Φαρδείς και άνετοι δρόμοι, πλατείες, αρχαία και μεσαιωνικά μνημεία παντού. Ζωή και κίνηση όλο το 24ωρο, παραλίες σε απόσταση αναπνοής, εξαιρετικές υποδομές σε εστιατόρια, καφέ, μπαρ και μαγαζιά. Η πόλη της Κω ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική της που δεν θυμίζει οικισμό του Αιγαίου.
Ο μεγάλος σεισμός του 1933 και οι καταστροφές που προκάλεσε, ήταν η αιτία της διαμόρφωσης του νεότερου πολεοδομικού σχεδίου της πόλης από την τότε ιταλική διοίκηση -μάλιστα, αν την κοιτάξετε προσεκτικά, θα σας θυμίσει λουτρόπολη της δυτικής Μεσογείου.
Οι Ιταλοί πολεοδόμοι και αρχιτέκτονες έφτιαξαν κτίρια με επιρροές από τον μοντερνισμό και τον εκλεκτικισμό. Συνυπάρχουν με μεσαιωνικά μνημεία, νησιώτικα σπιτάκια, μουσουλμανικά τζαμιά, πολυκατοικίες και αναστηλωμένα αρχαία κτίσματα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσα αρχαία υπάρχουν σε αυτή την πόλη. Θα δείτε αρχαία μάρμαρα ενσωματωμένα σε τζαμιά, σε εκκλησίες, στο κάστρο, στα πάρκα και στους δρόμους.
Η πλατεία Ελευθερίας είναι το κέντρο της σύγχρονης πόλης. Περιστοιχίζεται από τρία επιβλητικά κτίρια -κληρονομιά των Ιταλών: τη Δημοτική Αγορά, τη Λέσχη και το Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο έχει κτιστεί κατ’ απομίμηση των ρωμαϊκών θερμών. Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται το Τζαμί Ντεφτεντάρ. Από την Πύλη του Φόρου, δίπλα από το τζαμί, ξεκινάει ένα λιθόστρωτο δρομάκι γεμάτο μπαράκια. Στη δεξιά πλευρά της απλώνεται ο εκτεταμένος χώρος της αρχαίας αγοράς.
Το παλιό κέντρο της πόλης βρίσκεται στην πλατεία του Πλάτανου, ή πλατεία Λότζιας, ένα από τα πιο τουριστικά σημεία. Το Τζαμί της Λότζιας κατασκευάστηκε το 1786 και στους τοίχους του διακρίνονται ενσωματωμένα κομμάτια από αρχαία και μεσαιωνικά μνημεία. Ακριβώς απέναντί του στέκεται ο πλάτανος του Ιπποκράτη.
Το λιμάνι της Κω είναι γεμάτο ιστιοπλοϊκά και γιοτ και η Ακτή Κουντουριώτου περιτριγυρίζει τον κόλπο, πάντα πολυσύχναστη, με εστιατόρια, καφέ-μπαρ, μαγαζιά, ζώνες πράσινου. Η λεωφόρος των φοινίκων, προέκταση της Ακτής Κουντουριώτου και αλλοτινή τάφρος του κάστρου, οδηγεί στην Ακτή Μιαούλη με το το μεσαιωνικό κάστρο της Νεραντζιάς, σπουδαία δείγμα οχυρωματικής αρχιτεκτονικής της Ιπποτοκρατίας.
Info
Όπως θα διαπιστώσετε περιηγούμενοι, οι ποδηλάτες γύρω σας είναι πολλοί, οπότε δεν έχετε παρά να νοικιάσετε κι εσείς σε ένα από τα πολλά μαγαζιά που θα βρείτε στο δρόμο σας.
Η μεσαιωνική πόλη
Το αμυντικό τείχος της παλιάς πόλης κτίστηκε μεταξύ 1391-1396 για να την προστατέψει από τις επιθέσεις των Οθωμανών. Διατηρείται τμήμα της νότιας πλευράς στην οδό Ιπποκράτους, όπου σώζονται δύο μικροί ορθογώνιοι πύργοι. Η βόρεια αποτελεί ένα ορατό ανάχωμα στο σημείο όπου βρίσκεται ο πλάτανος του Ιπποκράτη. Από την πλευρά της ακτής Μιαούλη, διατηρείται η οικία του Ιωαννίτη διοικητή Francesco Sans (1514). Στα δυτικά, απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο βρίσκεται η πύλη του Φόρου με υπέρθυρο από λαξευτό ογκόλιθο. Μέσα στην παλιά πόλη διατηρούνται και οι μεσαιωνικές εκκλησίες της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Αγίου Κωνσταντίνου και της Παναγίας της Κατεβατής.
O πλάτανος του Ιπποκράτη
Ένα δέντρο-μνημείο που στέκεται όρθιο σε πείσμα του χρόνου και των φυσικών νόμων. Η παράδοση λέει πως φυτεύτηκε από τον Ιπποκράτη που δίδασκε στη σκιά του πριν από 2.500 χρόνια -κάτι που φυσικά δεν είναι δυνατόν. Το δέντρο που βλέπετε ίσως είναι απόγονος του παλιού και οι ειδικοί το θεωρούν 500 ετών, ο κορμός του έχει διάμετρο 9,8 μέτρα και απλώνει τα κλαδιά του πάνω από όλη την πλατεία. Η μαρμάρινη κρήνη στη βάση του έχει μία επιγραφή με αραβικά γράμματα που κάνει λόγο για το «νερό του Ιπποκράτη».
Το κάστρο της Νεραντζιάς (Ιπποτών)
Το στιβαρό μεσαιωνικό φρούριο που δεσπόζει στο λιμάνι της Κω θεωρείται από τα αρτιότερα της Ιπποτοκρατίας που ξεκίνησε από το 1315 στα Δωδεκάνησα. Προστάτευε τόσο την πόλη, όσο και το λιμάνι και οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη άρχισαν να το κτίζουν το 1426 για να ολοκληρωθεί το 1514. Χρησιμοποίησαν ντόπια υλικά και αρχιτεκτονικά μέλη της αρχαίας πόλης -κυρίως από το Ασκληπιείο. Στην πρώτη φάση της ανοικοδόμησης δημιουργήθηκε ο εσωτερικός περίβολος ο οποίος διαχωρίζεται από τον εξωτερικό με τάφρο. Έχει τέσσερις κυκλικούς πύργους στις γωνίες. Στη δεύτερη φάση, το 1498, οι Ιωαννίτες Ιππότες έκτισαν το εξωτερικό κάστρο. Όταν το νησί κατέλαβαν οι Οθωμανοί, το 1522, το κάστρο έγινε στρατώνας της φρουράς, αλλά λόγω έκρηξης το 1816 ένα μεγάλο μέρος του γκρεμίστηκε. Το 1912, επί Ιταλοκρατίας, η Ιταλική Αρχαιολογική Υπηρεσία αποκατέστησε το κάστρο της Νεραντζιάς και κατεδάφισε ό,τι προσθήκη είχαν κάνει οι Οθωμανοί.
Ο Λιμένας και η αρχαία Αγορά
Ο χώρος αποκαλύφθηκε μετά τους σεισμούς του 1933, όταν χρειάστηκε να ισοπεδωθούν πολλά από τα σπίτια της παλιάς Χώρας του νησιού. Τα ερείπια της Στοάς, κτίσμα του 4ου ή του 3ου αι. π.Χ. αποτελούμενο από 5 συνεχόμενες αίθουσες, το Ιερό του Ηρακλή και παραπλεύρως τα δάπεδα με τα σπουδαία μωσαϊκά του 3ου αι. π.Χ. είναι τα σημαντικότερα τεκμήρια της ακμής που γνώρισε κάποτε η περιοχή. Στη δυτική πλευρά της ανασκαφικής ζώνης, η Αγορά ήταν από τις μεγαλύτερες της αρχαιότητας. Με διαστάσεις 162 Χ 82 μέτρα, το κεντρικό κτίσμα της δέσποζε στο κέντρο ενός περιστυλίου με εμπορικά καταστήματα και μνημειακή είσοδο. Οι ελάχιστοι σπόνδυλοι που σώζονται στην είσοδο του αρχαίου λιμανιού προέρχονται από ναό αφιερωμένο στην Ποντία (θαλασσινή) Αφροδίτη.
Η Δυτική Αρχαιολογική Ζώνη
Έτσι ονομάζεται όλη η περιοχή απέναντι από το Ρωμαϊκό Ωδείο και είναι ένα σπουδαίο αρχαιολογικό πάρκο νοτιοδυτικά του Λιμένα. Περιλαμβάνει το τμήμα της πόλης που εγκαταλείφθηκε την περίοδο της Ιπποτοκρατίας και ήρθε στο φως με τις ανασκαφές. Θα δείτε: τις Θέρμες του Λιμανιού (3ος αι. π.Χ.), τις βορεινές και δυτικές Θέρμες, το Στάδιο του 2ου αι. π.Χ., μπροστά από το εκκλησάκι της Αγίας Άννας, τον Ξυστό δρόμο του Γυμνασίου της Ελληνιστικής περιόδου, τον πλακόστρωτο δρόμο ή Cardo, του 3ου αι. μ.Χ. από σχιστόλιθο που ονομάζεται αμυγδαλόπτερα, τη Στοά από πωρόλιθο (4ος-3ος αι. π.Χ.) και το Νυμφαίο ή Forica των Θερμών, κτισμένο στα τέλη του 3ου αι. μ.Χ.
Ρωμαϊκό Ωδείο
Προσεγγίζεται από την οδό Γρηγορίου Ε΄ απέναντι από τη Δυτική Ζώνη και οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι μπορεί να κτίστηκε στη θέση προγενέστερου δημόσιου οικοδομήματος (ίσως Βουλευτηρίου). Δημιουργήθηκε μεταξύ 1ου και 2ου αιώνα για την τέλεση μουσικών αγώνων και είναι αναστηλωμένο,. Αρχικά, ήταν στεγασμένο και είχε χωρητικότητα 750 θεατών. Βρέθηκε σε σχετικά καλή κατάσταση κατά τη διάρκεια ανασκαφών που πραγματοποίησε το 1929 η Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή. Το καλοκαίρι φιλοξενεί ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις.
Η Casa Romana
Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του Ωδείου και χρησιμοποιήθηκε ως έπαυλη στα ελληνιστικά και στα ρωμαϊκά χρόνια. Εντοπίστηκε το 1933 κι άρχισε να αναστηλώνεται αμέσως, προκειμένου να προστατευτούν τα ψηφιδωτά των δαπέδων της. Τα δυο πρώτα έχουν θεματολογία από το ζωϊκό και το θαλάσσιο βασίλειο. Το τρίτο είναι βοτσαλωτό ροδιακού ύφους και πλαισιωνόταν από διπλό περιστύλιο.
Διαβάστε ακόμα:
Οι καλύτερες παραλίες στην Κω – Με λευκή άμμο ή βότσαλο, οργανωμένες και μη
