Η Ιαπωνία θεωρείται ταξίδι ζωής για πολλούς, στην πραγματικότητα, όμως, είναι περισσότερο προσβάσιμη από ό,τι φανταζόμαστε. Το Τόκιο είναι η μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή στον κόσμο με 37 εκ. κατοίκους. Εξυπηρετείται από δύο διεθνή αεροδρόμια: το Χανέντα (Haneda), το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη και το Ναρίτα (Narita), το οποίο βρίσκεται στην περιφέρεια Τσίμπα (Chiba), που απέχει μια ώρα από την πόλη με τρένο.
Το Τόκιο δεν είναι μια πόλη που μπορείς να δεις και να βιώσεις σε λίγες μέρες. Oι μεγάλες του αποστάσεις αντισταθμίζονται, όμως, με τον μεγάλο αριθμό γραμμών τρένων και τα συχνά δρομολόγια. Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται κάποιος είναι μια κάρτα για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς PASMO ή SUICA που μπορεί να προμηθευτεί από το αεροδρόμιο. Η ζωή κάποιου που μένει ή εργάζεται εκεί, όπως συνήθως, είναι πολύ διαφορετική από κάποιον που το επισκέπτεται. Πιστεύω, όμως, ότι στην Ιαπωνία αυτό το χάσμα είναι μεγαλύτερο από το συνηθισμένο, λόγω της ιδιαιτερότητας αυτού του λαού.
Μια ζωή δεν θα ήταν αρκετή για να κατανοήσει πλήρως κάποιος, που δεν γεννήθηκε εκεί, την κοινωνία τους. Παρόλα αυτά, υπάρχουν μερικά μέρη που πρέπει να δει όποιος το επισκέπτεται για πρώτη φορά, για να πάρει μια γεύση της καθημερινότητάς τους.
Οι Ιάπωνες λατρεύουν να μας υπενθυμίζουν ότι η χώρα τους έχει 4 εποχές. Δεν έχουν άδικο: κάθε εποχή είναι πολύ διαφορετική σε αυτόν τον τόπο αλλά για μένα δύο, ξεχωρίζουν. Την άνοιξη και το φθινόπωρο, η Ιαπωνική φύση ξυπνάει. Την περίοδο Απριλίου-Μαΐου τα πάντα μεταμορφώνονται σε ροζ από τις κερασιές, -στα ιαπωνικά σάκουρα (Sakura)-, που ανθίζουν. Οι άνθρωποι οργανώνουν πικ νικ και βόλτες, τα λεγόμενα χανάμι (Hanami) -κυριολεκτικά «βλέπω λουλούδια»- και είναι η πιο γεμάτη τουριστική περίοδος.
Η αγαπημένη μου εποχή είναι το φθινόπωρο, Οκτώβριος-Νοέμβριος. Οι τουρίστες είναι αισθητά λιγότεροι και η ιαπωνική εξοχή γεμίζει χρώματα κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, σε αποχρώσεις πιο έντονες από αυτές που βλέπουμε στην Ελλάδα. Το campus του Πανεπιστημίου στο Τόκιο μεταμορφώνεται σε κίτρινο, οι δρόμοι του σκεπάζονται από μια κουβέρτα φύλλων των δέντρων Γκίνκο (Ginkgo) από τα οποία παίρνει και το σύμβολό του. Θα πρότεινα σίγουρα αυτή την εποχή για να επισκεφθεί κάποιος την χώρα.
Τον πρώτο μου χρόνο, έμενα στην περιοχή Κομάμπα (Komaba), η οποία βρίσκεται σε περπατήσιμη απόσταση από την Σιμπούγια (Shibuya). Η Shibuya αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία της πόλης, έχει αισθητική Time’s Square με γιγαντοοθόνες και φώτα. Εκεί, βρίσκεται το Shibuya Crossing, μια διάβαση που διασχίζει τον δρόμο διαγώνια. Δεν είναι η μόνη στην Ιαπωνία αλλά είναι η πιο πολυσύχναστη διάβαση πεζών στον κόσμο με χιλιάδες ανθρώπους να την διασχίζουν ταυτόχρονα.
Μπορείτε, μάλιστα, να απολαύσετε το θέαμα από ψηλά από την τζαμαρία του κεντρικού σταθμού τρένων στην Σιμπούγια. Δίπλα από το σταθμό, επίσης, βρίσκεται η πλατεία Χάτσικο (Hachiko), στην οποία υπάρχει και το άγαλμα του σκύλου Χάτσικο από την γνωστή ιστορία, η οποία διαδραματίστηκε σε αυτή την περιοχή. Γύρω από την Σιμπούγια, υπάρχουν πολλά εστιατόρια και μαγαζιά για κάθε είδους γαστρονομικά γούστα και ενδιαφέροντα. Τα φώτα και οι νέον επιγραφές κυριαρχούν.
Τα Σαββατοκύριακα, συμπεριλάμβαναν βόλτα στην Γιοκοχάμα (Yokohama). Η Γιοκοχάμα είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας της Καναγκάβα (Kanagawa) και ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Γι’ αυτό τον λόγο, έχει έναν πιο διεθνή χαρακτήρα σε σχέση με την υπόλοιπη Ιαπωνία. Θα ακούσεις ανθρώπους να μιλούν αγγλικά και θα δεις πρόσωπα από όλο τον κόσμο. Εδώ, βρίσκεται και η μεγάλη κινέζικη συνοικία (Chinatown) της χώρας με κινέζικα εστιατόρια και μαγαζάκια με κινέζικα προϊόντα.
Στην περιοχή γύρω από τον Ταοϊστικό ναό Ma Zu Miao διοργανώνονται γιορτές και φεστιβάλ όπως το κινεζικό νέο έτος και το Γιορτή του Μεσοφθινόπωρου (Mid-Autumn festival). Επιπλέον, στη Γιοκοχάμα βρίσκεται ένας υπέροχος παραλιακός πεζόδρομος για βόλτα, όπως επίσης, και ο πύργος της Γιοκοχάμα, ένας 60οροφος ουρανοξύστης από την κορυφή του οποίου, μπορείς να δεις όλη την πόλη. Η Γιοκοχάμα είναι σίγουρα το αγαπημένο μου μέρος για βόλτα στο Τόκιο.
Επιπλέον, μέρη για ωραίες βόλτες είναι η περιοχή του Ουένο (Ueno) και το Αυτοκρατορικό Παλάτι στην περιοχή Τσιγιόντα (Chiyoda). Στην περιοχή Ουένο, συγκεντρώνονται πολλά μουσεία καθώς και ο ζωολογικός κήπος του Τόκιο. Το Εθνικό Μουσείο, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το Μουσείο Τέχνης αλλά και το Μουσείο Δυτικής Τέχνης βρίσκονται εκεί. Μπορεί να συνδυαστεί με βόλτα στο πολύ όμορφο πάρκο του Ουένο.
Από την άλλη, η Ιαπωνία είναι η μόνη χώρα στον κόσμο με αυτοκράτορα και μπορεί κάποιος να επισκεφθεί τους κήπους του παλατιού του και να δει το σημείο από το οποίο χαιρετά τα πλήθη. Χρειάζεται κράτηση αλλά είναι πολύ εύκολη διαδικασία μέσω της ιστοσελίδας της Υπηρεσίας του Αυτοκρατορικού Οίκου (Imperial Household Agency). Πολλοί συνδέουν την Ιαπωνία με την ιδιότροπη μόδα και τα φανταχτερά ρούχα. Αυτά επικεντρώνονται στην περιοχή Χαρατζούκου (Harajuku) και συγκεκριμένα, στο δρόμο Τακεσίτα (Takeshita street). Mετά το σχολείο νεαρά κορίτσια ντύνονται με φανταχτερά ρούχα και έντονα χρώματα καβάιι (kawaii) αισθητικής και πηγαίνουν για ψώνια καθώς και για να φάνε εντυπωσιακές κρέπες από τις διάσπαρτες καντίνες.
Η Ιαπωνία αποτελεί επίσης ένας διεθνή γαστρονομικό προορισμό, με ίσως τα πιο γνωστά πιάτα στη Δύση να είναι το σούσι (sushi) και τα ράμεν (ramen). Κάθε περιφέρεια της Ιαπωνίας έχει τα δικά της τοπικά ράμεν και παινεύεται ότι είναι τα καλύτερα. Εκτός από τα ράμεν υπάρχουν ούντον (udon), σόμπα (soba) και τσουκεμέν (tsukemen). Όλα μαγειρεύονται διαφορετικά και αποτελούνται από διαφορετικά υλικά.
Προσωπικά μου αρέσει μια αλυσίδα ράμεν, τα Ιτσιράν (Ιchiran) ράμεν στη Σιμπούγια (Japan, 150-0041 Tokyo, Shibuya City, Jinnan, 1 Chome−22−7), στα οποία κάθεσαι μόνος σου στο δικό σου προσωπικό θάλαμο και μέσα από μία τρύπα μπροστά σου, σου παραδίδουν το πολύ νόστιμο φαγητό σου. Εμπειρία επίσης είναι όλα τα κάιτεν σούσι (kaiten sushi) στα οποία ένας ιμάντας με πιατάκια περνάει μπροστά σου και παίρνεις όποιο θέλεις. Στο τέλος σου μετράνε τα πιατάκια που πήρες και ανάλογα με το χρώμα και τον αριθμό των πιάτων σου υπολογίζουν τον λογαριασμό. Ένα καλό κάιτεν σούσι είναι το Katsumidori Seibu επίσης στη Σιμπούγια (Japan, 150-0042 Tokyo, Shibuya City, Udagawacho, 21−1, A Building, 8th floor Seibu Shibuya) .
Τα πιο κοινά εστιατόρια είναι αυτά με σετ φαγητού, στα ιαπωνικά τεισόκου (teishoku), όπου σερβίρουν μπολ από ρύζι με πολλά μικρά πιατάκια με συνοδευτικά όπως ψάρια, τοφού και πίκλες. Μην ξεχάσετε να προσθέσετε και σως σόγιας στο πιάτο σας. Δεν είναι εύκολη χώρα για χορτοφάγους, καθώς σχεδόν όλα τα πιάτα έχουν συστατικά από κρέας ή ψάρι. Μετά τη δουλειά, οι εργαζόμενοι με τα κουστούμια τους μαζεύονται για να πιουν αλκοόλ με τους συνεργάτες στις ιζακάγια (izakaya), οι οποίες, από άποψη λειτουργίας, θυμίζουν τα δικά μας μεζεδοπωλεία. Μπορείς να απολαύσεις μεγάλη ποικιλία από μεζέδες, -κάποιοι από αυτούς για foodies με πιο «περιπετειώδες» στομάχι-, μαζί με το ποτό σου. Οι Ιάπωνες αγαπάνε το αλκοόλ τους και έχουν μεγάλη ποικιλία σε σότσου (shochu), σάκε (sake) και ουίσκι. Προσωπικά μου αρέσει πολύ ένα λικέρ από δαμάσκηνα το ούμεσου (umeshu).
Οι πιο τολμηροί επισκέπτες πρέπει να επισκεφθούν οπωσδήποτε τα θερμά λουτρά, στα ιαπωνικά όνσεν (onsen). Η Ιαπωνία είναι μία χώρα ηφαιστειογενής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν διάσπαρτες πηγές με ζεστό νερό. Τις παλιές εποχές, ειδικά στα χωριά, ο κόσμος πήγαινε στα δημόσια όνσεν της περιοχής του για να πλυθεί καθώς δεν είχε μπάνιο στο σπίτι του. Γι’αυτό τον λόγο αντιστάθηκαν στο να τα κλείσουν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού, καθώς θεωρούνται εγκαταστάσεις υγείας. Το Τόκιο έχει πολλά όνσεν αλλά κάποιες πόλεις είναι πιο γνωστές για την ποιότητα των νερών τους, όπως για παράδειγμα το Μπέπου (Beppu) στο νησί Κιούσου (Kyushu).
Για να μπει κανείς στο νερό, πρέπει να γδυθεί εντελώς, -δεν επιτρέπονται εσώρουχα και η πετσέτα αποθαρρύνεται- να πλυθεί καθισμένος σε σειρές με ντους και μετά να μπει μόνο στα ζεστά νερά που φθάνουν τη θερμοκρασία των 43 βαθμών Κελσίου. Αυτά βρίσκονται είτε σε εσωτερικό, είτε σε εξωτερικό χώρο, και τον χειμώνα που χιονίζει μπορεί να το απολαύσει κανείς σε συνδυασμό με ένα αναζωογονητικό κρύο. Προσοχή όμως, ακολουθήστε πιστά τους κανόνες και να έχετε υπόψη ότι η πλειοψηφία απαγορεύει τα εμφανή τατουάζ και αν υπάρχουν, πρέπει να καλύπτονται από κάποιον επίδεσμο ή χανζαπλάστ.
Μην σας αποθαρρύνει ούτε η απόσταση, ούτε και η διαφορά γλώσσας: επισκεφθείτε την Ιαπωνία και θα δείτε έναν πολιτισμό πολύ διαφορετικό από τον δικό μας, με τα καλά του αλλά και τις παραξενιές του. Είναι σίγουρο ότι θα σας μείνει μία αξέχαστη εμπειρία.
*Ο Τάσος Κονταξόγλου έζησε στο Χονγκ Κονγκ και το Τόκιο την περίοδο 2017-2022. Πήρε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο του Τόκιο στο τέλος του 2022 με αντικείμενο την αστροναυπηγική και επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου τώρα εργάζεται.
Διαβάστε ακόμα:
Μια συζήτηση για τους Έλληνες με τον ακαδημαϊκό, Roderick Beaton
Η Νάντια Παπαδοπούλου αγιογραφεί μέσα σε ένα ελατόδασος
Ο Χρήστος δημιουργεί κοσμήματα με πρώτη ύλη το αμπέλι στη Νεμέα
