Στα ημιορεινά της Πάρου, σε μία άκρη ενός φιδωτού δρόμου που οδηγεί από τις ορεινές και πανέμορφες Λεύκες στο παραθαλάσσιο Πίσω Λιβάδι, ένα μικρό χωριό «κλείνει» στα στενά σοκάκια του όλη την αυθεντικότητα ενός από τα πιο δημοφιλή νησιά της Ελλάδας.
Η Μάρπησσα, που μέχρι το 1926 ονομαζόταν Τσιπίδος, μοιάζει σαν πέρασμα από την πιο παραδοσιακή και ακατέργαστη πλευρά της Πάρου στην πιο κοσμική και τουριστική, ένας σχεδόν απαραίτητος σταθμός ανάμεσα στα γραφικά, μοναχικά βουνά του νησιού και την κρυστάλλινα θάλασσα.
Το χωριό που σήμερα έχει μόλις 582 μόνιμους κατοίκους κουβαλά τεράστια ιστορία, η οποία φτάνει πίσω στην ύστερη νεολιθική περίοδο, σύμφωνα με ευρήματα που έχουν εντοπιστεί στη λεγόμενη σπηλιά των Δαιμόνων, στο όρος Προφήτης Ηλίας κοντά στον οικισμό. Ακόμα, στο ίδιο σημείο, έχουν εντοπιστεί ευρήματα από την πρώιμη και την ύστερη κυκλαδική περίοδο, αλλά και από τους μυκηναϊκούς χρόνους. Ένα ερειπωμένο κάστρο στην κορυφή του λόφου Κέφαλος φανερώνουν με ιστορική βεβαιότητα και το πέρασμα των Βενετών από το χωριό περίπου τον 13ο αιώνα.
Το κάστρο της Μάρπησσας είναι το τρίτο που έκτισαν οι Βενετοί στο νησί, μετά από αυτά στην Παροικιά και τη Νάουσα και φαίνεται πως πολιορκήθηκε και καταχτήθηκε από τον πειρατή Μπαρμπαρόσα το 1537. Σήμερα στη θέση του κάστρου υπάρχει η Μονή του Αγίου Αντωνίου, να δεσπόζει στην κορυφή του λόφου, «παρατηρώντας» από ψηλά τη Μάρπησσα και τα γύρω χωριά. Μάλιστα, τα βράδια, αν περνάτε από τη Μάρπησσα, τον Πρόδρομο ή τα Μάρμαρα θα δείτε το φωτισμένο μοναστήρι να «λάμπει» στον λόφο, δημιουργώντας ένα εξώκοσμα όμορφο θέαμα.
Για όσους αγαπούν πολύ την Πάρο και την επισκέπτονται τακτικά, η Μάρπησσα αποτελεί, μάλλον, ένα μικρό τουριστικό φαινόμενο εν εξελίξει. Δίπλα στον Πρόδρομο, το έτερο παραδοσιακό χωριό της περιοχής, το οποίο συγκεντρώνει κάθε καλοκαίρι πολύ κόσμο χάρη στη γνωστή Γιορτή του Ρεβυθιού που διοργανώνεται εκεί κάθε χρόνο, η Μάρπησσα δέχεται όλο και περισσότερους επισκέπτες κάθε καλοκαιρινή σεζόν. Τα στενά δρομάκια της πια γεμίζουν με ταξιδιώτες που δεν κάνουν απλά μία στάση εκεί για να αγοράσουν κάτι από το αρκετά μεγάλο σούπερ μάρκετ πάνω στον κεντρικό δρόμο ή από τον παραδοσιακό φούρνο στα Μάρμαρα, με τις ολόφρεσκες βουτυράτες τυρόπιτες. Πλέον, όλο και περισσότερος κόσμος μένει στο χωριό για τις καλοκαιρινές του διακοπές με όλη την περιοχή να σφύζει πια από ζωή από τον Ιούνιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο.
Οι τέσσερις ανεμόμυλοι της Μάρπησσας είναι ένα αληθινό σήμα-κατατεθέν, με τον πρώτο να σηματοδοτεί και την είσοδο στο χωριό. Επίσης, χαρακτηριστική και η εκκλησία του Χριστού, που παίζει τον δικό της σημαντικό ρόλο στη ζωή του νησιού, ειδικά τις ημέρες του Πάσχα και στον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου.
Επίσκεψη στο Μουσείο Γλυπτών Περαντινού
Στον γραφικό οικισμό της Μάρπησσας θα επισκεφθείτε και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα, ίσως, μουσεία των Κυκλάδων. Το Μουσείο Γλυπτικής «Νίκος Περαντινός», το οποίο βρίσκεται στον λόφο του χωριού με ωραία θέα σε όλη τη γύρω περιοχή.
Αφιερωμένο στο έργο του παριανού γλύπτη Νίκου Περαντινού, το μουσείο άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1991, αμέσως μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη, αρχικά σε μία μικρή αίθουσα. Μέσα στα επόμενα χρόνια, με τη βοήθεια του Δήμου Πάρου και του Υπουργείου Πολιτισμού, το μουσείο επεκτάθηκε και πλέον στεγάζεται σε ένα όμορφο, ανακαινισμένο, νεοκλασικό κτίριο με πέντε μεγάλες αίθουσες.
Ο Νίκος Περαντινός, ήταν γιος του Λεονάρδου Περαντινού από τη Μάρπησσα της Πάρου και της Αγγελικής Μεταξά από τη Σύρο. Αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών και στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι.
Το 1941 διορίζεται μόνιμος γλύπτης του Αρχαιολογικού Μουσείου όπου εκτέλεσε σημαντικές αποκαταστάσεις αρχαίων γλυπτών. Υπήρξε δάσκαλος της απλότητας και της κλασικής φόρμας, κατά καιρούς παίρνει πολλές διακρίσεις και βραβεία και η δουλειά του ξεχωρίζει. Το 1964 γυρίζοντας από το Παρίσι ιδρύει το εργαστήρι Μαρμαρογλυπτικής στην Αγία Άννα της Πάρου, θέλοντας να δώσει συνέχεια στην παράδοση της Γλυπτικής στην Πάρο. Τα εργαστήρια αυτά είναι ανοικτά για άτομα κάθε ηλικίας που αγαπούν το χώρο γλυπτικής.
Βόλτα στο Πίσω Λιβάδι
Βγαίνοντας από τον γραφικό οικισμό της Μάρπησσας ακολουθούμε έναν θαυμάσιο, φαρδύ ασφαλτοστρωμένο δρόμο «κρυμμένο» ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα που καταλήγουν μία ανάσα από τη θάλασσα.
Για όσους επισκέπτονται την Πάρο πολύ συχνά η αρχή του συγκεκριμένου δρόμου είναι ένα σημάδι. Ότι σε πολύ λίγη ώρα θα δουν να απλώνεται μπροστά τους ολόλευκο το Πίσω Λιβάδι, με τα καϊκια αραγμένα στη μέση ενός γαλανού κολπίσκου και τα χαριτωμένα εστιατόρια και καφέ να στέκονται το ένα πλάι στο άλλο στην ακροθαλασσιά. Φτάνοντας στον λιλιπούτειο οικισμό στρίψτε δεξιά και συνεχίστε ευθεία στον φιδίσιο δρόμο, αφήνοντας τη θάλασσα να κυλά στα αριστερά σας. Σύντομα θα δείτε και το μικρό, δημοτικό πάρκινγκ του χωριού, εκεί όπου αφήνουν τα αυτοκίνητα τους οι περισσότεροι επισκέπτες, ωστόσο, η ραγδαία ανάπτυξη τους νησιού έχει κάνει την εύρεση μίας θέσης ακόμα και εδώ μία αρκετά δύσκολη υπόθεση όλες τις ώρες της ημέρας.
Τα πρωινά στον ήρεμο, απάνεμο και υπερβολικά ρηχό κόλπο στην ανατολική πλευρά του χωριού θα δείτε οικογένειες με μικρά παιδιά να παίζουν στην μαλακή άμμο, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που απολαμβάνουν το κολύμπι στα καθαρά νερά, παρά το γεγονός ότι η μαρίνα στο Πίσω Λιβάδι ήταν πάντα και παραμένει σταθερό σημείο στάθμευσης εντυπωσιακών φουσκωτών και αρκετά μεγάλων γιοτ που φέρνουν στο νησί ταξιδιώτες από κάθε σημείο των Κυκλάδων.
Όσο η ώρα περνά και ο ήλιος σκύβει πίσω από την προβλήτα που διατρέχει κατά μήκος τη θάλασσα, τα μαγαζιά στο Πίσω Λιβάδι πλημμυρίζουν από το πιο πολύχρωμο, καλοντυμένο πλήθος. Είναι τότε που αυτό το ήρεμο χωριό στην ανατολική πλευρά του νησιού δείχνει το αληθινό του πρόσωπο. Το πιο δημοφιλές και λαμπερό. Είναι αρκετά πιθανό είναι θα δυσκολευτείτε να παρκάρετε γι’ αυτό αν βρείτε θέση στον δρόμο πριν φτάσετε στο χωριό είναι προτιμότερο να μην ρισκάρετε να τη χάσετε. Μπορεί η Παροικιά να είναι η πολύβουη πρωτεύουσα και η Νάουσα το πιο αστραφτερό στολίδι της Πάρου, όμως, το Πίσω Λιβάδι παραμένει η πιο αδιαπραγμάτευτη ήσυχη δύναμη, το μέρος όπου αγαπούν να συχνάζουν όσοι αναζητούν μία πιο χαλαρή εμπειρία διασκέδασης σε ένα από τα πιο δημοφιλή νησιά της Ελλάδας.
Πιάστε τραπεζάκι στο Brazil με τα ριγέ λευκά-κίτρινα μαξιλάρια και τη μεγάλη τέντα που προστατεύει από τον άνεμο για γευστικά, δροσιστικά κοκτέιλ. Αν θέλετε να απολαύσετε το ποτό σας ακριβώς πάνω στη άμμο τότε υπάρχουν πάντα οι κλασικές επιλογές του Remezzo και του Vroha, εκεί όπου οικογένειες και παρέες συχνά αράζουν από το πρωί για μπάνιο και συνεχίζουν μέχρι αργά το απόγευμα με νόστιμες κρέπες, πίτσα ή κρασί, Αν πάλι, ψάχνετε ταράτσα με θέα τότε μία καλή επιλογή είναι το Όστρακο για χειροποίητο παγωτό, φρέσκιες βάφλες και την καλύτερη πανοραμική θέα στον οικισμό.
Μπάνιο στον Λογαρά, στον Μώλο και στον Καλόγερο
Αμέσως μετά το Πίσω Λιβάδι, διανύοντας λίγα ακόμα μέτρα με το αυτοκίνητο, θα συναντήσετε τον Λογαρά τον επόμενο, παραθαλάσσιο οικισμό που εξελίσσεται σταδιακά από ένας αγαπημένος και πολύ ήσυχος προορισμός για οικογένειες, σε ένα νέο μικρό, τουριστικό φαινόμενο του νησιού.
Τι είναι αυτό που πρέπει σίγουρα να γνωρίζετε για αυτή την αρκετά βαθιά, κυκλαδίτικη παραλία με τα πεντακάθαρα νερά και έναν γλυκό συνδυασμό άμμου και πέτρας; Kάποτε εδώ τα πράγματα ήταν αληθινά ήσυχα και οικογενειακά. Μερικά ενοικιαζόμενα δωμάτια και λιγοστές ταβέρνες ακριβώς πάνω στο κύμα γινόντουσαν καταφύγιο για Σουηδούς και Γερμανούς ταξιδιώτες που νοίκιαζαν ένα σπιτάκι για έναν ή και για δύο μήνες και απολάμβαναν στο έπακρο τον ελληνικό ήλιο.
Πλέον το σκηνικό έχει αλλάξει αρκετά. Κάποια μοντέρνα, πιο θορυβώδη μαγαζιά έχουν κάνει την εμφάνιση τους, ενώ αρκετές νεανικές παρέες που κάνουν διακοπές στη νησί πια δίνουν ραντεβού και εδώ για μπάνιο και φαγητό. Γενικότερα, όλα δείχνουν πως η άνοδος του κοντινού Πίσω Λιβαδιού στις συνειδήσεις του κόσμου έχει συμπαρασύρει και τον Λογαρά όπου θα συναντήσετε κοσμοσυρροή όλες τις ώρες της μέρας. Κι όμως, αυτό το κλίμα ηρεμίας και ζεστασιάς που χαρακτήριζε, για δεκαετίες, τα πάντα στην παραλία έχει βρει τον τρόπο να αφήσει το σημάδι του και στη σημερινή εποχή. Ακόμα θα δείτε μεγάλες παρέες από χαρούμενες οικογένειες να «κατασκηνώνουν» στα μπροστινά τραπεζάκια του θρυλικού μαγαζιού Φυσιλάνης, με γιγάντιες τσάντες θαλάσσης, μπρατσάκια και σωσίβια για να περάσουν εκεί ολόκληρη την ημέρα τους. Δίσκοι με πλούσιο πρωινό πάνε και έρχονται πάνω στην άμμο και στη συνέχεια μεζέδες ή φρέσκα μαγειρευτά. Το απόγευμα η δράση μεταφέρεται δίπλα, στο μοντέρνο Cactus όπου τα τραπέζια στρώνονται πλάι στο κύμα και εσείς θα απολαύσετε δροσερά κοκτέιλ και καλοψημένα κρεατοφαγικά πιάτα. Στην αρχή της παραλίας μία φρέσκια άφιξη, το λευκό Magoo θα σας μεταφέρει απευθείας στο ιταλικό Ποζιτάνο με τη φινέτσα του και τις ξαπλώστρες του πάνω στα βράχια.
Ανάμεσα στη Μάρπησσα και το Πίσω Λιβάδι θα συναντήσετε τον δρόμο που οδηγεί σε δύο ακόμα όμορφες παραλίες στην ανατολική πλευρά του νησιού. Οι παραλίες Μώλος και ο Καλόγερος δεν είναι οργανωμένες και καταφέρνουν να διατηρήσουν αναλλοίωτη την πιο παρθένα, ακατέργαστη πλευρά του νησιού. Αν αγαπάτε τα θαλάσσια σπορ θα πάτε στον Μώλο, όπου λειτουργεί και γραφείο ενοικίασης του κατάλληλου εξοπλισμού. Η παραλία είναι στρωμένη με μαλακή, χρυσή άμμο και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις οικογένειες. Ακολουθώντας ένα μικρό μονοπατάκι, λίγο πριν φτάσετε στον Μώλο, θα συναντήσετε και το Καλόγερο, μία πραγματικά ήσυχη και απομονωμένη παραλία που πήρε το όνομα της από έναν παλιό μύθο που θέλει έναν καλόγερο να πηδάει από τα βράχια και να πνίγεται στα νερά της. Ο Καλόγερος κρατά πάντα μία ξεχωριστή θέση στις καρδιές των επισκεπτών της Πάρου χάρη στην άμμο με άργυλο που λέγεται ότι διαθέτει μεγάλες θεραπευτικές ιδιότητες.
Για φαγητό
Γιώργος και Άννα
Θεωρείται μία από τις καλύτερες ταβέρνες του νησιού – και όχι άδικα. Το εστιατόριο Γιώργος και Άννα βρίσκεται κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά, αλλά αν ο δρόμος σας περνά από τα χωριά της ανατολικής πλευράς ή αν κατευθύνεστε προς τις παραλίες σε αυτή τη γωνιά του νησιού δεν υπάρχει περίπτωση να μην το πάρει το μάτι σας, να δεσπόζει σε ένα μικρό ύψωμα, έχοντας ανεμπόδιστη θέα στις γύρω εκτάσεις.
Αν αγαπάτε τα κρέατα ένα γεύμα στον Γίωργο και την Άννα φαντάζει μονόδρομος. Θα δοκιμάσετε εξαιρετική παντσέτα και μπιφτέκια, κοντοσούβλι και παραδοσιακό λουκάνικο Πάρου. Αξίζει να δοκιμάσετε και τα ωραία, χορταστικά ορεκτικά, τις φρέσκιες σαλάτες και τα τοπικά τυριά. Στο μενού υπάρχου και λίγα, αλλά εκλεκτά θαλασσινά. Πραγματικά μία εξαιρετική επιλογή για φαγητό στα ανατολικά της Πάρου. Αν θέλετε να έρθετε εδώ για δείπνο είναι καλό να κλείσετε τραπέζι αφού ο κόσμος είναι πολύς και η ζήτηση μεγάλη, ειδικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Τα Μαγκαλάκια
Οι Βρετανοί χρησιμοποιούν τον όρο «hidden gem» όταν θέλουν να περιγράψουν ένα κρυμμένο στέκι που ξέρουν μόνο λίγοι και καλοί και αυτό ακριβώς είναι το ψητοπωλείο Τα Μαγκαλάκια στα Μάρμαρα της Πάρου, ακριβώς δίπλα στη Μάρπησσα.
Το ψητοπωλείο είναι ανοικτό μόνο από το απόγευμα και μετά και πλέον τα λιγοστά τραπεζάκια του πλημμυρίζουν από επισκέπτες, οι οποίοι έχουν ακούσει για το φοβερό κεμπάπ, τις ολόφρεσκες τηγανητές πατάτες, τις καλοψημένες πιτούλες και τον απίθανο γύρο. Πιάστε θέση απέναντι από τη μικρή πλατειούλα του χωριού και αφήστε το βράδυ να κυλήσει γλυκά σε αυτό το απόμερο σημείο του νησιού, για μία ήσυχη, low profile, παριανή εμπειρία μακριά από την κοσμική Νάουσα ή την Παροικιά.
Μύλος
Μπαίνοντας στον οικισμό της Μάρπησσας θα περάσετε από τον Μύλο, το μικρό, παραδοσιακό σουβλατζίδικο στον ανεμόμυλο που δεσπόζει σε κεντρικό σημείο του χωριού. Μία λιλιπούτεια, πλακόστρωτη αυλίτσα με λίγα τραπεζάκια και πολύς κόσμος που κάθεται εδώ από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ για χορταστικές και πολύ οικονομικές μερίδες κρεατοφαγικού, εννοείται, χαρακτήρα. Επειδή έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη δεν είναι λίγοι εκείνοι που έρχονται στη Μάρπησσα για να φάνε σουβλάκι στον Μύλο για αυτό ίσως χρειαστεί να περιμένετε λίγο για ένα τραπέζι τόσο το μεσημέρι όσο και το βράδυ.
Διαβάστε ακόμα:
Οι καλύτερες παραλίες της Πάρου -Οι οικογενειακές, οι πολυσύχναστες, οι ήσυχες
