Η Κατερίνα Τοπούζογλου ζει κάπως έτσι σχεδόν όλη της τη ζωή. Με μια ανάσα. Κάτω από το νερό. Το οποίο λατρεύει.
Τόσο πολύ ώστε έγινε εκπαιδεύτρια αυτόνομης και ελεύθερης κατάδυσης, εκπαιδεύτρια στην ενημέρωση και προστασία των καρχαριών και παγκόσμια πρωταθλήτρια στην υποβρύχια σκοποβολή. Είναι πιο εύκολο να τη συναντήσεις κάτω από την επιφάνεια του νερού, διενεργώντας μια από τις ασχολίες της, παρά σε κάποιο πολύβουο σημείο του νησιού, κάτι το οποίο αποφεύγει.
Πρώτη φορά ήρθε στη Μύκονο με τους γονείς για διακοπές. Ήταν δεκαπέντε ετών. Ακόμη θυμάται πόσο πολύ εντυπωσιάστηκε από τα σκαμπό μέσα στην πισίνα στις «Μούσες». Από τα δεκαεννιά της άρχισε να έρχεται τακτικά και όλο και για μεγαλύτερο διάστημα. Μάλιστα έχει πολιτογραφηθεί Μυκονιάτισσα, με δικαίωμα ψήφου στο νησί και μόνιμη κατοικία, χειμώνα-καλοκαίρι. Με καταγωγή από την Πόλη, χωρίς χωριό ως σημείο αναφοράς, βάπτισε τη Μύκονο χωριό της. Ένα χωριό στο οποίο θέλει οι θάλασσες και οι βυθοί του να είναι καθαροί, ελεύθεροι από σκουπίδια και διάφορα υπολείμματα του σύγχρονου πολιτισμού. Η ίδια λέει πως, από τότε που θυμάται τον εαυτό της καθάριζε μαζί με τους γονείς της τις παραλίες που επισκέπτονταν. Κάτι το οποίο της έγινε συνήθεια και τρόπος ζωής.
Ηγείται της περιβαλλοντικής, μη κερδοσκοπικής οργάνωσης “All for Blue” της οποίας είναι η δημιουργός και με την οποία οργανώνει δράσεις εκπαιδευτικού χαρακτήρα, καθαρισμού των παραλιών και των βυθών όπου καταδύεται η ίδια και οι όποιοι εθελοντές προσέρχονται σε κάθε προαναγγελθείσα δράση και καθαρίζουν τον βυθό από όσα φέρνει ο άνεμος αλλά και όσα δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Η «ψαριά» είναι κάθε φορά πολύ πλούσια· από πλαστικά ποτήρια που ξεφεύγουν από τις ξαπλώστρες και τα beach bars, μέχρι σακούλες, δίχτυα, νάιλον σχοινιά, λάστιχα δίτροχων αλλά και τετράτροχων, μία λεκάνη τουαλέτας από τον κόλπο του Ορνού, ένα μηχανάκι ολόκληρο από την Φτελιά, ένα ολόκληρο μπαρ από τη θάλασσα μπροστά στη Μικρή Βενετία, κατσαρόλες, σώματα καλοριφέρ, χαλιά, μίξερ, μέχρι και μια ρόδα τρακτέρ από τον Κόρφο έχει ανασύρει. Ο μέσος όρος σε βάρος είναι περίπου 250 kg σε κάθε δράση που πραγματοποιείται. Μέχρι στιγμής, από το σύνολο των δράσεων έχουν ανασυρθεί με την βοήθεια των κατά τόπους εθελοντών, πάνω από 300 τόνοι σκουπιδιών. Από τις δράσεις της “All for Blue” έχουν συσταθεί πάνω από 23 νέοι πυρήνες σε νησιά της Ελλάδας παρόμοιων δράσεων, έχουν απεγκλωβιστεί περισσότερα από 48 άγρια ζώα και έχουν δημιουργηθεί περισσότερα από 30 σημεία στην επικράτεια όπου έχουν καταργηθεί τα καλαμάκια μιας χρήσης και ενσωματώθηκαν ανοξείδωτα σκεύη πολλαπλών χρήσεων.
Η Κατερίνα Τοπούζογλου έχει συμμετάσχει σε δράσεις καθαρισμού θαλάσσιου περιβάλλοντος σε ολόκληρο τον κόσμο, από τις Ατόλες της Νότιας Κούβας, σε βραχονησίδες 700 χιλιόμετρα δυτικά του Μεξικού αλλά και στις Μπαχάμες, όπου, όπως λέει, το πιο συχνό σκουπίδι είναι τα υπολείμματα μπαλονιών από τα πάρτι που διοργανώνονται στα διερχόμενα κρουαζιερόπλοια.
Ακολουθώ πιστά τις οδηγίες της για μια πιο πολύωρη άπνοια κάτω από το νερό αλλά η υποβρύχια φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση του καθαρισμού, με συνεχές κράτημα της αναπνοής, διαρκείς καταδύσεις και αναδύσεις, ξανά και ξανά, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Η ανάσυρση όμως αμέτρητων σκουπιδιών, σακιών γεμάτων με άμμο, υπερμεγεθών σχοινιών αλλά και ενός ελαστικού από τετράτροχη «γουρούνα», αναζητά την μεγαλύτερη προσπάθεια, τις πιο βαθιές ανάσες, είναι το κίνητρο για καθαρές θάλασσες, βοηθά στην συνειδητοποίηση της έκτασης του προβλήματος, αλλά και επιβραβεύει ψυχικά με τη θέα του «βουνού» από σκουπίδια που μπορεί κανείς να συλλέξει μέσα σε λίγη ώρα δράσης.
Το “All for Blue” διοργανώνει και ενημερωτικά σεμινάρια σε μαθητές (περίπου 55.000 μέχρι σήμερα), όπου πιστοποιούνται για τη συμμετοχή τους με επίσημο δίπλωμα παρακολούθησης από περιβαλλοντολόγο αλλά και θαλάσσιο βιολόγο, οι οποίοι τους λύνουν απορίες αναφορικά με τα πλαστικά σκουπίδια, τα θαλάσσια είδη τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο, αλλά και τους τρόπους δράσης προστασίας του περιβάλλοντος, ατομικά.
Η Κατερίνα έχει τον τρόπο της να χαλαρώνει το διάστημα μέσα στους χειμωνιάτικους μήνες καθώς επισκέπτεται καταφύγια και τόπους διαμονής καρχαριών σε άλλα μέρη, ζεστά και μακρινά. Κολυμπάει μαζί τους, επικοινωνεί, συνυπάρχει. Προσπαθεί να εξηγεί στα νέα παιδιά για τη μοναδικότητα αυτών των αρχαίων πλασμάτων, τη χρησιμότητά τους για το οικοσύστημα, την ανάγκη για την προστασία τους. Shark Awareness.
Καθώς μιλάμε για τη Μύκονο, η Ρήνεια, το Τζακ Ράσσελ το οποίο είναι πάντα και παντού μαζί της, με κοιτά υπομονετικά κουνώντας νευρικά τη μικρή ουρίτσα της, σαν κεραία εκπομπής σημάτων αγάπης. Η Κατερίνα αγαπάει πάντα τη φιλοξενία, τις ανοικτές πόρτες στα σπίτια, την εργατικότητα, τη ντομπροσύνη και τη νοικοκυροσύνη των κατοίκων της Μυκόνου. Αλλά και τη διατήρηση των τοπικών τους εθίμων, την ατμόσφαιρα χωριού, αυτό το αναλοίωτο παρεΐστικο συναίσθημα.
