Είναι πραγματικά συναρπαστική η καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς: ίσως η καλύτερη και η ωραιότερη που υπάρχει στην Ελλάδα. Όχι μόνο επειδή είναι καθαρή, προσεγμένη και πραγματικά καλοσυντηρημένη –χωρίς βάρβαρες παρεμβάσεις– αλλά κυρίως γιατί είναι ζωντανή και κατοικήσιμη 12 μήνες τον χρόνο. Προσφέροντας έτσι όλες τις υπηρεσίες που χρειάζεται ένας επισκέπτης ώστε να απολαύσει τις διακοπές του εκεί.
Έστω λοιπόν κι αν κατοικήσεις σε αυτή την ενετική πολιτεία για λίγες μέρες, θα μπεις στη διαδικασία του παραμυθιού, εισπράττοντας όλη την αύρα της. Η δε επίσκεψη στο σπίτι του Γιάννη Ρίτσου και στην Αρχαιολογική Συλλογή θα συμπληρώσουν την εμπειρία με μια πολιτιστική νότα.
Δυνατότητες απόδρασης, όμως, προσφέρει και η ευρύτερη περιοχή της Μονεμβασιάς, καθώς στα πέριξ απλώνονται διάφορα όμορφα μέρη, τα οποία κάνουν το «πακέτο» της επίσκεψης εκεί ακόμα πιο ελκυστικό. Προσπαθήσαμε λοιπόν να τα βρούμε και να τα ζήσουμε από κοντά.
Ελαφόνησος
Η Ελαφόνησος είναι ένας καλοκαιρινός προορισμός κοντά στη Μονεμβασιά για τον οποίον δεν χρειάζεται να πούμε πολλά: είναι γνωστή η γοητεία αυτού του μοναδικού νησιού-διαμαντιού. Η πρόσβαση γίνεται από την Πούντα, η οποία απέχει λίγα μόλις λεπτά με το ferry boat, κάτι που σας επιτρέπει φυσικά να έχετε μαζί σας και αυτοκίνητο.
Με το που φτάσετε θα γοητευτείτε από το γραφικό λιμανάκι, το οποίο σε στέλνει σε άλλες εποχές με τα βαρκάκια που θα δείτε δεμένα στον ντόκο και με τις ψαροταβέρνες που είναι αραδιασμένες στο μουράγιο. Φρέσκο ψάρι κι άλλα καλούδια της θάλασσας είναι must εδώ πέρα.
Όμως αυτό που κόβει την ανάσα είναι η ομορφιά των δύο παραλιών του νησιού, του Μικρού και του Μεγάλου Σίμου. Στέκονται με πολλές αξιώσεις απέναντι σε όλες τις εξωτικές εικόνες που βλέπουμε από τα νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού Ωκεανού. Όποιος δεν τις έχει επισκεφθεί όχι απλώς χάνει, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να τις βάλει σαν επόμενο στόχο διακοπών. Οι παραλίες είναι τεράστιες, σχεδόν ολόλευκες, ενίοτε με αλμυρίκια στην άκρη, με αμμόλοφους και αμμοθίνες (για να βρίσκει κανείς τη δική του καβάτζα) και με κρυστάλλινά νερά σε όλες τις αποχρώσεις του λουλακί. Καλό βέβαια είναι να αποφύγετε την περίοδο από τις 15 Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου, καθώς γίνεται πανικός.
Παυλοπέτρι
Στον υποθαλάσσιο χώρο ανάμεσα στην παραλία της Πούντας και στη νησίδα Παυλοπέτρι υπάρχει ένας βυθισμένος προϊστορικός οικισμός με κτίσματα, δρόμους, πλατείες και τάφους. Είναι η παλαιότερη πλήρης πόλη κάτω από το νερό που έχει βρεθεί ποτέ.
Βρίσκεται σε μόλις 3 με 4 μέτρα βάθος, με την έκτασή της να υπολογίζεται σε (περίπου) 50.000 τ.μ. Η σχετική έρευνα πιστεύει ότι άκμασε μεταξύ 3000 και 1000 π.Χ., αλλά ότι η θεμελίωσή της είναι ακόμα παλαιότερη –η UNESCO την αναγνωρίζει ως την παλαιότερη (γνωστή) βυθισμένη πόλη του κόσμου.
Σπήλαιο Καστανιάς
Αν δεν είναι το ωραιότερο, είναι σίγουρα ένα από τα ωραιότερα σπήλαια που έχω επισκεφθεί –με σπάνια ομορφιά και τρομερή επιβλητικότητα. Ο πλούτος σε πυκνότητα και ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και μορφών, είναι το κάτι άλλο. Μάλιστα, οι ειδικοί το κατατάσσουν δεύτερο σε όλη την Ευρώπη για το είδος του, υπολογίζοντας ότι η φύση χρειάστηκε 3 εκατομμύρια χρόνια για να δημιουργήσει το απαράμιλλο θέαμα που αντικρίζουμε σήμερα.
Συνδυαστικά με αυτή την ομορφιά, η φαντασία σου σε κάνει να πιστεύεις ότι κινείσαι ανάμεσα σε θεόρατους κόκκινους και λευκούς καταρράκτες, γιγαντιαίες κολώνες, χρωματιστές κουρτίνες και σεντόνια, πελώρια μανιτάρια και κοράλλια, πουλιά, ακόμα και αρχαίες αιγυπτιακές μορφές.
Η έκταση του σπηλαίου της Καστανιάς ανέρχεται σε 1.500 τ.μ., χωρίζεται δε σε δύο επίπεδα, με τον επισκέπτη να το περιδιαβαίνει χάρη σε μια διαδρομή 500 μέτρων. Σπάνιες παρουσίες όπως δίσκοι, επίπεδοι σταλαγμίτες, εκκεντρίτες και ελικτίτες, σε αφήνουν άφωνο.
Στον προαύλιο χώρο λειτουργεί αναψυκτήριο, ενώ σε μικρή απόσταση βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, σημαδεμένο από τα περάσματα κουρσάρων και κατακτητών. Η διαδρομή για να φτάσετε ως το σπήλαιο ξεκινάει από τη Νεάπολη περνάει από το Λάχι (Καλένια) και το Παραδείσι και καταλήγει στην Καστανιά –θα φτάσετε μέσα σε 30 λεπτά. Πρόκειται δε για πανέμορφη και εντυπωσιακή πορεία, με απόκρημνα βουνά, φαράγγια και κατεβασιές σε παρθένες παραλίες.
Κόλπος Γέρακα
Επόμενος προορισμός που θα μπορούσε να αποτελέσει βόλτα από τη Μονεμβασιά είναι ο κόλπος του Γέρακα. Η ιδιαιτερότητά του είναι ότι, όταν φτάσετε εκεί, θα νομίσετε ότι βρισκόσαστε σε λίμνη, μιας και πρόκειται για ένα περίκλειστο από παντού λιμανάκι, που όμως στην ουσία είναι φιόρδ.
Γραφικός, ήσυχος και νοσταλγικός, ο κόλπος του Γέρακα είναι ό,τι πρέπει για μια ημερήσια απόδραση από τη Μονεμβασιά. Προσφέρει δε και καλές επιλογές για φαγητό, σχεδόν πάνω στη θάλασσα.
Πρέπει να πω, πάντως, ότι για να απολαύσεις στο έπακρο το φιόρδ το οποίο καταλήγει σε αυτόν τον όμορφο φυσικό κόλπο, καλό θα ήταν να διαθέτεις σκάφος. Η θαλάσσια διαδρομή από την έξω μεριά της Πελοποννήσου μέχρι εδώ είναι μαγευτική.
Κυπαρίσσι
Αν έχετε όρεξη και κέφι, ο δρόμος από τον Γέρακα συνεχίζει, φτάνοντας σε έναν άλλο πολύ όμορφο κόλπο της περιοχής –το Κυπαρίσσι. Πλησιάζοντας αξίζει να σταματήσετε στη θέση Σταυρός και να απολαύσετε τη θέα, με τον ορεινό όγκο του Πάρνωνα να βυθίζεται στη θάλασσα λες κι έχει κοπεί με μαχαίρι.
Κατεβαίνοντας θα βρεθείτε σε έναν οικισμό που μοιάζει αιγαιοπελαγίτικος, με τους πεντακάθαρους δρόμους, τις ασπρισμένες αυλές και τα κεραμόσκεπα σπιτάκια να στήνουν το σκηνικό. Παράλληλα, οι δύο μεγάλες παραλίες που απλώνονται μπροστά στο χωριό μετατρέπουν τον τόπο σε ένα μικρό ησυχαστήριο.
Θα βρείτε και επιλογές διαμονής στο Κυπαρίσσι, αν θέλετε να μείνετε κάποιες ημέρες, καθώς και ταβερνούλες να φάτε, αλλά και ορισμένα καλοστημένα εστιατόρια. Για όσους έχουν πεζοπορικές και αναρριχητικές ανησυχίες, πάλι, ο ορεινός όγκος του Πάρνωνα πίσω από τον οικισμό είναι έτοιμος να σας ικανοποιήσει.
Παραλία Μαραθιάς
Ακόμα ένας ελκυστικός προορισμός της περιοχής είναι η παραλία Μαραθιάς, στην οποία θα φτάσετε μέσω ενός δρόμου που ξεκινάει μέσα από το χωριό Ελίκα.
Με τον Παναρίτι στην μια άκρη, με χρυσαφένια άμμο και με καταγάλανα, ρηχά νερά, κατάλληλα και για πιτσιρίκια, τα πάντα στον Μαραθιά δείχνουν έτοιμα να υποδεχθούν τους παραθεριστές.
Βελανίδια – Κάβο Μαλιάς
Τέλος, για τους πιο θαρραλέους, μία βόλτα στην άκρη του ακρωτηρίου Μαλέα, θα σας φέρει σε έναν σπάνιο γεωλογικό τόπο (είναι και γεωπάρκο) ιδιαίτερης αγριάδας. Εδώ θα βρείτε και το χωριουδάκι Βελανίδια: γραφικό, ολόλευκο, κεραμόσκεπο, αμφιθεατρικά χτισμένο στην κατάφυτη πλαγιά. Τόπος για αναρριχήσεις και πεζοπορίες, με μία να κατευθύνεται προς τον ανακαινισμένο φάρο του ακρωτηρίου, που χτίστηκε το 1883.
Για να φθάσετε εκεί θα περάσετε από την εκκλησία της Παναγίας της Δεκαπεντρίστρας και θα ακολουθήσετε τον χωματόδρομο. Σε 1,5 χιλιόμετρο σας οδηγεί στα εκκλησάκια του Αγίου Θωμά και του Αγίου Μύρωνα. Από εκεί, με ανατολική πορεία προς την θάλασσα, ξεκινάει το μονοπάτι το οποίο μέσα σε ένα επιβλητικό σκηνικό, έχοντας θέα στο πέλαγος, φθάνει στον φάρο του Μαλέα (η Κάβο Μαλιά): έναν από τους πλέον επικίνδυνους κάβους της Ελλάδας, σε τοπίο υπέροχης, άγριας ομορφιάς.
Βέβαια, αν δεν θέλεις να ακολουθήσεις αυτές τις «δύσκολες» πορείες μπορείς πάντα να απολαύσεις ξάπλες στη μεγάλη, βοτσαλωτή παραλία ακριβώς δίπλα στο λιμάνι των Βελανιδιών.
Διαβάστε ακόμα:
Τριήμερο στη Μονεμβασιά, το «Γιβραλτάρ της Ανατολής»
Μονεμβασιά: Προτάσεις διαμονής, φαγητού και βόλτας στο πιο ονειρεμένο σημείο της Ελλάδας
Τιρκουάζ πισίνες και αμμοθίνες-Η Ελαφόνησος της Ράνιας Κρούπη
