Νικητής του φωτογραφικού διαγωνισμού Siena Drone Awards για το 2022. Σταθερός συνεργάτης εντύπων και ΜΜΕ της εμβέλειας του National Geographic, του BBC, του Guardian, του Condé Nast Traveler. Το βιογραφικό του Γάλλου φωτογράφου Armand Sarlangue είναι πλούσιο από διακρίσεις και συνεργασίες υψηλού επιπέδου. Περισσότερο πλούσιο όμως είναι το εκπληκτικής ομορφιάς έργο του.
Συνομιλήσαμε με τον βραβευμένο φωτογράφο για τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει στην προσπάθειά του να απεικονίσει τα θαύματα της φύσης, απ’ άκρη σε άκρη της υφηλίου, τι τον ώθησε σε αυτή την δημιουργική κατεύθυνση και τι εξακολουθεί να τον ιντριγκάρει.
Ποια είναι η διαδρομή που ακολουθήσατε για να φτάσετε στην ενασχόλησή σας με την επαγγελματική φωτογραφία τοπίου; Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή;
Η φωτογραφία υπήρξε για εμένα οικογενειακή υπόθεση και η πρώτη μου επαφή μαζί της ήρθε εξαιτίας τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν επαγγελματίας φωτογράφος στη Γαλλία. Ήταν ένας παθιασμένος καλλιτέχνης και παράλληλα, ένας φανταστικός φωτογράφος. Είχα, έτσι, πρόσβαση στον φωτογραφικό φακό και τις δυνατότητές του από πολύ μικρός. Βλέποντας την εικόνα να εμφανίζεται στο χαρτί για πρώτη φορά ήταν για μένα μια μορφή μαγείας, και πιθανότατα τότε ήταν που ερωτεύτηκα τον φακό για πρώτη φορά. Αργότερα, ακολούθησε μια λίγο ανορθόδοξη πορεία για μένα, όταν ως έφηβος άφησα πίσω μου την σχέση που είχα αναπτύξει με τη φωτογραφία.
Γύρω στα 20 μου, ο πατέρας μου μού πρότεινε να δουλέψω μαζί του ως βοηθός του και τότε άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά. Κάναμε, ως επί το πλείστον, εμπορική φωτογραφία, στούντιο και φωτογραφικό ρεπορτάζ. Εκεί έμαθα τα πάντα για τα «επαγγελματικά γυρίσματα», επανασυνδέοντας σιγά σιγά την τέχνη της φωτογραφίας με την αγάπη μου για τις εικαστικές τέχνες.
Δεν παρακολούθησα ποτέ, καμία σχολή φωτογραφίας, ό,τι έμαθα τα έμαθα επί του πεδίου. Εκείνη την περίοδο, δημιουργούσα τις δικές μου εικόνες, πάντα σχετικές με τη φύση, αλλά ζούσα από εμπορικά γυρίσματα και δουλειές σε στούντιο. Βήμα-βήμα άρχισα να δουλεύω μόνος μου ως ελεύθερος επαγγελματίας, συνεχίζοντας ωστόσο να συνεργάζομαι με τον πατέρα μου. Είχαμε ένα φωτογραφικό στούντιο μαζί, και όλα πήγαιναν καλά. Τότε γνώρισα τη γυναίκα και το κοριτσάκι που σήμερα συναποτελούν την οικογένειά μου. Όταν το 2017 ο πατέρας μου πέθανε από καρκίνο, κατάλαβα ότι πρέπει να εστιάζουμε σε ό,τι αγαπάμε και αποφάσισα να ταξιδεύω περισσότερο και να ασχολούμαι περισσότερο με εικόνες της φύσης. Το να βρίσκομαι στη φύση και να αποτυπώνω αυτό που βλέπω και αυτό που νιώθω είναι αυτό που με γεμίζει και από τότε έχω αφοσιωθεί σε αυτό. Αυτή ήταν και η στιγμή που άρχισα να συμμετέχω σε ορισμένους επιλεγμένους διαγωνισμούς φωτογραφίας.
Ποια είναι τα κύρια θέματα που θέλετε να επικοινωνήσετε με το κοινό;
Υπάρχουν πολλά πράγματα που προσπαθώ να βάλω στις εικόνες μου, αλλά ο πυρήνας τους είναι ότι πιστεύω ότι η φωτογραφία είναι ένας ισχυρός τρόπος να εμπνεύσει τους ανθρώπους να συνδεθούν περισσότερο με τον φυσικό κόσμο, σε συναισθηματικό επίπεδο. Πιστεύω ότι είναι απαραίτητη αυτή η προσέγγιση, με δεδομένη την οικολογική κρίση που ζούμε στις μέρες μας. Φέρνοντας οπτικές ιστορίες από τη φύση που προκαλούν συναισθήματα μπροστά στους θεατές, μπορούμε εμείς ως φωτογράφοι να βοηθήσουμε στην αύξηση της ευαισθητοποίησης για τη αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος. Νομίζω ότι όλα τα είδη φωτογραφίας μπορούν να παίξουν τον ρόλο τους εδώ. Από το ντοκιμαντέρ έως και πιο δημιουργικά στιλ. Στην περίπτωσή μου, προσπαθώ να δημιουργήσω αυθεντικές εικόνες μέσω των οποίων μπορώ επίσης να εκφράσω τα δικά μου συναισθήματα και τις ιστορίες που με μαγνητίζουν.
Μια από τις πλέον εμβληματικές σας φωτογραφίες είναι εκείνη από το ηφαίστειο Φαγκραντάλσφιαλ στην Ισλανδία. Βραβεύτηκατε με το Siena Drone Award τελικά για το ομολογουμένως εκπληκτικό αποτέλεσμα. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας την ιστορία πίσω από αυτήν την ιστορία;
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα λόγια. Ήταν ξέρεις, για μένα, η βράβευση είναι μια μεγάλη έκπληξη και παράλληλα ένα μεγάλο προσωπικό επίτευγμα. Είμαι τόσο ευγνώμων γι’ αυτό. Βρέθηκα στην Ισλανδία τον Σεπτέμβρη του 2021, κυρίως, για να φωτογραφίσω το ηφαίστειο. Ήθελα να πάω για αρκετούς μήνες, αλλά οι Γάλλοι δεν επιτρέπονταν στην Ισλανδία λόγω των τότε περιορισμών για τον Covid-19. Όταν τελικά έφτασα sto σημείο, η έκρηξη είχε σταματήσει μόλις δύο μέρες πριν.
Απογοητεύτηκα αλλά πήγα σε κάποιες άλλες τοποθεσίες στα Highlands. Εκείνη την ημέρα, το σχέδιό μου ήταν να φύγω από τα Χάιλαντς μετά τα γυρίσματα με την ανατολή του ηλίου για να κατευθυνθώ προς τη νοτιοανατολική Ισλανδία, επειδή είχε ανακοινωθεί μια καταιγίδα που έφτανε από τα δυτικά. Όπως είχα προγραμματίσει, έφυγα μετά την ανατολή του ηλίου και οδήγησα μέχρι την χερσόνησο Stokksnes, για να συνειδητοποιήσω ότι οι συνθήκες δεν ήταν ενδιαφέρουσες.
Γύρισα πίσω με κατεύθυνση προς τη λιμνοθάλασσα Γιόκουλσάρλον, ώστε να φτάσω ακριβώς στην ώρα μου για ένα αξέχαστο ηλιοβασίλεμα και αποφάσισα να μείνω εδώ για τη νύχτα, καθώς η προοπτική του να προλάβω το Σέλας ήταν πολλά υποσχόμενη. Καθώς έτρωγα ένα σάντουιτς και έπινα μια μπίρα στο πάρκινγκ, έλαβα μια ειδοποίηση για την έναρξη της έκρηξης. Ήμουν αρκετά κουρασμένος, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ. Οδήγησα πίσω 5-6 ώρες γεμάτα δυτικά για να φτάσω στο πάρκινγκ του χώρου γύρω στις 5 το πρωί, ακριβώς την ίδια ώρα με τη βροχή. Η καταιγίδα έφτασε. Σε εκείνο το σημείο, ήμουν ξύπνιος για 24 ώρες. Ήρθε η ώρα να φορέσω τα ρούχα μου για βροχή και να αρχίσω πεζοπορία μέχρι την πραγματική τοποθεσία της έκρηξης (όλο αυτό κράτησε μία με μιάμιση ώρα σε απότομα μέρη). Ειλικρινά, ήμουν εξουθενωμένος, αλλά η ιδέα της θέασης ενός ενεργού ηφαιστείου για πρώτη φορά στη ζωή μου μού έδωσε τη δέουσα ώθηση. Οι άνεμοι ήταν τόσο δυνατοί, και η βροχή εντάθηκε, αλλά επικρατούσε ζεστή λόγω του θερμικού κύματος της λάβας.
Κάποια στιγμή, παρατήρησα μια δευτερεύουσα σχισμή στη μέση του πεδίου λάβας και προσπάθησα να το δω καλύτερα, αλλά δεν ήταν πραγματικά ορατή. Ο μόνος τρόπος να καταγράψεις τα μοτίβα ήταν από ψηλά, με drone. Ποτέ δεν είχα πετάξει drone κάτω από τέτοιες συνθήκες βροχής και ανέμου, οπότε δίστασα για μια στιγμή πριν πάρω τελικά την απόφαση. Όταν κάποια στιγμή η καταιγίδα μπήκε σε φάση ύφεσης, έστειλα το drone και ξόδεψα την μπαταρία αποθανατίζοντας αυτόν τον τεράστιο πύρινο τροχό που σκόρπιζε καυτή λάβα. Αγωνίστηκα να φέρω το drone πίσω, και τελικά τα κατάφερα, αν και ήταν βουτηγμένο στη υγρασία εξαιτίας της βροχής. Το αστείο βέβαια είναι ότι το drone εξακολουθεί να πετάει τέλεια. Νομίζω ότι ήμουν πολύ τυχερός με αυτή την εικόνα. Η ρωγμή ήταν εφήμερη και δεν είδα άλλα drones να πετούν εκείνη τη στιγμή, πιθανότατα λόγω των συνθηκών. Λίγες ώρες αργότερα, οι αρχές έκλεισαν τον χώρο λόγω της καταιγίδας που καθιστούσε την πρόσβαση επικίνδυνη και η ρωγμή εξαφανίστηκε. Είχα ολοκληρώσει τη λήψη με μια μοναδική εικόνα μιας σχισμής που τώρα έχει φύγει για πάντα. Πολύ ωραία και πολύ τυχερή στιγμή. Ονόμασα το κομμάτι «Big Bang», επειδή τα σχέδια μου θύμιζαν έναν γαλαξία φωτιάς που εκρήγνυται από μέσα προς τα έξω. Σαν μια γιγαντιαία έκρηξη καταστροφής και δημιουργίας. Η μεγάλη έκρηξη.
Ποια είναι τα κύρια στοιχεία που αναζητάτε όταν τραβάτε φωτογραφίες και τι μήνυμα θα δίνατε στους αναγνώστες μας;
Εστιάζω στην εξιστόρηση, την ομορφιά, τη συγκίνηση, τη μοναδικότητα. Νομίζω ότι αυτά είναι τα πιο σημαντικά σημεία για μένα. Είμαι μεγάλος λάτρης της φύσης και μου αρέσει όταν η ίδια η σκηνή αφηγείται μια ιστορία, αλλά και όταν μπορεί να είναι υποβλητική για τους θεατές και να συνδεθεί με κάποιο τρόπο με τη φαντασία τους. Οπτικά, συχνά προσπαθώ να εστιάσω στην αρμονία των ανάγλυφων, των γραμμών και των χρωμάτων.
Σε ό,τι αφορά το μήνυμα που θα έδινα, είναι ότι οφείλουμε να ζούμε σε αρμονία με τη φύση. Η δουλειά μου, όπως και άλλων εξαιρετικών συναδέλφων, είναι ακριβώς να τονίσουμε την ανάγκη αυτής της σχέσης όσο παλεύουμε να δημιουργήσουμε και να τροφοδοτήσουμε τα δικά μας εικαστικά σύμπαντα. Σε αυτό μας το μήνυμα, οι αναγνώστες, καλό είναι, να έχουν τις κεραίες τους ανοικτές.
*Το σύνολο του φωτογραφικού έργου του Αρμάντ Σαρλάνγκ διατίθεται στον ιστότοπο armandsarlangue.com.
