Έχει τέτοια φήμη το Πήλιο ως προορισμός χειμερινών διακοπών, ώστε μερικές φορές δυσκολευόμαστε να το συνδυάσουμε με το ελληνικό καλοκαίρι. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ένας τόπος κατάλληλος και για τις δύο εποχές, αφού, εκτός από «Βουνό των Κενταύρων», απλώνεται και προς το Αιγαίο Πέλαγος, αλλά και προς τον Παγασητικό Κόλπο, διαθέτοντας πολλές ακτές βραβευμένες με Γαλάζια Σημαία.
Το πραγματικό θέμα, λοιπόν, έχει να κάνει με το πού θα κινηθείς αν βρεθείς στο Πήλιο, αφού τον χειμώνα στοχεύεις στα πιο ορεινά χωριά, ενώ το καλοκαίρι επικεντρώνεις το ενδιαφέρον σου στις παραθαλάσσιες ζώνες, όπου υπάρχει πληθώρα επιλογών –και για όσους αναζητούν κοσμικές συγκινήσεις και για όσους προτιμούν την ησυχία τους. Ανάμεσα στις επιλογές αυτές, τώρα, η πλευρά που βρέχεται από τον Παγασητικό φαίνεται να εκτιμάται από εκείνους που αγαπούν τις πιο απάνεμες (συγκριτικά με το Αιγαίο) παραλίες, καθώς και τα πιο ζεστά νερά.
Σε κάθε περίπτωση, σταθερή ταξιδιωτική πρόταση για όσους επισκέπτονται τους πηλιορείτικους οικισμούς του Παγασητικού είναι η Κάτω Γατζέα: ένα γραφικό χωριό με ωραία ακρογιαλιά, το οποίο συνδυάζει αρμονικά τη θάλασσα με τους ελαιώνες που το περιτριγυρίζουν. Έχοντας γίνει διάσημο για τα ταβερνάκια του, αν και επιμένει σε ένα μοντέλο ήπιας τουριστικής ανάπτυξης.
Ταβερνάκια, ελαιώνες και μια όμορφη παραλία
Η περιοχή δείχνει να πρωτοκατοικείται στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κάπου μεταξύ 4ου και 7ου αιώνα, με το ιδιότυπο όνομα «Γατζέα» να παραπέμπει (μάλλον) στο ότι το αγκυροβόλιό της θύμιζε σε σχήμα τον γάντζο, όπου στερέωναν τις άγκυρες των καραβιών. Όπως δείχνει και το όνομά της, η Κάτω Γατζέα αναπτύχθηκε ως επίνειο της Άνω Γατζέας, η οποία βρίσκεται λίγο πιο ψηλά, χτισμένη στα 100 μέτρα υψόμετρο, στους πρόποδες του Πηλίου.
Η Κάτω Γατζέα έχει ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον, αφού συνδυάζει μια όμορφη παραλία με άμμο και ψιλό βοτσαλάκι πλάι στα ήρεμα, καθάρια νερά του Παγασητικού με ένα τοπίο που (όπως ειπώθηκε και παραπάνω) είναι γεμάτο με ελαιόδεντρα, μα και διάφορα άλλα καρποφόρα δέντρα. Στο παρελθόν, μάλιστα, οι ελαιώνες είχαν άμεση σχέση με την οικονομική ζωή των κατοίκων τόσο της Κάτω, όσο και της Άνω Γατζέας, καθώς η περιοχή ήταν κέντρο παραγωγής της φημισμένης πηλιορείτικης ελιάς –αν ανεβείτε στην Άνω Γατζέα, μάλιστα, θα δείτε και το όμορφο Μουσείο Ελιάς & Λαδιού Πηλίου, το οποίο στεγάζεται σε ένα παραδοσιακό κτίσμα του 1924.
Η Κάτω Γατζέα, λοιπόν, αποτελούσε κέντρο συγκέντρωσης και συσκευασίας της πηλιορείτικης ελιάς, η οποία ταξίδευε κατόπιν προς διάφορους προορισμούς ανά την Ελλάδα, από το λιμάνι του χωριού. Το παρελθόν αυτό είναι ακόμα ορατό στους σύγχρονους επισκέπτες, καθώς μπορούν να περάσουν από τις παλιές ελαιαποθήκες, που στέκονται ακόμα κατά μήκος της παραλίας. Το σημερινό χωριό, βέβαια, έχει ένα εμφανώς πιο ήσυχο προφίλ, παρότι δεν έχει αδιαφορήσει για την ήπια τουριστική ανάπτυξη, η οποία προσελκύει κάμποσο κόσμο εδώ, ιδιαίτερα στην αιχμή του ελληνικού καλοκαιριού. Ο μόνιμος πληθυσμός υπολογίζεται σε 360 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 (αναμένονται πιο επίκαιρα στοιχεία, με την αναλυτική δημοσίευση της απογραφής του 2021).
Στις δικές μας ημέρες, η Κάτω Γατζέα κερδίζει ολοένα και μεγαλύτερη φήμη ως ήσυχος παραθεριστικός προορισμός με ποιοτικά ταβερνάκια, στα οποία μπορείτε να κάτσετε για φρέσκο ψάρι και θαλασσινά μετά το μπάνιο σας, συνδυάζοντας φαγητό με ούζο ή με τσίπουρο ντόπιας παραγωγής. Αρκετοί Αθηναίοι που έχουν βρεθεί εδώ, μάλιστα, θεωρούν το χωριό ως κάτι αντίστοιχο με την πιο οικεία σε αυτούς Νέα Λάμψακο της Εύβοιας. Τα Σαββατοκύριακα του Ιουλίου και του Αυγούστου, ειδικά, θα δείτε και αρκετά γιοτ και ιστιοφόρα να σταθμεύουν δίπλα στις ψαρόβαρκες των κατοίκων στο λιμάνι. Φημισμένα, τέλος, είναι και τα ηλιοβασιλέματα της περιοχής, που λογίζονται ανάμεσα στα «σήματα κατατεθέν» της Κάτω Γατζέας.
Επιλογές για διαμονή, καφέ και φαγητό
Αν και η Κάτω Γατζέα διατηρεί το ήσυχο προφίλ της, δεν έχει αδιαφορήσει για την ήπια τουριστική ανάπτυξη. Ερχόμενοι εδώ, λοιπόν, θα βρείτε μια ποικιλία υποδομών, που θα ικανοποιήσει κάθε σας ανάγκη. Ως προς τη διαμονή, ειδικά, υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες ενοικίασης καταλυμάτων και εξοχικών κατοικιών, θα βρείτε όμως και επιχειρήσεις που λειτουργούν πιο οργανωμένα, ως ξενώνες ή μικρά ξενοδοχεία.
Ενδεικτικά, ο ξενώνας «Μάχη» εδρεύει σε ένα πετρόχτιστο κτίριο μόλις 50 μέτρα παλιά από την παραλία. Το boutique hotel «Σερανίδες», πάλι, απέχει 500 μέτρα από την ακτή και προσφέρει εποχική πισίνα και διαμερίσματα με θέα στη θάλασσα ή στο βουνό, ενώ το ξενοδοχείο «Συκιά» βρίσκεται έξω από τα όρια του χωριού, προς τον γειτονικό οικισμό Καλά Νερά, στο ανατολικό τμήμα του κάμπινγκ Συκιά (από όπου γίνεται και η είσοδος), ανάμεσα στους ελαιώνες της περιοχής. Το ίδιο το κάμπινγκ, φυσικά, αποτελεί μια θαυμάσια πρόταση διαμονής για όσους αρέσκονται σε αυτόν τον τύπο καταλυμάτων, καθώς είναι καλά οργανωμένο, τηρώντας όλες τις σύγχρονες, διεθνείς προδιαγραφές.
Όπως συμβαίνει και σε άλλα παραλιακά χωριά της Ελλάδας, τώρα, ο καφές και το φαγητό τείνουν να μη διαχωρίζονται απολύτως. Το «Santa Maria», ωστόσο, αν και φημίζεται και για την πίτσα του, λειτουργεί περισσότερο ως μέρος για καφέ και ποτό πλάι στη θάλασσα, όπως και το «Κάρμα», που θεωρείται στέκι για καφέ, κρέπες και παγωτό. Το ίδιο ισχύει και για το «Γιαλοπαρμένο», το οποίο ποντάρει αρκετά και στα χειροποίητα γλυκά του. Το «Rivera», από την άλλη, αν και εντοπίζεται λίγο έξω από τα αυστηρά όρια της Κάτω Γατζέας, είναι ένα μεγάλο beach bar κάτω από δέντρα, στο οποίο προσφέρονται και ευκαιρίες για watersports.
Για φαγητό, πάντως, θα βρείτε και κάμποσα ταβερνάκια, τα οποία, όπως είπαμε και πιο πριν, έχουν αρχίσει να κερδίζουν σημαντική φήμη, προσελκύοντας έτσι πολλούς επισκέπτες στο χωριό –τόσο από τον Βόλο, όσο και γενικότερα από το Πήλιο. Σε μια καθαρά ενδεικτική ματιά, ο «Σκούργιας» είναι κλασικός προορισμός στο λιμάνι για φρέσκο ψάρι, θαλασσινά και τσιπουρομεζέδες. Προς το προαναφερθέν κάμπινγκ, επίσης, θα βρείτε τη «Συκιά», με θέα στην Κάτω Γατζέα και με καλές επιλογές τόσο σε θαλασσινά, όσο και σε σωστά ψημένα κρεατικά, ενώ εκεί κοντά υπάρχει και το «Olivetree Garden», με τραπέζια κάτω από πλατάνια και επιλογές από ελληνική και μεσογειακή κουζίνα. Στέκι πάνω στο κύμα για ούζο, τσίπουρο, μπύρες και ποιοτικούς μεζέδες είναι και το «Υπερωκεάνιο».
Πώς θα έρθετε εδώ
Η Κάτω Γατζέα βρίσκεται στο λεγόμενο δυτικό Πήλιο, αρκετά κοντά στον Βόλο, από όπου απέχει μόλις 16 χιλιόμετρα: υπολογίστε ότι με αυτοκίνητο θα σας πάρει περίπου 20 λεπτά για να φτάσετε εδώ.
Ξεκινώντας λοιπόν από τον Βόλο, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε την επαρχιακή οδό Βόλου-Νεοχωρίου. Οι φίλοι της πεζοπορίας, όμως, μπορούν να εκκινήσουν από το ορεινό χωριό Άγιος Γεώργιος Νηλείας και να κατέβουν από εκεί στην Κάτω Γατζέα, μέσω μιας όμορφης διαδρομής 5,7 χιλιομέτρων, η οποία περνά και από την Άνω Γατζέα. Θα σας πάρει 2 ώρες με στάσεις για να την ολοκληρώσετε.
Διαβάστε ακόμα:
Παλαιό Τρίκερι: Το άγνωστο νησί στο νότιο Πήλιο με τα ελαιόδεντρα και τα κρυστάλλινα νερά
Λεφόκαστρο: Το ειδυλλιακό ψαροχώρι του νότιου Πηλίου
Μυλοπόταμος, Νταμούχαρη, Φακίστρα: Οι υπέροχες παραλίες του Κεντρικού Πηλίου
