Όμως, για τους σύγχρονους νομάδες –όπως άλλωστε και για τον καθένα– η επιβίωση δεν είναι αρκετή. Με τον καιρό, αυτό που επέλεξαν ως έσχατη λύση έγινε λαχτάρα για κάτι πιο σπουδαίο.
Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει να αποζητάς κάτι περισσότερο απ’ την απλή επιβίωση. Έχουμε ανάγκη από ελπίδα, όπως ακριβώς από φαγητό και στέγη.
Και στον δρόμο υπάρχει ελπίδα· η ορμή και η δίψα να προχωρήσεις μπροστά. Κι ενώ προχωράς νιώθεις πως οι ευκαιρίες είναι απέραντες, σαν την ίδια τη χώρα που ξανοίγεται μπροστά σου -μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση πως κάτι καλύτερο έρχεται στην επόμενη στροφή. Βρίσκεται κάπου εκεί έξω και σε περιμένει. Στην επόμενη πόλη, στην επόμενη δουλειά, στην επόμενη αναπάντεχη συνάντηση με κάποιον ξένο.
Νομάδες που συναντιούνται τυχαία και αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Όταν ανταμώνουν –στο διαδίκτυο, σε κάποια δουλειά ή κατασκηνώνοντας μακριά απ’ την κοινή θέα– σχηματίζουν φυλές. Υπάρχει ένας κοινός δεσμός, ένα είδος συγγένειας. Όταν χαλάει το όχημα κάποιου, όλοι δίνουν τον οβολό τους για να επισκευαστεί. Η αίσθηση είναι μεταδοτική: κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Η χώρα αλλάζει ραγδαία, οι πατροπαράδοτες δομές καταρρέουν, και οι νομάδες βρίσκονται στο επίκεντρο της αλλαγής. Μαζεμένοι γύρω από μια φωτιά, στην καρδιά της νύχτας, έχουν τη λάμψη της ουτοπίας στα μάτια.
Έχει φτάσει το φθινόπωρο· ο χειμώνας είναι προ των πυλών. Οι εποχιακές δουλειές φτάνουν στο τέλος τους, και οι νομάδες θα επιστρέψουν στο αληθινό τους σπίτι, στον δρόμο, ανεβοκατεβαίνοντας τις φλέβες της χώρας. Θα αναζητήσουν φίλους και οικογένεια ή απλώς ένα ζεστό καταφύγιο. Κάποιοι θα διασχίσουν τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Ενώ το κοντέρ γράφει χιλιόμετρα, το φιλμ μιας αθέατης Αμερικής ξετυλίγεται μπροστά τους. Φαστφουντάδικα και εμπορικά κέντρα. Χωράφια που κοιμούνται κάτω από μια κουβέρτα παγετού. Αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, προτεσταντικές εκκλησίες μεγάλες σαν γήπεδα όπου οι πιστοί κάθονται σε κερκίδες, ντάινερ που μένουν ανοιχτά όλη νύχτα. Ομοιόμορφες και απλανείς πεδιάδες. Κτηνοτροφικές μονάδες, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, οικισμοί, υπερκαταστήματα. Χιονισμένες βουνοκορφές.
Ο δρόμος γλιστρά από τους καθρέφτες, αποχαιρετά το φως της ημέρας και βυθίζεται στο σκοτάδι, καθώς η κούραση παίρνει τα ηνία. Με θολωμένα μάτια, οι νομάδες κάνουν στην άκρη του δρόμου, βρίσκουν μέρος να ξαποστάσουν. Στο πάρκινγκ ενός Walmart. Σε κάποιον ήσυχο δρόμο στα προάστια όπου δεν κουνιέται φύλλο. Στα στέκια όπου περνούν τη νύχτα οι φορτηγατζήδες και οι νταλικέρηδες, με τις μηχανές στο ρελαντί να τους νανουρίζουν. Και, προτού χαράξει, δίχως να τους πάρει χαμπάρι κανείς, είναι και πάλι στον δρόμο. Πίσω απ’ το τιμόνι, συνεχίζουν το ταξίδι με μια παρήγορη σκέψη να τους κρατάει συντροφιά.
Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη τα πάρκινγκ. Ο τελευταίος ελεύθερος τόπος στην Αμερική.
Το πολυαναμενόμενο βιβλίο “Nomadland: Surviving America in the 21st Century” της δημοσιογράφου Τζέσικα Μπρούντερ, κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Κυψέλη
Η ελληνική έκδοση του βιβλίου “Nomadland: SurvivingAmericainthe 21stCentury” μας συστήνει το σύμπαν της Μπρούντερ, υπό την μεταφραστική επιμέλεια του Γιώργου Παπαδημητρίου, μέσα από την καταγραφή της ζωής των σύγχρονων νομάδων των ΗΠΑ, που έχουν εγκαταλείψει την παραδοσιακή έννοια της κατοικίας μετακομίζοντας δια βίου στο δρόμο.
Το βιβλίο έχει ήδη λάβει διθυραμβικές κριτικές από κριτικούς και κοινό, κατακτώντας την 5η θέση στη λίστα Best Sellers Paperback Nonfiction των New York Times. Η πένα της συγγραφέως που ισορροπεί με μαεστρία ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απόγνωση, δημιουργεί ένα δημοσιογραφικό χρονικό που μένει χαραγμένο στο μυαλό του αναγνώστη. Η κομψότητα της γραφής και το συμπονετικό βλέμμα στη ζωή των σύγχρονων νομάδων, αφήνει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα και μαγνητίζει το μυαλό και την καρδιά.
Το βιβλίο αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την πολλαπλά βραβευμένη ταινία “Nomadland” της Κλόι Τζάο, με 3 Όσκαρ τις κατηγορίες Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία και Α Γυναικείου Ρόλου για την Φράνσις ΜακΝτόρμαντ και με 2 Χρυσές Σφαίρες στις κατηγορίες Καλύτερη Ταινία και Σκηνοθεσία, τα οποία ενισχύουν τη μοναδικότητα της γραφής της Μπρούντερ μεταφρασμένης μέσω της καλλιτεχνικής ματιάς της σκηνοθέτιδας.
Τσακισμένοι από τις ψευδαισθήσεις και τις απατηλές υποσχέσεις του ξεθωριασμένου «αμερικανικού ονείρου», αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στο πιο μεγάλο σπιτικό: στον πάντα φιλόξενο ανοιχτό δρόμο. Οι συνεχιστές της ένδοξης αμερικανικής παράδοσης, οι διάδοχοι των πιονέρων του Φαρ Ουέστ, δεν είναι άλλοι από τους απόκληρους της Αμερικής του σήμερα. Έχοντας χάσει τη γη κάτω από τα πόδια τους, οι σύγχρονοι νομάδες παλεύουν να βρουν ξανά τη χαμένη τους ταυτότητα. Το ταξίδι τους στο απέραντο και ετερόκλητο αμερικανικό τοπίο αποτυπώνεται ως περιπλάνηση στη μυθολογική και πνευματική ραχοκοκαλιά των ΗΠΑ. Μια προνομιακή ξενάγηση στα μυστικά που κρύβει αυτός ο τόπος με τα
χίλια και ένα πρόσωπα, άλλοτε γοητευτικά και άλλοτε αποκρουστικά. Ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ, σε έναν δρόμο που φτάνει πιο μακριά και από το άπειρο.
