηση του μαρμάρινου ψηφιδωτού με τη μοναδική ιστορική, θρησκευτική και καλλιτεχνική αξία, στο δάπεδο του Καθολικού. Σύμφωνα με τον καθηγητή Αναστάσιο Ορλάνδο που έκανε τις σχετικές επιτόπιες μελέτες το 1934, αυτή πρέπει να κτίστηκε τον 11ο ή τον 12ο αι. Η εκκλησία ανακαινίστηκε στο τέλος της Ενετοκρατίας (1715) και στις αρχές της Β’ Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο. Είναι Διατηρητέο Μνημείο και το σημαντικότερο κειμήλιο είναι η εικόνα της Παναγίας. Χρονολογείται στο τέλος του 17ου ή αρχές του 18ου αι. και θεωρείται θαυματουργή.

Από το Ξυλόκαστρο στο Αίγιο

Το Ξυλόκαστρο απέχει 42 χλμ. από την Κόρινθο και είναι παραθεριστικός οικισμός ήδη από τη δεκαετία του 1920. Το περίφημο κάστρο είχε οπτική επαφή με τον Ακροκόρινθο και δέσποζε στην δυτική Κορινθία. Καταστράφηκε το 1402 από σεισμό κι έτσι έμεινε το όνομα της κωμόπολης για να το θυμίζει. Η μεγάλη παραλία του Ξυλόκαστρου με τα beach bars, τα εστιατόρια και τα καφέ, έχει κατά μήκος της έναν μεγάλο παραλιακό πεζόδρομο και ποδηλατόδρομο.

Στην ανατολική άκρη του οικισμού απλώνεται το παράλιο δάσος του Πευκιά, ιδανικό για βόλτα και άθληση και από κάτω η όμορφη ομώνυμη παραλία που είναι οργανωμένη κατά σημεία. Μέσα στο πευκοδάσος είχε κτιστεί η αριστοκρατική βίλα των Άγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ που χρονολογείται στο 1916 και στην αρχιτεκτονική της συνδυάστηκαν αρχαιοελληνικά, βυζαντινά και Ενετικά στοιχεία. Στη βίλα αυτή φιλοξενήθηκαν σπουδαίοι λογοτέχνες και ποιητές, μεταξύ των οποίων ο Παλαμάς, ο Καζαντζάκης και ο Καρυωτάκης.

Τα υπόλοιπα 24 χλμ. διαδρομής μέχρι το Δερβένι κατά μήκος των ακτών του Κορινθιακού είναι γεμάτα μικρούς οικισμούς πλάι στη θάλασσα, όπου μπορείτε να βρείτε ταβερνάκια και παραλίες για μπάνιο. Το Δερβένι είναι κτισμένο σχεδόν πάνω στο νερό και έχει ένα ωραίο λιμανάκι όπου δένουν ψαρόβαρκες και τουριστικά καραβάκια.

Περνώντας την παραλία της Τράπεζας (Πούντα) θα βρεθείτε στο Διακοφτό, αφετηρία του περίφημου Οδοντωτού που οδηγεί προς τα Καλάβρυτα διασχίζοντας τοπία απίστευτης ομορφιάς μέσα στο φαράγγι του Βουραϊκού. Το Αίγιο που θα συναντήσετε στη συνέχεια, είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Αχαΐας -μετά από την Πάτρα. Δεν φημίζεται ως τουριστικός προορισμός, ωστόσο μπορείτε να κάνετε στάση για μια βόλτα στην παραλιακή όπου στις παλιές πέτρινες σταφιδαποθήκες στεγάζονται καφέ και μπαρ. Στον οικισμό λειτουργεί Αρχαιολογικό Μουσείο με έξι αίθουσες, όπου εκτίθενται ευρήματα που χρονολογούνται από τα νεολιθικά έως και τα ύστερα γεωμετρικά χρόνια. Στεγάζεται στο κτίριο της παλιάς Δημοτικής Αγοράς που αποδίδεται στο Γερμανό αρχιτέκτονα Ε. Τσίλλερ και έχει κτιστεί το 1890.

Μετά το το Αίγιο, υπάρχουν διάφορες παραλίες (Άκολη, Σελιανίτικα κ.ά.) μέχρι να καταλήξετε στον Ψαθόπυργο, 18 χλμ. από την Πάτρα. Η ονομασία συναντιέται για πρώτη φορά τον 17ο αι. και πιθανόν να οφείλεται στην παρουσία του φυτού ψαθί. Ο σύγχρονος οικισμός με το λιμάνι που πρόσφερε προστασία από τους ανέμους ιδρύθηκε το 1866, ακμάζοντας για ένα διάστημα λόγω του εμπορίου της μαύρης σταφίδας. Αργότερα, αναπτύχθηκε ως παραθεριστικό θέρετρο χάρη στην παραλία του με τα ταβερνάκια και τα καφέ.

Διαβάστε ακόμα:

Δερβένι Κορινθίας: Ένα χωριό με κρυστάλλινα νερά και όμορφα ηλιοβασιλέματα, 1,5 ώρα από την Αθήνα

«Ο Περίπλους του Κορινθιακού Κόλπου»- Mία διαφορετική πολιτιστική διαδρομή

Από το Αίγιο στο Αγρίνιο: To ημερολόγιο σε έναν off beaten προορισμό της Ελλάδας