O Πατρίκ Μουράτογλου, γιος του Έλληνα βιομήχανου στο Παρίσι, Πάρη Μουράτογλου, φρόντισε να κάνει το δικό του «εργοστάσιο» πρωταθλητών τένις προσφέροντας στο αθλητικό στερέωμα αστέρια σαν τον Μάρκο Παγδατή, τη Σερένα Ουίλιαμς και τον Στέφανο Τσιτσιπά. Εδώ, μας μιλάει για το δικό του ελληνικό καλοκαίρι στο νησί των παιδικών του χρόνων, την Αλόννησο.
Η αγάπη του για την Ελλάδα μετουσιώθηκε σε πράξη, αφού προσέφερε στη χώρα μας τους πιο σημαντικούς αθλητές τένις που έχει γνωρίσει η ελληνική ιστορία. Όταν έρχεται το καλοκαίρι, το βασικό πράγμα που σκέφτεται είναι ο ομφάλιος λώρος που τον δένει με την ελληνική θάλασσα.
Παλιότερα μου είχε πει «Η ομορφιά της Ελλάδας είναι ασυναγώνιστη. Τα τοπία της σου κόβουν την ανάσα. Αν επισκεφθείς τα νησιά, μετά, στις άλλες χώρες όλα σου φαίνονται λιγότερο όμορφα. Πήγα στο Κάπρι το προηγούμενο καλοκαίρι και η γυναίκα μου μού έλεγε ότι είναι υπέροχο, αλλά στη Σαντορίνη είναι καλύτερα. Εκτός από τη φυσική ομορφιά, η Ελλάδα διαθέτει και εκπληκτική ποιότητα υπηρεσιών. Για παράδειγμα, μιλάτε πολύ καλά τα γαλλικά, πράγμα φανταστικό. Eπίσης, όλοι στην Ελλάδα μιλούν αγγλικά, εν αντιθέσει με την Ιταλία όπου δεν τα μιλάει κανείς και το ίδιο συμβαίνει και στην Ισπανία. Οι υπηρεσίες στον τομέα του τουρισμού και της εστίασης, λοιπόν είναι αχτύπητες: το φαγητό είναι απίστευτο και όλοι μιλάνε αγγλικά, τι άλλο θες;».
Στη συνέντευξη μας για το travel.gr μας περιέγραψε πως καλωσορίζεται η Ελλάδα από τις αισθήσεις του:
«Το πρώτο πράγμα που απολαμβάνω στην Ελλάδα όταν φτάνω το καλοκαίρι είναι η θερμοκρασία. Μου αρέσει να ακούω να ακούω τον ήχο των γρύλων και να οσφραίνομαι τις μυρωδιές των νησιών, της ρίγανης, του άγριου θυμαριού. Σε τυλίγουν. Η αίσθηση είναι απίστευτη και μοναδική. Μετά είναι οι ήχοι. Η ελληνική μουσική των παιδικών μου χρόνων με νανουρίζει και η γλώσσα με γοητεύει».
Του αρέσει ακόμα και να ακούει τους Έλληνες που μιλάνε φωνάζοντας: «Αυτό που είναι ιδιαίτερο στην Ελλάδα είναι η κουλτούρα των ανθρώπων που τους επιτρέπει να ανεβάζουν τον τόνο και οι συζητήσεις να “παίρνουν συχνά φωτιά” χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αγαπιούνται».
Φτάνοντας στην Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που θέλει να καταναλώσει είναι το ελληνικό φαγητό. Τα αγαπημένα του πιάτα είναι τα εξής τρία: η ταραμοσαλάτα που είναι «τυπικό ελληνικό πιάτο», η χωριάτικη που είναι «απίστευτη χάρη στην ποιότητα των συστατικών της» και το χταποδάκι που του θυμίζει πως κυνηγούσε τα χταπόδια κάθε μέρα στις διακοπές των παιδικών του χρόνων.
Οι αγαπημένες του πλαζ στην Αλόννησο είναι ο Άγιος Δημήτριος με τα κρυστάλλινα νερά και η Χρυσή Μηλιά «όπου πατώνεις μέχρι πολύ μακριά».
Το κουκούλι που λειτουργεί σαν βάλσαμο για την ψυχή είναι οι αναμνήσεις των παιδικών χρόνων: «Η αγαπημένη μου συνήθεια στην Αλόννησο είναι το ψάρεμα. Ως παιδί, αλλά και έφηβος, περνούσα τη μέρα μου στα βράχια με την πετονιά ή την απόχη μέσα στη θάλασσα. Σήμερα είμαι ενήλικας και καταλαβαίνω ότι το ψάρεμα δεν είναι απαραίτητα ένα καλό χόμπι. Αλλά ήταν ένας τρόπος να ζήσω και να αποκτήσω ένα ισχυρό δεσμό με την ελληνική θάλασσα, τη μυρωδιά και τα τοπία της που αγαπώ τόσο. Ψάχνω πάντα αυτήν την επαφή με τη θάλασσα από την πρώτη στιγμή που φτάνω κοντά της».
Τα πρώτα πρόσωπα που λατρεύει να βλέπει είναι αυτά των εμπόρων στο Πατητήρι και αυτών που του σερβίρουν καφέ και φαγητό στο λιμάνι ή στη Χώρα. Αγαπημένο κρασί για εκείνον -όπως και για πολλούς που ζουν στο εξωτερικό- είναι η ρετσίνα. Ίσως αυτό το κρασί να μας χαρακτηρίζει τελικά: «Είμαι μισός Γάλλος και μισός Έλληνας. Η γαλλική πλευρά με κάνει να βλέπω το κρασί σαν θρησκεία. Έτσι αποφάσισα να ανακατέψω τις ρίζες μου και να βρω το καλό ελληνικό κρασί. Ερωτεύτηκα πολλά ελληνικά κρασιά αλλά το πιο ιδιαίτερο από όλα ήταν ένα: η ρετσίνα. Είναι το μόνο είδος κρασιού που δεν μπορούμε να βρούμε παρόμοιό του στη Γαλλία».
Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια που προτιμά στην Αλόννησο είναι πολλές αλλά ξεχωρίζει «το Μελτέμι» στην παραλία Μεγάλος Μουρτιάς και την ταβέρνα «Αστροφεγγιά» στην παλιά Χώρα. «Πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε την παλιά Χώρα πάνω στο λόφο. Η θέα είναι υπέροχη» προσθέτει.
Πώς διατηρεί τη σιλουέτα του μετά από τέτοια εκδήλωση αγάπης στην ελληνική γαστρονομία: «Eίναι ένα είδος έρωτα με μέτρο, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο να βάζουμε αυτές τις δύο λέξεις μαζί -«έρωτας» και «μέτρο».
Προτιμά την χωριάτικη, τον ταραμά, το τζατζίκι, το ψάρι στη σχάρα με λεμόνι, τα φιστίκια όλων των ειδών (Αιγίνης και αράπικα), τις ελιές «με την ασύγκριτη γεύση», τη ρίγανη «που δίνει χαρά σε όλα τα πιάτα» και το αυγοτάραχο. «Από γλυκά, μου αρέσουν ο μπακλαβάς και το κανταΐφι. Αλλά γενικά δεν τρώω πολλά γλυκά» συμπληρώνει. Με την πειθαρχία του καταφέρνει όμως να «γλυκαίνει» εμάς με τις επιτυχίες των παικτών του.
