Τόπος με πολλές φυσικές ομορφιές (οι οποίες ευτυχώς επέζησαν, στην πλειονότητά τους, από πρόσφατες πύρινες καταστροφές), το βόρειο τμήμα της Εύβοιας ευτύχησε να αναδειχθεί ως ταξιδιωτικός προορισμός κατά την τελευταία δεκαετία.
Παρ’ όλα αυτά, ορισμένες γωνιές παραμένουν υποφωτισμένες, καθώς δεν έχουν εξερευνηθεί από πολλούς, παρά μόνο από όσους έχουν ταξιδέψει συχνά στην περιοχή, γυρίζοντάς την και πέρα από τα βασικά της αξιοθέατα. Εκείνοι που έχουν σκαρφαλώσει ως την κορυφή του βουνού Κανδήλι, για παράδειγμα, σε υψόμετρο 1.225 μέτρων, έχουν σίγουρα μια ιδέα για τον φυσικό πλούτο που απλώνεται γύρω από χωριό Προκόπι, στην κοιλάδα που σχηματίζει η ροή του ποταμού Κηρέα.
Ακόμα ωραιότερη, ωστόσο, είναι η αμεσότερη επαφή που μπορεί να αποκτήσει κανείς με αυτό το τοπίο, πεζοπορώντας στις όχθες του Κηρέα ή μέσα στο ειδυλλιακό δάσος με τα πλατάνια (και άλλα υδρόφιλα) το οποίο σχηματίζεται γύρω του. Μάλιστα, θεωρείται ως μία από τις ωραιότερες διαδρομές σε όλη την Εύβοια (αλλά και στην κεντρική Ελλάδα, γενικότερα), η οποία προσφέρεται ως προορισμός για τους φυσιολάτρες σε σχεδόν κάθε περίοδο του χρόνου –τον χειμώνα ίσως δεν γίνεται να διαβείτε δίχως όχημα 4×4– με την άνοιξη και το φθινόπωρο να λογίζονται ως οι καλύτερες εποχές για επίσκεψη.
Τρεχούμενα, βουνίσια νερά κι ένα ειδυλλιακό πλατανόδασος
Ο Κηρέας έκανε εντύπωση ήδη από τα χρόνια της αρχαίας Ελλάδας: ο γεωγράφος Στράβωνας, για παράδειγμα, έγραφε ότι τα πρόβατα που έπιναν από το νερό του γεννούσαν άσπρα –σε αντιδιαστολή με τον κοντινό ποταμό Νηλέα, ο οποίος τα έκανε να γεννούν μαύρα. Σε νεότερα χρόνια, επίσης, το έντονα δασικό περιβάλλον και τα τρεχούμενα ύδατα τροφοδότησαν διάφορες λαϊκές δοξασίες, με τον αγροτοκτηνοτροφικό πληθυσμό της περιοχής να θεωρεί ότι η κοιλάδα ήταν τόπος κατοικίας νεράιδων και ξωτικών.
Ο Κηρέας πηγάζει από τα τριγύρω βουνά, το προαναφερόμενο Κανδήλι, τη Φτερίτσα, το Μαυροβούνι και την Πυξαριά. Αφού διασχίσει την κοιλάδα στα πέριξ του Προκοπίου κι έπειτα το λεκανοπέδιο του Μαντουδίου, ενώνεται κατόπιν με τον Νηλέα και μαζί (με το όνομα Βούδωρος, πλέον) καταλήγουν στο Αιγαίο Πέλαγος, στην παραλία Κρύα Βρύση (κοντά στο Πελέκι).
Παρά το μικρό του μέγεθος, ο Κηρέας διαθέτει καθαρά και κρυστάλλινης δροσιάς νερά, χάρη στα οποία αναπτύσσεται το πανέμορφο πλατανόδασος που συναντά όποιος περπατήσει στις όχθες του. Κάθε άνοιξη και φθινόπωρο, ειδικά, η φύση δημιουργεί εδώ τις δικές της πανδαισίες χρωμάτων (διαφορετικά για κάθε εποχή), οι οποίες κι ενθουσιάζουν τους επισκέπτες.
Ξεχωριστή θέση σε αυτό το δάσος κατέχει ο επονομαζόμενος «Γεροπλάτανος» (μπορεί να τον ακούσετε και ως Μεγάλο Πλάτανο ή ως Πλάτανο Προκοπίου). Βρίσκεται στη θέση που οι ντόπιοι γνωρίζουν ως «Παρασκευόρεμα» (σε υψόμετρο 48 μέτρων) και είναι ένα υπεραιωνόβιο δέντρο, με τεράστιες, αληθινά εντυπωσιακές διαστάσεις: η περίμετρος του κορμού του, λ.χ., αγγίζει τα 18 μέτρα. Θεωρείται, άλλωστε, πως είναι το μεγαλύτερο του είδους platanus orientalis σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο. Ο Γεροπλάτανος έχει ηλικία κάμποσων εκατονταετιών –ορισμένοι θεωρούν ότι μπορεί να είναι και 2000 χρονών, αλλά πιο πιθανά δείχνουν τα 500 με 600 έτη– φτάνει σε περίπου 30 μέτρα ύψος, ενώ διαθέτει και μια πελώρια κουφάλα.
Επιπλέον, είναι κι αυτός ζωσμένος με δοξασίες, αφού οι παλιότεροι κάτοικοι της περιοχής πίστευαν ότι, αν κοιμηθείς μέσα στην κουφάλα του (όχι από κάτω, όπως ίσως δείτε σε ορισμένα δημοσιεύματα), θα αρρωστήσεις ή θα βρεθείς μαγεμένος από τα ξωτικά της περιοχής. Κι αν πήγαινες να τον κόψεις, ακόμα χειρότερα: σε περίμενε ο θάνατος. Αν, όμως, στεκόσουν απλά από κάτω γύρω στα μεσάνυχτα, μπορούσες να δεις νεράιδες να πηγαίνουν χορεύοντας και τραγουδώντας προς το ποτάμι. Πέρα από την επιβλητική του παρουσία, τώρα, αξίζει να αναζητήσετε και δύο ακόμα πλατάνια, τα λεγόμενα Σιαμαία, κοντά στο Προκόπι. Είναι κι αυτά μεγάλου μεγέθους και δίνουν την εντύπωση ότι είναι ένα δέντρο, έτσι όπως ενώνονται μέσω ενός κλαδιού. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά, ωστόσο, θα διαπιστώσετε ότι οι ρίζες τους φύονται χωριστά.
Αν και πρέπει να φροντίσετε να φοράτε παπούτσια κατάλληλα για πεζοπορία, η βόλτα στην κοιλάδα του Κηρέα είναι εύκολη και απευθύνεται σε όλους. Οι τοπικές αρχές, άλλωστε, έχουν μεριμνήσει να φτιάξουν κάμποσα ξύλινα, κρεμαστά γεφύρια, μικρά ή μεγαλύτερα, τα οποία κάνουν τη διαδρομή άνετη, συμβάλλοντας, παράλληλα, στο δασικό κάλλος του τοπίου. Ιδιαίτερη πινελιά, επίσης, δίνουν τα έξι μικρά εκκλησάκια που βρίσκονται εντός της κοιλάδας, πνιγμένα θαρρείς στο πράσινο, αλλά και δύο παλιοί νερόμυλοι, οι οποίοι εξακολουθούν και στέκονται. Θα δείτε κι αρκετά ξέφωτα, επίσης, όπου πολλοί επισκέπτες αγαπούν να ξαποσταίνουν, στήνοντας τα μικρά τους πικ-νικ.
Πώς θα έρθετε στην κοιλάδα του Κηρέα
Ο καλύτερος τρόπος για να επισκεφθείτε την κοιλάδα του Κηρέα είναι να ξεκινήσετε από τη Χαλκίδα, με κατεύθυνση προς το κεντρικό τμήμα του βόρειου κομματιού της Εύβοιας, στοχεύοντας στο προαναφερόμενο χωριό Προκόπι. Σας χωρίζουν γύρω στα 49 χιλιόμετρα, τα οποία υπολογίστε ότι θα σας πάρει 1 ώρα και κάτι για να τα διανύσετε οδικώς.
Από τη Χαλκίδα θα οδεύσετε στη Νέα Αρτάκη, με κατεύθυνση τα Ψαχνά, από τα οποία θα συνεχίσετε βόρεια. Από εκείνο το σημείο ο δρόμος αρχίζει και ανηφορίζει, φτάνοντας τελικά στα 610 μέτρα υψόμετρο, στα πέριξ του χωριού Άγιος. Από εκεί, πλέον, κατεβαίνετε προς τον Νέο Παγώντα, μετά τον οποίον τα τελευταία 13 χιλιόμετρα της διαδρομής γίνονται υπέροχα, περνώντας μέσα από τοπία πνιγμένα στο πράσινο.
Πριν ή αφού κάνετε τη βόλτα σας στην κοιλάδα του Κηρέα, τώρα, αξίζει να εξερευνήσετε και το Προκόπι, καθώς πρόκειται για ένα χωριό με δικά του αξιοθέατα. Δίπλα στο σχολείο, ας πούμε, θα βρείτε το ξύλινο Μουσείο του Δάσους –μοναδικό στο είδος του– ενώ απέναντι από τον ιερό ναό του Όσιου Ιωάννη του Ρώσου (δημοφιλής προσκυνηματικός προορισμός για την περιοχή) θα δείτε έναν λοφίσκο με πυκνή βλάστηση, που προσφέρεται κι αυτός για μια μικρής διάρκειας εκδρομή.
Διαβάστε ακόμα:
Στενή Διρφύος: Ένα γραφικό κεφαλοχώρι στην καταπράσινη καρδιά της Εύβοιας
Φαράγγι Στροπώνων: Μια μοναδική πεζοπορική εμπειρία στην Εύβοια
