Και μόνο το όνομα «Ντόμπρο Πόλε» δείχνει ότι βρισκόμαστε σε συνοριακή περιοχή: οι λέξεις είναι σλάβικες, σημαίνουν «Καλή Κοιλάδα» και σηματοδοτούν μια έκταση σε υψόμετρο 1.523 μέτρων στο όρος Καϊμακτσαλάν (ή αλλιώς Βόρας, πιο επίσημα), εκεί όπου τελειώνουν τα εδάφη της Ελλάδας και αρχίζουν, λίγο πιο πέρα, αυτά της γειτονικής Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας.
Πρόκειται για ένα οροπέδιο της Πέλλας, που κάποτε υπήρξε διάσημο ως τόπος μιας μάχης προς το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Σεπτέμβριος 2018). Σήμερα, τα ιστορικά βιβλία τη θυμούνται ακόμα ως «Μάχη του Ντόμπρο Πόλε», καταγράφοντας ότι ο ενωμένος στρατός της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Σερβίας νίκησε τους Βούλγαρους –οι οποίοι κατείχαν τότε την περιοχή– και τους Γερμανούς συμβούλους τους. Το αποτέλεσμα αυτό, μάλιστα, οδήγησε σε εξέγερση των Βουλγάρων στρατιωτών κατά της διοίκησής τους και σε εισβολή των Συμμάχων στη χώρα τους.
Ο σημερινός επισκέπτης θα δει τα μνημεία των πεσόντων, καθώς και το διαμορφωμένο Σέρβικο Νεκροταφείο, τα οποία θυμίζουν αυτό το παρελθόν. Κατά κύριο λόγο, όμως, θα βρεθεί σε ένα μαγευτικό φυσικό τοπίο, με χαρακτηριστικούς σφαγνώνες νερού και εκθαμβωτικά δάση, τα οποία θεωρούνται από τα ομορφότερα σε όλη την Ελλάδα.
Λιβάδια, σφαγνώνες και υπέροχα δάση
Το Ντόμπρο Πόλε αρθρώνεται ως μια φυσική λεκάνη 3.350 στρεμμάτων, η οποία έχει σχηματιστεί πάνω σε κρατήρα παλιού ηφαιστείου και απλώνεται κυκλικά, διαθέτοντας μια περίμετρο 5 (περίπου) χιλιομέτρων. Εντοπίζεται πιο πάνω από το Άνω Λουτράκι –παλιότερα Άνω Πόζαρ– έναν ιστορικό μα καταργημένο (από το 1951) οικισμό στην κορυφή του βουνού Ίσιο Πεύκο, ο οποίος έδωσε τη θέση του στο σημερινό Λουτράκι, που αναπτύχθηκε 5 χιλιόμετρα πιο πέρα, προς τα δυτικά.
Η εκτεταμένη κοιλάδα έχει θεμελιώδη χαρακτηριστικά υποαλπικού λιβαδιού, ταυτόχρονα όμως συγκροτεί και υδροβιότοπο –συνδυασμός σπάνιος, ο οποίος τονίζει τη μοναδικότητα του τοπίου. Ως αποτέλεσμα, λοιπόν, το Ντόμπρο Πόλε φιλοξενεί αρκετά δυσεύρετα δείγματα χλωρίδας, όπως και σπάνια είδη άγριας ζωής (κυρίως ορνιθοπανίδας).
Το πρώτο που θα παρατηρήσετε ερχόμενοι εδώ, πάντως, είναι η εξαιρετική θέα που διαθέτει το οροπέδιο, καθώς στα ανατολικά του υψώνεται κωνικά η λεγόμενη «Αγελαδίτσα» (όπως αποκαλούν οι ντόπιοι, χαϊδευτικά, το βουνό Κράβιτσα) και πιο πίσω η κορυφή Πέτερνικ. Στα δυτικά, πάλι, βλέπει κανείς τους ορεινούς όγκους Σοκόλ και Κιλιντέρκα, ενώ στα νότια θα χαζέψετε αμφιθεατρικά όλη σχεδόν την πεδιάδα της Αλμωπίας.
Το δεύτερο πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό, ασφαλώς, είναι τα πυκνά, καταπράσινα δάση που περιστοιχίζουν την περιοχή και θα χρειαστεί να διαβείτε κι εσείς (σε τμήματά τους). Κυριαρχούν οι οξιές, θα συναντήσετε όμως και αρκετά έλατα μακεδονικού τύπου, πλατύφυλλες βελανιδιές, αρκεύθους, καθώς και πεύκα, καστανιές και ίταμους. Έχετε ωστόσο τον νου σας και για τα πενταβέλονα πεύκα –δέντρα ιδιαιτέρως σπάνια για τα δικά μας δεδομένα. Όπως είπαμε και πιο πριν, πρόκειται για μερικά από τα ομορφότερα δάση σε όλη την Ελλάδα. Στο ανατολικό τους κομμάτι, μάλιστα, οι ειδικοί πιθανολογούν ότι επιβιώνουν λύγκες, είδος κατά τα λοιπά (σχεδόν) εξαφανισμένο στη χώρα μας.
Όσον αφορά τη λοιπή χλωρίδα, τώρα, αφθονούν τα υδροχαρή φυτά, π.χ. βιόλες, ορισμένες σπάνιες ορχιδέες, κρόκοι και φριτιλαριές, αλλά και το ιδιαίτερο, εντομοφάγο Drosera anglica, που στη χώρα μας ευδοκιμεί μονάχα στο Ντόμπρο Πόλε. Επιπλέον, η περιοχή έχει πολύ μεγάλη σημασία για τον ασπροπάρη (είδος μικρού, λευκού γύπα), καθώς απειλείται με εξαφάνιση, φιλοξενεί ωστόσο κι άλλα σπάνια είδη πτηνών –π.χ. δασόκοτες. Η ερπετοπανίδα κυριαρχείται από αλπικούς και λοφιοφόρους τρίτωνες, φρύνους και δυσεύρετες αμμόσαυρες, ενώ αφθονούν επίσης οι λύκοι, οι λαγοί, τα αγριογούρουνα και τα ζαρκάδια.
Πέρα ωστόσο από όλα αυτά τα σημαντικά, το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ντόμπρο Πόλε είναι οι σφαγνώνες του, οι οποίοι βρίθουν στις εδώ εκτάσεις. Με τη λέξη αυτή περιγράφουμε κοιλότητες στο έδαφος με μικρό (σχετικά) βάθος, γεμάτες με στάσιμα νερά, οι οποίες δίνουν την εντύπωση δεκάδων μικροσκοπικών λιμνών. Πέρα από την ιδιαίτερη νότα που προσφέρουν στο κάλλος του τοπίου, οι σφαγνώνες αυτοί είναι και βοτανικώς σημαντικοί, καθώς η υγρασία και η φυσική τους οξύτητα προσελκύουν βρύα και διάφορα σπάνια, ποώδη φυτά.
Πώς θα έρθετε στο Ντόμπρο Πόλε
Για να φτάσει κανείς στο Ντόμπρο Πόλε πρέπει να ξεκινήσει από το Λουτράκι της Αλμωπίας, που έχει αναδειχθεί σε δημοφιλή προορισμό καθώς εκεί βρίσκονται τα διάσημα Λουτρά Πόζαρ. Το χωριό απέχει 33 χιλιόμετρα από την Έδεσσα (και 100 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη), ενώ χρειάζονται άλλα 16 για να προσεγγίσει κανείς στο οροπέδιο.
Ο δρόμος μέχρι το προαναφερθέν, εγκαταλελειμμένο πλέον Άνω Λουτράκι είναι ασφαλτοστρωμένος, οπότε θα τον διαβείτε εύκολα με αυτοκίνητο. Από την εκκλησία του παλιού χωριού ξεκινά χωματόδρομος, που έχει ορισμένες δυσκολίες ανά σημεία. Θα συνεχίσετε οδικώς σε αυτόν, μπαίνοντας στον μήκους 15 χιλιομέτρων δασικό δρόμο, που θα σας χαρίσει και απαράμιλλη θέα στον κάμπο της Αλμωπίας. Θα ανηφορίσετε για περίπου 40 λεπτά (πάντα από τη βασική διαδρομή) έως ότου φτάσετε στις στάνες των ντόπιων κτηνοτρόφων. Άλλωστε, πέρα από την άγρια πανίδα, στο Ντόμπρο Πόλε θα δείτε και τα κοπάδια τους, ιδιαίτερα κατά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. Στις στάνες θα αφήσετε το όχημά σας και θα περπατήσετε το υπόλοιπο της διαδρομής, κινούμενοι παράλληλα με τον δασικό δρόμο. Θα σας πάρει γύρω στα 40 λεπτά για να φτάσετε στον προορισμό σας.
Από εκεί και πέρα, για όσους είναι αρκετά έμπειροι πεζοπόροι, υπάρχει η δυνατότητα για συνέχεια, με μια διαδρομή να οδηγεί στην κορυφή της Κράβιτσα, στα 1.772 μέτρα υψόμετρο, μέσα από ένα υπέροχο δάσος με οξιές. Θεωρείται μέτριας δυσκολίας, κατά μέσο όρο θα σας πάρει γύρω στις 3,5 ώρες και αν θέλετε να την κάνετε πιο οργανωμένα υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνήσετε με τον Ορειβατικό Όμιλο Αριδαίας. Οι φίλοι της ορεινής ποδηλασίας, τέλος, γνωρίζουν ότι το Ντόμπρο Πόλε θεωρείται ως ένας από τους 4 καλύτερους προορισμούς στην Ελλάδα για τη δραστηριότητα αυτή.
Διαβάστε ακόμα:
