Λίγα τοπία στην ορεινή Ελλάδα μπορούν να θυμίσουν στον επισκέπτη κάτι από Άλπεις. Ένα από αυτά, όμως, είναι σίγουρα η μαγευτική Δρακόλιμνη του Σμόλικα, που ειδικά την άνοιξη περιβάλλεται από καταπράσινο φυσικό τοπίο σπάνιας ομορφιάς, φέρνοντας πράγματι κατά νου τις εξοχές της Ελβετίας.
Η Δρακόλιμνη του Σμόλικα ανήκει σε ένα σύνολο υποαλπικών λιμνών κρυμμένων στις ψηλότερες βουνοκορφές της Ηπείρου. Είναι μάλιστα η δεύτερη μεγαλύτερη ανάμεσά τους, μετά από την αντίστοιχη της Τύμφης.
Ο Σμόλικας, με τη σειρά του, είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, έχοντας την κορυφή του στα 2.637 μέτρα. Αν και συχνά θεωρείται τμήμα της βόρειας Πίνδου, ορεογραφικά αυτό δεν είναι σωστό: τη συνεχίζει μεν, μα δεν ανήκει σε εκείνη. Ορθώνεται απέναντι ακριβώς από την Τύμφη, καταλαμβάνοντας το βόρειο τμήμα της περιφερειακής ενότητας Ιωαννίνων και το δυτικό των Γρεβενών.
Σχηματισμένος από οφιόλιθους και πλουτώνια πετρώματα, ο Σμόλικας έχει έδαφος πρόσφορο για την ανάπτυξη ιδιαίτερης χλωρίδας με αρκετά σπάνια είδη φυτών, που συμπληρώνει ιδανικά την αίσθηση ομορφιάς που αποπνέει η Δρακόλιμνη. Τον χειμώνα το όλο τοπίο είναι παγωμένο και απλησίαστο, αλλά την άνοιξη πρασινίζει και γεμίζει από πανέμορφα άνθη, τα οποία δίνουν ξεχωριστή χάρη στις όχθες της Δρακόλιμνης. Ανάμεσά τους πρωταγωνιστούν οι άγριες ορχιδέες, θα δείτε όμως και κρίνους, αγριομενεξέδες και σαξιφραγκιές.
Η Δρακόλιμνη του Σμόλικα είναι γνωστή και ως Λύγκα, όμως οι βλαχόφωνοι κάτοικοι των γύρω περιοχών τη λένε και Λάκου-Βίνιτου, που μεταφράζεται σε «Γαλάζια Λίμνη». Αιτία βέβαια γι’ αυτό το όνομα είναι τα γαλανά της νερά, τα οποία εντυπωσιάζουν σταθερά τους επισκέπτες. Μάλιστα, ένα μικρό άνοιγμα στη μια της πλευρά δημιουργεί ρυάκι, το οποίο πέφτει εντυπωσιακά στον γκρεμό.
Η Δρακόλιμνη έχει ακανόνιστο σχήμα, που σε πολλούς θυμίζει καρδιά. Η έκτασή της ανέρχεται στα 4 με 6 στρέμματα και το βάθος της παραμένει άγνωστο –θεωρείται μεγάλο και είναι πιθανότατα η αιτία για το έντονο γαλάζιο των υδάτων. Ο πυθμένας κοντά στις όχθες τείνει να κοκκινίζει, ενώ τα νερά φιλοξενούν κάμποσους αλπικούς τρίτωνες: αμφίβια όντα συγγενή με τις σαλαμάνδρες, ικανά να ζουν σε μεγάλα υψόμετρα, εκμεταλλευόμενα τα υψηλά επίπεδα υγρασίας.
Όσο για το ιδιαίτερο όνομά της, δεν είναι ασφαλώς τυχαίο. Όπως και οι υπόλοιπες δρακόλιμνες της Ηπείρου, συνδέεται με λαϊκές δοξασίες για δράκους που διαφέντευαν αυτές τις περιοχές στα πολύ παλιά χρόνια. Ο δράκος του Σμόλικα, μάλιστα, λέγεται ότι εκσφενδόνιζε τεράστιους σβώλους από αλάτι, προξενώντας αφόρητη δίψα στον αντίπαλό του που τους κατάπινε. Η λαογραφία έχει επίσης διασώσει διηγήσεις για ένα φάντασμα που στοιχειώνει τη λίμνη, ανήκοντας σε έναν τσοπάνο ο οποίος πνίγηκε κάποτε εκεί λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Μια άλλη γοητευτική ιστορία, τέλος, θέλει ένα χρυσό κριάρι να κατοικεί στον άγνωστο βυθό της.
Πώς θα πάτε:
Η Δρακόλιμνη ανήκει γεωγραφικά στο χωριό Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο), απ’ όπου μπορείτε να ξεκινήσετε για την προσέγγισή της, ακολουθώντας το ορειβατικό μονοπάτι Ο3, που φτάνει ως την κορυφή του Σμόλικα. Θα σας πάρει 4 ώρες (υπολογίστε ότι θα χρειαστεί και να γυρίσετε), αλλά θα αποζημιωθείτε από το κάλλος του φυσικού τοπίου. Δύο χιλιόμετρα έξω από την Αγία Παρασκευή, θα βρείτε ένα ακόμα μονοπάτι, το Κ2. Ακολουθώντας τις κίτρινες πινακίδες της σηματοδότησης, ύστερα από πορεία 4 ωρών, θα συναντήσετε το μονοπάτι που έρχεται από τη Σαμαρίνα. Στρίβοντας δεξιά, θα φτάσετε στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα. Σημειώστε επίσης ότι στην πορεία θα βρείτε και πόσιμο νερό, με τη βοήθεια σχετικής σήμανσης.
Μια άλλη διαδρομή αρχίζει από το χωριό Παλαιοσέλλι των Ιωαννίνων και απαιτεί να κάνετε αρκετή ορειβασία ως τα 2.150 μέτρα όπου βρίσκεται η Δρακόλιμνη, περνώντας ένα μονοπάτι μέτριας δυσκολίας και έναν δασικό δρόμο. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες διαδρομές (από τις Πάδες μέσω χωματόδρομου ή από την Πουρνιά), ωστόσο η συγκεκριμένη δίνει την ευκαιρία να κάνετε και μια στάση στο καταφύγιο του Σμόλικα. Από εκεί η λίμνη απέχει 2 ακόμα ώρες.
