Το Κουφονήσι κάτω από το Λασίθι, στο Λιβυκό πέλαγος, είναι ένα ακατοίκητο νησί που είναι γεμάτο πανέμορφες παραλίες. Αμμουδερές, με σκίνα, θάμνους, αρμυρίκια και κέδρους, αλλά και ψηλούς ασβεστολιθικούς βράχους που δεν θα χορταίνετε να βλέπετε. Το τοπίο έχει κάτι από την Αφρική, καθώς δεν απέχει και τόσο πολύ από τη γείτονα ήπειρο.
Είναι ένα άνυδρο τοπίο όπου κυριαρχεί η άμμος και η χαμηλή βλάστηση που εντυπωσιάζει με τη μοναδικότητά του. Πήρε το όνομά του από τα πολλά κοιλώματα και τις σπηλιές που έχουν δημιουργηθεί από τη δύναμη της θάλασσας και η μορφολογία του είναι που το κάνει ιδιαίτερα όμορφο. Είναι γνωστό επίσης και με το όνομα Λεύκη λόγω των ασβεστολιθικών βράχων του και αποτελεί το μεγαλύτερο από μια συστάδα νησιών: το Μακρουλό, το Στρογγυλό, την Τράχηλα και τα Μάρμαρα, τα οποία μαζί με τη Γαύδο και τη Χρυσή βρίσκονται στα νοτιότερα σύνορα της Ευρώπης.
Στο νησί υπάρχουν διάσπαρτα ερείπια οικισμού από τα πρώτα Μινωικά χρόνια μέχρι τα μεταβυζαντινά. Ανάμεσά τους βρίσκονται ένα λίθινο αρχαίο θέατρο, το νοτιότερο της Ευρώπης, με χωρητικότητα χιλίων θέσεων, μια έπαυλη, η οποία σώζονται ακόμα κάποια δωμάτια, όπως τα μαγειρεία και το εργαστήριο επεξεργασίας πορφύρας, καθώς και μια μεγάλη οικία. Τα όστρακα και τα εργαλεία αλιείας που βρέθηκαν κοντά στον οικισμό υποδηλώνουν την ύπαρξη λιμανιού για ψαράδες, ενώ τα όστρακα μαρτυρούν την παραγωγή της πορφύρας, η οποία ήταν πολύτιμη την εποχή εκείνη.
Ήταν επίσης σημαντικό μέρος για τη συλλογή σφουγγαριών. Από τα πιο σημαντικά κτίρια που σώζονται στο νησί είναι τα ρωμαϊκά λουτρά που χρησιμοποιούνταν από τον 1ο έως τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ακόμη, στο νότιο άκρο βρέθηκαν τμήματα αρχαίου ναού και τεράστια κομμάτια μάρμαρου που ανήκαν σε ένα εντυπωσιακά μεγάλο άγαλμα, άγνωστο όμως μέχρι στιγμής σε ποιον ήταν αφιερωμένο. Ωστόσο τμήματα του ναού και του αγάλματος χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του φάρου του νησιού.
Το Κουφονήσι, αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της οικονομίας των Μινωιτών γεγονός που αποδεικνύεται από πλάκες που βρέθηκαν στη Ζάκρο, και αλλού, που έδιναν πληροφορίες για τη διαμάχη μεταξύ των πόλεων Ιτάνου και Ιεράπετρας για το ποια θα κυριαρχήσει στο νησί. Στα βυζαντινά χρόνια αποτελούσε τόπο απομόνωσης μοναχών οι οποίοι μάλιστα έχουν χαράξει μορφές αγίων και επιγραφές στις σπηλιές της δυτικής ακτής.
Ολόκληρο το νησί έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενη περιοχή Natura 2000 και για αυτό το λόγο αλλά και για την αρχαιολογική του σημασία δεν επιτρέπεται η συλλογή πετρωμάτων, απολιθωμάτων και αρχαίων ευρημάτων, η συλλογή φυτών, το ελεύθερο κάμπινγκ, η φωτιά ενώ επίσης οι επισκέπτες δεν επιτρέπεται να μετακινούνται εκτός των οριοθετημένων μονοπατιών του αιγιαλού. Στο κέντρο του νησιού υπάρχει μια ιδιότυπη έρημος, η οποία ξεχωρίζει από το υπόλοιπο νησί. Εκεί βρίσκεται και μια από τις τέσσερις, όλες και όλες, αιωνόβιες ελιές του νησιού. Το τοπίο εδώ μοιάζει αρκετά με αυτό της Αφρικής. Ψηλοί αμμόλοφοι με τούφες θάμνων και αρμυρίκια δημιουργούν ένα τοπίο άγριας ομορφιάς. Ο πιο εύκολος τρόπος για να προσεγγίσετε το σημείο είναι από το μονοπάτι που πηγαίνει από τον Άγιο Νικόλαο προς το φάρο.
Αν λοιπόν θέλετε πεντακάθαρα νερά και εξωτικού τύπου παραλίες τότε πάρτε το καραβάκι από το Μακρύ Γιαλό Λασιθίου και σε λίγη ώρα θα βρεθείτε σε ένα τοπίο συγκλονιστικής ομορφιάς που περιτριγυρίζεται από υπέροχες παραλίες, κοιλώματα, απόμερα κολπάκια και σπηλιές. Οι παραλίες δεν είναι οργανωμένες οπότε πρέπει να φροντίσετε για σκιά, νερό και σνακ. Το καράβι φεύγει από το Μακρύ Γιαλό νωρίς το πρωί και επιστρέφει αργά το απόγευμα, βέβαια η καλύτερη λύση για να απολαύσετε στο μέγιστο την ομορφιά του νησιού είναι να πάτε με δικό σας σκάφος. Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε 30 και πλέον παραλίες ωστόσο οι πιο γνωστές είναι οι Καμαρέλες, στα ανατολικά, δίπλα στο ρωμαϊκό θέατρο. Τα νερά είναι τιρκουάζ ενώ παντού πάνω από την παραλία υπάρχουν αρχαία ερείπια. Πάρτε μαζί σας τη μάσκα γιατί εδώ ο βυθός είναι γεμάτος με τμήματα κιονόκρανων και κολόνων. Στην μια της άκρη δυο τρύπες στα βράχια (καμάρες) δίνουν το όνομά τους στην παραλία ενώ οι αμμοθίνες στο πίσω μέρος είναι είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακές. Μετά τις Καμαρέλες, βρίσκεται η παραλία Παπαλουκάς.
Ουσιαστικά πρόκειται για δυο παραλίες που τις χωρίζει ένας στενόμακρος βράχος. Τα νερά εδώ είναι καταγάλανα και η άμμος ψιλή. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η Ακρίταμος, με κύριο χαρακτηριστικό της τα πελώρια ασβεστολιθικά βράχια που το φως του ήλιου τα κάνει να φαίνονται ακόμα πιο λευκά. Τα νερά είναι συγκλονιστικά ενώ στις άκρες της έχει αρκετά βράχια μέσα στη θάλασσα που κάνουν το τοπίο ακόμα πιο ενδιαφέρον. Η Άσπρουγα είναι ακόμα μια πανέμορφη παραλία που το όνομά της είναι δηλωτικό των λευκών βράχων που την περιτριγυρίζουν. Η άμμος έχει ένα απαλό κεραμιδί χρώμα και τα νερά είναι ρηχά και διάφανα. Στο φόντο, οι τεράστιοι λευκοί βράχοι είναι ριγέ, με τα στρώματα των διαφορετικών πετρωμάτων να ξεχωρίζουν από μακριά, ίσως η πιο όμορφη παραλία του νησιού. Λίγο μετά βρίσκεται το Πλευρό, με την κάπως πιο σκούρα άμμο και τον σχετικά βραχώδη βυθό. Θεωρείται από τις λιγότερο δημοφιλείς παραλίες του νησιού και είναι ιδανική για όσους επιθυμούν λίγη παραπάνω ησυχία.
Νοτιοδυτικά βρίσκεται η παραλία Χιλιαδερφιάς, μια μακρόστενη παραλία η οποία περιτριγυρίζεται από ψηλά βράχια και στη δυτική της πλευρά έχει μια πηγή γλυκού νερού. Δίπλα της βρίσκεται και το Διακόφτι και κάποιες μικρότερες παραλίες χωρίς όνομα. Όλες τους με μαγικά νερά και υπέροχη αμμουδιά, ενώ μερικές έχουν μικρά λευκά βραχάκια μέσα στη θάλασσα. Στο νότιο άκρο, η Προσφορά παίρνει το όνομά της από το μικρό νησάκι που βρίσκεται απέναντί της, το οποίο, οι ντόπιοι, λόγω του στρογγυλού του σχήματος λένε ότι μοιάζει με πρόσφορο της εκκλησίας. Είναι από τις μεγαλύτερες του νησιού με χρυσαφένια άμμο και βυθό στον οποίο αξίζει να βουτήξετε με μάσκα.
Στη βόρεια άκρη τώρα, η Ανεμερτιά, κοιτά την ανατολή, είναι αρκετά μεγάλη και αμμουδερή με μεγάλες γκρι λείες πλάκες στην ακτή της και νερά διάφανα. Στα ανατολικά η παραλία Πηγάδι κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου είναι επίσης καλή, και εδώ τα νερά είναι κρυστάλλινα και η άμμος χρυσή. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το Πέρασμα, στη μια του πλευρά ένας πελώριος κάθετος ασβεστολιθικός βράχος κρατά μια σχετική σκιά ενώ η παραλία είναι στρωμένη με άμμο και πολύ ψιλό βοτσαλάκι, ο βυθός ωστόσο είναι αρκετά βραχώδης. Στον Γρέο, στο ανατολικότερο σημείο του νησιού, υψώνεται ένας βράχος κάτι παραπάνω από 60 μέτρα και εκατέρωθεν βρίσκονται μικρές λαχταριστές παραλίες με συγκλονιστικά καταγάλανα νερά.
Διαβάστε ακόμα:
Πάρος: Τα πιο όμορφα και αυθεντικά χωριά της
Πόρτο Λάγος: Το χωριό της Ξάνθης με τα φλαμίνγκο και το εντυπωσιακό, πλωτό μοναστήρι
Καλόξυλος Νάξου: Ένας άγνωστος, παραδοσιακός οικισμός που έγινε θέμα στο National Geographic
