Γνωστό για το ομώνυμο Πρωτόκολλο και τα πολλά διαφορετικά ονόματα που άλλαξε στο διάβα των αιώνων ιστορίας του, το Κιότο φιγουράρει πρώτο στην λίστα των πιο σοφιστικέ πόλεων της ασιατικής χώρας χάρη στην αρχιτεκτονική του, τα δεκάδες διαφορετικά φεστιβάλ τοπικής κουλτούρας και τα απίστευτα πολλά μουσεία του που καλύπτουν τα πάντα, από την ιστορία των σιδηροδρόμων του Κιότο μέχρι τα σύγχρονα μάνγκα.
Το περίεργο με το Κιότο -και συνάμα πιο συναρπαστικό- είναι ότι παρέμεινε πρωτεύουσα της Ιαπωνίας για σχεδόν χίλια συναπτά έτη από το 794 μέχρι το 1869. Προφανώς, δεν το λες και μικρό διάστημα και πληροφορία που ίσως τελικά εξηγεί γιατί οι Ιάπωνες απεχθάνονται τις μεγάλες αλλαγές προτιμώντας -ακατανόητες τις περισσότερες φορές για τον υπόλοιπο κόσμο- σταθερές. Το καλό είναι πως μέσα σε όλη αυτήν την ιδιόρρυθμη σχέση των Ιαπώνων με την ιστορία τους, το Κιότο κατάφερε να μείνει αλώβητο (άγνωστο πώς) από την καταστροφική μανία των Αμερικανών που βομβαρδίζανε χωρίς έλεος τα νησιά του ιαπωνικού νότου, με αποτέλεσμα να διασώσει σε μεγάλο βαθμό το παραδοσιακό στυλ του.
Βουδιστικοί ναοί, παγόδες με περίτεχνους κήπους και σιντριβάνια, σιντοϊκοί ναοί με τις χαρακτηριστικές αιχμηρές απολήξεις ξεχωρίζουν από μακριά λόγω της αλλιώτικής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα αισθητικής τους συνθέτοντας την παλιά πόλη του Κιότο που, αν την δείτε από μακριά, μοιάζει πνιγμένη σε μια θάλασσα πεντακάθαρων τσιμεντένιων κτηρίων-κουτιών. Αν και το να προσπαθήσετε να μετρήσετε τους παραδοσιακούς ναούς, βουδιστικούς και σιντοϊκούς, στο Κιότο είναι μάλλον μάταιο, γιατί πολύ απλά θα χάσετε το μέτρημα (πάνω από 1500 βουδιστικοί ναοί και 900 ιερά Σιντοϊστών), αξίζει να θυμάστε δύο βασικούς: Kinkaku-ji και Kiyomizu-dera. Μην σας αγχώνουν τα ονόματα καθόλου.
Οι δύο τεράστιοι ναοί είναι μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και δεν θα παιδευτείτε καθόλου να διαβάσετε κάτι για αυτούς. Λίγο η αρχιτεκτονική, λίγο το γαλήνιο τοπίο, που είναι ακόμα πιο μαγικό με χιόνια, και λίγο η αύρα που τους περιβάλλει είναι αρκετά, για να σας δώσουν μια καλή γεύση της ιαπωνικής βουδιστικής ταυτότητας. Φυσικά, με τη δέουσα προσοχή πάντα, γιατί μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για χώρους θρησκευτικής λατρείας.
Συνεχίζοντας το ταξίδι στο Κιότο μεταξύ νεωτερικότητας και παράδοσης, θα βρείτε μια από τις παλαιότερες αγορές τροφίμων του κόσμου. Η αγορά τροφίμων Nishiki, γνωστή στα ιαπωνικά κι ως Nishiki-kōji Ichiba (μην προσπαθήσετε καν να προφέρετε το όνομα σαν Ιάπωνες, απλά αναζητήστε την ως Παραδοσιακή Αγορά του Κιότο), είναι μια στεγασμένη αγορά και μία από τις παλαιότερες της Ιαπωνίας -μην πω και του κόσμου ολόκληρου- φιλοξενώντας μαγαζιά που άνοιξαν για πρώτη φορά κάπου στο 1300 μ.Χ. Φυσικά, μην σας ξενίζει καθόλου η υπεραιωνόβια ηλικία της αγοράς, μιας κι εδώ θα βρείτε τις καλύτερες πρώτες ύλες για κάθε πιάτο της ιαπωνικής κουζίνας.
Μάλιστα, ορισμένοι μαγαζάτορες υποψιασμένοι την περιέργεια των τουριστών, προσφέρουν και δωρεάν τσιμπολογήματα δίσκου σε ξένους επισκέπτες. Εννοείται ότι μπορείτε (και επιβάλλεται) να δοκιμάσετε τα πάντα, απλά φροντίστε να μην φάτε τίποτα όση ώρα περπατάτε. Καλά διαβάζετε! Στην Ιαπωνία, θεωρείται αγένεια να τρώτε ενώ περπατάτε. Άλλωστε και να θέλετε να φάτε επιτόπου δεν θα τα καταφέρετε γιατί οι διάδρομοι της αγοράς είναι τόσο στενοί που το πιθανότερο είναι να μην μπορείτε να τεντώσετε ούτε το χέρι σας. Γι’ αυτό, είναι προτιμότερο να επισκεφθείτε την αγορά νωρίς το πρωί όταν οι μάζες τουριστών και ντόπιων είναι ακόμα καθοδόν.
Αφήνοντας πίσω την αγορά Nishiki, must στάση είναι η συνοικία Gion ή πιο απλά να θυμάστε το κλισέ, η συνοικία με τις γκέισες. Παραδοσιακή με την ιαπωνική έννοια του όρου και γεμάτη σοκάκια που θυμίζουν ρεαλιστικά ιαπωνικά άνιμε, η Gion μετεξελίχθηκε ως περιοχή ή καλύτερα προάστιο του Κιότο, το οποίο ταυτίστηκε με την ανάπτυξη των καλών τεχνών, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι οι πανταχού παρούσες στο Gion γκέισες είναι ακριβώς αυτό: οι γυναίκες που θεραπεύουν τις καλές τέχνες. Έχοντας λανθασμένα έως και στερεοτυπικά συνδεθεί με την πορνεία, οι γκέισες αποτελούν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της ιαπωνικής ταυτότητας, της οποίας η καρδιά χτυπάει ακριβώς σε αυτό το προάστιο του Κιότο.
Αν και η πόλη του Κιότο δέχτηκε να ανοίξει απλόχερα την πόρτα του Gion στους ξένους τουρίστες, οι τελευταίοι φαίνεται πως δεν εκτίμησαν αρκετά την κίνηση των Ιαπώνων. Για χρόνια, περιστατικά παρενόχλησης προς τις γκέισες ήταν κοινός τόπος, ενώ δεν ήταν λίγοι οι τουρίστες που φωτογράφιζαν επιδεικτικά ιδιωτικές κατοικίες προκαλώντας μεγάλες παρεξηγήσεις και κακά προηγούμενα, τα οποία οδήγησαν στην προ ολίγων μηνών απόφαση της πόλης του Κιότο να περιορίσει την κίνηση των τουριστών σε ελάχιστα σημεία στο Gion. Σήμερα, αν σας πιάσουν να κυκλοφορείτε σε μη τουριστικούς δρόμους, ρισκάρετε να λάβετε πρόστιμο 10 χιλιάδων γιεν.
Αν πάλι τα πρόστιμα σας αγχώνουν, υπάρχει και η φοβερή εναλλακτική του Δάσους Arashiyama, του μεγάλου δάσους με μπαμπού που προσωπικά θυμίζει περισσότερο πίνακα του Νταλί και λιγότερο δάσος. Κι όμως. Το δάσος με τους κορμούς μπαμπού, που φθάνουν σε ύψος μέχρι τα 20 μέτρα, είναι ένα από τα πολλά πράγματα που μάλλον δεν θα έχετε την ευκαιρία να βλέπετε συχνά στη ζωή σας, εκτός και αν ζείτε μόνιμα κάπου στην ανατολική Ασία. Εννοείται ότι η αίσθηση του να ακούς τον αέρα να θροΐζει μέσα από τους κορμούς των τόσο αλλόκοτα στοιχισμένων μπαμπού είναι μια εμπειρία που δεν περιγράφεται εύκολα. Μάλλον, δεν περιγράφεται καθόλου. Κάποτε, το καλό ήταν πως η είσοδος στο δάσος ήταν παντελώς ελεύθερη και, όπως συμβαίνει με όλα τα ωραία πράγματα, έτσι κι αυτή κάποτε τελείωσε και τα εισιτήρια μπήκαν στις ζωές μας. Σήμερα, το δάσος είναι αρκετά οργανωμένο με ειδικά μονοπάτια και μπορείτε να το επισκεφθείτε έναντι εισιτηρίου. Φυσικά, να θυμάστε ότι όσες φωτογραφίες και να βγάλετε, αυτές δεν θα συμπυκνώνουν πάρα στο ελάχιστο την μαγική εμπειρία του να περπατάτε ανάμεσα στα θεόρατα μπαμπού.
Διαβάστε ακόμα:
Ένας Έλληνας περιγράφει την ζωή στο Τόκιο και μάς καθοδηγεί σε ένα ταξίδι που τα έχει όλα
Ταξίδι στη Βοστώνη: Το συναρπαστικό «αδερφάκι» της Νέας Υόρκης
Ουζμπεκιστάν: Ταξίδι ζωής στην καρδιά του Δρόμου του Μεταξιού