Τον Νοέμβριο του 1976 -και κάτι λιγότερο από τρεις δεκαετίες πριν τα εγκαίνια της γέφυρας Ρίου- Αντιρρίου-, λειτούργησε για πρώτη φορά η τότε μεγαλύτερη γέφυρα στην Ελλάδα και μία από τις μεγαλύτερες εκείνη την εποχή στην Ευρώπη. Η Υψηλή Γέφυρα Σερβίων στην Κοζάνη κατασκευάστηκε για να ενώσει τις δύο όχθες της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου, μιας μακρόστενης τεχνητής λίμνης στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα, αλλάζοντας ριζικά τη γεωμορφολογία της ευρύτερης περιοχής. Η γέφυρα έχει μήκος 1.372 μέτρα και πλάτος 13,5 μέτρα και αποτελεί έργο του σημαντικού Ιταλού πολιτικού μηχανικού Ρικάρντο Μοράντι.
Ο λόγος που κατασκευάστηκε η γέφυρα ήταν η δημιουργία της Λίμνης Πολυφύτου, η οποία προέκυψε από την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος της ΔΕΗ. Ιδιοκτησία της ΔΕΗ είναι και η λίμνη, η οποία την παραχώρησε στον τοπικό πληθυσμό για αλιευτική και οικοτουριστική εκμετάλλευση.
Kαι πράγματι η λίμνη αποτελεί (αν και σαφώς μειωμένα πια αποθέματα) σημαντικό ψαρότοπο με είδη όπως γριβάδια, πλατίκες και γουλιανούς να ζουν στα νερά της ενώ η περιοχή του ταμιευτήρα του Αλιάκμνονα αποτελεί σημαντικό βιότοπο για αρπακτικά πουλιά, τα οποία βρίσκουν καταφύγιο και τροφή εκεί. Η λίμνη γέννησε ένα ολόκληρο οικοσύστημα αλλά προφανώς με τον απότομο και αναγκαστικό τρόπο που δημιουργήθηκε, είχε συνέπειες για όσους υπήρχαν από πριν εκεί. Ανάμεσα σε αυτά και ένα χωριό που υπήρχε εκεί που σήμερα έχει νερό. Η Nεράιδα.
Το χωριό δημιουργήθηκε από Μικρασιάτες πρόσφυγες το 1929 και μάλλον πήρε το όνομά του από τον τότε μητροπολίτη Ιωακείμ, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από τα πολλά νερά και τις πηγές που υπήρχαν στο σημείο. Ένας θρύλος λέει ότι το χωριό ονομάστηκε έτσι από τις νεράιδες που εμφανίζονταν στους παλαιότερους κατοίκους. Το 1974 με τη δημιουργία της Λίμνης το χωριό βυθίστηκε και η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων μετακόμισαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Κοζάνη. Οι λίγες οικογένειες που έμειναν ίδρυσαν τον σημερινό οικισμό περίπου 1 χιλιόμετρο βορειοδυτικά από τον παλιό. Χάρη και στην προνομιακή τοποθεσία του στις όχθες της λίμνης, το χωριό γνώρισε βαθμιαία τουριστική ανάπτυξη.
Την άνοιξη του 2023 και μετά από 47 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας, η Υψηλή Γέφυρα Σερβίων έκλεισε καθώς οι ρηγματώσεις που είχαν διαπιστωθεί σε δύο τένοντες συγκεκριμένου πυλώνα της γέφυρας προκάλεσαν μεγάλη ανησυχία για την ασφάλειά της. Τα προβλήματα της γέφυρας επισημάνθηκαν ήδη το 2020, ενώ το γεγονός ότι μια άλλη γέφυρα έργο του Ρικάρντο Μοράντι, στη Γένοβα, κατέρρευσε το 2018 σε μια μεγάλη κακοκαιρία, σίγουρα δημιούργησε προβληματισμό. Πάντως οι διαδικασίες εργασιών αποκατάστασης της γέφυρας ολοκληρώθηκαν και πλέον η γέφυρα είναι ανοιχτή και ασφαλής σε όλους τους τύπους οχημάτων. Η διάσχιση της σίγουρα είναι μια αξέχαστη οδηγική εμπειρία.
Mερικά tips για μια εκδρομή στην περιοχή
Σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από την πόλη, βρίσκεται το Βελβεντό, μια κωμόπολη με ξεχωριστά στοιχεία μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής όπως το παλιό Αρρεναγωγείο και το ανακαινισμένο αρχοντικό που στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο.
Στο Βελβεντό, τους φυσιολάτρες προσελκύουν οι θέσεις «Μετόχι», με τουριστικό περίπτερο, και «Σκεπασμένο», με καταρράκτη, λιμνούλες, δάσος από πλατάνια και γραφικά μονοπάτια.
Στα Σέρβια, το σημαντικότερο αξιοθέατο είναι το βυζαντινό κάστρο, με ερείπια εκκλησιών, κατοικιών και τειχών καθώς και υπέροχη θέα.
Νότια της κωμόπολης, εκβάλλει το ρέμα Πλατανούλα, σχηματίζοντας ένα μικρό φαράγγι με ενδιαφέροντες γεωλογικούς σχηματισμούς και εντυπωσιακές βραχώδεις εξάρσεις στα πρανή του.
Σίγουρα, ακόμα και αν είστε απλά περαστικοί από την περιοχή, αξίζει να απολαύσετε καφέ ή φαγητό στη Νεράιδα με την υπέροχη θέα στη λίμνη και τις πολλές και καλές και οικονομικές επιλογές.
Διαβάστε ακόμα:
Ο Θολωτός Τάφος του Μινύα: Eκεί όπου ο Έλγιν απέτυχε
