Η έκπληξη των Αιγάδων Νήσων – Για ένα χαλαρό τριήμερο με ή δίχως Σικελία

Ξεκινώντας από τη Φαβινιάνα

Φτάνοντας στο λιμάνι της μεγαλύτερης των Αιγάδων νήσων (η διαδρομή με το φερι μποτ από και προς το Τράπανι δεν θα σας κοστίσει περισσότερο από 25 ευρώ), θα σας κοστίσει το πρώτο που πρέπει να γευτείτε είναι το παγωτό σοκολάτα από την καντίνα παγωτό που εδρεύει στην είσοδο του λιμανιού. Αυτό που πρέπει να ακολουθήσει, είναι μια βόλτα στο βασικό, λιθόστρωτο κομμάτι της μικρής πόλης, στο οποίο δεσπόζει το άγαλμα του Ιγνάσιο Φιόρε, πατριάρχη μιας από τις πλουσιότερες δυναστείες της Ιταλίας τον 19ο αιώνα, εξαιτίας της βιομηχανίας του τόνου που διατρέχει το γαστρονομικό και οικονομικό σύμπαν του νησιωτικού μικρόκοσμου.

Γεμάτη από γραφικά καταστήματα με τοπικά σουβενίρ -όπως η περιβόητη κεφαλή του Μαυριτανού Il Moro που αποτελεί πρόσωπο μυθικό και ταυτοτικό για τη ευρύτερη Σικελία- η Φαβινιάνα παραπέμπει έντονα σε ελληνικές εικόνες, με τους τουρίστες που πηγαινοέρχονται αναζητώντας τοπόσημα και σημεία αναφοράς να θυμίζουν εικόνες από Μοναστηράκι. Αν, όμως, οι συνάψεις με την Ελλάδα είναι εύκολα αναγνωρίσιμες, εξίσου υπαρκτές είναι και οι ειδοποιοί διαφορές. Μία εξ αυτών, περιστρέφεται γύρω από τον βασικό τροφικό άξονα του τόπου: τον τόνο.

Έτσι, στην γευστικό οδό που ξεκινάει από την Piazza Europa (στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το προαναφερθέν άγαλμα) στην Piazza Madrice προσφέρονται μια σειρά από εξαιρετικά εστιατόρια που έχουν ως βάση της γαστρονομικής τους παλέτας το πεντανόστιμο ωκεάνιο ψάρι και τα εξαιρετικής ποιότητας οστρακοειδή του νησιού. Ενδεικτικά, η Osteria del Sotto Sale θα σας σοκάρει γευστικά με τα burger τόνου και το ραγού καλαμαριού, το Scaliddre θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό με τα ευρηματικά takaki rolls με τόνο, αμύγδαλο και μάραθο και το Kebaberia di Tonno θα σας προσφέρει την ιδεώδη, γρήγορη λύση του σάντουιτς με τον θεϊκής γεύσης μπλε τόνο. Το Ristorante Bar Cavallo, από την άλλη, ειδικεύεται στις μακαρονάδες με οστρακοειδή και αποτελεί μια λύση προσβάσιμη σε όσους με όρους οικονομικούς.

Must μετά την βόλτα, μια επίσκεψη στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο τόνου της Tonnara di Favignana που για έναν αιώνα και πλέον, άλλαξε την οικονομία της νήσου και όρισε εκ νέου -για τα δεδομένα της τότε πρόσφατα ενοποιημένης Ιταλίας- την αλίευση και την διατήρηση του εν λόγω ψαριού. Ο χώρος δεν είναι ένα απλό μουσειακό κτίσμα αλλά ένα ανοικτό ζωντανό πάρκο στο οποίο μπορείς να περιηγηθείς και να κάνεις μπάνιο όσο οι πεταλίδες και τα κοράλλια σχεδόν χαϊδεύουν την κοιλιά σου. Τερματικός σταθμός αυτού του γευστικού ταξιδιού θα πρέπει να είναι το κατάστημα του Antonio Tammaro, ο οποίος προσφέρει στο μικρό του κατάστημα την εμπειρία της επαφής με κάθε είδους τόνο, τον οποίο συνοδεύει με τα κατάλληλα οινικά παρελκόμενα. «Μέσα σε λίγες ώρες» είναι το σύνθημα του καταστήματος σε ό,τι αφορά το πότε πρέπει να αλιευτεί και να φαγωθεί το πεντανόστιμο θαλασσινό προϊόν.

Αν ο καιρός το επιτρέπει -και ο μεσογειακός άνεμος σε συνδυασμό με τον θεό ήλιο είναι γενναιόδωροι με αυτά τα μέρη- επιβάλλεται μια βουτιά στα γαλανά νερά της Cala Graziosa και τα γαλαζοπράσινα της βραχώδους Cala Rossa, της Spiaggia di Cala Trapanese και της Cala Azurra, με την τελευταία να είναι η πλέον αιγαιοπελαγίτικη σε ό,τι αφορά τα χρώματα αν και κάπως απαιτητικής ως προς τη μετακίνηση, αν υπολογιστεί ότι απέχει αρκετά από το κέντρο του νησιού. Σημειωτέον ότι το «αρκετά» στην περίπτωση της Φαβινιάνα δεν έχει να κάνει με την χρονική απόσταση ανάμεσα στις προαναφερθείσες παραλίες που απέχουν μετά βίας ένα εικοσάλεπτο αλλά με τους ακατέργαστους δρόμους που διασχίζονται είτε με ποδήλατο είτε με αυτοκίνητο.

Λεβάντσο και Μαρέττιμο, οι μικρές εκπλήξεις που θυμίζουν Αιγαίο

Αν ένα διήμερο αρκεί ώστε να πάρετε μια καλή γεύση από τη Φαβινιάνα, τότε μια ολόκληρη μέρα (ίσως και λίγο παραπάνω) αρκεί ώστε να ανακαλύψετε Λεβάντσο και Μαρέττιμο.

Εγγύτερα στη Φαβινιάνα, το Λεβάντσο βρίσκεται επίσης σε πλήρη αντίστιξη με αυτήν, συνιστώντας περισσότερο τόπο απρόσβλητο από την επέλαση του Airbnb, εξαιτίας του ότι παραμένει ένα ψαρονήσι. Mόλις φτάσετε με το φερι μποτ (το πήγαινε-έλα δεν ξεπερνά τα 15 ευρώ το άτομο) ολόλευκα σπίτια και μια θάλασσα γαλαζοπράσινη αγκαλιάζουν τους ακανθώδεις αλλά προσβάσιμους βράχους, θυμίζοντας ελληνικό νησί.

Ωστόσο, τα δροσερά νερά των τριών παραλιών του, των πιο «ήπιων» σε κατάβαση Spiaggiadi Cala Dogana και Cala Cold Beach και της κάπως πιο δύσβατης σε ό,τι αφορά την κατάβαση Spiaggiadi Cala Minnola αποζημιώνουν για τις όποιες δυσκολίες. Από φαγητό, η φοκάτσια του αρτοποιείου Panetteria La Chicca κάνει την έκπληξη με την αφράτη, συννεφένια υφή της, ενώ τα spaggeti alle vongole της τρατορίας Arcobaleno με τις αχιβάδες που αφθονούν στην ημερήσια ψαριά και κουβαλάνε όλο το πολύτιμο φορτίο του μεσογειακού νερού να σας κάνουν να γλείφετε τα δάκτυλά σας.

Το κόσμημα, ωστόσο, του νησιού δεν είναι άλλο από τις περίφημες τοιχογραφίες της Παλαιολιθικής και Νεολιθικής εποχής που αναπαριστούν τελετουργίες μιας προϊστορικής κοινότητας ανθρώπων πριν το κυνήγι και βρίσκονται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού -ανακαλύφθηκαν τυχαία μόλις το 1949 από την ζωγράφο Francesca Minellono.

Στη «μύτη» του τριγώνου που συνθέτουν οι Αιγάδες, βρίσκεται το Μαρέττιμο, που διαθέτει μακράν την πιο ενδιαφέρουσα ετυμολογία, καθώς την εποχή της ελληνοκρατούμενης Σικελίας ονομαζόταν Ιερά νήσος και είδε αργότερα την ονομασία του να αλλάζει μέσα από τη σύνθεση των λέξεων mare (θάλασσα) και thyme (θυμάρι). Ευρισκόμενο σε απόσταση μισής ώρας από το Λεβάντσο δια θαλάσσης, το νησί είναι εξαιρετικά πλούσιο σε χλωρίδα, καθώς διαθέτει περισσότερα από 500 είδη φυτών και μια εξίσου πλούσια πανίδα αποτελούμενη από αίγες, αετούς, γεράκια και κουνέλια.

Εξαιρετικά ποιοτική είναι η ζωή του νησιού σε επίπεδο γεύσεων. Το La Cambusa δεν είναι ένα απλό delicatessen αλλά βγάζει πολλά γευστικά τρικ από το καπέλο της, όπως το μικρό σάντουιτς με ρικότα και προσούτο και φρυγανισμένο ψωμί με κρέμα αβοκάντο και picanhas. H ψαροταβέρνα Al Carrubo από την άλλη, δεν καινοτομεί σε φαντασία, παρά μόνο στην χρήση του κίτρου αλλά από την άλλη, δεν υστερεί καθόλου σε πρώτες ύλες. Τέλος, στο Caffè Tramontana, θα έχει κανείς την ευκαιρία να απολαύσει το τόσο αγαπητό στην Ιταλία aperol spritz του με θέα το κάστρο της Punta Troia.

Κοινό σημείο των δύο μικρότερων νήσων: όλες οι μετακινήσεις πραγματοποιούνται με τα πόδια, ποδήλατο, βάρκες ή γαϊδουράκια, καθώς τόσο στο Λεβάντσο όσο και στο Μαρέττιμο δεν υπάρχει οδικό δίκτυο και τα αυτοκίνητα απαγορεύονται.

Που θα μείνουμε;

Πλήθος πανσιόν και διαμερισμάτων διαθέσιμων στις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης υπάρχουν για τη Φαβινιάνα, η οποία διαθέτει μικρές αλλά επαρκέστατες ξενοδοχειακές μονάδες (Dimora Cala del Pozzo, Dimora dell’ Olivastro, Il Baglio Sull ’Acqua) ικανές να φιλοξενήσουν τους επισκέπτες.

Σε ό,τι αφορά το Μαρέτιμο, υπάρχει μια σειρά άνετων καταλυμάτων ονόματι Marettimo Residence στις οποίες οι κρατήσεις κινούνται σε εβδομαδιαίο κύκλο κρατήσεων, ενώ στο Λεβάντσο δύο τουριστικά resort (Dolcevita Egadi Resort, L’Isola Residence) είναι διαθέσιμα. Και για τις δύο μικρότερες νήσους υφίσταται ασφαλώς η επιλογή των βραχυχρόνιας μίσθωσης.

Με Σικελία ή χωρίς;

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν οι Αιγάδες προσφέρονται από μόνες τους ως προορισμός ή ως ένας εγκιβωτισμός με την ευκαιρία ενός μεγαλύτερου ταξιδιού στη Σικελία. Δεν υπάρχει απάντηση άσχετη με τους χρονικούς και οικονομικούς περιορισμούς καθενός εξ ημών και το Παλέρμο καθίσταται απαραίτητος ενδιάμεσος σταθμός για το αεροπορικό ταξίδι που θα σας προσγειώσει στο σικελικό έδαφος (η εναλλακτική του πλοίου δεν είναι απαγορευτική όσο απρόσφορη από άποψη χρόνου και κόπωσης).

Μια στάση λοιπόν στην γεμάτη οργιώδεις αντιφάσεις πρωτεύουσα της Σικελίας κι αν είναι εφικτό στις άλλες σημαντικές πόλεις της μεγάλης νήσου (Κατάνια, Ακράγαντα, Ταορμίνα, Συρακούσες) μόνο γόνιμη σε επίπεδο εμπειριών και παραστάσεων μπορεί να είναι για τον επισκέπτη. Αν ωστόσο ο βασικός στόχος είναι μια ολιγοήμερη μετάβαση στην ήπιας τουριστικής έκθεσης αλλά πλούσιας ομορφιάς τριάδα των Αιγάδων, ο επισκέπτης έχει πάρα πολλά να κερδίσει για να το ξανασκεφτεί.

Κι αυτό γιατί στην τριγωνική σχέση μεταξύ Φαβινιάνα, Μαρέττιμο και Λεβάντσο -στην οποία η Σικελία είναι πάντα παρούσα και επιδραστική- απλώνεται ένα κοινό νήμα που διαπερνά την δροσερή θάλασσα, τις καθαρές και έντονες γεύσεις και την ιδιαίτερη ιστορία του τόπου και των φιλόξενων ανθρώπων του. Υπό αυτή την έννοια, μια επίσκεψη στις Αιγάδες έχει την αυτόνομή αξία της και συστήνεται όχι μόνο ανεπιφύλακτα αλλά θερμά.

Διαβάστε ακόμη:

48 ώρες στο Παλέρμο -Οι καλύτερες διευθύνσεις για ένα ταξίδι που τα συνδυάζει όλα

Τράπανι: Στάση στην πατρίδα του τόνου, του κουσκούς και των ονειρεμένων παραλιών

Παλέρμο, εκεί που συναντιέται η Δύση με την Ανατολή – Οι εμπειρίες που πρέπει οπωσδήποτε να ζήσετε