Η ιδιαίτερη περιοχή της Μάνης ευτύχησε να αναδειχθεί αρκετά από το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ των τελευταίων χρόνων. Γεγονός είναι, όμως, ότι αυτό ευνόησε περισσότερο την παραλιακή της ζώνη, τονώντας αντίστοιχα την επισκεψιμότητα κατά τη θερινή περίοδο. Τα πιο ορεινά τμήματα, έτσι, συνεχίζουν να επιφυλάσσουν εκπλήξεις για όσους δείχνουν αποφασισμένοι για πιο ενδελεχείς εξερευνήσεις, σε διαφορετικές εποχές του έτους.
Μία τέτοια ορεινή έκπληξη της Μεσσηνίας είναι λοιπόν και το χωριό Ρίγκλια, το οποίο εντάσσεται διοικητικά στη Δυτική Μάνη, απέχοντας γύρω στα 47 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Η οδική πρόσβαση είναι εύκολη, εξασφαλιζόμενη από την επαρχιακή οδό Καλαμάτας-Αρεόπολης: υπολογίστε ότι θα φτάσετε εδώ μέσα σε περίπου 1 ώρα, πράγμα που σημαίνει ότι η περιοχή προσφέρεται για τον σχεδιασμό μιας ωραίας ημερήσιας εκδρομής.
Τα Ρίγκλια είναι χτισμένα σε υψόμετρο 120 μέτρων στις νοτιοδυτικές παρυφές του Ταϋγέτου, έχοντας συνολικό πληθυσμό 213 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Και γράφουμε «συνολικό» πληθυσμό, γιατί είναι ένα χαρακτηριστικό με σημασία, το οποίο υποδηλώνει ότι η κοινότητα έχει διατηρήσει τα παλιά της χαρακτηριστικά, καθώς εξακολουθεί να αποτελείται από 3 λίγο-πολύ διακριτούς συνοικισμούς.
Τι αξίζει να δείτε αν έρθετε στα Ρίγκλια
Χαρακτηριστικά της ορεινής πλευράς της Μεσσηνιακής Μάνης, τα Ρίγκλια υψώνονται σε ένα όμορφο οροπέδιο με ελαιώνες (και ορισμένα κυπαρίσσια), όντας χτισμένα σε μια λωρίδα γης ανάμεσα σε δύο χειμάρρους, οι οποίοι ρέουν από το γειτονικό όρος της Μηλέας (που εντάσσεται στον Ταΰγετο). Το τοπίο, μάλιστα, κερδίζει ακόμα περισσότερο σε ειδυλλιακότητα χάρη στην εκπληκτική θέα που απολαμβάνει το χωριό προς τον Μεσσηνιακό Κόλπο. Το καλοκαίρι οι δύο χείμαρροι τείνουν να ξεραίνονται εντελώς, αποκτούν όμως ξανά νερό από όταν ξεκινούν οι βροχές κι έπειτα.
Τα Ρίγκλια δεν είναι μεσαιωνικό χωριό, αλλά δημιούργημα των ύστερων χρόνων της Τουρκοκρατίας στην Πελοπόννησο. Υπολογίζεται δηλαδή ότι έλαβαν τη σημερινή τους μορφή γύρω στο 1800, όταν ήρθαν στην περιοχή οι οικογένειες των Γεννηματέων, των Χρηστέων και των Κυβαλέων. Ωστόσο η πρώτη κατοίκηση δείχνει να είναι ακόμα παλιότερη, γιατί σε ένα σπίτι σώζεται επιγραφή από το 1737. Αρχικά γράφονταν ως «Ρήγγλια», γραφή που απλοποιήθηκε το 1920. Ως το 1938 τα θεωρούσαν τμήμα της Λακωνίας, έκτοτε όμως περιήλθαν οριστικά στη μεσσηνιακή επικράτεια.
Η προαναφερόμενη έλευση των τριών οικογενειών, τώρα, βρίσκεται μάλλον πίσω από την τριμερή διαίρεση της κοινότητας, που, όπως είπαμε και πιο πριν, επιβιώνει ακόμα στις μέρες μας. Ερχόμενοι εδώ, λοιπόν, θα δείτε το χωριό να αρθρώνεται σε Άνω Ρίγκλια, Κάτω Ρίγκλια και Ελαιοχώριο (ή αλλιώς Ίζινα). Κάνοντας δε μια βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια θα σταθείτε στις διάφορες κρήνες, στα παραδοσιακά, πετρόκτιστα σπίτια των τριών οικισμών –κάποια χρονολογούνται μάλιστα στην προεπαναστατική περίοδο– αλλά και στις κάμποσες μεταβυζαντινές εκκλησίες.
Ορισμένες από αυτές τις εκκλησίες θεωρούνται σήμερα διατηρητέα μνημεία, αποτελώντας και αξιοθέατα για το χωριό. Όπως λ.χ. ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου στα Άνω Ρίγκλια ή αυτός του Αγίου Γεωργίου στην ίδια περιοχή. Ο οποίος είναι κεραμοσκέπαστος και ξεχωρίζει για το καμπαναριό του, αλλά και για τις τοιχογραφίες του, που αποτελούν δείγματα λαϊκής τέχνης του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα.
Στα Κάτω Ρίγκλια, από την άλλη, βρίσκεται η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, η οποία κατασκευάστηκε το 1854 και στις μέρες μας αποτελεί επίκεντρο ενός μεγάλου τοπικού πανηγυριού, που λαμβάνει χώρα στις 6 Αυγούστου. Εδώ θα δείτε όμως κι ένα ιδιαίτερο λιθόκτιστο πηγάδι, σκεπασμένο με καμάρα, να αντανακλά μια παλιά καθημερινή ζωή.
Τέλος, όσον αφορά τα αξιοθέατα, αξίζει να βγείτε και λίγο έξω από τα όρια του χωριού ώστε να δείτε την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής: είναι φτιαγμένη μέσα σε σπήλαιο, σε μια απόκρημνη πλαγιά, διαθέτοντας απαράμιλλη θέα στον Μεσσηνιακό Κόλπο.
Διαμονή-καφές-φαγητό
Παρά το μικρό τους μέγεθος, τα Ρίγκλια δεν έχουν αδιαφορήσει για την ανάπτυξη του τουρισμού στη μεσσηνιακή Μάνη. Έτσι, αν δεν περάσετε από εδώ απλά για μια ημερήσια εκδρομή, αλλά θελήσετε να παραμείνετε, θα βρείτε διάφορα καταλύματα κατάλληλα για διαμονή –τόσο εντός των ορίων του χωριού, όσο και στις εξοχές γύρω από αυτό. Ενδεικτικά, μπορείτε να τσεκάρετε το «Riglia Residence», το οποίο λειτουργεί σαν ξενοδοχείο σε μια πολυτελή, πετρόχτιστη βίλα στο κέντρο του οικισμού.
Όσον αφορά τον καφέ και το φαγητό, από την άλλη, θα πρέπει να διαθέτετε αυτοκίνητο, ώστε να μετακινηθείτε προς το παραλιακό μέτωπο. Σε λιγότερο από 2 χιλιόμετρα απόσταση, το γραφικό ψαροχώρι του Αγίου Νικολάου είναι ένας αρκετά αναπτυγμένος προορισμός, ενώ παραδοσιακά λειτουργεί ως «επίνειο» τόσο των Ριγκλίων, όσο και της ευρύτερης ορεινής περιοχής τους.
Διαβάστε ακόμα:
Διρός: Το σπήλαιο της Μάνης με τους θεαματικούς σταλακτίτες, που το διασχίζεις με βάρκα
Εξωχώρι: Το χωριό της Μάνης με την εκπληκτική θέα στην Καρδαμύλη και στο Φαράγγι του Βυρού
Αλύπα: Το μαγευτικό επίνειο της Μάνης -Πυργόσπιτα και τιρκουάζ νερά, σαν σκηνικό ταινίας
