Ως νότια χερσόνησος της Πελοποννήσου οριζόμενη γεωγραφικά από την οροσειρά του Ταϋγέτου και το ακρωτήριο Ταίναρο, η Μάνη χαρακτηρίζεται από ένα άγριο τοπίο, με γη που ποτέ δεν επαρκούσε (καλλιεργητικά μιλώντας) για να θρέψει τους κατοίκους της. Ανέκαθεν, λοιπόν, οι Μανιάτες στρέφονταν σε άλλες δραστηριότητες προκειμένου να καλύψουν την ανάγκη αυτή, γενόμενοι κατά καιρούς πειρατές, δεινοί πολεμιστές ή μετανάστες στο εξωτερικό –σε νεότερους, πιο ειρηνικούς χρόνους.
Σταδιακά, όμως, από τη δεκαετία του 1980 και μετά, η περιοχή άρχισε να στρέφεται και προς τον τουρισμό, μετατρέποντας τα παραγωγικά μειονεκτήματα του τοπίου της σε ταξιδιωτικά πλεονεκτήματα. Με τη δεκαετία του 1990 να φέρνει έπειτα την απαραίτητη βελτίωση στις οδικές αρτηρίες, αλλά και μια πολύτιμη αναβάθμιση στις υδρευτικές δομές, η Μάνη μπήκε σε καινούρια τροχιά, υποδεχόμενη πλήθη επισκεπτών –τόσο από την υπόλοιπη Ελλάδα, όσο και από χώρες του εξωτερικού.
Ωστόσο, παρά την προβολή στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ των τελευταίων ετών ή την ανάδειξη κάποιων δημοφιλών προορισμών, αρκετές γωνιές της Μάνης παραμένουν άγνωστες στους περισσότερους επισκέπτες της, άρα και ανεξερεύνητες. Μια χαρακτηριστική περίπτωση είναι κι αυτή της Κοκκάλας.
Δύο μικρές παραλίες με σμαραγδένια νερά
Η Κοκκάλα είναι χωριό της Λακωνικής Μάνης, το οποίο βρίσκεται στην ανατολική ακτή της περιοχής, χτισμένο σε υψόμετρο 67 μέτρων πάνω από έναν μικρό, γραφικό όρμο του Λακωνικού Κόλπου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει πληθυσμό 238 κατοίκων.
Όπως συμβαίνει και με άλλες απόμερες γωνιές στην ιστορική περιοχή της Μάνης, οι ρίζες του χωριού χάνονται στον χρόνο. Δεν ξέρουμε λοιπόν πότε ακριβώς ιδρύθηκε, αν και, λόγω ονομασίας, είμαστε σίγουροι ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήταν Ελληνόφωνοι και Χριστιανοί.
Γενικά, πάντως, τείνουμε να βλέπουμε την Κοκκάλα ως οικισμό που πρέπει να ξεκίνησε στα μεταβυζαντινά χρόνια, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο, κρίνοντας και από τις φρουριακού τύπου κατοικίες (πύργοι) που διασώζονται εδώ, απηχώντας την παραδοσιακή, πετρόχτιστη αρχιτεκτονική των Μανιατών. Στις μέρες μας έχουν επισήμως κηρυχθεί ως ιστορικά και διατηρητέα μνημεία.
Αυτό που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι, κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα η Κοκκάλα αναδείχθηκε σε επίκεντρο της ευρύτερης περιοχής, αφού, λόγω του παραλιακού της χαρακτήρα, έγινε η μεγαλύτερη κοινότητα, στην οποία και πρόσβλεπαν έτσι όσοι κατοικούσαν στα πιο ορεινά χωριά –π.χ. στα Κάτω Παχιάνικα (Άγιος Νικόλαος). Γι’ αυτό και διέθετε και δικό της δημοτικό σχολείο.
Σήμερα, αυτό που γοητεύει τους επισκέπτες του χωριού είναι οι δύο μικρές, μα όμορφες παραλίες του, ο Μάραθος και το Σολοτέρι. Το όνομα του τελευταίου σημαίνει «ξωκλήσι», καθώς εκεί βρίσκεται κι ένας πετρόχτιστος ναός των Ταξιαρχών, γραφικά θεμελιωμένος πάνω στην ακτή από τον λοχαγό Παναγή Καλογερόγιαννη, το 1850 (αποπερατώθηκε, όμως, το 1975). Παλιότερα, σημειωτέον, το Σολοτέρι ήταν αυτόνομος οικισμός 2 χιλιόμετρα βόρεια της Κοκκάλας, αλλά πλέον αποτελεί συνοικία της.
Αμφότερες οι παραλίες διαθέτουν βότσαλο κι έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τα υπέροχα νερά του Λακωνικού Κόλπου, με τους σαγηνευτικούς χρωματισμούς. Στα ρηχά, δηλαδή, κυριαρχεί μια σμαραγδένια εικόνα, η οποία είναι και η πρώτη που θα σας εντυπωθεί οπτικά, φτάνοντας εδώ. Παρατηρώντας πιο προσεκτικά, όμως, θα δείτε ότι όσο βαθαίνει η θάλασσα το πράσινο αρχίζει και μπλέκεται με το μπλε, γενόμενο έντονο γαλάζιο στα ανοιχτά.
Επιλογές για διαμονή, καφέ και φαγητό
Αν και, όπως είπαμε και πιο πάνω, παραμένει άγνωστη στους πολλούς, η Κοκκάλα δεν έχει αδιαφορήσει για την τουριστική ανάπτυξη. Η οποία είναι ήπια συγκρινόμενη με άλλες, πιο διάσημες, περιοχές της Μάνης, μα εξασφαλίζει ότι ερχόμενοι εδώ θα βρείτε φροντισμένες υποδομές υποδοχής επισκεπτών.
Ως προς τη διαμονή, όπως και σε πολλές ανάλογες τοποθεσίες, κυριαρχεί το μοντέλο των ενοικιαζόμενων σπιτιών ή δωματίων, τα οποία βρίσκονται σε ψηφιακές πλατφόρμες τύπου Airbnb. Υπάρχουν όμως και πιο οργανωμένες δομές, όπως λ.χ. ο προσεγμένος ξενώνας «Κτήμα Ζαχαρίας» (697 403 2642), ο οποίος προσφέρει πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια και κήπο σε απόσταση μόλις 800 μέτρων από την παραλία. Έξω από τα όρια του χωριού, επίσης, στην τοποθεσία Κορακιάνικα, στέκει ο ξενώνας «Soloterra» (694 799 6059), συγκροτημένος σε έναν παραδοσιακό μανιάτικο πύργο του 19ου αιώνα (που έχει ανακαινιστεί), με υπέροχη θέα στην ακτή και στον Λακωνικό Κόλπο.
Όπως και σε πολλά μικρά, παραθαλάσσια μέρη της χώρας μας, τώρα, έτσι και στην Κοκκάλα θα βρείτε δύο ταβερνάκια στα οποία μπορείτε να κάτσετε και για καφέ και για φαγητό. Τόσο στην ταβέρνα της Πολυτίμης (27330-21570), όσο και στον «Μάραθο» (27330-21118) θα βρείτε ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά, ωραίους μεζέδες, αλλά και νόστιμες επιλογές σε μαγειρευτά της ελληνικής και ευρύτερα μεσογειακής κουζίνας.
Πώς θα έρθετε στην Κοκκάλα
Στη Μάνη, γενικά, θα έρθετε ξεκινώντας είτε από τη Σπάρτη, είτε από την Καλαμάτα. Η Κοκκάλα, βέβαια, ανήκει όπως είπαμε στη λακωνική πλευρά της Μάνης, οπότε η Σπάρτη είναι πιο κοντά, στα 79 χιλιόμετρα –υπολογίστε δηλαδή ότι θα φτάσετε εδώ μέσα σε περίπου 1,5 ώρα. Η Καλαμάτα, αντιθέτως, βρίσκεται γύρω στις 2,5 ώρες μακριά, όντας στα 139 χιλιόμετρα.
Εκκινώντας από τη Σπάρτη, η πρόσβαση οδικώς είναι εύκολη. Αρχικά θα φτάσετε στο Γύθειο, από όπου θα κατευθυνθείτε έπειτα προς τη χερσόνησο του Κότρωνα και το ομώνυμο, παραθαλάσσιο χωριό. Από εκεί θα κατηφορίσετε νότια, προσεγγίζοντας στην Κοκκάλα αμέσως μετά το Φλομοχώρι. Το χωριό διασχίζεται από την επαρχιακή οδό Χωσιαρίου-Γερολιμένα.
Διαβάστε ακόμα:
Χαριά: Ρουστίκ εμπειρίες σε έναν ήσυχο οικισμό της Μάνης
Φλομοχώρι: Πανύψηλοι πύργοι και θέα στον Λακωνικό Κόλπο
Εξωχώρι: Το χωριό της Μάνης με την εκπληκτική θέα στην Καρδαμύλη και στο Φαράγγι του Βυρού
