Το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας δεν αποτελεί αποκλειστικά θερινό και ανοιξιάτικο προορισμό, αλλά είναι ό,τι πρέπει και για ένα ήρεμο, γεμάτο χάρες και απολαύσεις, χειμωνιάτικο roadtrip.
Το 2021, η Βόρεια Εύβοια επλήγη από πυρκαγιές και έκανε τον γύρο όλου του κόσμου. Τα περήφανα πευκόδασά της πέθαναν και, εδώ και τρία χρόνια, ο τόπος προσπαθεί να ανακάμψει. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, η Εύβοια βρέθηκε στους «52 προορισμούς για το 2022 σε έναν κόσμο που αλλάζει» στο μεγάλο αφιέρωμα των New York Times για προορισμούς που προσπαθούν να ξαναβρούν τον βηματισμό τους μετά από κάποια οικολογική καταστροφή. Το πιο όμορφο, ίσως, κομμάτι του μεγάλου νησιού παραμένει παρθένο, σχετικά με αρκετές άλλες περιοχές της Ελλάδας, και περιμένει επισκέπτες να το αγαπήσουν και να το σεβαστούν όλες τις εποχές του χρόνου.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, αποχαιρετούμε την χρονιά με ένα road trip στα χωριά της Βόρειας Εύβοιας, με budget που δεν θα υπερβεί τις δυνατότητές μας. Όπως σε όλα τα low budget ταξίδια μας, κάνουμε τον προγραμματισμό που μας ταιριάζει, ετοιμάζουμε μερικές προμήθειες σε φαγητό, νερό και σνακ από το σπίτι και επιλέγουμε την παρέα εκείνη που μοιράζεται την φιλοσοφία μας για την ομορφιά της απλότητας και, φυσικά, τα έξοδα.
Γιατί στη Βόρεια Εύβοια: μα γιατί ο συνδυασμός του γαλάζιου και του πράσινου, μες στη χειμωνιάτικη ηρεμία και θαλπωρή είναι απλά must. Γιατί το φαγητό είναι πεντανόστιμο και οικονομικό -ακόμα. Γιατί μια σειρά από μουσεία, μοναστήρια, τόπους προσκυνήματος και αρχαιολογικά ευρήματα αντιπαραβάλλονται ως πολιτιστικές προτάσεις στις ανείπωτα όμορφες φυσικές πτυχές: καταρράκτες, λίμνες, φαράγγια, ακρογιαλιές, αξέχαστες διαδρομές.
Με το φέρυ, περνάμε από την Αρκίτσα στην Αιδηψό -είμαστε κι εμείς που αγαπάμε να ταξιδεύουμε με καράβι τον χειμώνα, έχει μια ξεχωριστή μαγεία αυτό. Φθάνοντας, μπορούμε να απολαύσουμε μια πρώτη βόλτα σε ένα θέρετρο που, ιδίως το καλοκαίρι περασμένων δεκαετιών, αποτελούσε must visit για τις αστικές οικογένειες σε όλη την Ελλάδα. Μες στον χειμώνα, η επίσκεψη στα πασίγνωστα ιαματικά λουτρά, θα είναι ένα δώρο στην υγεία και ένα boost στην ευεξία μας. Πάνω από 80 θερμές πηγές υπάρχουν εκεί, αλλά και όμορφα κτίρια με αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των αρχών του 20ού αιώνα, όπως βέβαια και το Δημόσιο Θεραπευτήριο με τη μεγάλη κοινόχρηστη πισίνα και τα personalized λουτρά. Θεραπείες μασάζ και spa προσφέρουν αρκετά, αν όχι τα περισσότερα, ξενοδοχεία της περιοχής σε τιμές πολύ νορμάλ.
Είκοσι λεπτά από την Αιδηψό, στα 15 χιλιόμετρα δηλαδή, οι Καματριάδες, ένα από τα ομορφότερα βορειοευβοιώτικα χωριά, για περπάτημα στα τριγύρω μονοπάτια και τσίπουρο -μεζέ σε όποιο ανοιχτό καφενείο βρούμε. Προσεγγίζουμε, στην συνέχεια, το χωριό Παπάδες, μία ώρα από τις Καματριάδες -με ενδιάμεση στάση αν θέλουμε στον Βουτά για λαχταριστό μέλι ή τραχανά από κάποιο τοπικό παντοπωλείο. Στους Παππάδες (ή αλλιώς δασικό χωριό Παππάδων), θα δείτε τα σημάδια της οικολογικής συμφοράς, αλλά και τη δύναμη της φύσης που μοιάζει (για την ώρα) να νικάει. Γνωστό ως επιλογή των οικολόγων τουριστών τόσα χρόνια, ιδίως τη θερινή περίοδο, αυτό το χωριό με την βιβλιοθήκη που φτιάχτηκε προς τιμήν ενός διαπρεπούς κατοίκου του, του Αλέξη Δαμιανού αξίζει για μια στάση στο roadtrip μας.
Στα σαράντα χιλιόμετρα από εκεί, μία ώρα δρόμο, δηλαδή, δεν παραλείπουμε άλλη μία στάση: αυτή στη Λίμνη Ευβοίας, ένα πάλαι ποτέ σημαντικό ναυτικό κέντρο σε πανελλαδικό επίπεδο. Όμως, η περιοχή είχε διακριθεί και σε βιομηχανικό επίπεδο, κάτι που ως τις μέρες μας είναι εμφανές. Τα ερειπωμένα κτήρια που υπήρξαν εργοστάσια επεξεργασίας ρητίνης, αλλά επίσης τα παλιά καμίνια, οι φούρνοι και οι σκάλες χαρίζουν στο βλέμμα μια μικρή, ιστορική αναδρομή. Για τους περιπετειώδεις της παρέας, τα νέα είναι καλά: το ορειβατικό μονοπάτι προς τους καταρράκτες Δρυμώνα, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων από τη Λίμνη, έχει πλέον αποκατασταθεί. Το καλοκαίρι, μπορεί κανείς να βουτήξει στα παγωμένα νερά τους, αλλά και τον χειμώνα το θέαμα είναι εκπληκτικής ομορφιάς. Ώρα και για λίγο φαγητό, οπωσδήποτε θαλασσινά, εδώ που βρεθήκαμε. Στην ταβέρνα «Το Μελτέμι» οι μερίδες είναι γενναίες και οι τιμές σταθερά λογικές ή και χαμηλές. Όλοι λένε για το γαλακτομπούρεκο από τη Λίμνη, και συγκεκριμένα το παραδοσιακό καφέ -ζαχαροπλαστείο Νέον, θα δοκιμάσουμε και από αυτό, λοιπόν, ίσως μετά από μια σχεδόν επιβεβλημένη επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο που συνοψίζει επιτυχημένα το ιστορικό αποτύπωμα της περιοχής, αλλά και της Εύβοιας ευρύτερα.
Μετά τη Λίμνη, σειρά έχει η προσωπική μου αγαπημένη «τριπλέτα» στη Βόρεια Εύβοια: το Ποτόκι, το Πευκί και το Αρτεμίσιο. Στο Ποτόκι, ένα μικρό, γραφικό χωριό, μια παρέα παιδιών –και μαζί τους κι εγώ– έχουμε ζήσει αξέχαστα καλοκαίρια. Βουτιές από τον μώλο, γεύματα στο σουβλατζίδικο του Ζάχου στην πλατεία και παιχνίδια στο γεφυράκι λίγο πριν τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο Πευκί. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, χτισμένη δίπλα στη μικρή παραλία του χωριού, αγναντεύει το σκούρο μπλε του Αιγαίου, που μοιάζει πάντα μαγευτικό. Στο καταπράσινο Πευκί, η ατμόσφαιρα αλλάζει. Στο καφέ-ζαχαροπλαστείο Άρτεμις, που μένει ανοιχτό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, απολαμβάνουμε καφέ ή ζεστή σοκολάτα, θαυμάζοντας την εκτεταμένη ακτογραμμή της περιοχής που απλώνεται μέχρι τον ορίζοντα.
Για ζεστό, μαμαδίσιο φαγητό αναζητήστε τη Μένια και το Καπηλειό -Οινομεζεδοπωλείο της, στο τέρμα της ακτογραμμής του Πευκιού, και νιώστε όλη την φροντίδα που παραμένει αυθεντική και μερακλίδικη μες στα χρόνια. Το Πευκί είναι μια περιοχή που βρισκόταν σε σχετικά ακμάζουσα κατάσταση την δεκαετία του 90 και των early 00s, αλλά πια, έχει εμφανώς «ξεπέσει», για μια σειρά από λόγους, κάποιοι από τους οποίους έχουν να κάνουν και με την ίδια την θέληση των εκπροσώπων της περιοχής να μην την τουριστικοποιήσουν. Η Σκιάθος βρίσκεται μια ανάσα από εκεί, άλλωστε, ίσως σκέφτονται, θέα προς Σποράδες ανεμπόδιστη και επιβλητική, έχουμε και από το Αρτεμίσιο, ούτε είκοσι λεπτά από το Πευκί και το Ποτόκι (σ.σ. που επίσης λέγεται «Ασμήνι», γιατί τόσο μικρούλι που ήταν, λέγεται ότι κάποτε ο Τούρκος είχε πει «ας μείνει»).
Από την άλλη, μπορείτε από Λίμνη να προσεγγίσετε, εντός 14 χιλιομέτρων, τις Ροβιές, ένα χωριό χτισμένο μέσα σε ένα πευκοπράσινο τόξο που σχηματίζουν τα βουνά Τελέθριο, και Καβαλάρης. Παραθαλάσσιο κι αυτό, αλλά υπάρχει κάτι που το ξεχωρίζει από τα άλλα: στο κέντρο του, δεσπόζει το ξακουστό, βενετσιάνικο πυργοκάστελο που κοιτάζει εδώ και αιώνες το βόρειο Ευβοϊκό.
Τέλος, ας μην λείψει από αυτό μας το οδοιπορικό, η γραφική, μικρούλα Γαλατσώνα (7 μόλις χιλιόμετρα από το Αρτεμίσιο) με την πιο νόστιμη τυρόπιτα που έχω γευτεί ποτέ στην ζωή μου -κι έχω φάει πολλές, πιστέψτε με.
Συχνά, τα ταξίδια αφήνουν διαφορετικές εντυπώσεις, αναλόγως την ηλικία, την διάθεση, την εποχή και την παρέα με την οποία τα πραγματοποιούμε. Κι όμως, η Βόρεια Εύβοια παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη -αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην καλό. Ίσως να της αξίζει ένα boost, ίσως να της έκανε καλό ένα μεγαλύτερο επιχειρηματικό και τουριστικό άνοιγμα. Μέχρι αυτό να συμβεί, εκδράμουμε μένοντας ήσυχοι ότι θα περάσουμε όμορφα, ζεστά και χαλαρά σε έναν τόπο που δεν μας βλέπει ως πορτοφόλια. Ακουμπώντας το βλέμμα μας μία στην θάλασσα, μία στην πρασινάδα της περιοχής, θα εξασφαλίσουμε μια εμπειρία που, πιθανώς, θα θέλουμε να κάνουμε συνήθεια μες στην χρονιά μας. Έχουμε υπόψη να σχεδιάσουμε με προσοχή το ταξίδι μας γιατί, καταχείμωνο, αρκετά μαγαζιά, ταβέρνες και καφέ είναι κλειστά.
Στην Εύβοια όμως, με τους φιλόξενους κατοίκους και την απλότητα στα πάντα η οποία κυριαρχεί ως ποιότητα εκεί, δεν θα μείνουμε ούτε νηστικοί, ούτε διψασμένοι. Κι αν μας αρέσουν οι ωραίες διαδρομές και η ουσία του ταξιδιού (που είναι το ξύπνημα των αισθήσεων και το άνοιγμα των οριζόντων) βρισκόμαστε σίγουρα στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη εποχή.
Διαβάστε ακόμα:
Πήλι: Ένα παραθαλάσσιο χωριό στην Εύβοια με πυκνό πευκοδάσος και μια όμορφη παραλία
Λίμνη: Διαδρομές στην κωμόπολη της Εύβοιας με την αιγαιοπελαγίτικη αύρα
Φαράγγι Στροπώνων: Μια μοναδική πεζοπορική εμπειρία στην Εύβοια
