Ξημερώματα Σαββάτου και η ομίχλη ακόμη αγκαλιάζει τα βουνά της Δράμας καθώς φτάνουμε στο χωριό Κομνηνά. Η πλατεία του χωριού, αφετηρία της περιπέτειάς μας, όπου οι λιγοστοί ντόπιοι απολαμβάνουν τον πρωινό τους καφέ. Ο αέρας μυρίζει φρεσκοψημένο ψωμί και ο ήχος από τις καμπάνες της εκκλησίας αντηχεί στα πέτρινα σοκάκια, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα νοσταλγική, γεμάτη προσμονή για την εμπειρία που μας περιμένει.
Το παλαιό λιθόστρωτο μονοπάτι
Ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο προς Λιβερά, η προσμονή για την επικείμενη πεζοπορία μεγαλώνει. Μετά από ενάμισι χιλιόμετρο, το βλέμμα μας πέφτει στο παλαιό λιθόστρωτο μονοπάτι στα αριστερά μας. Η είσοδός του μοιάζει με πύλη σε έναν άλλο κόσμο. Οι πέτρες, λειασμένες από δεκαετίες χρήσης, αφηγούνται σιωπηλά ιστορίες περασμένων εποχών. Κάθε βήμα μας πάνω σε αυτό το μονοπάτι είναι ένα βήμα στο παρελθόν, μια σύνδεση με τους προγόνους μας που περπάτησαν τα ίδια μέρη. Τότε που αυτά τα μονοπάτια, αποτελούσαν μοναδικό τρόπο σύνδεσης και επαφής.
Η φύση ξυπνά
Καθώς ανηφορίζουμε ελαφρά, ο ήχος του νερού από τη ρεματιά στα αριστερά μας συνοδεύει κάθε μας βήμα. Η φύση ξυπνά γύρω μας, με τα πουλιά να τραγουδούν και τα φύλλα να θροΐζουν στο απαλό αεράκι. Το πρωινό φως διαπερνά τις φυλλωσιές, δημιουργώντας ένα παιχνίδισμα σκιών και φωτός στο έδαφος. Η μυρωδιά του υγρού χώματος και των άγριων λουλουδιών μας κατακλύζει, ενώ κάπου μακριά ακούγεται το κελάηδημα ενός αηδονιού.
Τα ερείπια του Κρωμνικού
Δυόμισι χιλιόμετρα αργότερα, το μονοπάτι μάς οδηγεί σε έναν κεντρικό δρόμο. Διασχίζοντάς τον, μια συγκλονιστική εικόνα ξεδιπλώνεται μπροστά μας: τα ερείπια του Κρωμνικού. Η σιωπή του εγκαταλελειμμένου χωριού διακόπτεται μόνο από τον ήχο των οπλών -μια μικρή αγέλη άγριων αλόγων περιφέρεται ανάμεσα στα χαλάσματα, προσφέροντας μια εικόνα σχεδόν εξωπραγματική. Τα πέτρινα σπίτια, μισογκρεμισμένα, στέκουν ως μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Περπατάμε ανάμεσά τους με δέος, φανταζόμενοι τις ζωές που κάποτε γέμιζαν αυτούς τους χώρους. Τα άγρια άλογα μας κοιτούν με περιέργεια, αλλά διατηρούν μια ασφαλή απόσταση, υπενθυμίζοντάς μας ότι είμαστε εμείς οι επισκέπτες στο βασίλειό τους.
Στις ράγες του τρένου
Συνεχίζουμε στο λιθόστρωτο καλντερίμι, με κάθε βήμα να μας φέρνει πιο κοντά στον Νέστο. Μετά από έξι χιλιόμετρα, οι σιδηροδρομικές γραμμές εμφανίζονται μπροστά μας σαν μεταλλικά φίδια που διασχίζουν το τοπίο. Η εικόνα είναι εντυπωσιακή – η ανθρώπινη τεχνολογία συναντά την άγρια φύση σε μια αρμονική συνύπαρξη. Οι ράγες, σκουριασμένες από το χρόνο και τα στοιχεία της φύσης, μαρτυρούν ιστορίες ταξιδιών και συνδέσεων μεταξύ απομακρυσμένων τόπων.
Παράλληλα με τον Νέστο
Η πορεία πάνω στις γραμμές απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Δέκα λεπτά αργότερα, το στόμιο ενός σκοτεινού τούνελ χάσκει μπροστά μας, αλλά το βλέμμα μας πέφτει στο μονοπάτι στα αριστερά. Εδώ, αρχίζει το πιο μαγευτικό κομμάτι της διαδρομής. Ο Νέστος κυλά δίπλα μας, οι ήχοι του νερού και της φύσης συνθέτουν μια μελωδία που μας συνοδεύει σε κάθε βήμα. Το ποτάμι, άλλοτε ορμητικό και άλλοτε γαλήνιο, αντανακλά το φως του ήλιου, δημιουργώντας ένα θέαμα που μαγεύει το μάτι. Κάθε στροφή του μονοπατιού αποκαλύπτει και ένα νέο, εκπληκτικό τοπίο που ζητά να αποτυπωθεί στη μνήμη και στο φακό μας. Πυκνή βλάστηση, απόκρημνοι βράχοι και κρυστάλλινα νερά συνθέτουν ένα σκηνικό βγαλμένο από παραμύθι.
Άφιξη στη Γαλάνη
Περίπου τέσσερα χιλιόμετρα αργότερα, η Γαλάνη μάς υποδέχεται, σηματοδοτώντας το τέλος αυτής της αξέχαστης διαδρομής. Περνάμε χρόνο στην όμορφη και προσεγμένη καντίνα που λειτουργεί σε αυτό το σημείο. Το γραφικό χωριό, χτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού, προσφέρει μια πανοραμική θέα στην κοιλάδα του Νέστου. Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε μόλις ζήσει μια περιπέτεια που συνδυάζει την ιστορία, τη φύση και την άγρια ομορφιά της ελληνικής υπαίθρου.
Ένα ταξίδι στον χρόνο
Αυτή η διαδρομή, που συνδέει την κοιλάδα της Σταυρούπολης με τη Γαλάνη, είναι πολύ περισσότερο από μια απλή πεζοπορία. Είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, μια βουτιά στην αγκαλιά της φύσης, μια υπενθύμιση της άγριας ομορφιάς που κρύβεται στις πτυχές της ελληνικής γης. Καθώς επιστρέφουμε στην καθημερινότητά μας, κουβαλάμε μαζί μας όχι μόνο φωτογραφίες, αλλά και μια βαθιά αίσθηση σύνδεσης με τη φύση και την ιστορία του τόπου μας. Είναι μια εμπειρία που κάθε λάτρης της περιπέτειας οφείλει να ζήσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, ένα μονοπάτι που οδηγεί όχι μόνο σε νέους τόπους, αλλά και σε μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας και του κόσμου γύρω μας.
Διαβάστε ακόμα:
Εξερευνώντας τα αληθινά χρώματα της Φύσης: Μια ξεχωριστή πεζοπορική διαδρομή στο Παρανέστι Δράμας
Ένα μαγευτικό μονοπάτι στον καταρράκτη της Αγίας Βαρβάρας
Eξερευνώντας την ομορφιά των Διποτάμων: Μια μοναδική διαδρομή στην καρδιά της Παρανέστιας φύσης