Η ανάβαση στη Δρακόλιμνη Τύμφης είναι ίσως από τις πιο δημοφιλείς ορειβατικές διαδρομές στην Ελλάδα. Κάθε ορειβάτης-πεζοπόρος που σέβεται τον εαυτό του έχει ανέβει μέχρι εκεί τουλάχιστον μια φορά.
Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή. Η Τύμφη είναι ένα βουνό εντός του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου που η ψηλότερη κορυφή της, η Γκαμήλα, αγγίζει τα 2.497 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Άλλες ψηλές κορυφές είναι η Γκούρα, στα 2.467 μέτρα, και η Αστράκα, με τους επιβλητικούς Πύργους της, στα 2.436 μέτρα, που αν έχετε φθάσει μέχρι το Πάπιγκο τότε σίγουρα τους έχετε θαυμάσει. Η Δρακόλιμνη Τύμφης τώρα βρίσκεται στα 2.050 μέτρα και ο μύθος, ο οποίος κυκλοφορεί με διάφορες παραλλαγές, θέλει να ζούσε εδώ ένας φοβερός δράκος, ο οποίος βρισκόταν σε έχθρα με τον δράκο που ζούσε απέναντι στην αντίστοιχη λίμνη του Σμόλικα, γι’ αυτό και του πετούσε κούτσουρα και κλαδιά ενώ αυτός του Σμόλικα με τη σειρά του πετούσε άσπρες πέτρες. Έτσι, εξηγούν οι ντόπιοι και το γεγονός πως οι κορυφές της Τύμφης είναι γυμνές από δέντρα καθώς ο δράκος τα ξερίζωνε αλλά και πως ανάμεσα στις μαύρες πέτρες της λίμνης υπάρχουν και λευκές.
Δεσπόζει δε, η λίμνη, στη μέση ενός κοιλώματος που το κυκλώνουν ψηλά άγρια βράχια και λόφοι. Στη μια πλευρά, ξεχωρίζει αγέρωχη, η κορυφή της Γκαμήλας, στην άλλη βρίσκεται η φοβερή χαράδρα στο βάθος της οποίας κυλάει ο Αώος και απέναντι υψώνεται ο ορεινός όγκος που πίσω βρίσκεται το Καταφύγιο της Αστράκας.
Πώς θα φθάσετε όμως στη Δρακόλιμνη; Θα οδηγήσετε μέχρι το Μικρό Πάπιγκο στα 950 μέτρα υψόμετρο και από εκεί θα πάρετε το μονοπάτι Ο3, το οποίο είναι καλά σημαδεμένο με κόκκινη μπογιά. Ο βαθμός δυσκολίας του αφορά κυρίως στην ανηφορική κλίση της διαδρομής που προκαλεί αρκετή κούραση και χρειάζεται προσοχή και υπομονή. Τα πρώτα σας βήματα θα τα συντροφεύει όμορφη πυκνή βλάστηση, η οποία από τα 1.500 μέτρα υψόμετρο περίπου, σταδιακά θα δίνει τη θέση της στην αλπική βλάστηση, στους χαμηλούς θάμνους, το χορτάρι και τα μικρά λουλουδάκια που τώρα την άνοιξη κάνουν τη γη ένα τεράστιο πανέμορφο χρωματιστό χαλί. Όσο προχωράτε, στα δεξιά σας, στο βάθος, θα «θεριεύουν» οι χαρακτηριστικοί κάθετοι βράχοι της Αστράκας ή αλλιώς «Πύργοι» που όσο και να τους χαζεύει κάποιος δεν τους χορταίνει.
Στόχος σας σε πρώτη φάση είναι να φθάσετε στο Καταφύγιο της Αστράκας στα 1.950 μέτρα υψόμετρο που απέχει από το χωριό περίπου 5 χλμ. σε μήκος και σε χρόνο 3-4 ώρες ανάλογα με το επίπεδό σας και στη συνέχεια, αφού ξεκουραστείτε θα ξεκινήσετε για τη λίμνη που θα χρειαστείτε άλλη 1,5 με 2 ώρες. Αν αποφασίσετε να διανυκτερεύσετε στο καταφύγιο καλό θα είναι να έχετε πρώτα τηλεφωνήσει ώστε να είστε σίγουροι ότι υπάρχει διαθεσιμότητα (www.astrakarefuge.com).
Στα πρώτα μέτρα του μονοπατιού μέσα στο χωριό, στη διασταύρωση, μια μεγάλη πράσινη ταμπέλα με κίτρινα γράμματα ενημερώνει για το χρόνο που θα χρειαστείτε για να φθάσετε στο καταφύγιο, στη Δρακόλιμνη και στο σπήλαιο της Προβατίνας, αν φυσικά το καταφύγιο είναι ανοιχτό. Το μονοπάτι ξεκινά από την είσοδο του χωριού, και αρχικά είναι λιθόστρωτο. Θα προχωρήσετε για λίγο μέσα στο Μικρό Πάπιγκο ενώ στη συνέχεια, θα μπείτε σε ένα δάσος από δρύες, κυπαρίσσια, πλατάνια, βελανιδιές, σφεντάμια, κέδρα και άλλα ενώ το μονοπάτι είναι πλέον χωμάτινο. Η πρώτη στάση είναι αρκετά σύντομα από την αφετηρία και είναι στη μεγάλη πέτρινη βρύση Αβραγωνιά στα 1.015 μέτρα υψόμετρο με το λιλιπούτειο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα από πάνω και δίπλα το τεράστιο πλατάνι με τη καμπανούλα δεμένη στο «μπράτσο» του.
Στη διαδρομή θα συναντήσετε και ταμπέλες που σας ενημερώνουν σε πόσο χρόνο είναι η επόμενη βρύση και σε πόση ώρα περίπου θα φθάσετε στο καταφύγιο. Ακολουθώντας το μονοπάτι φθάνετε στη μικρότερη πέτρινη βρύση Αντάλκη στα 1.200 μέτρα υψόμετρο, φτιαγμένη το 1964 από την υπηρεσία Δασοτεχνικών Έργων Ηπείρου, όπου επίσης υπάρχει ένα ξύλινο κιόσκι με χάρτη της περιοχής. Από την Αντάλκη και μετά, το τοπίο δεν έχει τόσο έντονη βλάστηση όπως πριν, ενώ η επόμενη βρύση και στάση είναι η Τραφός στα 1.525 μέτρα υψόμετρο και αυτή φτιαγμένη από την ίδια υπηρεσία το 1964, πέτρινη και με το κιόσκι της για ξεκούραση.
Η φύση έχει ήδη αρχίσει και αραιώνει, τα δέντρα σπανίζουν και το τοπίο γίνεται μέτρο με το μέτρο και πιο αλπικό ενώ και η ανηφόρα συνεχίζει ακάθεκτη. Η τελευταία πηγή που θα συναντήσετε είναι η Κρούνα του 1965 στα 1.780 μέτρα, όπου εδώ το τοπίο είναι εντελώς αλπικό. Μετά την ανηφόρα που απλώνεται μπροστά σας, η οποία θέλει υπομονή και καλό ρυθμό, βρίσκεται το καταφύγιο. Το τοπίο εδώ εντυπωσιάζει με την τραχιά του όψη που την άνοιξη μαλακώνει κάπως καθώς το χορτάρι και τα άπειρα αγριολούλουδα δίνουν χρώμα και ζωντάνια. Σημειώστε πως οι βρύσες δεν έχουν όλο το χρόνο νερό, οπότε φροντίστε να έχετε αρκετό μαζί σας για την ανάβαση.
Η θέα από το καταφύγιο στις γύρω βουνοκορφές, το τοπίο και η ησυχία είναι από τις πιο μεγαλοπρεπείς συνθήκες όπου έχετε ποτέ βρεθεί στη ζωή σας. Είναι σχεδόν αδύνατον να μην νιώσετε δέος κοιτώντας το ανάγλυφο της Πίνδου. Αφού ξεκουραστείτε στο καταφύγιο, υπολογίστε πως θα χρειαστείτε περίπου 1,5 ώρα μέχρι τη λίμνη. Θα κατηφορίσετε -αρκετά- σε μια κοιλάδα που παίρνει το όνομά της από τη στάνη του Τσουμάνη που υπάρχει εκεί και λέγεται Λάκκα Τσουμάνη. Η λάκκα μάλιστα φιλοξενεί μια μικρή εποχιακή λίμνη, την Ξερόλιμνη, ενώ πιο πίσω βρίσκεται και η μικρότερη Ριζίνα.
Θα κινηθείτε αριστερά της Ξερόλιμνης και θα συνεχίσετε να ανηφορίζετε σε ευδιάκριτο μονοπάτι. Η ανηφόρα εδώ είναι επίσης δυνατή και θέλει έναν σταθερό ρυθμό. Στην πορεία σας, θα συναντήσετε και την τελευταία πηγή και μπορείτε να γεμίσετε τα παγούρια σας. Φθάνοντας στο χείλος της ανηφόρας, η Δρακόλιμνη και το γύρω τοπίο θα πάρουν από πάνω σας την όποια κούραση. Η εικόνα είναι τόσο εντυπωσιακή που σχεδόν ξεχνάτε το κάψιμο στα πόδια. Πλέον δεν έμεινε παρά να κατεβείτε με προσοχή την μικρή κατηφόρα και να χαρείτε τη λίμνη. Προσοχή, το κολύμπι στη λίμνη απαγορεύεται ενώ να έχετε στο νου σας να μην ενοχλείτε τις μικρές σαύρες, δηλαδή τους αλπικούς τρίτωνες που ζουν εκεί.
Διαβάστε ακόμα:
Rafting στον Βοϊδομάτη και πεζοπορία στις ωραιότερες βουνοκορφές της Ελλάδας
Πάδες: Ένα χωριό χαμένο στο πράσινο, με την κοντινότερη πρόσβαση στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα
Μια ημέρα στο Πάπιγκο: Το πιο διάσημο χωριό των Ζαγοροχωρίων
