Η λίμνη Δόξα μπορεί να μην υπήρχε πριν τη δεκαετία του 1990, αλλά τα τελευταία 10 με 15 χρόνια είδε τη φήμη της να εκτοξεύεται. Πλέον, λοιπόν, είναι τόπος που δέχεται πολλούς επισκέπτες, σε όλη τη διάρκεια του έτους, ενώ έχει κηρυχθεί και ως περιοχή Natura, όντας κι επισήμως αναγνωρισμένη για το ιδιαίτερο φυσικό της κάλλος.
Γεωγραφικά η λίμνη αποτελεί τμήμα της ορεινής Κορινθίας, ευρισκόμενη σε υψόμετρο 900 μέτρων, στην περιοχή του Φενεού, στους πρόποδες των Αροανίων Ορέων (ή Χελμού, όπως είναι πιο γνωστά) και του βουνού Ντουρντουβάνα (επισήμως Πεντέλεια). Τα κοντινότερα κατοικημένα μέρη είναι η Αρχαία Φενεός, το Πανόραμα, το Μεσινό και το χωριό Γκούρα στα 956 μέτρα υψόμετρο, το οποίο απέχει περίπου 8 χιλιόμετρα, όντας το μεγαλύτερο της γύρω περιοχής (έχει 231 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011). Γι’ αυτό και πολλοί από όσους έρχονται εδώ για ημερήσια εκδρομή συνηθίζουν να το επισκέπτονται για καφέ ή φαγητό, αφού περιηγηθούν στο υδάτινο τοπίο.
Ωστόσο, αν και έχει γίνει αρκετά διάσημη ως τοποθεσία, η Δόξα συνεχίζει να συνδέεται και με πράγματα που δεν είναι τόσο γνωστά σε όσους δεν την έχουν επισκεφθεί τακτικά, ώστε να τα μάθουν επακριβώς από τους ντόπιους.
Ορισμένοι, για παράδειγμα, τείνουν να τη μπερδεύουν με τη λίμνη του Φενεού, θεωρώντας ότι ταυτίζονται. Αυτό όμως είναι λάθος, που μάλλον οφείλεται στην εποχικότητα της τελευταίας, η οποία εντοπίζεται στα νότια του ομώνυμου οροπεδίου: επειδή τα νερά της υποχωρούν σχεδόν εντελώς κάθε καλοκαίρι και φθινόπωρο, δηλαδή, όσοι δεν τη βλέπουν ερχόμενοι σε τέτοιες εποχές του χρόνου θεωρούν ότι δεν υπάρχει δεύτερη λίμνη.
Άλλοι, επίσης, δεν υποψιάζονται ότι η Δόξα δεν φτιάχτηκε από τη Φύση, μα από την ανθρώπινη παρέμβαση στο γύρω περιβάλλον, η οποία σχετίζεται με την ανάγκη κατασκευής ενός φράγματος στην περιοχή, που θα επέτρεπε την καλύτερη άρδευση του οροπεδίου. Το φράγμα ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ωθώντας τα νερά των τοπικών ποταμών να σχηματίσουν τη σημερινή λίμνη, που έχει έκταση 0,5 τ.χλμ. και μέγιστο βάθος 30 με 40 μέτρα. Όσο για το όνομα Δόξα, το πήρε γιατί έτσι ήταν γνωστή η συγκεκριμένη έκταση στους ντόπιους, πιθανότατα γιατί η συλλογική μνήμη διατήρησε με τον τρόπο αυτόν την ύπαρξη δύο χωριών του 17ου αιώνα, που πιστεύουμε ότι λέγονταν Δόξα και Δόξια ή Απάνου Δόξα και Κάτω Δόξα.
Όλες αυτές οι πληροφορίες είναι χρήσιμες, ασφαλώς, σημαντικότερο όμως κρίνεται τελικά το ειδυλλιακό τοπίο που έχει δημιουργηθεί. Πολλοί επισκέπτες, ας πούμε, θεωρούν ότι θυμίζει τις Άλπεις της κεντρικής Ευρώπης ή αποκαλούν τη Δόξα ως «Κορινθιακή Ελβετία». Υπάρχει βέβαια μια υπερβολή σε τέτοιους χαρακτηρισμούς, αλλά πίσω τους κρύβεται η πραγματικότητα μιας ορεινής λίμνης που είναι ίσως η ομορφότερη σε όλη την Πελοπόννησο –μαζί με την Τσιβλού στην Αχαΐα.
Οι πιο τολμηροί επισκέπτες κάνουν και βουτιές ή καταδύσεις στα γενικώς κρύα νερά της Δόξας –ειδικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο– οι περισσότεροι όμως έρχονται εδώ για να περπατήσουν περιμετρικά (ή να ποδηλατήσουν, καθώς υπάρχει η δυνατότητα), να χαζέψουν το τοπίο και να αράξουν στις κατάφυτες όχθες για πικ νικ (θα δείτε πολλά χρωματιστά τραπεζομάντιλα πάνω στη χλόη). Σήμα κατατεθέν της λίμνης, εντωμεταξύ, είναι το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου, το οποίο είναι χτισμένο σε μικρή έκταση γης που συνδέεται με τη στεριά μέσω μιας στενής, χωμάτινης λωρίδας. Οι εκτιμήσεις των ειδικών επιστημόνων, μάλιστα, είναι ότι με τον καιρό η λωρίδα αυτή θα βυθιστεί, οπότε ο Άγιος Φανούριος θα στέκεται πλέον πάνω σε ένα νησάκι.
Πώς θα πάτε στη λίμνη Δόξα
Είναι πολύ εύκολο να βρείτε τη λίμνη Δόξα, ξεκινώντας με αυτοκίνητο από την Αθήνα. Θα σας πάρει περίπου 2 ώρες για να φτάσετε εδώ, ακολουθώντας μια εύκολη διαδρομή: θα πάρετε δηλαδή την εθνική οδό Αθηνών-Πατρών και θα διαλέξετε στην πορεία αν θέλετε να προσεγγίσετε από την έξοδο του Κιάτου ή αν θα πάτε από το Δερβένι, ανεβαίνοντας έπειτα από το Ξυλόκαστρο.
Κατά τα λοιπά, δεν υπάρχει αυτό που λέμε «κατάλληλη εποχή» για να επισκεφθείτε τη λίμνη. Όποιον μήνα του έτους κι αν έρθετε, δηλαδή, είναι εγγυημένο ότι θα απολαύσετε το τοπίο της. Είναι θέμα προτιμήσεων, από εκεί και πέρα, αν θέλετε μια πιο «αλπική», χειμερινή εμπειρία ή αν προτιμάτε την καλοκαιρινή σεζόν.
Είναι πολλοί, ωστόσο, που θεωρούν ότι η Δόξα «ντύνεται» τα πολύ καλά της κάθε φθινόπωρο, γιατί είναι μια εποχή που ακόμα δεν πιάνουν μεγάλα κρύα και το τριγύρω μεικτό δάσος (κεφαλληνιακή ελάτη, μαυρόπευκα κ.ά.) αποκτά μια πανδαισία διαφορετικών χρωμάτων, καθώς το πράσινο στα φύλλα των δέντρων υποχωρεί, δίνοντας τη θέση του σε κιτρινωπές, κοκκινωπές και πορτοκαλί αποχρώσεις.
Διαβάστε ακόμα:
Λίμνη Στυμφαλία: Ο νοτιότερος ορεινός υγροβιότοπος των Βαλκανίων
Αστερούσια Όρη, ο άγνωστος ορεινός όγκος της Κρήτης: Απόκρημνα βράχια, μαγευτική θέα
Βιδρονήσι: Το καταφύγιο σπάνιας πανίδας των Πρεσπών, με το διατηρητέο εκκλησάκι
