Όλες τις πόλεις του κόσμου – αν τις γνωρίζει κάποιος καλά- μπορούν να περιγραφούν με λίγες μόνο φράσεις. Τι είναι ακριβώς το Λίβερπουλ, αυτό το μελαγχολικό λιμάνι της δυτικής Αγγλίας, όπου ο αέρας είναι τόσο δυνατός ώστε δύσκολα θα κρατήσετε την ομπρέλα σας ανοικτή χωρίς να σπάσει, η πόλη της Βρετανίας που βομβαρδίστηκε όσο ελάχιστες από τους Γερμανούς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Το Λίβερπουλ είναι τα φημισμένα πανεπιστήμια του και ένας απροσδιόριστος καλλιτεχνικός αέρας που αναπνέει στην πόλη, απ΄ άκρη σ’ άκρη. Είναι και οι πολύ απλοί άνθρωποι που κυκλοφορούν παντού με νάιλον φόρμες και χρυσά κοσμήματα, κάνοντας τα ψώνια τους κάθε Σαββατοκύριακο στο εμπορικό κέντρο Liverpoool One στο κέντρο της πόλης. Μετά ξεκινούν για το Anfield, το θρυλικό γήπεδο της Liverpool F.C. για να στηρίξουν την ομάδα τους και αν έχει αγώνα με την Everton, την έτερη ομόδα της πόλης, τότε γίνεται αληθινός χαμός. Mε μία πρόχειρη ματιά μοιάζει σαν μία πολύ σύνθετη περίπτωση ανταγωνισμού, όμως, όσοι έχουν ζήσει εδώ γνωρίζουν καλά ότι οι βέροι λιβερπουλιάνοι και οι εκπρόσωποι της εργατικής τάξης (οι Scousers, όπως τους αποκαλούν στην υπόλοιπη Αγγία), στηρίζουν μόνο Everton και περιφρονούν βαθιά τους οπαδούς της Liverpool.
Το Λίβερπουλ είναι τα docks κάτω στο λιμάνι, εκσυχρονισμένα πια και καλοφροντισμένα αλλά πάντα μελαγχολικά και λίγο σκοτεινά, η ατμόσφαιρα τους θυμίζει τους άγριους βομβαρδισμούς που έπεφταν αδιάκοπα, από το 1940 έως το 1942. Είναι ακόμα η πανέμορφη γοτθική εκκλησία του Αγίου Λουκά στην αρχή της Bold Street, ενός από τους πιο εμπορικούς δρόμους της πόλης. Οι ντόπιοι την αποκαλούν «βομβαρδισμένη» εκκλησία», αφού το εσωτερικό της είναι ολοσχερώς κατεστραμμένο από τις βόμβες των Ναζί, εδώ και δεκαετίες έχει φυτρώσει μέσα της χορτάρι, μα και ψηλά δέντρα που τη νύχτα φωσφορίζουν ένα αλλόκοτο πράσινο φως.
Το Λίβερπουλ είναι η μουσική των Beatles, του τεράστιου συγκροτήματος που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 από το μικορσκοπικό Cavern Club της πόλης για να κατακτήσει τον κόσμο. Τα αγάλματα τους στέκουν γελαστά και αγέρωχα σε διάφορα σημεία της πόλης, το ίδιο και το Yellow Submarine, αραγμένο στα νερά του λιμανιού έτοιμο να βυθιστεί για κάποια νέα περιπέτεια. Οι κάτοικοι του Λίβερπουλ δεν μπορούν να «ξεπεράσουν» τους Beatles όσα χρόνια κι αν περάσουν. Κι αυτό σημαίνει, από μόνο του, κάτι για την πόλη τους και για την πολιτιστική της κληρονομία.
Ίσως να φτάσετε εκεί μία μέρα, στον σταθμό τρένων της Lime Street ο οποίος ανακατασκευαζόταν για χρόνια αλλά πλέον είναι πανέτοιμος, ολοκαίνουργιος και αστραφτερός, με τον γυάλινο θόλο του να ξεπροβάλει περήφανος πάνω από τις ράγες, για να ανακαλύψετε αυτό το μέρος που αδικείται πολύ κάτω από τη βαριά σκιά του Λονδίνου, αλλά και πλάι σε πολύ πιο διάσημους και δημοφιλείς προορισμούς, όπως το Μάντσεστερ και το Μπέρμπινγχαμ.
Το μουσείο των Beatles
Ολόκληρο το Λίβερπουλ είναι μία πόλη-μουσείο αφιερωμένο στον John, στον Paul, στον George και στον Ringo. Δεν γίνεται να είσαι εδώ και να μην ακούσεις τη μουσική τους που παίζει δυνατά από τις παμπ ή να μην επισκεφθείς τα μέρη από τα οποία εμπνεύστηκαν κάποια από τα σπουδαιότερα τραγούδια τους. Ο John Lennon έγραψε το Strawberry Fields Forever εμπνευσμένος από το ομώνυμο πάρκο στη πλευρά της πόλης, απ’ όπου περνούσε καθημερινά στον δρόμο του από και προς το σχολείο. Πλέον θα το δείτε, δυστυχώς, μόνο απ’ έξω καθώς ο χώρος ανήκει ιδιώτη και δεν επιτρέπεται η είσοδος. Εξώ από τα κάγκελα, όμως, εκατοντάδες επιγραφές με μαρκαδόρους και λουλούδια από τους φανς του συγκροτήματος θυμίζουν ότι ο John ήταν κάποτε εκεί. Από την άλλη, ο Paul McCartney έγραψε το Penny Lane για τον ομώνυμο δρομο κοντά στο δικό του σπίτι. Σήμερα υπάρχει τουριστικό λεωφορείο που διασχίζει την οδό, κάνοντας στάση σε ξεχωριστά σημεία που έπαιξαν κομβικό ρόλο στην παιδική ηλικία του σπουδαίου τραγουδοποιού.
Aνάμεσα στα δεκάδες σημεία ενδιαφέροντος σχετικά με τη δημιουργία και τη γέννηση του πιο επιδραστικού συγκροτήματος στην ιστορία της μουσικής, κορυφαίο είναι σίγουρα το Μουσείο των Bealtes, γνωστό ως Beatles Story. Εκεί θα ακολουθήσετε όλη την πορεία του γκρουπ, θα τους «ακούσετε» να παίζουν στο θρυλικό Cavern Club, θα τους «δείτε» να επιβιβάζονται στην ιστορική πτήση της PanAmerica με προορισμό τη Νέα Υόρκη, θα μπείτε για λίγο στο ιδιοφυές καλλιτεχνικό σύμπαν τους, αντιλαμβανόμενοι τους αμέτρητους τρόπους με τους οποίους άλλαξαν την πορεία της ροκ μουσικής. Τέλος, θα μπείτε στο «λευκό δωμάτιο», εκεί όπου βρισκεται το άσπρο πιάνο του Lennon, στο οποίο συνέθεσε το Imagine. Πάνω στο πιάνο βρίσκονται αφημένα και τα στρογγυλά γυαλιά μυωπίας του.
Κι αν επιθυμείτε λίγη ακόμα δόση από τη μεγάλη ιστορία του συγκροτήματος δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το αυθεντικό Cavern Club στη Matthew Street, το σημείο απ’ όπου άρχισαν όλα. O συναυλιακός χώρος έχει πλέον ανακαινισθεί αλλά το original δωμάτιο με τη μικρή σκηνή υπάρχει ακόμα, σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους πιο φανατικού θαυμαστές του γκρουπ.
Royal Albert Dock
H εντυπωσιακά ανακαινισμένη περιοχή τoυ Royal Albert Dock (ή απλά The Docks, όπως την αποκαλούν οι λιβερπουλιάνοι) βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού λιμανιού, εκεί όπου κάποτε κατέφθαναν στη Βρετανία εμπορεύματα από ολόκληρο τον κόσμο. Βαμβάκι, καπνός, ζάχαρη και καφές ξεφορτώνονταν σε τσουβάλια στις αποβάθρες του λιμανιού πριν πάρουν τον δρόμο τους για ολόκληρη την υπόλοιπη χώρα.
Τα τεράστια κτήρια που αποτελούσαν τις αποθήκες των Docks χτίστηκαν στα βικτωριανά χρόνια από τούβλα και σίδερο και βομβαρίστηκαν σκληρά από τις δυνάμεις του Άξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού ο Γερμανικός στρατός ήθελε να καταστρέψει ολοκληρωτικά το Λίβερπουλ, εμποδίζοντας οποιοδήποτε ανεφοδιασμό της Αγγλίας σε τρόφιμα ή είδη πρώτης ανάγκης. Τα Docks έστεκαν διαλυμένα για δεκαετίες ολόκληρες μέχρι που μία μεγάλη ιδιωτική χρηματοδότηση τα αναδιαμόρφωσε, τα αναπαλαίωσε και τελικά τα μεταμόρφωσε σε ένα κουκλίστικο σποτ της πόλης. Λέγεται, μάλιστα, ότι ανάμεσα στους επιχειρηματίες που ανάλαβαν την ανακατασκευή τους είναι και ο ίδιος ο Paul McCartney.
Σήμερα η περιοχή του Royal Albert Dock στεγάζει πολυτελή διαμερίσματα, μπουτίκ γνωστών σχεδιαστών, εστιατόρια, καφέ και μουσεια, ανάμεσα τους και το Maritime Museum αλλά και το Beatles Story, ενώ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα γειτονιάς η οποία άλλαξε μέσα στα χρόνια κοινονιολογικό και ταξικό χαρακτήρα, περνώντας από τα χέρια της εργατικής τάξης σε αυτά των ισχυρών επιχειρηματιών, οι οποίοι την έχουν εκμεταλλευτεί οικονομικά. Το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι ιδιαίτερα συχνό στη Βρετανία, ιδίως σε βιομηχανικές πόλεις όπου οι κοινωνικές ανισότητες υπήρξαν έντονες: το Λονδίνο, το Μάντσεστερ και η Γλασκόβη είναι μόνο κάποια τέτοια παραδείγματα.
Tate Liverpool
Ένα φημισμένο παράρτημα της διάσημης Tate Gallery του Λονδίνου, η γκαλερί Tate στο Λίβερπουλ βρίσκεται και αυτή στο Αlbert Dock.
H σύμπτωση γύρω από την τοποθεσία της μοιάζει ειρωνική και αρκετά ενδιαφέρουσα. H Tate Gallery του Λονδίνου ιδρύθηκε τον 19ο αιώνα από τον μεγιστάνα της ζάχαρης Sir Henry Tate. Η Tate του Λίβερπουλ στεγάζεται στην αποθήκη όπου η ζάχαρη που έφτανε στη βικτωριανή Αγγλία αποθηκευόταν μέχρι να διανεμηθεί σε διάφορα σημεία σε όλη τη χώρα. Στο ισόγειο της γκαλερί θα δείτε πολλά έργα σύγχρονης τέχνης, καθώς και εκθέματα που έχουν παραχωρηθεί για συγκεκριμένο διάστημα στην πινακοθήκη από την αντίστοιχη γκαλερί του Λονδίνου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Liverpool Metropolitan Cathedral
O Καθολικός Μητροπολιτικός Καθεδρικός ναός του Λίβερπουλ είναι η ζωντανή απόδειξη για το πόσο πολλοί από τους μόνιμους κάτοικους της πόλης (η οποία μπορεί να μην έχει μεγάλο πληθυσμό αλλά είναι πραγματικά τεράστια) έχουν ιρλανδικές ρίζες. Κατά τη διάρκεια της Ιρλανδικής Μετανάστευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες τον 19ο και τον 20ο αιώνα, το Λίβερπουλ αποτέλεσε βασικό λιμάνι επιβίβασης στα πλοία που αναχωρούσαν για τις Η.Π.Α. Όμως αρκετές από τις οικογένειες που σχεδίαζαν να ταξιδέψουν πέρα από τον Ατλαντίκο αγάπησαν τελικά αυτόν τον υγρό, συννεφιασμένο τόπο και αποφάσισαν να εγκατασταθούν στο Λίβερπουλ.
Η ανέργεση της εκκλησίας στη λεωφόρο Mount Pleasant στο κέντρο της πόλης ξεκίνησε το 1928, αλλά δεν ολοκληρώθηκε πριν το 1967. Γύρω από τον κυλινδρικό της πύργο υπάρχει μία γιγάντια «τεντα» σε ύψος περίπου 82 μέτρων, ένα αρχιτεκτονικό τέχνασμα που κάνει τον ναό να υψώνεται εντυπωσιακά πάνω από ολόκληρη την πόλη. Εξίσου καθηλωτικό είναι και το εσωτερικό του ναού, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε.
Ο Aγγλικανικός Καθεδρικός του Λίβερπουλ
Κοντά στο τμήμα ανθρωπιστικών επιστημών του John Moores University ένα τεράστιο, πανέμορφο γοτθικό κτήριο ξεπροβάλει πάνω από τους δρόμους, τα μαγαζιά και τους περαστικούς.
Ο Αγγλικανικός Καθεδρικός Ναός St. James’s Mount ολοκληρώθηκε το 1978, αν και στον χώρο πραγματοποιούνταν λειτουργίες ήδη από το 1920. Ο πύργος του, ύψους 100 μέτρων, στεγάζει 2.500 καμπάνες, ενώ στον ναό θα δείτε και ένα γιγάντιο εκκλησιαστικό όργανο με 9,704 χορδές, ένα από τα μεγαλύτερα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αν περπατάτε στην Βοld Street, στην εμπορική οδό που είναι γεμάτη ethnic, εναλλακτικά μαγαζιά, trendy καφετέριες και καταστήματα μεγάλων αλυσίδων ένδυσης θα τον δείτε να ορθώνεται πάνω από τα κεφάλια σας εντυπωσιακός και σπουδαίος, ένα αληθινό σήμα κατατεθέν αυτής της καλλιτεχνικής πόλης του αγγλικού βορρά.
Η νυχτερινή ζωή
Πλήθος νέων επισκεπτών από όλη την Αγγλία φτάνει στο Λίβερπουλ κάθε Παρασκευή απόγευμα για να «γευτεί» στο έπακρο μία από τις μεγαλύτερες ατραξιόν της πόλης: την έντονη νυχτερινή της ζωή. Εννοείται, πως και εδώ, όπως στην υπόλοιπη Αγγλία, οι pub κλείνουν στις 11 ακριβώς, όμως, αν είστε λάτρεις της μπύρας σάς προτείνουμε να πιείτε ένα pint στις κομψές αίθουσες της pub δίπλα στο Philharmonic Hall, για να νιώσετε για λίγο σαν αληθινοί gentlemen της βικτωριανής αυτοκρατορίας.
Φυσικά, μετά το κλείσιμο των pub στο Λίβερπουλ υπάρχει συνέχεια. Εκατοντάδες φοιτητές κατηφορίζουν προς τη Seel Street εκεί όπου χτυπά η καρδιά του τοπικού nightlife. Δεκάδες μπαρ και μικρά club παίζουν δυνατά μουσικά μέχρι πολύ αργά, ενώ για εκείνους που αναζητούν την after πλευρά της διασκέδασης το Λίβερπουλ αποτελεί ιδανικό προορισμό αφού είναι το «σπίτι» μερικών από τα πιο hot clubs ηλεκτρονικής μουσικής στη Βρετανία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ουρές που σχηματίζονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ έξω από τα LEVEL και Fusion, ειδικά τις βραδιές που κάποιος διεθνούς φήμης DJ έχει έρθει στην πόλη.
Πώς θα πάτε
Το πιο κοντινό αεροδρόμιο στο Λίβερπουλ, όπου προσγειώνονται απευθείας πτήσεις από Αθήνα, είναι ο αερολιμένας του Manchester. H πτήση διαρκεί περίπου 4 ώρες και από εκεί θα πάρετε το τρένο, το οποίο αναχωρεί από τον σταθμό που βρίσκεται μέσα στο αεροδρόμιο, με προορισμό το Λίβερπουλ. H διαδρομή διαρκεί περίπου 50 λεπτά και το κόστος εισιτηρίου ξεκινά από 5 λίρες χωρίς επιστροφή. Οι πτήσεις από Αθήνα για Μάντσεστερ είναι συχνές, ωστόσο, να έχετε στον νου σας ότι καθώς το Λίβερπουλ αλλά και το Μάντσεστερ είναι φοιτητούπολεις τα εισιτήρια τον Σεπτέμβριο, αλλά και τις περιόδους πριν και μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα είναι αρκετά ακριβά. Καλύτερα, λοιπόν, να πραγματοποιήσετε το ταξίδι σας σε μία «ουδέτερη» για τους φοιτητές περίοδο όπως είναι ο Νοέμβριος ή ο Φεβρουάριος.
Διαβάστε ακόμα:
Μπολόνια: Στάση στη «βασίλισσα» της απίθανης ιταλικής μακαρονάδας και των signature cocktails
Gstaad: Tαξίδι στην «Αράχωβα της Ελβετίας»
Κοπεγχάγη: Design, εκλεπτυσμένο street style και υψηλή γαστρονομία στην καρδιά της Bόρειας Θάλασσας