Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την Ήπειρο είναι οι άνθρωποί της και οι μοναδικές ιστορίες τους. Τα μοναδικά τοπία της Ηπείρου έγιναν το φόντο στη νέα ζωή ανθρώπων που άφησαν την Αθήνα για μια ποιοτική καθημερινότητα, ενώ όσοι συνεχίζουν να ζουν εκεί που μεγάλωσαν, δύσκολα θα εγκατέλειπαν αυτή την Γη της αφθονίας και της ζεστής φιλοξενίας για έναν άλλο τόπο.
Tάκης Κουνάβος: Ένας εραστής της ζαγορίσιας κουζίνας
Σε ένα μπαλκόνι στο Δίλοφο του Ζαγορίου, τα στρωμένα τραπέζια περιμένουν τους επόμενους επισκέπτες που θα απολαύσουν την ανυπέρβλητη θέα στα απέναντι καταπράσινα βουνά, αλλά και τις νόστιμες συνταγές, που ετοιμάζει ο Τάκης Κουνάβος ένας πραγματικός λάτρης της αληθινής, απλής κουζίνας, χωρίς φιοριτούρες και περιττές προσθήκες. «Ρίγανη, δάφνη, αλάτι, πιπέρι, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και φυσικά, πρώτης ποιότητας πρώτες ύλες», θα μας πει, όταν τον ρωτάμε για να μάθουμε περισσότερα για την ατόφια νοστιμιά των πιάτων του. Με πολύ κόπο και εσωτερική δύναμη, ο ίδιος κατάφερε να αντιστρέψει τα πράγματα και σήμερα είναι ευτυχής ανάμεσα στα αγαπημένα του πρόσωπα. Κάνει αυτό που αγαπάει.
Επέλεξε ένα από τα πιο όμορφα χωριά, το Δίλοφο, και μάλιστα έναν χώρο όπου στο μακρινό 1998 είχαν γυριστεί πολλές από τις σκηνές του επιτυχημένου σήριαλ της εποχής «Άγγιγμα Ψυχής». Ζυμώνει καθημερινά το ψωμί, το οποίο σερβίρει ζεστό, ενώ δίνει σημασία στις λεπτομέρειες κάθε συνταγής και στην επιλογή των πρώτων υλών. Μπερδεύει τα ρεβίθια με τις μελιτζάνες και τη σάλτσα ντομάτας, φτιάχνοντας μία μοναδική ισορροπημένη γεύση, ενώ οι κοκκινιστοί κεφτέδες παραμένουν αφράτοι και κάνουν μία ιδανική σύμπραξη με την ελαφριά σάλτσα ντομάτας. Κατσικάκι στο φούρνο με πατάτες, τυρόπιτα, ζυμαρόπιτα αλλά και διάφορες άλλες πίτες, γεμίζουν το τραπέζι γεύση και γαστρονομικές μνήμες.
Μία ζωή αλλιώς, για ένα ζευγάρι στα Άνω Πεδινά
Ο Αλέξανδρος Μαλαπέτσας και η Κατερίνα Φραγκάλα, είδαν κάπως διαφορετικά τα πράγματα και γρήγορα αντιλήφθηκαν ότι η ζωή στην Αθήνα, δεν είναι αυτή που τους ταιριάζει. Και τι έκαναν για αυτό; Έφυγαν. Δεν έχουν καταγωγή από αυτά τα μέρη και ούτε γνωρίζουν κάποιον εκεί, αλλά επέλεξαν να δουν τον τρόπο ζωής εκεί. Η Κατερίνα εργάζεται σε δημοφιλές ξενοδοχείο της περιοχής ενώ ο Αλέξανδρος από την άλλη, είναι φωτογράφος τοπίου και ενθουσιάστηκε βλέποντας ατελείωτες βουνοπλαγιές να απλώνονται μπροστά τους, την ανατολή του ηλίου με τις πρωινές ομίχλες να σκεπάζουν και να αγκαλιάζουν τα δέντρα και τα διάφορα χρώματα που εμφανίζονται στον ουρανό και σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόση ομορφιά μπορεί να κρύβεται σε κάθε εκατοστό της φύσης.
O Θεσσαλονικιός που βρέθηκε από το Κορδελιό στις πλαγιές του Σμόλικα
Ήταν Νοέμβριος του 2015, όταν ο Δημήτρης Παυλίδης, αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στους Πάδες, ένα καταπληκτικό ορεινό χωριό του νομού Ιωαννίνων, χτισμένο στις πλαγιές του Σμόλικα. Άφησε πίσω του μία ζωή στο Κορδελιό της Θεσσαλονίκης όπου, σε αντίθεση με αυτό που βιώνει τώρα, ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς του, το περνούσε περιορισμένος στα λιγοστά τετραγωνικά του περιπτέρου το οποίο διατηρούσε. Στα ταξίδια που έκανε αντιλήφθηκε πόσο σημαντική είναι για εκείνον η επαφή με τη φύση και την αλήθεια των ανθρώπων. Έτσι, επισκέφθηκε αρκετές φορές στο παρελθόν τους Πάδες, και σε κάποιες από αυτές τις επισκέψεις έμαθε ότι το κλειστό δημοτικό κτήριο-ξενώνας καφενείο, θα βγει σε δημοπρασία και η ζωή του άλλαξε.
Ένα χωριό που μέχρι εκείνη τη στιγμή όλο και ερήμωνε, ξαφνικά έγινε τόπος συνάντησης νέων ανθρώπων, που τους αρέσει να ταξιδεύουν στη φύση και να απολαμβάνουν τις δραστηριότητες μέσα σε αυτή. Το MuntiSmolikas του Δημήτρη Παυλίδη, έχει καταφέρει κάτι που είναι πραγματικά ζητούμενο στις μέρες μας: Να δώσει νέα πνοή σε ένα χωριό με ελάχιστους κατοίκους με ένα πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει ένα μουσικό φεστιβάλ πειραματικής παραδοσιακής μουσικής αλλά και σεμινάρια με παραδοσιακούς χορούς και πολυφωνική μουσική που μετατρέπουν το χωριό σε επίκεντρο πολλών και σημαντικών πολιτιστικών δράσεων.
Ο σκηνοθέτης που έδωσε ζωή στο Ορειβατικό Καταφύγιο Καταρράκτη στην Ήπειρο
Ένας πρώην σκηνοθέτης με καριέρα σε κινηματογράφο, τηλεόραση και θέατρο, έδωσε ζωή σε ένα εγκαταλελειμμένο καταφύγιο στα δυτικά Τζουμέρκα, παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Κτισμένο σε υψόμετρο 1.660 μ., το Ορειβατικό Καταφύγιο Καταρράκτη φαντάζει σαν αετοφωλιά στην άκρη ενός φυσικού πλατώματος κάτω από το επιβλητικό «Καταφίδι», την ψηλότερη κορυφή των Τζουμέρκων (2.393 μ.).
Ο Χρήστος Κορδούλας, έως το 2004, ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα: είναι αυτός που έδωσε και πάλι ζωή στο πέτρινο καταφύγιο, που κτίστηκε τη δεκαετία του 2000 αλλά ουδέποτε ολοκληρώθηκε. Πριν από το 2014, ο ίδιος ήταν ιδιοκτήτης ενός καταστήματος με βιολογικά τρόφιμα στην Άρτα, που όμως έβαλε λουκέτο, λόγω της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, κατά την περίοδο αυτή, μυήθηκε περισσότερο στο βουνό και τα χειμερινά σπορ και κάπου εκεί, και με την προτροπή ενός φίλου, βρέθηκε στα δυτικά Τζουμέρκα και στο Ορειβατικό Καταφύγιο Καταρράκτη, που πέρασε στα χέρια του μετά από δημοπρασία.
Η καθημερινότητα μίας τετραμελούς οικογένειας στο καταφύγιο Πραμάντων
Η Πόλα και ο Μπάμπης γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν όσο ακόμη ζούσαν στην Αθήνα. Η Πόλα μεγάλωσε στο Χαλάνδρι και ασχολήθηκε με τη συντήρηση αρχαιοτήτων, ενώ ο Μπάμπης στη Νέα Σμύρνη και σπούδασε λογιστική. Βλέπονταν ελάχιστα, καθώς οι δουλειές τους δεν τους επέτρεπαν να έχουν μία ποιοτική σχέση και γρήγορα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αλλάξουν την καθημερινότητά τους. Έτσι, μετακόμισαν στα Ιωάννινα, έμειναν εκεί για τέσσερα χρόνια και στη συνέχεια ενοικίασαν το κτήριο όπου στεγάζεται σήμερα το καταφύγιο Πραμάντων και το έκαναν λειτουργικό με διάφορες εργασίες. Το μετέτρεψαν σε καταφυγιακού τύπου ξενώνα, με τρία δωμάτια δυνατότητα φιλοξενίας 26 ατόμων, έναν ζεστό χώρο, με νόστιμα φαγητά και ξύλινες λεπτομέρειες.
Ο 33χρονος που άφησε την Αθήνα για να ζήσει σε ένα μικρό Ζαγοροχώρι -Διατηρεί το μοναδικό μαγαζί στο χωριό
O Θανάσης Σαβαΐδης, έχει γεννηθεί, μεγαλώσει και ζήσει έως τα 22 του χρόνια στην Αθήνα. Όμως, η αγαπημένη του περίοδος κάθε χρόνο ήταν η καλοκαιρινή και πασχαλινή επίσκεψη στο χωριό καταγωγής του στο Τρίστενο Ζαγορίου. Πριν περίπου 13 χρόνια, στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης, πήρε την απόφαση να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί. Υπήρχε ένα σπίτι σε καλή κατάσταση, οπότε έκανε διάφορες δουλειές και μαστορέματα και πριν από 7 χρόνια κατάφερε να πάρει την άδεια να λειτουργήσει και το κοινοτικό καφενείο. Ο Θανάσης επένδυσε αρκετά χρήματα και κυρίως προσωπική εργασία και κατάφερε να κάνει το καφενείο-ταβέρνα σημείο αναφοράς για το χωριό των όχι παραπάνω από 30 μόνιμων κατοίκων τον χειμώνα. Άλλωστε, η δουλειά και το μεράκι του φαίνονται στον απλό αλλά πεντακάθαρο και προσεγμένο χώρο όπως και στις μοναδικές γεύσεις που προσφέρει.
Διαβάστε ακόμα:
Tάκης Κουνάβος: Ένας εραστής της ζαγορίσιας κουζίνας
«Φύγαμε από την πόλη μέσα σε 5 μέρες» -Μία ζωή αλλιώς, για ένα ζευγάρι στα Άνω Πεδινά
Ο σκηνοθέτης που έδωσε ζωή στο Ορειβατικό Καταφύγιο Καταρράκτη στην Ήπειρο
