Το όνομά του είναι εύηχο και ιδιαίτερο, όμως δεν είναι μοναδικό στην Πελοπόννησο. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί ότι μιλάμε για το Περδικονέρι της Αρκαδίας –γνωστό στο παρελθόν ως Κατσουλιά– και όχι για το Περδικονέρι της Μεσσηνίας, όπως λένε σήμερα την παλιά Ποδαγορά της Κυπαρισσίας.
Το Περδικονέρι είναι χτισμένο σε μια κατάφυτη βουνοπλαγιά στο όρος Μαίναλο, σε υψόμετρο 840 μέτρων, σε σημείο προνομιούχο από γεωγραφικής άποψης, ανάμεσα στο χωριό Τρόπαια και στην τεχνητή λίμνη του Λάδωνα. Το γεγονός αυτό εξασφαλίζει ορίζοντα προς το μεσαιωνικό κάστρο της Άκοβας (κοντά στο σημερινό Βυζίκι), αλλά και υπέροχη θέα στη γύρω περιοχή.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το χωριό έχει 237 μόνιμους κατοίκους. Είναι εύκολα προσβάσιμο με αυτοκίνητο από την Τρίπολη (ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος), από την οποία απέχει 73 χιλιόμετρα προς τα βορειοδυτικά. Η δε διαδρομή είναι ειδυλλιακή, μέσα στο πράσινο και στα τρεχούμενα νερά, θα σας περάσει μάλιστα και από το Λεβίδι, όπως και από τη διάσημη Βυτίνα. Το Περδικονέρι προσφέρεται λοιπόν για ημερήσια εκδρομή, ιδιαίτερα για όσους επιθυμούν να συνδυάσουν τις φυσικές ομορφιές του Μαινάλου με έναν ήσυχο προορισμό, μακριά από την κυρίως τουριστική κίνηση της ορεινής Αρκαδίας.
Ένα παλιό χωριό
Δεν έχουμε αρκετές πηγές ώστε να είμαστε σίγουροι για το πότε ιδρύθηκε το Περδικονέρι, αν στέκεται δηλαδή από τα βυζαντινά τα χρόνια ή αν δημιουργήθηκε αργότερα –όπως θεωρείται και πιθανότερο. Γεγονός είναι, πάντως, ότι μια βενετική απογραφή στην Καρύταινα του 1668 αναφέρει την ύπαρξη του μικρού οικισμού Cazzulia (Κατσουλιά), στον οποίον βλέπουμε ότι ζούσαν τότε 5 οικογένειες.
Το χωριό επιβιώνει και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο, εντασσόμενο έπειτα σε δήμο της Αρκαδίας κατά τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους. Το 1914 αποτέλεσε έδρα χωριστής κοινότητας, ενώ το 1958 μετονομάστηκε (με βασιλικό διάταγμα) σε Περδικονέρι, από τοπωνύμιο στα περίχωρά του όπου σύχναζαν πληθυσμοί από πέρδικες. Οι κάτοικοί του, ωστόσο, ειδικά οι παλαιότεροι, συνέχισαν να αυτοπροσδιορίζονται ως «Κατσουλαίοι».
Ερχόμενοι στο Περδικονέρι
Φτάνοντας στο Περδικονέρι, το μάτι σας θα πέσει σίγουρα στις κεραμοσκεπές, στις λουλουδιασμένες αυλές των σπιτιών, στο Αρχοντικό του Μπρούκλη, αλλά και στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, με τον κατάφυτο προαύλιο χώρο: είναι ο πολιούχος του χωριού, οπότε ο ναός του (σε ρυθμό βασιλικής) ξεχωρίζει.
Κατά τα λοιπά, η ζωή ξετυλίγεται στην κεντρική πλατεία, όπου θα δείτε μια πετρόχτιστη βρύση στη νότια γωνιά κι έναν αιωνόβιο πλάτανο δίπλα της. Ανάμεσα στα αξιοθέατα συμπεριλαμβάνεται όμως και το κτήριο του παλιού Δημοτικού Σχολείου: εκεί στεγάζεται πλέον το πνευματικό κέντρο, ενώ στην αυλή του έχει διαμορφωθεί παιδική χαρά. Αυτό βέβαια που αξίζει να κάνετε ερχόμενοι εδώ είναι μια καλή βόλτα στο φυσικό τοπίο γύρω από το χωριό. Όπως ήδη είπαμε, άλλωστε, το υψόμετρο στο οποίο είναι χτισμένο εξασφαλίζει θαυμάσια θέα στην ευρύτερη περιοχή.
Στεκόμενοι στον λεγόμενο «Βράχο της Παναγιάς», ας πούμε, στα δυτικά του κοιμητηρίου, θα δείτε πανοραμικά όλο το Περδικονέρι, ενώ από το ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας (στα βορειοανατολικά, πηγαίνοντας προς τον μικρό οικισμό Μπουλιάρι) θα απολαύσετε καταπληκτική θέα προς την τεχνητή λίμνη του ποταμού Λάδωνα και τις πουρναροσκέπαστες πλαγιές της Ξηροκαρύταινας, ακριβώς από πάνω. Μην αμελήσετε πάντως κι ένα πέρασμα από τα υπόλοιπα ξωκλήσια –του Αγίου Νικολάου και του Προφήτη Ηλία. Το τελευταίο οριοθετεί και το ψηλότερο σημείο του Περδικονερίου, ενώ φιλοξενεί και την πηγή που οι ντόπιοι ξέρουν ως Κλόσκο.
Διαμονή-φαγητό-καφές
Το Περδικονέρι δεν είναι τουριστικά αναπτυγμένο, οπότε μην περιμένετε υποδομές για διαμονή ερχόμενοι σε αυτό. Είναι όμως προορισμός για μια ωραία ημερήσια εκδρομή από την Τρίπολη, τη Βυτίνα ή τον Πύργο της Ηλείας (απέχει 70 χιλιόμετρα). Την οποία συστήνεται να ξεκινήσετε νωρίς, ώστε να έχετε άφθονο χρόνο στη διάθεσή σας να τριγυρίσετε στα πέριξ, να κάτσετε για καφέ (ή και για φαγητό) και να επιστρέψετε κατόπιν στη βάση σας.
Για καφέ, τώρα, θα κατευθυνθείτε προς την κεντρική πλατεία, όπου, όπως είπαμε, αποτελεί επίκεντρο της κοινωνικής ζωής του χωριού. Αν θελήσετε να τσιμπήσετε και κάτι πριν αναχωρήσετε από το Περδικονέρι, θα αναζητήσετε τη «Συνάντηση» (λίγο πριν την πλατεία). Λειτουργεί ως καφέ-μπαρ, ως παντοπωλείο, αλλά και ως ψησταριά, προσφέροντας βασικές μα νόστιμες επιλογές για φαγητό.
Διαβάστε ακόμα:
Λιμποβίσι: Το χωριό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην πανέμορφη «καρδιά» της ορεινής Αρκαδίας
