Κοντά στον Αλμυρό της Μαγνησίας, υπάρχει ένα φυσικό τοπίο πραγματικά ιδιαίτερο, που όμως ελάχιστοι γνωρίζουν. Σε υψόμετρο 130 μέτρων, στη μέση ενός κάμπου υπάρχει ένας υδροβιότοπος. Στα νερά του ζουν νερόκοτες, πάπιες, βατράχια, φρύνοι νερόφιδα και άλλα υδρόβια ερπετά. Το καλοκαίρι θα συναντήσει κανείς εδώ πελαργούς και άλλα πουλιά.
Όλα αυτά από μόνα τους, βέβαια, δεν διαφέρουν και πολύ από άλλους ελληνικούς υγρότοπους. Αυτό που κάνει τον συγκεκριμένο να ξεχωρίζει είναι το ιδιαίτερο σχήμα του αλλά και η προέλευσή του.
Οι λίμνες Ζερέλια είναι δύο λίμνες που το στρογγυλό σχήμα τους μοιάζει να έχει σχεδιαστεί από ανθρώπινο χέρι με διαβήτη. Το σχήμα τους είναι παρόμοιο, όχι όμως και το μέγεθος τους. Η μεγαλύτερη βρίσκεται δυτικότερα, καλύπτει επιφάνεια 42 στρεμμάτων, με διάμετρο 250 μέτρων και βάθος γύρω στα 8 μέτρα. Περίπου 200 μέτρα μακριά βρίσκεται η «μικρή δίδυμη» αδερφή της. Με επιφάνεια 25 στρεμμάτων, διάμετρο 150 μέτρων και βάθος 6 μέτρα.
Ούτε, όμως, τα αριθμητικά στοιχεία είναι αυτό που κάνει αυτές τις λίμνες ιδιαίτερες. Αυτό που τις κάνει μοναδικές στην Ελλάδα είναι ο (πιθανολογούμενος) τρόπος δημιουργίας τους.
Η αρχική εκτίμηση ανέφερε πως η προέλευση τους ήταν ηφαιστειογενής. Πριν 11 χρόνια ο καθηγητής Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευάγγελος Λάγιος και ο καθηγητής στο Ινστιτούτο Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, Dietrich Volker, αφού μελέτησαν τα πετρώματα και τη γεωλογική εικόνα της περιοχής κατέληξαν σε ένα άλλο συμπέρασμα. Ότι οι δύο λίμνες δημιουργήθηκαν από την πτώση μετεωρίτη στη Γη.
Σύμφωνα με την εκτίμηση των δύο επιστημόνων η πρόσκρουση συνέβη πριν απο 12.000 έως 8.500 χρόνια. Το συμπέρασμα των δύο επιστημόνων βασίστηκε στην εύρεση λιωμένου ζιρκονίου στην περιοχή. Ένα μέταλλο που τήκεται σε θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες από ό,τι στο ηφαιστειακό μάγμα. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα πιστεύεται πως οι κρατήρες- προϋπήρξαν του νερού το οποίο συγκεντρώθηκε σταδιακά αρκετά χρόνια αργότερα.
Η άποψη των δύο επιστημόνων είναι η πλέον επικρατέστερη για την προέλευση των λιμνών. Αν ισχύει τις κάνει τις μοναδικές λίμνες με «εξωγήινη» προέλευση στην Ελλάδα. Στον πλανήτη τέτοιες λίμνες, που δημιούργηθηκαν από προσκρούσεις ουράνιων αντικειμένων στη Γη υπάρχουν λιγότερες από 200. Η πιο γνωστή είναι μάλλον η Δεξαμενή Manicouagan στο κεντρικό Κεμπέκ στον Καναδά.
Έχει σχήμα δαχτυλιδιού και δημιουργήθηκε από την πτώση ενός αστεροειδούς με διάμετρο πάνω από 3 μίλια. Μετά την πρόσκρουση του μετεωρίτη στο κέντρο της λίμνης και με το πέρασμα των χρόνων υπήρξε ανύψωση του εδάφους κάτι που δημιούργησε ένα ενδιαφέρον φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται «το μάτι του Κεμπέκ». Η Δεξαμενή έχει διάμετρο εξήντα μιλίων και μέσο βάθος 85 μέτρων.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα κοντά στις λίμνες Ζερέλια
Η περιοχή όπου βρίσκονται οι λίμνες της Μαγνησίας εκτός τους γεωλόγους έχει προσελκύσει επιστημονικά και τους αρχαιολόγους. Πολύ κοντά στις λίμνες βρίσκεται ένας λόφος ο οποίος στο παρελθόν έχει ανασκαφεί από ομάδα της Ολλανδικής Αρχαιολογικής Σχολής. Εκεί εντοπίστηκαν θραύσματα από κεραμικά και εκτιμάται πως στο σημείο υπήρξε οικισμός που κατοικήθηκε μέχρι και την εποχή του χαλκού.
Διαβάστε ακόμα:
Kάρλα: Η λίμνη της Θεσσαλίας που φιλοξενεί έναν από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Μεσογείου
Road trip στα ημιορεινά Άγραφα – Ένα διαφορετικό οδοιπορικό σε έναν μαγευτικό τόπο
Οι εμπειρίες που αξίζει να ζήσετε στα ανοιξιάτικα Σύβοτα
