Όλες οι Κυκλάδες σε ένα νησί. Λευκοί, αστραφτεροί οικισμοί, χρυσές αμμουδιές, αμέτρητες παραλίες, μικροί ορμίσκοι, βράχια και γαλαζοπράσινα νερά, γραφικά ψαροχώρια, άνυδρη, καφετιά φύση, μελτέμι και αλάτι, η Πάρος καθρεφτίζει στα 193 τετραγωνικά χιλιόμετρά της όλη την ουσία του Αρχιπελάγους του Αιγαίου.
Πρωινό ξύπνημα
Ο νησιώτικος αέρας εισβάλλει μέσα από τις γρίλιες με ένα ελαφρύ βουητό στο άνετο, αποικιακού τύπου, δωμάτιο. Οι ακτίνες του ήλιου χαράζουν γραμμές στο ξύλινο πάτωμα. Η πρώτη μου επαφή με το περιβάλλον, πολύ κοντά στην παραλία του Φάραγγα στα νότια της Πάρου, γεμίζει τον άδειο, μέχρι τώρα, καμβά, αφού έφτασα εδώ αργά το περασμένο βράδυ και, πέρα από τις χωμάτινες μυρωδιές και τον ήχο από τα νυκτόβια έντομα, άλλες εικόνες δεν είχα. Ένα περιποιημένο αμπελάκι ακριβώς έξω από τα παράθυρά μου, χορεύει στο ρυθμό του μελτεμιού.
Η πρωινή δροσιά δεν με αποθαρρύνει να βγω ξυπόλητος, ακολουθώντας το περίτεχνο μονοπάτι, μέχρι την παραλία, μερικές δεκάδες μέτρα πιο πέρα. Το πλάγιο φως του ήλιου, αυτή την πρωινή ώρα, γλύφει την απαλή αμμουδιά, τονίζοντας το ανάγλυφό της. Αφήνω τα λιγοστά μου χνάρια να μαρτυρήσουν πως η επιθυμία για το πρωινό βάπτισμα ήταν μεγαλύτερη από οποιαδήποτε αναστολή. Το νερό είναι διάφανο, δροσερό, εισχωρεί με θράσος σε όλους τους πόρους των αισθήσεων, ξύπνημα και κάλεσμα ταυτόχρονα. Κάνω μακροβούτι με θάρρος όσο πιο μακριά μπορώ, με μια ανάσα που μοιάζει ατελείωτη, μέχρι το σημείο όπου ο βυθός μοιάζει πια μακριά κάτω από τα πόδια.
Στην παραλία δεξιά, ήσυχα ετοιμάζεται το «Faragas Beach» ( www.faragas-beach.gr ) με σεβασμό και καλαισθησία να υποδεχτεί τους δεκάδες επισκέπτες της ημέρας, προσφέροντας ρυθμό, γεύσεις, ξεκούραση και κοινωνικοποίηση, στοιχεία τα οποία με τα χρόνια έχουν γίνει πια απαραίτητα για μεγάλη μερίδα επισκεπτών παραθεριστικών περιοχών.
Η ώρα είναι πια 9:30 και είναι η κατάλληλη στιγμή για το ξεκίνημα μιας εκδρομής στο εσωτερικό του νησιού.
Φάραγγας- Λεύκες από το βουνό
Υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές σχεδόν για κάθε προορισμό στην Πάρο, όλες βατές, είτε ασφάλτινες είτε καλές χωμάτινες, είτε παραλιακά, σε μια υπέροχη κυκλική πορεία με μόνιμη θέα τη θάλασσα, είτε από το εσωτερικό, ανάμεσα σε ράχες, υψώματα, μαντριά, λευκά εκκλησάκια τα οποία σπάνε το μονότονο καφετί, αμπέλια και άλλα καλλιεργήσιμα χωράφια. Το GPS επιλέγει να με οδηγήσει προς το χωριό Λεύκες από μια τέτοια διαδρομή. Από την Αγκαιριά ακόμη αρχίζει η περιπετειώδης, φιδωτή, χωμάτινη και, σε σημεία, τσιμεντένια διαδρομή, ανεβάζοντάς με πολύ γρήγορα σε θεαματικό υψόμετρο. Από 0 σε 400 μέτρα, σε μισή ώρα, με τη θέα, λίγο μετά από τη Μονή Αγίων Θεοδώρων, να κόβει την αναπνοή, πριν την επαναφέρουν σε τάξη οι δυνατές ριπές του αέρα.
Μόνες μου συναντήσεις σε αυτή τη διαδρομή σαν ταξίδι στο χρόνο, αφού εδώ πάνω η οικιστική ανάπτυξη του νησιού δεν έχει λόγο να έρθει, δεκάδες αιγοπρόβατα, τα οποία σουλατσάρουν στο άγριο έδαφος, γεράκια και άλλα άγρια πτηνά και ένας – δυο ποιμένες, κινούμενοι άνετα με τα 4×4 οχήματά τους, στέλνοντάς μου καλημέρες, χαμόγελα και πλούσια σύννεφα σκόνης καθώς κινούνται στον άνυδρο χωματόδρομο. Με το δίτροχό μου, μικρού κυβισμού, δεν πρέπει να είναι και το πιο συχνό θέαμα σε αυτά τα σημεία του νησιού. Λίγο πιο ψηλά, σχεδόν στο ψηλότερο σημείο της Πάρου, κάτω από τις τεράστιες κεραίες τηλεπικοινωνιών, ο δρόμος γίνεται και πάλι άσφαλτος και η εύκολη, πια, κατηφόρα, εναλλάσσει σε κάθε στροφή τις εικόνες. Δεξιά διακρίνονται το Πίσω Λιβάδι, η Μάρπησσα και ο Πρόδρομος, ολόλευκα μέσα στο πορτοκαλί του καλοκαιριού, ευθεία μπροστά προς τον βορρά η Σύρος και η Μύκονος και ακριβώς μπροστά μου πια απλώνεται το γραφικό, υπέροχο χωριό Λεύκες.
Η Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Μάρπησσας
Από τις πιο ενδιαφέρουσες πεζοπορικές διαδρομές του νησιού, είναι η ανάβαση στην κορυφή του λόφου «Κέφαλος», πάνω από το πανέμορφο χωριό της Μάρπησσας. Σαν πυραμίδα υψώνεται απότομα στα ανατολικά της Πάρου, ευδιάκριτος ακόμη και από τις δυτικές ακτές της Νάξου, απέναντι, ξεχωρίζοντας από την υπόλοιπη φυσιογνωμία του νησιού. Στην κορυφή του, μετά από μια εύκολη ανάβαση με πολλές εναλλαγές, το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, στέκεται περήφανα από το 1597, όταν και ιδρύθηκε. Την κορυφή περιέβαλε παλαιότερα το, ερειπωμένο σήμερα, βενετσιάνικο κάστρο, το εξωτερικό τείχος του οποίου χτίστηκε από τον Βενετό ηγεμόνα της Πάρου Νικολό Σομμαρίπα γύρω στο 1500. Εδώ, το 1537 και έπειτα από μεγάλη μάχη, ο ναύαρχος του Οθωμανικού στόλου, Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, υπέταξε τους Φράγκους και κατέλαβε την Πάρο βάζοντας τέλος στην Ενετοκρατία. Στους πιο ειρηνικούς σημερινούς καιρούς, η κορυφή του «Κέφαλου» προσφέρει μια από τις πιο πλήρεις θέες στο Αιγαίο, μια σύνθεση κυκλαδίτικη, μια άποψη του Αρχιπελάγους ζωντανή συνδυασμένη με τη σωστή δόση πολιτισμού αλλά και θρησκευτικής κατάνυξης. Στον λόφο σώζονται επίσης περί τα δέκα ερειπωμένα παρεκκλήσια, από τα οποία το μεγαλύτερο αλλά και ανακαινισμένο, είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, κτίσμα του 1410.
Η άλλη θέα, αυτή προς το εσωτερικό του νησιού, από την κορυφή του λόφου, είναι ένα υπέροχο χωροταξικό ταξίδι στα χωριά και τους οικισμούς της Πάρου, τη Μάρπησσα, τον Πρόδρομο, τα Μάρμαρα αλλά και πιο νότια, προς τους δαντελωτούς φυσικούς κόλπους στο Πίσω Λιβάδι, τη διάσημη Χρυσή Ακτή αλλά και το Δρυό. Το βλέμμα ταξιδεύει και το υψόμετρο μικραίνει τις αποστάσεις.
Για κολύμπι στις Κολυμπήθρες
Απέναντι από την όμορφη και υπερπλήρη Νάουσα λίγα χιλιόμετρα παραθαλάσσιου δρόμου δίπλα στην περιοχή Λιβάδια αλλά και τον αρχαιολογικό χώρο «Κουκουναριές» με τα ευρήματα της Μυκηναϊκής Ακρόπολης, βρίσκεται ο γεωλογικός σχηματισμός της παραλίας Κολυμπήθρες. Από τις διασημότερες του νησιού αλλά και των Κυκλάδων, οι Κολυμπήθρες δεν είναι ακριβώς μία παραλία, αλλά ένα η ένωση πολλών διαφορετικών κολπίσκων με διάφανα, τιρκουάζ νερά και κατακόρυφους βράχους σε τυχαία διάταξη. Τα νερά εισβάλλουν ανάμεσα, δημιουργώντας πολλές μικρές λεκάνες, από όπου βγήκε και το όνομα Κολυμπήθρες. Δεκάδες, εκατοντάδες επισκέπτες μοιράζονται τα κομμάτια άμμου, τις λείες θέσεις επάνω στα βράχια, τις λιγοστές σκιές σε αυτό το φανταστικό, διαστημικό τοπίο. Η μίξη των χρωμάτων από τις πετσέτες, τα μαγιό, τις πολύχρωμες ομπρέλες με τα γαλαζοπράσινα νερά αλλά και το γκρι των βράχων, συνθέτουν ψηφίδα- ψηφίδα το μωσαϊκό των αναμνήσεων των διακοπών. Το παραδοσιακό σκαρί το οποίο μεταφέρει κόσμο από απέναντι, ανακυκλώνοντάς τους διαρκώς, συμπληρώνει τη χρωματική και αισθητική βεντάλια.
Η αίσθηση
Καθώς το δίτροχο καταβροχθίζει με λαιμαργία τα χιλιόμετρα του πολύπλευρου οδικού δικτύου του νησιού, ανάμεσα σε κατακίτρινα χωραφάκια χωρισμένα μεταξύ τους με ξερολιθιές, δίπλα σε μάντρες μεγάλων ιδιωτικών κατοικιών, κάτω από τις ψιλόλιγνες σκιές των κυπαρισσιών, αλλά και των ευκάλυπτων, αφήνω πίσω με ανυπομονησία τον, ζορισμένο από κίνηση, περιφερειακό της Παροικιάς. Κοιτώντας φευγαλέα συστάδες από καλαμιές, αλλά και περιποιημένα αμπελάκια, κατευθυνόμενος νότια, συμπεραίνω και επιβεβαιώνω πως η Πάρος είναι το σύνολο των Κυκλάδων εκφραζόμενο σε ένα νησί. Η πρόσβαση είναι συχνή, από θαλάσσης αλλά και με πολύ συχνά δρομολόγια και από αέρος, τα χωριά της είναι ήπια και ευκολοδιάβατα, οι παραλίες προσβάσιμες, καθαρές, δροσερές και αμέτρητες, το φαγητό προσφέρεται πλουσιοπάροχα, η διαμονή αγγίζει επίπεδα απόλυτης φιλοξενίας για όλες τις προτιμήσεις, η σεζόν έχει επιμηκυνθεί σημαντικά, οι ξένοι επισκέπτες επιθυμούν αλλά και πράττουν, αγοράζοντας τις εξοχικές τους κατοικίες εδώ, η διασκέδαση έχει εξελιχθεί και προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της εποχής, αλλά και της μεταβολής του προϊόντος που λέγεται βιομηχανία του τουρισμού.
Στην ακτή της Πούντας, στον κλειστό κόλπο που χωρίζει την Πάρο από την Αντίπαρο, δεκάδες χρωματιστά πανιά με «αόρατους» σπάγγους σχίζουν τον γαλανό ουρανό με τους kite surfers από, κυριολεκτικά, κάθε γωνιά του πλανήτη, να αφήνουν τον αφρισμένο δρόμο τους πίσω από τη σανίδα τους. Αθλητισμός, θάλασσα, καυτός ήλιος, δυο νησιά, μια Βαβέλ πολύγλωσση, μια ανοιχτή πρόσκληση, δε νομίζω πως υπάρχει πιο ταιριαστή, τελευταία εικόνα πριν αναχωρήσω από την όμορφη Πάρο.
Διαβάστε ακόμα:
Πάρος: Τα πιο όμορφα και αυθεντικά χωριά της
Παροικιά: Το όμορφο λιμάνι της Πάρου είναι από μόνο του ένας ξεχωριστός προορισμός
Πίσω Λιβάδι: Ένα μικρό, παραθαλάσσιο χωριό στην Πάρο με γαλήνια ατμόσφαιρα και εξαιρετικό φαγητό
